Dagblaðið - 29.07.1978, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 29. JÚLt 1978.
„Breytum klukkunni”
„Enginn vinnur aukavinnu á sólardegi ótilneyddur.”
Ágæti lesandi. Attu viö eitthvert
vandamál að stríða? Þjáist þú af
svefnleysi, streitu, offitu, þunglyndi
eða innilokunarkennd? Ertu orðinn
þreyttur á lífinu? Þráir þú útiveru og
sólskin? Ertu kannski orðinn sjón-
varpsleysingi eða ertu blaðaormur og
liggur hálfsofandi undir blaðinu þínu á
kvöldin? Eða eru vandamál þín e.t.v.
af öðrum toga spunnin? Ertu alltaf að
safna fyrir sólarferð eða er yfirvinnan
aðdrepa þig?
Lausn þessara vandamála er ofur-
einföld, svo einföld, að þingmenn ættu
Ökukennsla
Kennslubifreiðin er
Toyota Cressida '78
bgannað ekki
Geir P. Þormar
ökukannarL
Sfcnar 19S96 og 21772 Uimsvaril.
að geta fallizt á þessa smábreytingu.
Við gerum bara breytingu á klukku-
kerfinu eða breytum tímaskyninu. Við
byrjum okkar vinnu eins og venjulega
kl. 8 eða 9 á morgnana í nýja kerfinu
en það yrði kl. 2 eða 3 að nóttu i gamla
kerfinu og við hættum að vinna kl. 6 í
nýja kerfinu en það er kl. 12 á hádegi í
því gamla. Og hvað vinnum við með
þessari breytingu? Jú, loksins höfum
við bezta tíma dagsins útaf fyrir
okkur. Við hættum vinnu þegar sól er
hæst á lofti og breytingin nær til allra.
Verzlanir loka þegar sól er hæst á lofti
og verksmiðjuþrælarnir komast út í
sólina eða birtu dagsins. Hver ætli yrði
þá til þess að hlaupa inn í hús og opna
fyrir sjónvarp þegar sól er hæst á lofti.
Vínveitingastaðir yrðu hálftómir því
að hver kærði sig um að eyða góð-
viðrisdegi innanhúss.
Auðvitað myndu þrælar núgildandi
klukkukerfis fagna þessari breytingu
og streitá minnka, um leið og óþarfa
yfirvinna fellur niður því að enginn
vinnur aukavinnu á sólardegi ótil-
neyddur. Við fáum okkur göngutúr og
njótum útiveru á hverjum degi og
sofnum þreytt og ánægð á hverju
kvöldi, höfum kannski tíma til þess að
lesa bókina sem við fengum í jólagjöf I
hittiðfyrra.
Skammdegi vetrarins hvílir eins og
mara á þjóðinni í núgildandi kerfi en í
nýja kerfinu hættir fólk vinnu þegar
dagur er bjartastur. Yftrvinna sem var
unnin á hverjum degi til að geta
nurlað saman fyrir sólarferð er ekki
lengur unnin því nú skömmtum við
okkur sjálfum bezta tíma dagsins i
nýja kerfinu.
Skepnur myndu með tímanum að-
laga sig þessari breytingu sem yrði
gerð í áföngum þeirra vegna. Þeir sem
vinna útivinnu vita það að sumar-
nætur í núgildandi kerfi eru dýrlegur
tími oft á tíðum og vetrarnætur eru
kannski kaldari en á móti kemur að
fáir vinna útivinnu á vetrum og verk-
takar myndu aðlaga sig nýja kerfinu
fljótlega. Söguskýrendur framtiðarinn-
ar myndu undrast kjánaskap fyrri kyn-
slóða fyrir það að hafa verið þrælar úr-
elts tímakerfis.
Vörpum af okkur oki núgildandi
klukkukerfis, seinkum klukkunni um
sex tíma strax og hana nú.
Valgaröur Stefánsson,
Akureyri
Freeport-sjúkrahósiö.
FREERORT
MXRspyn
Ég get nú ekki stillt mig um að
skrifa til ykkar, reiðin er svo gífurleg
vegna þeirra frétta sem ég fékk ný-
lega varðandi Freeport.
Mig langar til að fá svar við því
hvort það geti átt sér stað að ríkið
borgi um og yftr 600 þúsund með
hverjum manni (sjúkling) sem er
fluttur yfir hafið í svokallaða lækn-
ingu við alkóhólisma. Satt er það að
margir hafa farið illa fyrir flöskunni og
gott er ef hjálp er til fyrir þetta fólk,
en hvort nauðsynlegt sé að flytja það
yfir hafið er annað mál, og að við
skattgreiðendur látnir borga snúðinn
finnst mér fyrir neðan allar hellur.
Væri nú ekki réttara að láta þessa
menn borga sina lækningu sjálfa?
(Þeir myndu ábyggilega leggja sig
meira fram til að ná bata)!! Og fyrst
ríkið hefur svona mikla peninga i
sinum kassa má ég þá mæla með þvi
að eitthvað verði gert fyrir sjúklinga
sem eru með ólæknandi sjúkdóma, t.d.
phsoriasis, hjartagalla, asma o.fl.
Ég veit til þess að þessir raunveru-
legu sjúklingar fá lítinn eða engan fjár-
stuðning. Getur það átt sér stað að
þeir menn sem ráða taki sjúklinga sem
skapa sinn eigin sjúkdóm fram yfir þá
sem reyna alla sína ævi (í mörgum til-
vikum) að losna við sinn meðfædda
sjúkdóm og þurfa í mörgum tilvikum
að komast í annað loftslag en Island
hefur upp á að bjóða? En þeir komast
ekki vegna þess ja... kannski vegna
þess að þeir eru ekki alkóhólistar.
Ég veit ekki hver ræður þessu, en
mér og fleirum þætti gaman að fá að
vita það. Með von um birtingu.
DB hafði samband við Gunnar
Möller hjá Sjúkrasamlagi Reykjavíkur
og spurðist fyrir um á hvern hátt ríkið
tæki þátt í kostnaðinum við dvöl Is-
lendinga á Freeport-sjúkrahúsinu.
Gunnar sagði, að ríkið borgaði ekki
neitt nema það sem það tæki þátt I
gegnum sjúkrasamlagið. Gunnar
sagði, að dvölin þarna á Freeport-
sjúkrahúsinu væri ekki dýrari en það,
að sjúkrasamlagið greiðir kostnaðinn
að fullu þegar sjúklingurinn fer eftir
tilvisun læknis. Sjúkrasamlagið tæki
hins vegar ekki þátt í greiðslu ferða-
kostnaðar. Gunnar sagði, aö
kostnaðurinn færi vitaskuld eftir þvi
hversu sjúklingurinn dveldist lengi.
Sjúklingur, sem dvelst I sex vikur sem
er með lengri dvölum þarna, á að
greiða rúm 500 þús. Þá er um að ræða
fjórtán daga dvöl á Freeport-sjúkra-
húsinu sjálfu og helmingi lengri
dvöl á endurhæfingarhæli i tengslum
við sjúkrahúsið.
Það má bæta því við vegna skrifa
MXR um „raunverulega sjúkdóma”
að frábær árangur Freeport-sjúkra-
hússins i baráttunni gegn áfengissýk-
inni er að verulegu leyti þakkaður því
að þar hefur alltaf verið litið á áfengis-
sýki sem raunverulegan sjúkdóm.
FELAGISTAUN
GLOTTIVIÐ
Mörg íslensk skáld og hagyrðingar hafa lýst
baðstofulifinu og kvöldvökunum, enginn þó
betur en Jóhannes úr Kötlum I sínu alkunna
kvæði um það efni. Úr því eru þessar vísur.
Man ég fyrrum þyt á þökum,
þreyta styr við éljadrög.
Þá á kyrrum kveldavökum
kveiktu hyrinn rimnalög.
Birti um rann af fornum funa
fljótt er annir leyfðu þaö.
Gleði brann i mildum muna.
Mamma spann, en pabbi kvað.
Söng f eyrum sagan góða,
sagði meir en orðin tóm.
Rann af geirum refilþjóða
rauður drcyrinn máls i hljóm.
Blóði stokkið, eins og áður,
óð í flokkum konungslið.
Glóðu lokkar, lengdist þráður,
Ijóðið rokkinn keppti við.
Pabbi trauður hróðri hxtti,
hetjum dauðum varð þá rótt.
Rika og snauða svefninn sætti,
sagan bauð þeim góða nótt.
Geislarsvifu gisti bjarta
gulli drifinn bragurinn.
Mamma hrifin brosið bjarta
breiddi yfir drenginn sinn.
Þeir voru jafnaldrar vinirnir Jón Rafnsson og
Jóhannes úr Kötlum, fæddir 1899. Þeir voru
lika öll manndómsár sín samherjar I stjórn-
málum og gustaði mjög um báða. Jón hefur
gefið út minningabækur um ferðir sínar og
reynslu úr verkalýðsbaráttunni, ennfremur
Rósarímur, sem er gamansamur visnaflokkur
um Rósinkrans ívarsson. Úr því riti hef ég áður
hnuplað visum og birt í þessum þáttum. Á
fimmtudagsafmæli Jóhannesar úr Kötlum 1949
sendi Jón honum afmælisvísur. Hér eru nokkrar
þeirra, teknar traustataki.
Fyrir mæta skjóðu skrafs,
skrúða nætur vafinn,
Kjalars læt ég kylli trafs
kyssa dætur sónarhafe.
Þó að kvika valdi vá,
veðrabliku hækki,
mun ég strikið stilla á,
stiklu viki treysta má.
Rétt er að taka fram að ofanritaðar vísur eru
úr nokkurskonar mansöng, en það sem á eftir
fer er úr Jóhannesarrímu:
Fjalla varðar vegleg kvl:
vænum arði búin
bólin hjarða björt og hlý
Breiðafiarðar dölum f.
Kenndi ei ótta kempan slyng
knúin þrótti glæstum,
löngum sótti á laufaþing,
lagðist skjótt 1 bolsviking.
Vargar gróða geirs f þrá
gistu hljóðir vali.

Vísur og
vísnaspjall ■fm
Jön Gunnar Jonsson

Vörmum slóðum viga á
vopnið góða dugði þá.
Benjaþiðurs þrumdi Ijóð,
þá vas friður loginn.
Fleinaviður valköst hlóð,
veitti miður fjandaþjóð.
Og svo eru lokaorð:
Aldrei viðjast eyjan hrims,
að þó hryðjum syrti,
meðan iðju rækta ríms
rauðir niðjar Skalla-Gríms.
Ljúfan Griðar lægir vind,
lengra skriður eigi
Austra víðis — ölduhind
undir hlið við þagnartind.
Jóhannes úr Kötlum orti og afmælisvísur til
Jóns. Hér er sýnishorn:
Rekkur heitir Rafnsson Jón,
rauðan skreytir bolsatrón.
fhaldssveitar svarin flón
segja ’ann eitrað bölvað grjón.
Löngum sá á landi og sjó
logum bláum um sig sló,
og frá gráum hrammi hjó
hvergi smáa arðránskló.
Saup hann hveljur, svöldi blóð,
sviptiéljum lundin hlóð,
ef 1 heljar opinn sjóð
átti að selja land og þjóð.
Þess ber að minnast að þessar visur eru ortar
fyrir tæpum þrjátíu árum. Hérekki í réttri röð:
Sætan teyga Stuttungsmjöð,
stefin eiga saman glöð,
leggjamegaf Lofnarkvöð
lótussveiga og ennishlöð.
Slik er okkar aukaþrá,
utanflokka maður þá
sæll á stokkum henni hjá
horfir lokkasafnið á.
Þessi maður meginknár,
mjög svo glaður, alltaf klár,
vopnahraður, hvergi sár,
hefur staðist fimmtfu ár.
Fólkið: krakkar, kerlingar,
karlar skakkir hér og þar,
honum þakka að hann þeim var
hlffðarstakkur þeýgi spar.
Aðra hálfa öld hann skal
auðvaldsbjálfum steypa i val,
stinga kálfum krata f mal,
kefla sjálfan Hannibal.
Og loks skal þessi vlsa úr sama brag minna á
liðna tíma:
Hreint var valið hugarmið:
hjartakalið þjófalið
svart og galið fékk ei frið.
Félagi Stalln glotti við.
J.GJ.-S. 41046.