Dagblaðið - 23.12.1978, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 23. DESEMBER 1978.
Kjartan Þorgeirsson, 3 ára: Pabbi á
afmæli. Nei annars, Jesúbarnið. Ég veit
ekki hvaðþaðer.
Ásgeir Guðnason, 5 ára: Af þvi að Jesús
átti afmæli. Þá fær hann afmælisgjafir.
Nei, ég veit ekki hvað hann fær.
Alda Sverrisdóttir, 4 ára: Jesúbarnið
fæddist þá.
Árni Stefánsson, 5 ára: Jól eru af þvi aö
Jesús átti afmæli. Ég veit hver er bezta
gjöfin sem hann fær. Það er að maður sé
alltaf þægur.
Eigendur tízkuverzlana:
Afgreiðslu-
fólk sýni
kurteisi!
„25—30 ára” skrifar:
„Mig langar endilega til að beina
nokkrum orðum til eigenda tízkuverzl-
ana i Reykjavík.
Það er i raun og veru ótækt hversu
afgreiðslufólk I tízkuverzlunum, og
þar á ég við verzlanir sem selja fatnað
á „ungt fólk”, er dónalegt. Sérstaklega
á þetta við verzlanir Karnabæjar og ég
vil beina þeirri ábendingu til Guðlaugs
Bergmanns, þess ágæta verzlunar-
manns, að benda fólki sinu á vissar
staðreyndir sem liggja til grundvallar í
afgreiðslustörfum. Afgreiðslufólk cr til
þess að veita viðskiptavinum verzlana
góðar ábendingar og hjálpa þeim við
val varanna, auk þess sem gott er að fá
að sjá það sem til er af nýjungum
hverju sinni.
Í stað þess er maður hálfhrakinn
út, bara af því að maður er sennilega
ekki nógu „töff’ eða orðinn „of gam-
all". Ég er kannski ekki klæddur eftir
nýjustu tízku dags daglega, en það
hvetur mig ekki til kaupa á nýjum
fatnaði að vera mældur út I hvert sinn
sem ég kem inn í slikar verzlanir með
augnaráðinu „Þetta er nú meiri sveita-
maðurinn" eða eitthvað i þeim dúr.
Eigendur tízkuverzlana! Það getur
ekki verið ætlun ykkur að einskorða
ykkur við táninga með verzlunum
ykkar. Brýnið þvi fyrir afgreiðslufólk-
inu lágmarks kurteisi og ég vil einnig
benda á, að surnt fólk þarf að herða sig
upp til þess að fara inn i þessar verzl-
anir og kaupa sér föt eftir „nýjustu
tizku”. Óbliðar móttökur af þvi tagi
sem ég hef lýst hvetja ekki til þess.”
Steingrímur
Sigurðsson:
Aðaisteinn
sáekki
sýninguna
— vísa þessu til
föðurhúsanna
— sá sýninguna
segir Aðalsteinn
Tizkuverzlanirnar eru ekki cingöngu fyrir unglinga og þvi ætti einnig að gera þær aðladandi fyrir þá eldri. Það getur kostað
nokkurt átak fyrir þá sem ekki fylgja tízkunni að fara inn í slíka búð og kaupa á sig klæöi. Góð framkoma afgreiðslufólks
hjálpar i þeim tilfellum.
Af gefnu tilefni neyðist ég til þess að
benda fólki því sem las grein Aðal-
steins Ingólfssonar (fyrrum fram-
kvæmdastjóra Listráðs Kjarvalsstaða)
um sýningu mina, sem nú stendur yfir
að þeim umdeildu Kjarvalsstöðum, að
blessaður maðurinn hefur enn ekki
mætt hjá mér. Húsverðir Kjarvals-
staða og konur, sem vinna við gæzlu
sýningar geta vitnað um slíkt.
Ritsmíð Aðalsteins bendir til þess
að blessaður maðurinn hafi aldrei séð
þessar nýju myndir minar (sem ekki
voru málaðar á einni nóttu eins og
hann segir í krítik sinni, enda væri það
tæplega mennskt). Svo undarlega vill
til og það er mál manna og sannaö, að
téður Aðalsteinn Ingólfsson sem kallar
sig listfræðing, hefur gert sig sekan um
svipað athæfi áður — það var þegar
hann skrifaði um sýningu málara úti á
landi.
Það hefur áður komið fyrir hér á
islandi, að menn hafa skrifað um
bækur og jafnvel leiklistarsýningar,
sem þeir hafa hvorki séð né heyrt.
Þakka birtinguna
Steingrímur Sigurðsson
listmálari
Athugasemd:
Viö þessu er aðeins eitt stutt og lag-
gott svar. Undirritaður sá þessa
sýningu kl. II á sunnudagsmorgun.
Um það getur húsvörður, sem er ágæt
kona, vitnað hvenær sem er. Skriíum
Steingríms er þvi vísað til föðurhús-
anna.
Aðalsteinn Ingólfsson
sem allir tala um
A þessum síðustu tímum gerist það hreint ekki dagiega að út komi
Reykjavíkursaga sem verulega sé bitastætt á, þ.e. saga sem maður hefur á
tilfinningunniaðgerist í Reykjavik nútímans, en ekki aðeins í einhverri óskil-
greindri borg þar sem stendur eitt hús. Það gerist ekki heldur daglega að okk-
ur berist í hendur ný skáldsaga sem felur í sér magnaða afhjúpun á því kapi-
taliska ættarsamfélagi sem við byggjum. Ekki er það heldur hversdagsvið-
burður að lesa langa episka skáldsögu sem mann langar strax að lesa aftur."
Visir, Heimir Pálsson.
„... Aðalsöguhetjan, Gunnar Hansson, er enginn sakleysingi. Hann er búinn
að taka út drjúgan skammt af lífsreynslu. Hann hefur um skeið unnið við
sjónvarp og veit vel að þar er allt í lágkúru, hugleysi, hunsku og klíkuskap.
Hann er fæddur inn í volduga ætt og þekkir sitt heimafólk — hvort sem það
svindlar á saltf iski eins og ættfaðirinn gerði (af i sem skaut sig), í innf lutningi
eða embættisrekstri."
Þjóðviljinn, Árni Bergmann.
„... Vatn á myllu kölska er verk sem er skilgetið af kvæmi þess tíma sem við
lifum. Frá listrænu sjónarmiði er það merkur áfangi fyrir Ölaf Hauk
Símonarson og skipar honum í sveit þeirra ungu höfunda sem hvað mestan
metnað hafa.
Morgunblaðið, Jóhann Hjálmarsson.
Lesið vatn á
myllu kölska
eftir Ólaf Hauk
Símonarson
Mál og
menning
Bókin
Spurning
dagsins
Af hverju erujól?

Höröur Sigurjónsson, 3 ára: Ég veit það
ekki. Ég á kannski afmæli.

Kristin Edda Guðmundsdóttir, 3 ára:
Pabbi minn á afmæli. Þá verður.hann
heima.