Dagblaðið - 26.01.1977, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 26. JANUAR 1977.
Hjálpsemi nágranna og furðu-
leg f ramkoma trygginga-
félaganna við viðskiptavini
Hinn 14. þessa mánaðar birt-
ist í blaði ykkar leiðrétting frá
Leonhard Haraldssyni tann-
lækni einum af íbúum hússins
að Æsufelli 2. Sagði hann að
húsvörður hefði vísað slökkvi-
liðsmönnum á fólk en ekki eld í
þvottahúsi og er það alveg rétt.
Ekki gat Leonhard verið hóg-
værari en hann var, enda hans
von og vísa.
Margir eru hins vegar ugg-
andi yfir þessum ummælum
slökkviliðsstjóra um að hann
hafi fengið rangar upplýsingar,
sem ég tel ólíkt verkum þessa
húsvarðar. Ég held að það sé
mjög vandasamt að leysa nokk-
ur störf af hendi betur en þessi
húsvörður hefur gert.
Er það satt að súrefnishjálm-
ur eða búningur, sá eini sem
slökkviliðið á, hafi verið i láni í
einu kvikmyndahúsa borgar-
innar þegar eldur kom upp í
Æsufelli 2? Það hafi af þeim
sökum þurft að byrja á því að
sækja þetta tæki eða búning í
kvikmyndahúsið?
Eg er ein af íbúunum í þess-
ari blokk og ekkert of vel sett
einstæð kona. Undrar þá nokk-
urn að þetta kvöld skuli ekki
vera liðið mér úr minni? Hvað
mun þá með litlu óvitana sem
voru rifnir upp úr fasta svefni?
Ég hefi tekið eftir því að þau
eru sum hver miður sín eftir
þennan atburð.
Hvað um íkveikjuna? Er ekk-
ert komið fram um hana? Nú
hefi ég heyrt því fleygt að það
sé fólk hér sem sá stráka fara
héðan út úr húsinu í þann
mund sem eldurinn varð laus.
Að sögn hafa þeir drengir kom-
ið við skemmdarverkasögu hér
áður. Á kannski að svæfa þetta
eins og svo margt annað hjá
þessu sem kallað er réttar-
varzla?
Það var aðdáunarvert að sjá
hvað fólk var rólegt. Guði sé lof
fyrir að ekki tókst verr til. Ég
sá þegar þau hjónin frú Halla
og Leonhard voru að fara úr
húsinu með aðstoð trúlega
sinna ættingja eða vina með
fjögur ung börn sín frá 7 ára
aldri niður í nokkurra mánaða
tvíbura. Ég stóð ein úti og hugs-
aði margt. Margir þeir sem í
blokkum búa ættu að taka þessi
hjón sér til fyrirmyndar. Ekk-
ert nema hjálpsemin og kurt-
eisin við lítilmagnann. Það seg-
ir sína sögu þegar þau fluttu
inn aftur. Þá mætti ég Haraldi
litla sem er 7 ára gamall dreng-
ur þeirra. Hann sagði við mig:
„Hvert fórst þú þegar kviknaði
i húsinu?"
„En hvert fórst þú, vinur
minn?“ spurði ég. „Pabbi
hringdi til ömmu minnar. Það
var gott að vera hjá ömmu. Átt
þú ekki ömmu sem þú getur
farið til?“ ,,Nei,“ sagði ég.
Hann gerði ekki greinarmun á
aldursmun okkar. „Það var
vont,“ sagði hann, „annars
hefðir þú getað komið með okk-
ur pabba og mömmu."
Ekki var öllum rótt í þessu
stórhúsi þótt annað sýndist.
A ekki eitthvað að gera til þess
að finna sökudólgana? Maður
er nú orðinn æði uggandi yfir
þessum svefni sem virðist vera
að ná tökum á þessum þjóðfé-
lagi í réttarfarslegu tilliti.
Ég get ekki látið hjá líða að
minnast á þá undarlegu reynslu
sem við tjónþolar hér höfum
orðið fyrir í samskiptum við
tryggingafélög. Það er óskiljan-
legt undrunarefni að það er alls
ekki sama hjá hvaða vátrygg-
ingarfélagi fólk hefur tryggt
eigur sínar. Þrátt fyrir sömu
tryggingarfjárhæð og sama ið-
gjald og að því er virðist svipað
eða jafnvel alveg sambærilegt
tjón, fer því víðs fjarri að trygg-
ingafélögin reynist eins vika-
lipur. Það er engy Jíkara en þau
fari eftir mjög mismunandi
reglum um mat og greiðsiur og
sannast að segja alla framkomu
við viðskiptavinina, vátryggj-
endur.
Með þakklæti til þeirra sem
brugðust vel við, og þeirra sem
bættu við sig næturgestum
þessa eftirminnilegu nótt og
jafnvel næstu nætur.
Einstæð kona í Æsufelli 2.
Marathon Man - Háskdlabfö
Dustin Hoffman
bjargar reyfaranum
Dustin Hoffroan er alltaf frá-
bær. Hann ber uppi þessa
mynd, sem annars er aðeins
lltið merkilegur reyfari. önnur
stjarna, Laurence Olivier,
hefur lltilsiglt hlutverk, stjörn-
unni til skammar, og gerir
ekkert við þa'ö.
Þótt hinn heimsfrsgi leik-
stjóri John Schlesinger stjórni
tökunni, verður ekkert
meistaraverk úr, jafnvel I sam-
spili hans við leikstjörnurnar.
Hann nýtir Dustin Hoffman að
vlsu vel. einkum þegar Hoff-
man hleypur ber að ofan um
New York að nóttu til. Þar fá
áhorfendur að finna til villi-
'mannsins I sinu eðlilega um-
hverfi, frumskóginum, á flótta
undan óargadýrum. Hoffman
gerir flest annað vel sem endra-
nsr.
Bókin um Marathon Man er
vel Issileg en þó ekkert annað
en reyfari. Hún er að mörgu
leyti betri en kvikmyndin. Þar
sem I kvikmyndinni er breytt
frá atburðarás bókarinnar, er
það ekki til bóta.
Allur þráður sögunnar, um
nasistakvalarann, sem reynir
að ná demöntunum. sem
Gyðhigar greiddu honum, út úr
geymahi I banka I New York er
lltið sennilegur og lltið aðlaö-
andi umfram ótal sllka reyfara
sem fram hafa komið. TviskLnn-
ungur Janewaýs, sem leikiAi* «1»
af William Devane me«:'ji
„Kennedysjarma", gerir þetta
bras skemmtilegra. Þá á það að
auka gildi myndarinnar, að
faðir Babes (Dustin Hoffmans)
fremur sjálfsmorð eftir að of-
sóknir McCarthys og bróðir
Babes, samstarfsmaður Jane-
ways, leikur tveimur skjöldum
og deyr I örmum Babes. í raun-
inni býður þetta, eins og þvl er
lýst bæði I kvikmyndinni og
bókinni, ekki upp á neitt sér-
annað en meira blóð I
ijög blóðugri mynd.
ætjan. Elsa. Ilturvel út
ist annars mest fyrir,
henni ekki ætlað mikið
hlutverk I sögunni.
F*ra má Laurence Olívier til
afsökunar, að hann er að risa
upp úr miklum veikindum. En
hann má lika muna sinn flfil
fegri.
Villimaðurlnn I slnu eðlllega umbverf I, f rumskðglnum.
DB-MENN ÓHÆFIR
KVIKMYNDA-
GAGNRÝNENDUR
Pétur Ástvaldsson sendi eftir-
farandi:
Ég hef oft verið sáróánægður
með skrif blaðamanna ykkar
um kvikmyndir. En þó kastar
fyrst tólfunum,,umsögn“Hauks
Helgasonar 12. janúar um af-
bragðsmyndina Marathon Man.
Pistill hans er lítið annað en
skítkast í myndina. Hverjum
heilvita manni með sæmilegt
skynbragð á kvikmyndir hlýtur
að finnast hún góð (svo ekki sé
meira sagt). Að vísu er myndin
ekki gallalaus en þeir gallar
eru svo lítilvægir að þeir falla
alveg i skuggann af því sem vel
er gert.
En það sem einkum olli reiði
minni voru orð Hauks ym Laur-
ence OÍivier: „L.C. hefur lítil-
siglt hlutverk, stjörnunni til
skammar og gerir ekkert við
það.“ Og síðar: „Færa má L.O.
til afsökunar, að hann er að rísa
upp úr miklum veikindum. En
hann má líka muna sinn fífil
fegri.“ Þessi orð eru beinlínis
móðgun við Sir Laurence, svo
og alla aðdáendur hans. Því
hvað sem öllum veikindum
líður skilar hann hlutverki sínu
(ekki stóru en mikilvægu) af
sinni víðkunnu snilld, eins og
vænta mátti.
Eg læt þetta nægja hér, en
ráðlegg ykkur Dagblaðs-
mönnum hér með að fá ein-
hverja aðra en ykkur sjálfa til
að skrifa kvikmyndadóma í
blaðið.
Plastílát undir
grásleppuhrognin?
Nei, kaupendur vilja þau ekki
Grásleppukarl á Skagaströnd
hringdi og kvaðst standa
frammi fyrir vanda sem hann
sæi ekki hæga leið út úr.
Þannig væri mál með vexti að
sér hefðu verið boðnar plast-
tunnur til að verka í grásleppu-
hrognin og væru þær mjög
þægilegar á allan hátt, mun
þægilegri en trétunnurnar.
Auk þess kostuðu þær
800—1000 krónum minna en
trétunnurnar, eða 2500—2700
kr. stk.
„Vandinn er þessi,“ sagði
grásleppukarlinn, „mér er lífs-
ins ómögulegt að komast að því
hvort maður getur notað þessar
tunnur eða ekki, hvort það er
óhætt. Mönnum ber alls ekki
saman um það, sumir telja
hættu á að hrognin úldni frekar
í plasttunnunum þar sem þær
„andi“ ekki eins og trétunn-
urnar. Getur ekki Dagblaðið
komizt að sannleikanum f þessu
máli?“
Við snerum okkur til Sverris
Þóroddssonar sem flytur út
mikið af grásleppuhrognum ár-
lega og fengum þar þær upp-
lýsingar að þeir aðilar, sfem
hann skipti við, vildu ekki
plastílátin. „Þeir hafa reynt
þetta,“ sagði Sverrir, „og telja
að hrognin verði ekki eins góð,
m.a. vegna þess að plastið
andar ekki. Auðvitað væri
miklu hagkvæmara að nota
plastílát, en þegar kaupendur
vilja þau ekki er um ekkert að
ræða annað en að riota trétunn-
urnar.“
Hvernig væri að hafa forseta
eins og í Bandaríkjunum?
6276-4678 skrifar:
Ég vil fyrst af öllu nefna
síðustu skrif í blöðunum um
Einar Ágústsson ráðherra, sem
er einn af okkar heilsteyptustu
stjórnmálamönnum og áreiðan-
lega sá heiðarlegasti.
Ef kosningum yrði beitt
þannig að um einstaka menn
væri kosið á þing, en ekki heila
flokka, þá fengju menn eins og
Einar Ágústsson flest atkvæði.
Svo ég vfki nú að öðru efni, er
þá ekki kominn tími til, að við
breytum kosningafyrirkomu-
laginu og fólk fái að kjósa þá
einstaklinga á þing sem það
telur hafa mestu og beztu
kostina til að bera? Um leið'
yrði ábyrgðin meiri hjá hverij-
um þingmanni. Trúlega hyrfu
þá nokkuð margir, sem nú eru á
þingi, þaðan. Hvernig væri að
hafa forseta með svipuð völd og
Bandaríkjaforseti hefur, því þá
um leið væri oftar skrifað um
menn í æðstu trúnaðarstöðum
þjóðarinnar og um æviráðningu
f slíkar stöður væri ekki lengui
að ræða?