Dagblaðið - 27.10.1976, Síða 3

I)A(iBLAf>IÐ. MIDVIKUDAGUK 27. OKTOBKR 197(i.
Enn um SVR:
Ef þetta kallast þjónusta
hvað er þó þjónustuleysi?
Jóhannu Birgisdóttir skrifar:
Þaó er víst nokkuö til í því,
að maður taki sjaldnast kvart-
anir og umvandanir annarra til
greina fyrr en að því kentur að
meinlokan bitnar á manni s.jálf-
urn. A.m.k. kom það strax upp í
huga mér s 1. sunnudagskvöld
er ég hugðist taka strætisvagn
frá Hlemmi niður á Lækjar-
torg, að líklega eiga bréfin sem
birtast æ ofan í æ í lesendadálk-
um blaðanna um þjónustu
Strætisvagna Reykjavíkur full-
kominn rétt á sér.
Við áðurnefnt tækifæri kom
ég á biðstöðina við Hlemm
þegar klukkuna vantaði 5
mínútur í 11, þ.e. hún var 22.55.
Er ég leit á leiðakortin kom í
ljós að allir vagnarnir, leiðir 2,
3, 4 og 5 voru nýfarnir. Leið 2
kemur að Hlemmi á leið vestur
1 bæ 24 mínútur yfir heila
tímann og 6 mínútur fyrir
hann. Hinir þrír vagnarnir eru
áætlaðir 19 mínútur yfir heila
tímann og 11 minútur fyrir.
Sem sagt allir þrír á sama tíma.
Líklega er óvíða jafn hvimleitt að bíða eftir strætisvagni eins og hér
á landi, þar sem kaldur næðingur nístir í gegnum merg og bein,
sýknt og heilagt. UB-mynd BP.
Nú stóð svoleiðisáaðégkomð
minútum fyrir heila tímann
eins og fyrr sagði, og þurfti því
að bíða í 26 mínútur eftir næsta
vagni, eða þar til 19 mínútur
yfir 11.00 e.h.
Ef þetta er það, sem kallað er
skipuleg og góð þjónusta við
almenning, hvað kallast þá
slæmt? Msrgsinnis hefur
Eiríkur Ásgeirsson, forstjóri
SVR lýst því yfir, að hæpið sé
að kvarta yfir kvöldþjónustu
vagnanna, því hún sé í albezta
lagi og vagnarnir í góðum
tengslum hver við annan. Sagði
Eiríkur siðast á fundi með
blaðamönnum fyrir skömmu að
miðað við þann mismun á far-
þegafjölda sem notaði vagnana
á kvöldin og um rniðjan dag, þá
væri þjónustan tiltölulega betri
á kvöldin. En hvaða rök er hægt
að færa fyrir slíkri viðmiðun?
Á það að bitna á þeim sem þó
nota strætisvagna að kvöldi til
þó þeir séu tiltölulega fámennir
ntiðað við mestu annatíma
dagsins?
Nei, leiðakerfi SVR getur
varla tali-zt merki um góða þjón-
ustu. En þetta er e.t.v. orðið svo
flökið ntál eins og margt annað
i þjóðfélaginu að ekki er á færi
forráðamannanna að leysa
vandann. Þá held ég að tilvalið
væri að setja aðra við stjórnvöl-
inn.
EMBÆTTISMANNAVALDIÐ OG ÞINGSAFGLÖP
— heldur BSRB í spottann hjá stjórninni?
Bréfritari heldur því fram að Kristján Thorlacius hafi sérstakt
tangarhaid á fjármálaráðherra, en þessi mynd af honum ásamt
Einari Ölafssyni er tekin á nýafstöðnu þingi BSRB.
Þórður Einarsson skrifar:
Það hafa verið mikil umbrot
og fundahöld hjá BSRB-
mönnum að undanförnu og
voru aðallega til umræðu launa-
og kjaramál, svo og skattníðsla
og yfir höfuð hafinn áróður og
barlómur um hvc ríkisvaldið
fari svívirðilega með stéttina.
Enda gekk þá barlómspostul-
inn Kristjan Thorlacius í
fylkingarbrjósti meu allar.
barlómssönginn og kröfur um
að nú skyldi lökið því, að ríkis-
stjórninni liðist að svelta ríkis-
starfsmenn eins og gert væri
nú, enda væri það ljóst að
íslenzkir ríkisstarfsmenn hefðu
ekki hálf laun á við stéttar-
bræður sína á Norðurlöndum.
Nú þegar við athugum samn-
inga við fjármálaráðherra, þá
er það alls ekki ráðherrann sem
semur um verkfallsrétt, heldur
er það Kjaranefnd, en flestir
meðlimir hennar eru félags-
menn i BSRB. Maður getur því
séð í gegnum allan þennan
blekkingavef þegar sagt er að
ráðherra sé hér aðalsemjandi,
en hitt er svo aftur annað mál
að hann hafði hvorki kjark eða
karlmennsku til að neita að
skrifa undir þennan landráða-
samning. Jú, Matthías gat ekki
staðið í þrefi og skrifaði undir
þessa verkfalls-samninga og
jafnframt skuldbatt hann sig til
að beita áhrifum sínum og fá
frumvarpið samþykkt á
Alþingi. Hann hafði engan
skilning á því kverkataki sem
Kristjáni Thorlacius hafði
tekizt að ná á honum.
Ég skrifaði grein í DB þann
12. apríl s 1. og varaði ég þar
ríkisstjórn og Alþingi við því
að gera slíka samninga, því ég
var viss um að ef af samningum
yrði, þá væru BSRB-menn
búnir að ná öllu valdi á ríkis-
stjórninni, svo hún yrði að
láta undan öllum kröfum
Kristjáns og félaga.
En Matthíasi fjármálaráð-
herra fannst sjálfsagt að semja
þar sem hann fengi ýmsan af-
slátt frá fyrri samningum og
svo langan frest og undirbún-
ing þar til verkfall yrði hafið.
Og svo kórónaði hann skömm-
ina með því að sjá um að frum-
varpið yrði að lögum. Jú, BSRB
hafði sitt fram. Matthías brást
þeim ekki.
Þegar þessir samningar voru
gerðir, voru síður en svo allir
BSRB-menn sammála um hver
hagur væri að samningum þess-
um, enda var urgur í mörgum.
Kristján Thorlacius kveið því
fyrir þessum fundum, þrátt
fyrir það að hann hefði safnað
saman einvalaliði af já-
bræðrum, sem samtals voru
,,aðeins“ um 233, svo hann sá
fljótt að hér var engin hætta á
að hann tapaði völdunum. Við
stjórnarkjör var Thorlacius
endurkjörinn formaður, svo
hann verður áfram í farar-
broddi samtakanna í sókn
þeirra á hendur ríkisvaldinu.
Eins og menn hafa heyrt í
fjölmiðlum, þá urðu á fundin-
um fjörugar umræður umverð-
bólguna og annað sem fer úr-
skeiðis hér á landi. Var að lok-
um samþykkt eftirfarandi til-
laga: „Þar sem viðskiptakjör
þjóðarinnar hafa á undanförn-
um mánuðum stórbatnað og allt
útlit sé fyrir framhald þeirrar
þróunar, skorar 30. þing BSRB
á ríkisstjórn og Alþingi að
gera ráðstafanir til þess að
kaupmáttur launa verði þegar á
þessu hausti verulega bættur,
annaðhvort með efnahagsráð-
stöfunum eða með beinni al-
mennri launahækkun“.
Alþingi og íslenzku þjóðinni
má nú vera ljóst af þessum
fundahöldum og samþykktum,
að kjarasamningum BSRB
verður sagt upp í apríl og svo
verður verkfall í júlí. Sem sagt
íslenzka ríkið verður stjórn-
laust, og er þýðingarlausi að
hugsa um samninga, því það er
Kristján Thorlacius, sem
ákveður skilmála, sem við
verðum að ganga að, þegar við
höfum tapað á verkfallinu.
Má í þessu sambandi minnast
verkfalls Alþýðusambandsins í
vetur, þegar bílaflotinn var
stöðvaður í byrjun loðnu-
vertíðarinnar og mjólk hellt
niður eftir skipun samtakanna.
Þetta hvort tveggja kostaði
þjóðina hundruð milljóna ef
ekki milljarða. Það má þvi ekki
koma fyrir að Alþingi verði
eins ráðalaust og það var þá.
Nú er skylda Alþingis að taka
í taumana og krefjast þess af
forsætisráðherra, að hann taki
á sig rögg og hreinsi til í ríkis-
stjórninni, ryðji burt þeim ráð-
herrum og starfsmönnum, sem
sýnt hafa af sér hæfileikaleysi
og brot á almennu velsæmi. Al-
þingi verður að skiljast það, að
þingið ber algera ábyrgð á
rekstri þjóðarbúsins og þjóðin
getur ekki þolað lengur, að allt
reki á reiðanum. Þingið verður
að sýna að það ræður rekstri
þjóðarbúsins en ekki skaðlegir
þrýstihópar með Kristján
Thorlacius og hans líka í farar-
broddi. Geir Hallgrímsson, for-
sætisráðherra, verður að sýna
að hann er húsbóndi á sínu
heimili, svo að almenningur
geti viðurkennt stjórnarstefnu
hans, ef hún er einhver.
Annars verður hann að leggja
niður völd.
BLÖÐIN HVERFA
Guðbjartur Gunnarsson
hringdi:
„Dóttir mín hefur borið út
dagblöðin hér í Hafnarfirði um
skeið. Þegar hún hafði lokið
verki sínu á daginn, þá kom
fyrir að hringt var og fólk
sagðist ekki hafa fengið blöðin.
Þetta fór smám saman að auk-
ast og fleiri og fleiri fengu ckki
i)löðin sín. Ilún setti þó alltaf
blöðin í póstkassana. Tók hún
því það ráð að hringja á bjöllur
hjá þeint sem fengu blöóin,
þegar hún hafði sett þau í póst-
kassann. Þetta lagaðist tölu-
vert, en þó var eitthvað um það
að blöðin hyrfu. Póstkassarnir í
fjölbýlishúsunum eru þannig
að auðvelt er að fara ofan í þá
og r.á í póstinn. Er því greini-
legt að hér eru einhverjir á ferð
— póstkassarnir
ekki nógu góðir
sem leggja sig niður við svona
iðju.
Ef ætti að komast fyrir þetta
þyrftu krakkarnir að fara á
allar hæðirnar og láta fólkið
hafa blöðin en oft er það nú svo
að fólk er ekki heima. Til að
komast hjá þessu er það
nauðsyn að fá góða póstkassa,
sem ekki er hægt að taka blöðin
úr og þá annan póst.-
Spurning
■ ■
Eigum við að
semja við
Breta 1. des?
Jóhann Úlafsson, verkstjóri: Nei,
við eigum að nýta landhelgina
okkar sjálfir. Svo eru skip verk-
efnalaus, en Bretar fá að veiða að
vild.
Vilhjálmur Þórsson: Nei, ég er á
móti því að semja, þeir eru búnir
að fá alveg nóg.
Guðmundur Oskarsson, veggfóðr-
ari: Þetta er spurning um sam-
komulag, við gefum Bretum leyfi
til veiða, ef við t.d. fáum að veiða I
Norðursjó í staðinn.
Sigurlína Davíðsdóttir, sjónvarps-
þula: Það þarf að fara mjög var-
lega að öllu í sambandi við þetta
mál.
Þorsteinn Baldursson, fram-
kvæmdastjóri: Nei, þeir eru
búnir að fá sinn skammt. Nú er
passlegt að hætta.
Sigtryggur Helgason. viðskipta-
fræðingurl: Það er ekkert til að
semjá um. Bretar eru löngu búnir
að f.vrirgera öllum rétti sínum.