Dagblaðið - 29.05.1980, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 29. MAÍ 1980.
Enn um símann:
Fljótvirk fjáröflunarleið?
Sigurður Elíasson skrifar:
Hvenær síma þínum er lokað þér
að óvörum viröist vera háð algerri
tilviljun. Ég varð fyrir þvi í vetur að
síma mínum var lokað hálfsmánaðar-
lega nokkrum sinnum fyrir meintan
ógreiddan reikning. { byrjun
marzmánaðar fæ ég svo reikning frá
aðalinnheimtu Landssimans með
fjórum lokunargjöldum að upphæð
1300 kr. hvert. Að sjálfsögðu mót-
mælti ég þessum lokunargjöldum og
fékk þau niöurfelld að einu undan-
skildu. Nú líða tveir og hálfur mán.,
verð ég þess þá aftur var að síminn er
skyndilega sambandslaus og við
frekari eftirgrennslan fæ ég vitneskju
um að ég eigi ógreiddan reikning um
5800 kr., fyrir hvað? Þrjú lokunar-
gjöld + eitt heillaóskaskeyti sent í
apríl. Nú er búið að hækka hin svo-
kölluðu lokunargjöld i 1500 kr.
Nú hef ég hvergi séð einn stafkrók
eða reglugerðarákvæði um hin
svokölluðu lokunargjöld. Nú leyfi ég
mér að spyrja: Hefur þessi stofnun
sjálfdæmi um sín gjöld?
Undir öllum kringumstæðum
mundi það flokkast undir auðgunar-
brot hjá einkaaðila að búa til
reikninga á viðskiptavinina. Að
lokum vildi ég hvetja fólk til að hafa
tölu á símtöium, því margir hafa
undrazt umframskref á síma-
reikningum sínum.
Raddir
lesenda
A að tortíma
launþegum undir
vinstri stjórn?
Sjaldan hefur hið opinbera gengið
eins langt í blekkingum sínum við
launþega eins og nú, undir vinstri
stjórn. Og auðvitaö er núverandi ríkis-
stjórn sú dæmigerðasta vinstri stjórn,
sem hér hefur setið um árabil því nú
ráöa kommarnir einir.
Nú talar Alþýðubandalagið og
þeirra málpípur á Alþingi ekki lengur
um samningana i gildi — nú tala þeir
um að ekki sé aðalatriðið. að launin
séu hœkkuð heldur að kaupmátturinn
haldi sér og leggja til um leið að engin
laun verði hækkuð!
Og allt er fundið upp til þess að
deyfa vitund launafólks til þess að
fylgjast með aumingjahætti
Alþýðubandalagsins i verkalýðs-
málum.
Nýjasta „bragð” þeirra er áð „finna
upp” kjarnorkuvopn á Keflavíkur-
flugvelli. Og hljóðvarpið er notað til
hins ýtrasta enda hæg heimatökin, þar
eru allir á rnóti vörnum laniK og lýðs.
Tvö kvöld i röð voru „fréttaaukar" um
kjarnorkuvopn á Keflavikurflugvelli.
einn nægði ekki.
Nú ætlast kommúnistar til þess að
launafólk leggi niður baráttuna fyrir
þvi aö hafa ofan í sig og hrópi sem
einn maður: „Gleymum laununum,
tökum upp baráttu gegn kjarna
vopnuni í Kejiavik."
Allir hugsandi menn hljóta að sjá
að þessi skyndilegi áróður einmitt nú
er til þess að fá launþega til þess að
gleyma launamálunum, en snúa
hugsuninni til Keflavíkur! Þeir eru
ekki kallaðir „gáfumenn” fyrir ekki
neitt, þeir í menntadeild
Alþýðubandalagsins. En hvar er nú
Guðmundur J.? Hann var
kampakátur i sæti sínu á Alþingi og
Raddir
lesenda
tók í nefið (í mynd frá Alþingi í
sjónvarpinu), en er hann kom í
pontuna mátti sjá gjörbreyttan mann,
svo mjög lagði hann upp úr að sýnast
„ábyrgur”.
En vita mega launþegar að i
Alþýðubandalaginu er enginn á-
byrgur. Og sennilega væri það
Alþýðubandalaginu að skapi að þessir
„bannsettir launþegar” færu norður
og niður.
Og eitt er víst, betra þykir
Alþýðubandalaginu og verkalýðs-
forystunni að æsa til umræðna um
kjarnorkumál en standa í stappi um
launamál!
Hvers vegna heyrist ekkert frá
þessum mönnum, sem telja sig í
forsvari fyrir launafólki annað en að
nú komi vel til greina að ræða um
„félagslegar umbætur” í stað launa?
Vita þeir ekki að ekkert annað én
aukin laun dugar til þess að halda i
við verðhækkanir? Þetta er einn víta-
hringur.
Og hver vegna tekur enginn undir
þá ósk, sem margir launamenn með
mánaðarlaun hafa bryddað upp á að
þeir fái laun sín greidd vikulega eða
hálfsmánaðarlega í stað
mánaðarlauna, vegna þess að annars
ná endar hreinlega ekki saman? Ætli
nokkur vikukaupsmaður myndi
vilja skipta við þá sem fá greitt mán-
aðarlega? Enginn myndi vilja slikt
enda er það hvergi tíðkað í nálægum
löndum.
En nú þykir það brýnast að ræða
kjarnorkuvopn i röðum verkalýðs-
rekenda! Þeir um það. Eitt er vist, og
það er að launafólk er búið að fá nóg
af forystu verkalýðs- og launþega
samtaka almennt hvar sem þeir standa
i flokki.
Eina stefnan, sem þeir virðast hafa
er að ganga af launþegum dauðum-
með þvi að stefna hér í algjört einræði
svo að þeir geti skammtað þeim á
sama hátt og gert er i austantjalds-
löndum.
„Og hvers vegna tekur enginn undir þá ósk sem margir launamenn með mánaðar-
íaun hafa bryddað upp á, að þeir fái laun sin greidd vikulega eða hálfsmánaðarlega
i stað mánaðarlega?” spyr launþegi i bréfi sinu. Myndin er tekin i einum bankan-
um um miðjan mánuð eins og glögglega kemur i Ijós.
DB-mynd Ragnar Th.
Akureyringar eru alltaf jafnheppnir, fá sól og hita upp á hvern dag. Nú vill einn
Akureyringurinn skira bæinn sinn upp á nýtt og kalla hann Sólnes. Kannski við
ættum að biðja Sólnes að flytjast til Reykjavíkur og sjá hvort sólin kemur ekki
með honum.
Akureyri heiti
f ramvegis Sólnes
Kaupandi hringdi: stiga hita (fimmtudag) og þvi væri
Ég hef tillögu um að Akureyri tilvalið að breyta um nafn og kalla
verði skírð upp . Við sitjum nú i 25 kaupstaðinn héðan i fráSólnes.
Landið okkar
vantar höfðingja
Það er ákaflega einkennilegt, þeg-
ar um er að ræða stjórnarmyndun.að
svo að segja hver sem er getur verið
ráðherra. Virðist svo sem nær engar
kröfur séu gerðar til þeirra, sem
verða þess hnoss aðnjótandi að
setjast i hina eftirsóttu ráðherrastóla
og finnst mörgum skrítið.
Til ýmissa manna er gegna mikils-
verðum stöðum eru gerðar kröfur um
menntun, svo og próf o.þ.h. og í
sumum tilfellum endurnýjun prófs til
viðhalds hæfni og skulu hér nefnd
nokkur dæmi: Flugstjórar, bifreiða-
stjórar, skipstjórar, læknar, lög-
fræðingar og m.m. fleiri, sem verða
að hafa lokið prófi til þess að teljast
færir um að taka að sér ýmis störf. S
sumum tilvikum koma líka aldurs-
takmarkanir til greina, svo sem hjá
flugstjórum, og læknar starfa ekki á
sjúkrahúsum eftir 70 ára aldur.
Það er aðeins með æðstu stjórn
landsins, sem ekki sýnist að séu
gerðar sérstakar kröfur um próf og
hæfni og finnst mér þetta harla
skrítið.
Það telst að sjálfsögðu vandi að
taka þátt í stjórn landsins og ættu
einungis að veljast til setu í ráðherra-
stóla menn (og konur) er hefðu
einhverja sérþekkingu á þvi starfi
sem embætti þeirra nær til. í fæstum
tilfellumerþetta þóþannig.
Ágætur verkfræðingur þarf ekki
endilega að vera hæfur til þess að
gegna embætti sjávarútvegsráðherra
eða lögfræðingur að gegna embætti
viðskiptaráðherra né blaðamaður að
gegna embætti félagsmálaráðherra
og ekki heldur lögfræðingur að gegna
embætti fjármálaráðherra. Mér
finnst hins vegar að landbúnaðar-
ráðherra ætti að vera bóndi, eða þá
að minnsta kosti hafa próf frá land-
búnaðarháskóla og höfuðpaurinn,
sjálfur forsætisráðherra, eða sá er
hefur verkstjórn rikisstjómarinnar
með höndum, að vera a.m.k. hag-
fræðingur eða lögmaður með langa
reynslu að baki eða þá eitthvað ennþá
meir.
Aldurstakmark ætti einnig að
hafa í huga við skipan í þessi
embætti, eins og með flugstjóra, en
t.d. laun þeirra, sem óneitanlegau eru
mjög há eru miðuð við að þeir hætti
starfi fyrr en aðrir. Þeir verða líka að
standast stranga læknisskoðun.
Virðing fyrir æðstu stjórn
landsins og Alþingi hefur farið
dvínandi undanfarin ár. Þetta stafar
m.a. af þvi hve litlar kröfur eru
gerðar til þeirra manna sem með
vöidin fara. Ættartengsl, kunnings-
skapur og ýmislegt annað ræður hér
oft úrslitum.
Við höfum ekki lengur á að skipa
mönnum, sem við berum takmarka-
lausa virðingu fyrir, eins og i gamla
daga, eða mönnum, sem við
treystum, og er það einna verst.
I gamla daga voru til héraðs-
höfðingjar sem til forustu voru
fallnir. Þessir menn urðu af eðli-
legum ástæðum frammámenn enda
þótt menntun væri af skornum
skammti sem og á meðal manna
almennt i landinu. En það var eitt
sem þessir höfðingjar höfðu og sem
okkur skortir nú oft, en það var að
þessum mönnum mátti treysta.
Þessir höfðingjar okkar höfðu líka
reisn, en þessa reisn skortir suma
okkar frammámanna mjög.
Allt, smátt og stórt, er skorið
niður á flatneskju meðal-
mennskunnar, þar sem enginn
stendur upp úr og enginn skarar fram
úr öðrum.
ísland, landið okkar, vantar
höfðingja, menn sem þjóðin lítur
upp til og treystir, í stað hins lág-
kúruléga flatneskjulýðs sem hefur
tekið að sér að stjórna landinu um
hríð.
Mérdatt þetta (svona) í hug.
SIGGI flug. 7877—8083.
Sjónvarpið
erað
drepa
mann úr
leiðindum
0357—6043 hringdi:
Lesið hef ég i Dagblaðinu að sak-
sóknari rikisins hafi krafizt þess að
itarleg rannsókn verði gerð á sjón-
varpssenditækjum i heimahúsum. Á
ég við þessi umtöluðu fjölbýlishús.
Því vil ég segja: Það er ekki verið að
senda hið umtalaða sjónvarpsefni út
nema til einkaafnota. Þetta fólk
hefur lagt sína eigin peninga í þessi
tæki og það er ekki verið að senda út
til neinna annarra en eigendanna
sjálfra. Þetta fólk þvingar ekki sínu
efni upp á einn eða neinn. Og ekki er
verið að selja almenningi aðgang. Því
vil ég spyrja: Vill saksóknari ríkisins
ekki gera stereógræjur og önnur
hljómflutningstæki upptæk hjá
almenningi? Ef hann vill vera rétt-
látur, þá gerir hann það! Ég segi
þetta vegna þess að á þá ekki ríkisút-
varpið allan rétt á að leika alla
tónlist, sem leikin er? Ég bara spyr.
Svona sjónvarpsstöð er ekki á
mínu heimili. En ég verð að segja að
ég vildi að svo væri. Þvi ríkis-
sjónvarpið er að drepa mann úr
leiðindum. Það er ekki horfandi á
það i heild.
Regina Thorarensen fréttaritari DB á
Eskifirði.
REGÍNU
ÞAKKAÐ
Jóhann Þórólfsson skrifar:
Égvilaðgefnu tilefni færa Regínu
fréttaritara Dagblaðsins á Eskifirði
þakkir fyrir þann fréttaflutning er frá
henni kemur í DB. Hann er ætíð
fróðlegur og skemmtilegur fyrir þá
sem lesa Dagblaðið. Ég efast um að
Dagblaðið eigi betri fulltrúa en
Regínu, enda er hún vel gefin og fróð
um margt er lýtur að þjóðmálum og
fylgist vel með.
Ég sem þessar linur skrifa þekki
Regínu mjög vel og það má ekki
minna vera en ég sendi henni kveðju
mína með þakklæti fyrir þær frétlir
af Austurlandi yfirleitt er við les-
endur Dagblaðsins verðum
aðnjótandi.
r