Árbók Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1925, Qupperneq 86

88
Hugleiðingaefni.
»Allir búshlutir mínir, sem í búð eru keyptir, eru frá
Eaupfélagi Þingeyinga, og sjálfur er eg orðinn þaðan að
býsna miklu leyti sem betur fer«, sagði bóndi einn fyrir
skömmu.
Þetta er svo vel sagt, að það gefur sýn yfir stórt svið, þar
sem blasa við í senn bæði: hugsjón og framkvæmd Kaupfé-
lagsins. í orðum bóndans hljómar hinn sanni metnaður
manns, sem trúir á stefnu félagsskapar síns og sækir til hans
— en einkis annars — alt, sem þarf til búsins. En þó er enn-
þá eftirtektarverðara að í orðunum ljómar fögnuður manns,
sem á leitandi sál og finnur samvinnufélagsstarfsemina
hyggja sig upp andlega — og veit, að það er líka tilgangur-
inn.
Hvað skyldu margir félagsmenn í K. Þ. hugsa svona?
Auðvitað er ekki hægt að svara því. En hitt er víst, að hug-
arfarið, sem kemur fram í orðum þessa bónda, þyrftu allir
félagsmenn að hafa. Af þvílíku hugarfari sprettur félags-
skapnum: samúð, öryggi, framsókn og máttur.
Það er vafalaust þetta hugarfar, sem frumherjar félags-
skaparins hafa átt og unnið stórvirki sín fyrir. Lesi menn
»Ófeig« fyrri ára og gerðabækur félagsins frá sama tíma,
þá andar þessu hugarfari að þeim frá hverju blaði. Manni
vtrður við þann lestur innanbrjósts eins og hann reiki um
gamlar hallir, þar sem vopn og myndir liðinna hetja skreyta
vcggi, og alt segir á þagnarmáli sagnir um horfna dáð og
manndóm.
En er nú rétt í þessu sambandi að tala um horfna dáð og
manndóm?
Mér dettur í hug saga frá fyrstu árum Kaupfélagsins:
Sigfús Jónsson, faðir núverandi formanns K. Þ., var fá-
tækur og átti fyrir vaxandi ómegð að sjá á fyrstu árum fé-
lagsins. Hann hafði, — eins og aðrir héraðsmenn áður en fé-
lagið var stofnað, — verslað við selstöðuverslunina í Húsa-