Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 07.10.1945, Blaðsíða 3

V
„Fyrst er sjón og svo er tal —“
segir í vísunni.
En hér var það öfugt. Hún
heyrði fýrst á tal hans. Og það
geymdi hún í hjarta sínu vel og
lengi. Helzt til vel. Helzt til lengi.
Hún var að hræra í súpunni
frammi í eldhúsi. Þá heyrði hún,
að hann bauð góðan daginn inpi
í borðstöfunni. Kominn að borða
fímm mínútum fyrir tólf. Efni í
góðan heimilisföður.
Húsmóðirin, systir hans, fór að
tala Við hann um daginn og veg-
inn. Daginn þann í gær. Veginn
um Suðurlandsundirlendið.
. Hann hafði farið í ferðalag með
fleira fólki austur í Fljótshlíð.
Komið víða. Séð margt.
Borghildur hlustaði.
„Þær eru í góðum holdum
blómarósirnar í sveitinni", sagði
hanri. „Eg sá eina, sem hafði allra
laglegasta andlit. En • sá vöxtur!
Sú hefur ekki lifað á margaríni“.
„Vár hún nokkuð feitari en ég?“
spurði frúin.
„Þíi — þú ert nú miðaldra kona.
Það er allt annað. Enda var hún
feitari“.
Borghildur fór að hugsa margt.
Frúin var grennri en hún sjálf.
„— „Normar-þyngd kvenna —“
hélt hann áfram.
Borghildur fór inn með súpuna.
Þá fyrst sá hún hann.
Hún átti sjálf seinni hluta
fimmtudagsins. Stundum lét hún
lagfæra á sér hárið. En alltaf
gerði hún sér ferð niður á Lands-
sithastöð — til þess að stíga á
vogina.
Einu sinni hafði hún létzt um
hálft pund og leit björtum augum
á framtíðina alla þá viku. En
næsta fimmtudag hafði hún aftur
þyngzt um þetta hálfpund. Og tútt
ugu grömm í þokkabót.
Þetta gekk svona upp ög niðurf
og kom víst aðallega af því, að
hún átti tvær misþykkar kápúr
og var í þeim á víxl.
Það var heldur eícki -hægt að
sinna neinni líkamsménningu hjá
frú Sigríði. Hún tróð matnum í
fólk, nauðugt viljugt, og enginn
matur þótti henni nógu næringar-
mikill. Þar við bættist, að Bbrg-
hildur hafði sjálf ágæta matarlyst,
Það eina, sem hún gát gert til
þess að láta drauma sína rætast,
var að borða ekki kvöldinat á
fimmtudögum.
Sigurbjörn var fyrsti maðurinn,
sem hún hafði elskað. Enda engúm
manni líkur. Minnti þó ofurlítið á
Nonna í Nfesi, þegar hann kom frá
kirkju á hvítasunnudag í fyrra, í
svörtum jakka, nýklipptur.
Hún hugsaði um hann, þegar
hann var farinn.
Nohni kom affur á annán í
hvítasunnu til að spyrja eftir kind-
um og var þá 1 sauðsvörtu peys-
unni sinni. Hefur sjálfsagt ekki
farið í sparifötin aftur fyrr en á
jólunum.
En Sigurbjörn var alltaf öins óg
hann kæmi frá kirkju. Spurði
aldrei eftir kindum.
Hún var nít-ján ára. Norðlenzk.
Hann var Reykvíkingur í þriðja
eða fjórða lið. Tólf árum eldri.
Tollþjónn.
Hann hélt uppi sámræðunum
við borðið. Talaði við alla — hvern
115
fyrir., sig. Hjónin — hvort í sínu
lagi. Börnin — eitt og eitt. Borg-
hildi. G’ékk ekki framhjá rieinum;
; Stundum var hvorugt hjónanná
heima, þegar hann kom heim áð
drékka ka'ffið. Og börnín áðeins á
meðan þau svelgdú mjólk i|r
bolla, þá talaði hann við Borg-
hildi eina. Sem eðlilegt var, úr-þvi
hún var ’éin heimá. Hánri'miriritist
þá ekki á vaxtarlág kvenna eðá
,',riormal“ þyngd. Hárin 'talaði. um
boékur og menn. Merkár bækui-.
‘ k i
M'erká, menn.
Ástin er snjöll að lesa m.illi
lírta. En hér var ekkert að lésa.
Ekki stafuj^, Sigurbjörn talaði Wkki
af sér. Sagði að vísú eiriú sinnivað
gáfaðar stúlkur ættu að sýna skýn-
semina í bví að kunna að velja
séi- sæmilega menn. En ekki var
það að tala af sér. Öðru sinni sagði
hann, að saklausar stúlkuri ættu
sér marga óvini. Allár lifaridi ver-
ur jarðarinnar eiga sér 'mannirin
að óvini. Svo ekki var það að taía
af sér. V‘:
\ *, .
Stundum talaði hann um.ménri-
ingu bæjarins. Einkum þó snyrti-
mennsku. Afgreiðslustúlka í mat-
vörubúð hafði seít bonum' mola-
sykur og snert hann (þ. e. sykur-
inn) með berum höndum. Þvotfá-
húsið „Niagara“ hafði slitið tölu
úr skyrtunni hans. Klæðskerar
kurinu ekkert til verka. Það gekk
Grænlendingum næst. Hann sótti
í sig veðrið. — En Borghildur véjt
talinu aftur að bókum.
Honum var það heilög áivará,
allt, sem ,hann sagði um snyrti-
mennsku. Og Borghildúr skildi
ekkert í því, hvað , smekkvísin
hafði legið henni í léttu rúmi hing-
að til. Einu sinni kom hann heim
með strætsvagni. Þá.háfði hitzt sVd
á, að vagnjnn var troðfullur af
verkamönnum, sem komu úr
vinnu. Sigurbjörn slápp með sirin
blettinn á hvorri ermi. ÍUU héilli.