Dagblaðið - 07.10.1978, Síða 6

6
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 7.0KTÓBER 1978.
Blundaö fyrir vigum?
Tónamir falla eins og perluregn yfir
áheyrendur, hvert hjarta í salnum er að
sprengjast sundur. Stutta, já, alltof
stutta stund, opnast ný vídd i annars
heldur samanklesstri vitund manneskj-
unnar. Píanóleikarinn stendur upp og
hneigir sig. Þetta augnablik fær hann
endurgoldinn margra mánaða æfinga-
tima, streitu og sjálfsaga.
Á morgun spilar Rögnvaldur Sigur-
jónsson dagskrá sem vel er til þess fallin
að senda áheyrendur upp í slíkar róman-
tískar hæðir. Þar vantar hvorki Chopin
né Liszt.
Og ekki aðeins er hann búinn að æfa
sig vel og lengi undir atburðinn heldur er
hann orðin svo ábyrgðarþrunginn og
settlegur í fasi að varla er hægt að
þekkja hann fyrir sama mann.
r—Danskennsla-----------------------------
í Reykjavík, Kópavogi, og Hafnarfirði.
Innritun daglega kl. 10—12 og 1—7. Börn, unglingar,
fullorðnir (pör eða einstaklingar). Kennt m.a. eftir
alþjóðadanskerfinu, einnig fyrir brons, silfur og gull.
Nýútskrifaðir kennarar við skólann:
Niels Einarsson
Rakel Guðmundsdóttir
Athugið: Ef þópar, svo sem félög eða klúbbar, hafa
áhuga á að vera saman í tímum þá vinsamlega hafið
samband sem allra fyrst. — Góð kennsla.
Allar nánari upplýsingar í síma 41557.
Síðustu innritunardagar.
Dansskóli
Siguröar Hákonarsonar
DANSKENNARASAMBAND ÍSLANDS

EINS OG PERUJ-
REGNYF1R
ÁHEYRENDUR
— Rögnvaldur Sigurjónsson píanóleikari í Þjóðleikhúsinu á morgun
„Heldurðu að ég sé einhver útung-
unarvél fyrir brandara? Á ég að koma
grenjandi af hlátri inn á sviðið?”
öllum sem þekkja Rögnvald ber sam-
an um að hann sé gæddur einstakri frá-
sagnargáfu. Hann ýkir og skopast svo
maður veltist um af hlátri. Honum er
ómögulegt að ganga yfir götu án þess að
sjá eða heyra eitthvað frábærlega stór-
kostlegt, þar sem ég eða þú mundum
ekki taka eftir neinu.
Texti:
Inga Huld Hákonardóttir
Myndir: Ragnar Th. Sig.
ÚRVflL/ KJÖTVÖRUR
OG ÞJÓnU/Tfl
/4i/allTeitthvaÖ
gott í matinn
Er það þess vegna sem líf hans virðist
svo litríkt? Nei, það er það í raun og
veru.
Kringum þau hjónin, Helgu og hann,
leikur ævinlega litskrúðugur blær hins
óvænta. Þau eru einhvern veginn albúin
að taka sig upp og halda af stað í ævin-
týraleit.
Þau hafa gert það mörgum sinnum og
stundum farið langt, stundum skammt.
Dæmi: Leiðinlegar vikur með vondu
veðri og peningaáhyggjum. Rögnvaldur
kemur heim úr skólanum: „Helga min,
taktu kartöflurnar af plötunni og
slökktu, við skellum okkur niður á Holt
að borða.” Svo fá þau glas af hvítvíni
með matnum og hlæja og kjafta saman
eins og krakkar.
Sumt fólk talar aldrei um neitt nema
veðrið, veikindi eða peninga. Og sumir
aldrei um neitt nema bílinn sinn. Ekki
RögnvaldurogHelga. En einhvern tima,
þegar mæddur bíleigandi var búinn að
þylja yfir þeim raunatölur sínar langa
stund, urðu þau svo glöð, þegar hann
fór, svo glöð yfir að eiga ekki slíkan grip,
að þau hringdu umsvifalaust í leigubíl og
létu hann keyra sig út í Gróttu til þess að
horfa á fegurð sólarlagsins.
Aðrar ferðir eru lengri: 1954 eða þar
um bil bjuggu þau í Hafnarfirði. Þau
áttu þar lítið hús en voru annars voða
blönk. Þá tóku þau sig til, seldu húsið og
allt sem þau áttu (nema flygilinn) og
skelltu sér til Vinarborgar.
„Það er nauðsynlegt fyrir listamann,
sem ekki ætlar að grotna niður, að vera í
umhverfi þar sem þeir hlutir, sem hann
er að leggja stund á, eru í hápunkti. í
Vínarborg er sama hvort þú gengur
áfram, aftur á bak eða til hliðar, þú
lendir inn i konsertsal. Það er óneitan-
lega eitthvað annað en leggjast út í laut í
hrauninu við Hafnarfjörð, þótt það sé
dásamlegt út af fyrir sig.
Og þótt það sé þvert ofan i öll
náttúrulögmál að kennari i tónlistar-
skóla á okkar fámennu úthafseyju, þar
sem tækifæri gefast ekki til að halda
konserta nema á árs fresti, geti farið í
víking og unnið sigra í fjarlægum stór-
borgum: Washington, Vín, Leningrad,
þá hefur Rögnvaldur gert þetta æ ofan í
æ.
Hann hefur farið í hljómleikaferðir
austur um öll Sovétríkin og Rúmeníu og
vestur í Kanada, allt til Kyrrahafs-
strandar.
Það stökkva ekki allir úr Hafnarfirði
beint upp i Mozartsal í Vínarborg við
bezta lof gagnrýnenda.
En slík stökk hefur Rögnvaldur oft
tekið og á morgum fáum við að sjá hann
og heyra í einu slíku. Hann leikur fyrir
okkur I Þjóðleikhúsinu klukkan þrjú.
•IHH.
t dag er ég alvarlegasti maður á norðurhveli jarðar. Ef ætti að hálshöggva mig, nema
ég segði brandara núna, þá mundi hausinn skoppa.
Tjáninga
er ein meginforsenda
að frelsi geti viðhaldizt
í samfélagi.