Dagblaðið - 07.09.1981, Blaðsíða 22

ÁLAFOSS HF.
óskar að ráða starfsfólk í
PÖKKUNARDEILD
tvískiptar vaktir, unnið er frá kl. 8—16 aðra vikuna og kl.
16—24 næstu.
Bónusvinna.
Á LAGER, vinnutímikl. 8—16,
í ULLARMÓTTÖKU, vinnutími frá kl. 8—16.
Eingöngu er um að ræða framtíðarstörf og liggja
umsóknareyðublöð frammi í Álafossverzluninni, Vestur-
götu 2, og á skrifstofu í Mosfellssveit. Fríar ferðir úr
Reykjavík, Kópavogi, Breiðholti og Árbæ. Nánari upplýs-
ingar hjá starfsmannadeild í síma 66300.
ÁLAFOSS HF.
IKAUPENDAÞJÓNUSTAN |
Til sölu
Einbýlishús við Nökkvavog
Sænskt timburhús með kjallara, sem gæti verið tvær
íbúðir. Góður bílskúr. Stór ræktuð lóð.
Þetta er vönduð eign.
•
Raðhús í sérflokki
við Hvassaleiti í skiptum fyrir húseign eða tvær íbúðir í
gamla austurbænum.
•
Vantar einbýlishús
með aukaíbúð á jarðhæð á Hvassaleitis- eða Stóra-
gerðissvæði. Skipti hugsanleg á úrvalshæð í Stóragerði.
Upplýsingar frá kl. 2 til 6 nœstu daga f síma 17287.
Kvöld-og helgarsími 30541.
IKAUPENDAÞ JÓNUSTAN ■
BMW320 árg. 1980 Renautt 14 TL árg. 1978
BMW318 árg. 1978 Renauft 12 Statíon árg. 1977
BMW320 árg. 1979 Renautt 12 TL árg. 1977
BMW320 árg. 1977 Renauft 5 TS árg. 1980
Renauft 20 TL árg. 1978 Renauft 4 Van F6 árg. 1979
Ronauft 18 TS árg. 1979 Renauft 4VAN M árg. 1975
Renauft 14 TL árg. 1979
Opið laugardaga frá kl. 1—6.
KRISTINN GUÐNASON HF.
SUÐURLANOSBRAUT 20, SÍMI 86633
V- :/
LOÐDÝRA
0G KANÍNURÆKTENDUR
Höfum á lager og útvegum neðanskráðar
fagbækur:
„BLARÆVEN". (dönsk)
nýútkomin 1980. Góð bók um blárefarœkt
„REFARÆKTIN" (íslenzk).
Ritgerð um refarœkt.
„N0RSK PELSDYRB0K" (norsk),
fjallar um refarœkt, minkarœkt og chinchillurækt.
„MINKB0KEN" (s»nsk),
fjallar um minkaræktina.
„KANINOPDRÆT" (dönsk),
meðal efnis er góður kafli um ullarkanfnur (angóra).
„M0DERN ANG0RA W00L FARMING" (amerísk)
um ullarkanínur.
„ANG0RA RABBIT FARMING" (amerísk)
um ullarkanínur.
Hringið eftir nánari upplýsingum í síma 91-
44450. ____________________________
KJÖRBÆR HF., Birkigrund 31, Kópavogi.
G
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 7. SEPTEMBER 1981.
Menning
Menning
I
TENGDAMAMMA
í FINNLANDI
Bvenska teatem:
KVINNORNA PA NI8KAVUORI
aftir Hala WuoN|okl
Tónllst: KaJ Chydanlua
Lalkatjöm: Kalaa Korhonan
Laikmynd: Thomaa Qripanbarg
Gaatalaikur f ÞJóðUlkhúalnu.
Það er enn I dag harla fátitt að
hingað berist gestaleikir frá öðrum
löndum, einnig frá okkar nánustu
nágrönnum og frændþjóðum á
Norðurlöndum,. þrátt fyrir það
mikla menningarsamband sem á orði
er milli þjóðanna. Og þótt taldar
væru slíkar heimsóknir undanfarinna
ára, þá hygg ég að regiulegar, fjöl-
skipaðar leiksýningar yrðu þar i
minnihluta. Helst að þær hafi borið
við á iistahátiðum. í svip man ég eftir
einum tveimur þremur slíkum gesta-
leikjum frá Finniandi og aliténd
einum frá Sviþjóð, öllum á listahátið.
Þeim mun meira gleðiefni þegar
gestir koma ioks i heimsókn —
jafnvel þó maður skilji ekki orð sem
þeir segja eins og i finnsku heimsókn-
inni á listahátið í fyrra. Ég finn samt
að sýning Kaisu Korhonen á Þremur
systrum í Þjóðleikhúsinu hefur loðað
furðu fast i minninu. Og nú er hún
aftur komin með eigin sviðsetningu, i
þetta sinn sænskumæltan leikhóp og
leikrit eftir eitt af heldri leikskáldum
Finna á öldinni, höfund sem ég hygg
að sé öldungis óþekktur hér á landi
nema að þvi leyti sem nafn hans
tengist Puntilu og Matta eftir Brecht.
Ævintýralegur i meira lagi hefur
verið æviferill Hellu Wuolijoki af
frásögn að dæma i leikskránni. Samt
sem áður vona ég að enginn taki það
sem ámæii um finnska gestaleikinn,
ef ég segi að umfram ailt hafi
sýningin orkað heimalega á áhorf-
anda i Þjóðleikhúsinu á laugardags-
kvöld, leikurinn, leikendur og leik-
ritið sem fluttvar.
Að öllu leyti nema einu. En ég fann
ekki betur en sýningin bæri miklu
sterkari svip nýskapandi leikstjórnar,
sjálfráðrar leikforustu en mætti ætla
um sambærilega sviðsetningu á
sígildu íslensku leikriti. Nú er þetta
auðvitað eintómt hugboð: ég þekki
ekki Konurnar á Niskavuori nema af
sýningunni f fyrrakvöld og ekkert
annað verk höfundarins. Og sýningin
er að visu ekki samlíkjanleg við fyrra
verk Kaisu Korhonen sem við
þekkjum, Þrjár systur eftir Tsjekhov.
Þrátt fyrir ýtarlega stilfærslu efnis-
ins, hvers og eins hlutverks og at-
burðarásar i leiknum, er í öllum
meginatriðum fylgt fram raunsæis-
tegum mannskilningi og túlkun at-
burða i sýningunni. Enda tæplega
annarra kosta völ: mér virðist leikrit
Hellu Wuolijoki fastlega njörvað í
natúraifskri leik- og frásöguhefð. En
svo var að sjá sem eftir fremsta
megni væri reynt að losa um frekar
en leysa upp híð hefðbundna ytra
form leiksins — til þess væntanlega
að leiða mannlýsingar og yrkisefni
þeim mun skýrar í ljós. 1 sama streng
var ennfremur tekið með öllum
hinum ytri umbúnaði sýningar, leik-
mynd og lýsingu, og hefðbundna
stofumyndin tekin niður eða liðuð,
sundur. Eftir sem áður var finnskt
landslag i baksýn og leikmyndir og
búningar virtust gripnir beint úr veru-
leikanum.
Kjarni máis i leiknum er lýsing
gömlu húsfreyjunnar, Lovisu á
Niskavuori. Það er þesskonar mann-
gerð, mannlýsing sem, að breyttu
breytanda, er alkunnug i islenskum
bókmenntum, frá og með bóndanum
á Hrauni, örlygi á Börg, ef ekki fyrr,
og fram á þennan dag. Hún er tals-
maður jarðarinnar, fjölskyldunnar,
ættarinnar og hefðarinnar — alls
hins gamla og góða og eðlisgróna.
Andstæðingur hennar i leiknum,
Ilóna kennsiukona, er á hinn bóginn
málsvari allt annarskonar hugmynda,
nýja tfmans og nýrra hugsjóna, hún
talar fyrir rétti manna til að lifa i
krafti tilfinninga sinna og njóta þess
frelsis og fullnægju sem er ásköpuð
von alls mannlegs lifs. Þær konur
berjast um yfirráð yfir Árna bónda-
syni og erfingja óðalsins sem vissu-
lega er knár og mikill maður á allar
lundir — en þó öldungis umkomu-
laus án kvenlegrar forsjár í lífi sínu.
Og veit það vel sjálfur rétt eins og
þær vita það um hann.
Hvernig þetta fer? 1 þessari umferð
vinnur ástin og frelsisþörfin: Árni rís
loks upp í lok þriðja þáttar, sem satt
að segja virtist dálítið langur og
klúðurslegur, hristir af sér ok eigin-
konu, óðals og móður til að falla að
fullu og öllu í faðm Ilónu. En slungið
var það hvernig í leiknum var með
einföldum hætti itrekuð samstaðan,
innst inni, þrátt fyrir allt með Ilónu
og gömlu Lovísu. Og ljóst að þótt
Ámi sleppi að heiman er hann ekki
þar fyrir laus undan áhrifavaldi
sinnar frú móður.
Ég er ekki frá því að Kristin Sigfús-
dóttir hafi minnsta kosti að einu leyti
leyst svipað yrkisefni og Hella Wuo-
lijoki haganlegar af hendi i sinu leik-
riti um sambærilegt efni. í Tengda-
mömmu er sonarkonan á bænum
málsvari hins nýja tíma og átökunum
um framtíðina haldið innan
fjölskyidunnar. í Konunum á Niska-
vuroi fannst mér kona Árna bónda,
Marta tengdadóttir sorglega undan-
skilin samúð og skilningi bæði höf-
undar og leikstjórans. Samt er það i
rauninni hún sem allt snýst um:
búskapurinn á Niskavuori í byrjun
leiks byggist á heimanmundi hennar,
framtíð óöalsins, að Árna frá-
gengnum f lokin, ris á börnum
hennar sem gamla frú Lovisu ætlar
nú að ala upp til að haida á loft merki
ættarinnar. En aðdáaniega tókst leik-
konunni i hlutverkinu: Lailu Björk-
stam að sýna manni umkomuleysi og
böl hinnar ógeðfelldu eiginkonu.
Marklítið er að telja upp nöfnþátt-
akenda 1 þessari fallegu og heil-
steyptu sýningu, allt samvalið lið aö
því er virtist. Nefni bara nokkur:
Mflrta Laurent, Tom Wenuei,
Johanna Ringbom fóru með hlut-
verkin í hinum stríðandi þrihyrning:
Lovisa húsfreyja, Árni bóndi og
Ilóna kennslukona. Og alveg var
gamli Nikkilá: Börje Idman
alskapaður íslenskur hreppstjóri upp
ágarnla móðinn.
4C
Laila Björkstam og Johanna Ring-
bom f hlutverkum sinum: falleg og
heilsteypt sýning, skrifar Ólafui
Jónsson.
V