Dagblaðið - 29.08.1981, Síða 6

6
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 29. ÁGÚST 1981.
DB hittir Eggert Gíslason um borð íNjáli RE 275:
ílúkarkaffí með afíakóngum
—að búa sig á reknet fyrir norðan
^ ■■ ■
Fiskisælir bræöur. Þorsteinn (t.v.) og Eggert (t.h.). „Hann byrjaöi fjórtán ára, ég fimmtán,” segir Eggert.
,En það er af því ég er fæddur i mai en hann um haustið.”
DB-myndir Gunnar örn.
hann dreymi fyrir því hvar síldartorf-
urnar séu. „Æ, vertu ekki að spyrja
mig um það. Ég er orðinn svo leiður á
að vera þjóðsagnapersóna.”
Það hefur hann nefnilega verið í 29
ár eða frá því hann var skipstjóri á línu
á vetrarvertíð í fyrsta sinn. Hann viður-
kennir að nóttina áður en þeir fóru þá í
sinn fyrsta róður hafi sig dreymt að
þeir væru staddir á vissum stað undan
Garðskaga, með netið allt i tætlum.
„Næsta dag fór ég beint þangað —
og rokfiskaði,” segir hann.
Það var þó ekki fyrr en tveim árum
seinna sem hann sló í gegn. Það var í
Sandgerði þar sem hann fiskaði svo vel
að það varð allt geggjað í plássinu!
Hann kann auðheyrilega margar
sögur um yfirnáttúrlega reynslu sína á
sjónum, en er svo tregur til að láta þær
fara lengra að við látum nægja að hafa
eftir honum að oft hafi sér fundizt eins
og kallað væri i sig þegar eitthvað var
að, til dæmis einu sinni þegar skipið
var nærri strandað. Þá hentist hann
upp á síðasta augnabliki og allt fór vel.
Fræðingarnir reikna,
en náttúran fer sínar
eigin leiðir
„Það er eins og menn sem lifa í
svona nánu sambýli við náttúruöflin
verði undarlega næmir,” sagði nýlega
við mig kona sem í áratugi bjó í Vest-
mannaeyjum.
Hugsanagangurinn verður allt öðru-
vísi hjá þeim heldur en hjá okkur við
skrifborðin í sementshúsunum, þar sem
hvorki veður né vindar hrista kaffi-
borðin.
Og Eggert dregur ekki dul á að
honum er lítið gefið um að láta stjórna
sér úr landi.”
„Fiskifræðingarnir reikna eftir sinni
beztu samvizku,” segir hann. „En
náttúran sjálf fer sfnar eigin leiðir og
fiskurinn er ekki á sama stað í ár og í
fyrra.”
Og hann staðhæfir að það sé meiri
fiskur í sjónum en fræðingarnir vilja
vera láta. ,,En fólk er andaktugt yfir
þessum góðu mönnum sem vilja hindra
okkur, þessi villidýr, í að drepa allt
kvikt.”
Ég fæ óþyrmilega sönnun fyrir því
hve lögmál lífsins eru ólik á sjó og landi
þegar ég spyr að minu viti pottþéttrar
spurningar: „Hvenær komið þið aftúr
aðnorðan?”
„Guð minn almáttugur,” segir afla-
kóngurinn og hristir höfuðið. „Það
vita sjóarar aldrei þegar þeir halda úr
höfn.”
Það er ekki dagatalið og klukkan
heldur aflinn og veðrið sem ákvarðar
þeirra vinnutíma. - IHH
Leikarar Nemendaleikhússins 1 barnaleikritinu um sorglausan konungsson, sem
sýnt veröur næstu sunnudaga I Lindarbæ.
Sorglaus
konungsson
i Nemenda-
leikhúsinu
Nemendaleikhúsið, fjórði bekkur
Leiklistarskóla fslands, hefur starf-
semi sína á morgun með sýningu á
lokaverkefni síðasta árs, barnaleikrit-
inu „Sorglaus konungsson” eftir
Suzanne Osten og Per Lysander,
byggt á sögu eftir Evu Wigström.
Leikstjóri er Þórunn Sigurðardóttir.
Sýningin verður á morgun kl. 15 í
Lindarbæ og verður sýnt næstu
sunnudaga. Miðasala er við inngang-
inn og kostar hver miði 20 krónur.
Hópar geta pantað sér miða í síma
25020.
Æfingar eru nú að hefjast á fyrsta
verkefni Nemendaleikhússins á þessu
leikári, leikriti um Jóhönnu af örk,
eftir önnu Seghers. Leikstjóri verður
Maria Kristjánsdóttir en um leik-
mynd og búninga sér Guðrún Svava
Svavarsdóttir.
-ÓV
Mikið var gaman að prila um borð i
Njál RE 275 við Grandagarð og fá lút-
sterkt nýlagað kaffi í lúkarnum. Þeir
sögðu samt að þetta væri bara milli-
kaffi, þeir hafa það víst sterkara þegar
þeir eru farnir að sjá tóma depla fyrir
augunum eftir sólarhringa langar
stöður við að hífa.
Það er heldur ekki á hverjum degi
sem aflakóngur býður manni upp á
kaffi. Eggert Gislason, sem nú fer
norður á reknet á Njáli, er orðinn þjóð-
sagnapersóna fyrir löngu og menn
segja að hann eigi sér huldukonu sem
birtist honum í draumum og vísar
honum á síldartorfurnar. Ekki spillti
að þarna var bróðir hans, Þorsteinn
Gíslason, sem líka hefur verið fádæma
fiskinn og búinn að vera skipstjóri á
hverju sumri I háa herrans tið, en
kennir við Stýrimannaskólann á vet-
urna. Það vantaði bara Árna, yngsta
bróðurinn. Já, þetta eru veiðiklær,
strákarnir frá Kothúsum í Garöinum.
Byrjuflu snemma
á sjónum
Þeir hafa stundað sjóinn frá blautu
barnsbeini.
„Eggert var strax upp úr fermingu
orðinn þekktur formaður og útgerðar-
maður á trillu,” segir Þorsteinn.
„Æ, æ, æ.” Eggert kveinar undan
lofi bróður síns, þótt hann viti auðvitað
að hann stendur fullkomlega undir því.
„Þú byrjaðir sjálfur fjórtán ára sem
kokkur.”
„Já, ég var alltaf látinn ganga í það
þegar kokkurinn datt í það og týndist.
„Hann byrjaði fjórtán ára, ég fimm-
tán,” segir Eggert, en til að ekki haUist
á bætir hann við: „Það er af því að ég
er fæddur í maí en hann um haustið.”
Svo er farið að tala um hvernig
Eggert er búinn að fara heilan hring í
skipstjórninni, allt frá trillu sem ungur
og upp í 350 tonna skip og niður í trillu
aftur. „En nú er hann eiginlega að
byrja á nýjum hring,” segir Þorsteinn
og á við þaö að Eggert er nýbúinn að
láta lengja Njál, svo þetta er orðið 27
tonna skip. FiskirUð er fjölbreytt hjá
honum þvi ekki er langt síðan hann brá
sér á handfæri. Og þegar hann fer til
Kanaríeyja á vetuma, eins og hann
gerir í seinni tíð, þá er hann kominn
upp klukkan sex til að hjálpa fiski-
mönnum eyjanna að draga fyrir.
„Þeir hafa feiknatrú á honum,”
segir Þorsteinn.
„Nei, nei, ekki ljúga,” andmæUr
bróðirinn. „Mér leiðist bara að liggja
aðgerðalaus á ströndinni. ”
Dreymdi netifl
í tætlum
Það hefði verið stórkostlegt að fara
norður með NjáU og sjá aflakónginn
umhverfast af veiðigleði þegar netin
fyllast. Hann er einn þeirra manna sem
ekki virðast einhamir. Og ég veit að
þegar hann reiðist verður hann ægi-
legur eins og úfið haf. En nú er hann
eins og sléttur sjór, með undiröldu.
Við spyrjum hvort það sé rétt að
Þaö er verið að gera klárt við Grandagarð. Eggert lét nýlega lengja Njál svo nú er hann 27 tonn
— og trúlegt er þeir fiski vel.