Dagblaðið - 21.09.1976, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 21. SEPTEMBER 1976.
3
11 1111 ........
Off látungshóttur eða hvað?
Simmi verkamaður:
I tilefni af hinni hörðu
baráttu sem námsmenn heyja
fyrir því að fá neyzlulán sín og
jafnframt ótrúar stjórnvalrla og
almennings á stúdentum langar
mig til að segja frá atviki sem
gerðist á föstudaginn:
Ég var á leið í áfengisút-
söluna við Lindargötu. Var ég
l?læddur mínum hversdags-
búningi, lopapeysu og galla-
buxum. Þegar ég kem inn á
planið sé ég þar mjög fínan bíl
sem var með G-númeri. Kona
var inni í bílnum og hún kallar
til mín:„Heyrðu ástin mín, ætl-
arðu að koma og tala við mig?“
Eg svaraði eiithvað á þá leið
að ég vissi það nú ekki. Og gekk
síðan í humátt að bílnum. Þá
hrcvtir fína frúin úr sér: ..Ertu
að eyða námsláninu i ttrenni-
vín?" Eg varð hálfhvumsa við.
en sagði síðan hinni ágætu frú
það, að ég væri bara verka-
maður.
Varð nú ekkert meira úr
þessu, en ég fór að hugsa um
það hvers konar fyrirlitningu
þessi kona hefði ætlað að sýna
mér af því að ég væri stúdent.
Ég er óskólagenginn, en hef
hins vegar fylgzt með því
hvernig námsmenn hafa orðið
að berjast gegn kjara-
skerðingartilraunum ríkis-
valdsins. Og fundið inn a
vantrú almennings á stúdenta
sem að mínu viti eru að leggja á
sig langt nám án þess að fá
nokkuð meiri tekjur, nema í
einstaka greinum.
Þessi kona sem ávarpaði mig
svona kumpánlega hélt greini-
lega að ég væri eitt af sníkju-
dýrunum og að hún gæti sagt
við mig það sem henni sýndist.
Klæðnaður konunnar og þessi
fíni bíll báru þess greinilega
merki að konan hafði meira en
nóg af peningum,enda veifaði
hún seðlum þarna óspart.
Eg er sannfærður um það að
þessi kona, hvort sem hún og
hennar máki greiða' skatta eins
og þeim þer, dauðsja eftir þvf
að mennta unga fólkið.
Það er auðséð að plötusnúðs-
starfið er ekkert „sælujobb",
hvað þá heldur ef plötusnúður
er svartur utan úr löndum!
ENN UM CHARLIE
HINN MIKLA
Guðrún Guðmundsdóttir,
skrifar:
Vegna greinar Jóhannesar
Valdimarssonar um plötusnúð-
inn Charlie og diskótekið Sesar
í DB 16.9. ’76 vil ég segja eftir-
farandi:
Hann skrifar: „virðist það
gefast mjög vel,... að ráða bara
einhvern hundleiðinlega svert-
ingja...“ Vill Jóhannes koma
þeirri ósk sinni á framfæri við
veitingahúseigendur að þeir
reyni að „koma hugsun og laga-
vali áðurnefnds vinar okkar
inn á svolítið hærra plan... og
hugsi líka örlítið um smekk
okkar hér norður á hjara ver-
aldar.“ Þá vill Jóhannes fylla
plötusnúðinn með gúmmíi og
skoppa honum suður á bóginn.
Ég vil benda Jóhannesi á, að
sem betur fer er smekkur
manna misjafn og mundi ég
ekki hjálpa til við að fylla
„þennan leiðinlega svertingja
með gúmmíi og senda hann til
suðurs”.
Jóhannés, slík skrif sem
þessi lýsa aðeins þínum eigin
smekk og vafasamt er að fjöld-
inn aðhyllist hann. Þau eiga
alls ekki heima í opinberu
blaði. Eða mundir þú skrifa á
sama hátt um íslenzkan plötu-
snúð? Nei, ætli þér þætti það
sæmandi. Þú minnist á smekk
okkar hér á íslandi, en ert þú
viss um að ég og aðrir hafi sama
smekk og þú? Það er vægast
sagt mikil ókurteisi, jafnvel hjá
þér, að kalla mann „hundleiðin-
legan svertingja”. Maðurinn er
að vísu svertingi, en hundleið-
inlegur, það er þín eigin vafa-
sama skoðun.
Mér er ekki kunnugt um
manneklu á Sesari frekar en á
öðrum veitingahúsum, og hef
ekki vitað til þess að þangað
komi fólk sem ekki kemst inn
annars staðar. En ef þér finnst
staðurinn svona neikvæður og
hafa á að skipa hundleiðinlegu
fólki, þá ráðlegg ég þér að
hætta að sækja hann sem
„fastagestur”.
Mér dettur í hug sú ástæða
fyrir svari Charlie við „kurteis-
legri“ beiðni þinni um ákveðið
lag, að þú sjálfur hafir verið
hundleiðinlegur og að þú hafir
misskilið ensku hans þannig, að
hann hafi sagt: „Mér líkar
ekki við þig.“
CHARLIE ER SÁ BEZTI
Raddir
lesenda
Einn sem, stundar . Sesar
skrifar:
Sem fastagestur í Sesari og
aðdáandi plötusnúðarins
Charlie, get ég vart orða bund-
izt eftir að hafa lesið níðskrif
Jóhannesar Valdimarssonar
um hann í DB 16. september sl.
Charlie er tæknilega lang-
bezti plötusnúður sem Islend-
ingar hafa kynnzt hingað til og
allar lagaskiptingar hans
(mixingar) eru fullkomnar eða
því sem næst. Varðandi laga-
valið, sem er áberandi mest
„soul“, er það að segja, að er-
lendir diskótekarar, sérstak-
lega í Bandaríkjunum og Bret-
landi, bjóða nær eingöngu upp
á þessa músíktegund, sem
skapar alveg einstakt diskó-
andrúmsloft.
Þetta veit Jóhannes eflaust
ekki vegna andúðar á öllu sem
erlent er. Hefur hann varla
nokkurn tíma komið út fyrir
landsteinana heldur lætur sér
nægja rútubílamúsíkina sem
tröllríður mörgum skemmti-
stöðum borgarinnar.
Ég hef oft beðið Charlie um
að leika ákveðin lög og aldrei
fengið synjun. Hins vegar
kemur lagið stundum ekki fyrr
en 2—3 lög hafa verið leikin,
sem stafar af þvi að þau lög eru
prógrammeruð fyrirfram, eftir
því sem Charlie segir sjálfur.
Charlie er stórkostlegur
diskótekari og miðdepill
Sesars. Að sjálfsögðu ætti að
gefa íslendingum tækifæri til
að reyna sig í þessu, með aðgát
þó. íslendingar sáu um músík-
ina i Sesari tilað byrja með og
voru vægast sagt ömurlegir
nema e.t.v. Goði Sveinsson sem
var þeirra skástur. Það kostar
mikla þjálfun að ná árangri
sem plötusnúður, eins og á
flestum öðrum sviðum.
Eg vona svo sannarlega að
islenzkir veitingahúsaeigendur
haldi áfram að flytja inn er-
lenda plötusnúða, þó ekki væri
til annars en að vera fyrirmynd
þeirra íslendinga sem hyggjast
skella sér í bransann.
SANNLEIKURINN SKAL
LÍTA DAGSINS UÓS
Hermóður Birgir Alfreðsson
skrifar:
„í þetta skipti finnst mér og
öðrum góðum borgurum sem ég
varð samferða heim frá útlönd-
um nóg boðið. Fyrir lendingu á
Islandi er tilkynnt að það sé
ekki hægt að lenda í Keflavík
vegna þoku. Það átti að lenda á
Reykjavíkurflugvelli og þar
með varð allt sem á að heita
tollfrjáls varningur úr sögunni.
Eg og fleiri erum ekki sáttir
með að fá aðstöðuleysið á
Reykjavíkurflugvelli í staðinn
fyrir Keflavíkurflugvöll.
Flugfélagið er saklaust í
þessu máli. Ekki getur það gert
að þvi hvernig veðrið er og
valið brautir. Ekki er tilkynnt
um svona atvik fyrirfram og við
getum ekkert gert til að fá þann
tollfrjálsa varning sem okkur
ber. En ef svo væri, þá ætti
auðvitað að greiða þetta með
gjaldeyri, sem allir hafa naumt
skammtaðan. Við ætlum ekki
að sætta okkur við þetta fyrr en
við höfum fengið okkar hlut
bættan að fullu og að því
verður stefnt næstu dagana. Sé
einhver hálfviti til, sem sættir
sig við svona, væri forvitnilegt
að vita hvar hann er.
Það kom fyrir vinkonu mína í
Kastrup-flugvelli að á henni
var leitað við komuna þangað
og hún þukluð hátt og lágt. Þeir
voru að leita að hassi og er það
nokkuð furðulegt frá okkar
bæjardyrum séð. Maður hefði
nú haldið að þessu væri öfugt
farið. Þegar ég kom svo til
Kastrup í sumar með tvöfaldan
skammt af víni og tóbaki, þá
var ekki litið á það hjá mér,
hvorki í þetta sinn né öll hin
árin.
Svo ég snúi mér að bjórnum.
Það vita margir hve gott er að
fá sér bjór þegar komið er út
fyrir landsteinana. Að hugsa
sér hvað við getum verið
heimsk! Hve lengi getum við
blekkt okkur sjálf? Hann á
eftir að koma hingað, og
spurningin er bara hvenær.
Ekki vantar að við getum
þambað sterku vínin. Hvenær
ætli bjórinn komi hingað fyrir
almenning? Við vitum að það fá
hann margir þegar, en hann er
bara svo dýr að engin hefur
efni á að kaupa hann.
Spurning
dagsins
Áttu litasjónvarp?
Magnús Welding, afgreiðslu-
maður: Nei, ég á ekki einu sinni
svarthvitt en ég er að hugsa um
að kaupa mér eitt slíkt.
John Fleming, kjötiðnaðar-
maður: Ég á bara svarthvítt. Ég
þarf ekki litasjónvarp, því að yfir-
leitt horfi ég lítið á sjónvarp. Bara
á íþróttir og fréttir. Kannski ein-
staka sinnum á McCloud.
Guðrún Sumarliðadóttir, húsmóð-
ir: Nei ég á ekki litasjónvarp og
býst ekki við að kaupa það í bráð.
Það er svo voðalega dýrt. Það er
heldur ekki komið að því að við
þurfum að fara að endurnýja
sjónvarpið okkar.
Ragnheiður Arinbjarnar, hús-
móðir: Nei, en mig langar svo
sannarlega mikið í það. Ég hef
raunar ekki horft á neitt í lita-
sjónvarpi, en maður sér bara
muninn á lit og svarthvítum bíó-
myndum.
Bjarnfríður Sigursteinsdóttir,
húsmóðir: Nei, en ég á eitt svart-
hvítt. Ég vildi gjarnan eiga lita-
sjónvarp, ef ég ætti peninga fyrir
því. Á meðan svo er ekki, læt ég
það gamla duga.
Pétur Heiðar Egilsso.i, 9 ára: Nei,
við eigum það ekki en mig langar
mikið í það. Eg hef séð það í
búðum. Einu sinni sýndi einn kall
i búð okkar litasjónvarp. Ég fór
þangað inn með vini mínum.