Dagblaðið - 19.02.1981, Page 8

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 19. FEBRÚAR 1981.
„Hvað gagnar að veita mér rétt
til að sjá dóttur mína þegar hún hefur
verið dáiníhálftár?”
Fyrst 6 mánuðum eftir hörmuleg-
an dauða dóttur sinnar fékk Benny
Christiansen, ungur faðir frá Slagelse
í Danmörku, bréf upp á að honum
væri veittur umgengnisréttur gagn-
vart barninu. Ótrúlegt en satt. Og á-
stæðan: Lögfræðingur föðurins
gleymdi að barnið var dáið og lét rétt-
arúrskurðinn liggja í skrifborðs-
skúffu hjá sér mánuðum saman. Bréf
þar að lútandi var dagsett í réttinum
23. júlí 1980. Hálfu ári síðar fann
lögfræðingurinn skjalið, setti það í
umslag og sendi föður barnsins.
,,Ég fékk taugaáfall þegar ég las
þetta. Ég var rétt að komast yfir
dauða Carinu þegar bréf barst um að
mér væri veittur umgengnisrétturinn.
Ég vissi ekki hvaðan á mig stóð
veðrið. Skömmu eftir jarðarförina í
sumar lét ég lörfræðinginn vita að
barnið væri dáið og að hann skyldi
því hætta málarekstri fyrir mína
hönd,” sagði Benny Christiansen, 23
ára, í samtali við Ekstra Bladet.
Úrskurður réttarins
kom viku eftir dauðann
Christiansen var með lögfræðing
á sínum snærum í fyrra til að reyna
að ná umgengnisrétti gagnvart eins
árs dóttur sinni í sínar hendur. Á
meðan málið var rekið fyrir
dómstólum var Carina litla í umsjá
fósturforeldra. Þann 16. júlí var hún
ásamt þeim í sumarhúsi í Reersö. Þar
varð slysið: Carina hengdist í ól í
barnavagninum. •
Christiansen hringdi strax til lög-
fræðingsins og sagði honúm hvernig
komið væri. Þann 23. júlí, viku eftir
dauða Carinu, kvað rétturinn upp úr-
skurð um að Christiansen hefði
unnið málið. Hann mátti hafa barnið
hjá sér í fjóra tíma annan hvern laug-
ardag.
ITTT1
ATLIRUNAR
HALLDÓRSSOIM
Benny Christiansen með mynd af
dóttur sinni og bréfið frá lög-
fræðingnum: Skil ekki hvernig svona
lagað getur komið fyrir.
Kínverjar íglímu
við undirheimalýö
— morð, nauðganir, gripdeildir, vændi ogfíkniefnasala eru
dæmi um glæpaverkin sem eru vaxandi vandamál i Kína
Glæpir eru vaxandi vandamál í
kinvesku þjóðlífi eins og svo víða
annars staðar: Morð, nauðganir,
íkveikjur, þjófnaðir og jafnvel
sprengjutilræði. Stjórnvöld grípa til
hörkulegra aðgerða til að freista þess
að snúa þróuninni við. Þau vilja fyrir
alla muni koma á lögum og reglu í
landinu.
{ Shanghai, þriðju stærstu borg
Kína, voru þrír menn teknir af lífi
fyrir glæpi, skrifar eitt af dagblöðum
borgarinnar. Annars staðar í Kína
hafa menn líka verið líflátnir af sama
tilefni. Lögreglan i Tianjin er vopnuð
svo auðveldara sé að fást við glæpa-
lýðinn. Jafnvel eru þess dæmi að
gripið hafi verið til hermanna i bar-
áttunni við undirheimana.
Áður fyrr voru kínversk blöð fáorð
um aðgerðir hersins eða reyndu að
„skýra” þær með fyrirslætti. Nú er
sú tíðin að blöðin eru opnari og gagn-
rýnni á sjálf sig og þjóðfélagið.
Viðurkenndar eru meinsemdirnar og
fréttir birtar um glæpaverk af ýmsu
tagi.
Dýpri félagslegar rœtur en
atvinnuleysi
Engar tölur eru birtar opinberlega,
enn sem komið er a.m.k., um afbrot í
Kina. Þess vegna er erfitt að fá
heildarmynd af ástandinu. Jafn erfitt
er að segja með vissu hvort íhalds-
samari öfl í þjóðfélaginu gerist óðum
háværari í gagnrýni á núverandi for-
ystu í Kína og kenni stefnu hennar
um ástandið. Þær raddir hafa þó
heyrzt oft að aginn í samfélaginu sé á
undanhaldi vegna tilslakana ,,að
ofan”.
Borgarbúar i Kina fóru á sl. hausti
að kvarta yfir glæpaöldunni að ein-
Mótmælandi handtekinn I Peking af óeinkennisklæddum lögreglumönnum. I
mörgum stærri borgum 1 Klna vopnaðist lögreglan til að geta betur sinnt hlutverki
sinu við að koma f veg fyrir glæpi hvers konar.
hverju marki og líktu henni við það
sem þekktist á síðustu árum Menn-
ingarbyltingarinnar. Þjófnaðir og
nauðganir færðust aftur í vöxt.
Borgaryfirvöld í Peking og Shanghai
svöruðu því þá til að ástandið myndi
skána, meöal annars vegna þess að
útveguð yrðu störf fyrir herskara
ungs fólks sem hafði ekki annað við
að vera en mæla göturnar.
Þegar Kínverjar bjuggu sig undir
að fagna nýju ári 5. febrúar, tilkynnti
lögreglan í Peking um fjölgun þjófn-
aða í borginni. Grisum var stolið,
hesti úr sveitaþorpi og gulli úr skart-
gripaverzlunum. Ungir atvinnuleys-
ingjar stálu eignunum í því skyni að
afla sér peninga fyrir hátíðahöldin.
Líklegt er að afbrotin eigi sér dýpri
félagslegri rætur en atvinnuleysið eitt
og sér. í Shanxi í suðvesturátt frá
Peking var verkamaður handtekinn,
grunaður um að hafa níu morð á
samvizkunni, öll framin á liðnu ári.
1 Shenyang, höfuðborg héraðsins
Liaoning, tóku glæpamenn emb-
ættismann óg fjölskyldu hans í gísl-
ingu eftir að hafa drepið lögreglu-
mann. Þeir gáfust upp eftir 3ja daga
umsátur.
í héraðinu Guangdong voru fimm
menn dæmdir í allt að 15 ára fang-
elsi, segir Dagblað alþýðunnar. Þeir
höfðu stundað sölu á ungum konum í
héraðinu. Alls höfðu þeir komið 115
konum af stað á vændisbrautinni.
Eftirlit var hert með smygli til
Kína, segir blaðið ennfremur. Vörur
fyrir tugmilljónir ísl. króna hafa
síðan fundizt í skipum í níu stærstu
hafnarbæjunum.
Þannig skrifa bæði landsbyggðar-
blöðin. og stóru Pekingblöðin sem
fara um landið um afbrotin í Kína.
Menn eru rændir um hábjartan dag í
Shanghai og Tianjin, eða fáeina
Deng Xiaoping: Útbreiddur órói I landinu.
metra frá lögreglustöðinni í Canton.
Fíknilyfjasala blómstrar og likams-
árásir sömuleiðis. Fólk hræðist að
vera á ferli í stærstu bæjunum eftir
að rökkva tekur.
í leiðara eins Shanghaiblaðsins eru
taldir upp algengir glæpir þar í borg:
Morð, íkveikjur, rán, nauðganir,
ólögleg fjárhættuspil, skipulagning á
vændi og dreifing eiturlyfja.
Pólitísk siðvæðingarherferð
Bæði blöðin og útvarpsstöðvar
greina frá sprengjutilræðum í Pek-
ing, Tianjin, Liaoning og Guang-
dong, án þess þó að rekja ítarlega
málsatvik. Þó er talað um „pólitíska
glæpi” endrum og eins.
Niu manns fórust í sprengingu á
járnbrautarstöð Pekingborgar í októ-
ber í fyrra. 81 særðist, en meðal
þeirra sem létust var sjálfur tilræðis-
maðurinn: „sinnisveikur unglingur”.
Sagt er að fyrir skömmu hafi lögregl-
an komið í veg fyrir annaö hermdar-
verk, að þessu sinni í stærstu verzlun-
inni í Peking. Þar á að hafa fundizt
virk tímasprengja.
Kínverskir skriffinnar setja
sprengjufréttirnar gjarnan í samband
við „gagnbyltingaröfl” eða ,,póli-
tiskt afvegaleitt fólk”. Baráttan gegn
glæpunum hefur því á sér yfirbragð
pólitiskrar siðvæðingarherferðar.
Notað er tækifærið til að áminna alla
sem „vilja þjóðskipulagið feigt og
eyðileggja eininguna”. Þykir það
benda til að ef til vill verði farið út í
að hundelta pólitíska undanvillinga
eða gagnrýnendur kerfisins jafn-
mikið og afbrotamenn alls konar.
Það tíðkaðist árið 1976 þegar fjór-
menningaklíkan fræga var og hét.
Deng Xiaoping, sá valdamikli
maður, hélt ræðu á leiðtogafundi í
Kína í desember. Þar gerði hann
ástandið í innanlandsmálum að um-
talsefni og margir gera því skóna að
um leið hafi Deng „stikað vegginn”
til úrbóta. Dent talaði um „útbreidd-
an óróa í landinu” og sakaði póli-
tíska andstæðinga forystunnar, fyrst
og fremst fjórmenningana og lags-
menn þeirra, um að eiga sök á því.
Ljóst er að glæpaaldan setur stjórn-
völd í vanda og getur óbeint orðið til
að kynda undir enn einum innan-
flokksátökunum í Kommúnista-
flokki Kína.
(Stuðzt við Los Angeles Times)
FÉKK HEIMILD TIL AÐ UM-
GANGAST LÁTNA DÓTTUR SÍNA
— ungur faðir f ékk heimild til að umgangast eins árs dóttur sfna annan hvern laugardag
—hálf u ári eftir að bamið dó
„Endanlegan úrskurð réttarins sá
ég aldrei, en bréfið frá lögfræð-
ingnum kom mörgum mánuðum
siöar um aö ég mætti hafa Carinu
hjá mér í fjóra tíma í hverjum hálfum
mánuði. En það var fullseint.
Baráttan fyrir réttinum og dauði
hennar urðu til þess að ég fékk maga-
sár. Að fá svo þetta ofan á er meira
enégget skilið.”
Skjalið gleymdist hjá
lögfræðingnum
Christiansen og móðir Carinu
skildu haustið 1979. Þau deildu um
yfirráðaréttinn og á meðan málið var
óútkljáð var barnið hjá fjölskyldu í
Slagelse.
N.P. Lindhardt lögmaður var
spurður um orsökina fyrir því að
hann sendi bréfið til Christiansens.
„Hér er einfaldlega um mistök að
ræða sem okkur þykir mjög miður að
hafi komið fyrir,” sagði hann við
Ekstra Bladet.
„Okkur fannst ótímabært að
senda föðurnum bréfið í fyrrasumar
eftir að telpan dó. Síðan gleymdist
málsskjalið og kom í ljós fyrir
skömmu þegar tekið var til á skrif-
stofunni. Þá var ákveðið að senda
það réttum viðtakanda til að ljúka
málinu.”