Alþýðublaðið - 02.07.1969, Page 9

Alþýðubíaðið 2. júií 1969 9
enginn tími til að ait-
efnið fyrr en um leið
ður les það. En það sem
nnst óskaplegt a'ð þ'U'.fa
a, eru fréttir um stór-
sjósíkaða, eldsvoða og
slíkar hörmungar —
a kannskr. lista aif nöfn-
igra ms nna sem haíia far
; hugsa ósjálfrlátit um
onur þeirra og bö.n,
iria, vini óg æittihgja,
: hræðilegt. En hvernig
n'anni iíður, dugir e(kik;i
ita ti ’ir.ningarnar ná
indinni11-.
LPAST AÐ VIÐ
ÆILISSTÖRFÍN
íeiðiur Ásta er gift Guinn
yþórssyni kennara. við
3næðaskólan.n í Kópavogi
iggjia barna móðir, svo
in hefur nóg við tíma
að gera. „Ég heif oft
vör við. að fóllk beldur,
ona seim vinnur utan
lisins hij óti að vera
móðir og húsmóðir þess
l“, segir hún, „en éig
íki, að það þurtfii að vera
3g held, að ég hefði ekiki
í méri til að sltjia beima
dagimn, og maðurinn
skiilur það sjómarmið
Vdð hjálpumst að við
liissiiörf n, og þettia bl.ess
ifl.lt saman. Fyrstu árin
aði mamma mér ómet-
a, og nú eru ikralklkiarnir
•erða mjög sjiálfbjarga;
“M, að börn verði sjálf-
iri og dugClegri ef þa.u
klki toif háð móðun sinn.i.
Idi síður vera bundin í
i frá 9—5, en vaiktavinn
r ágæt að því leyti, að
t verið mieira m'eð krökk
í, svo að þau eiga eklki
irfa að fara mjög mdkils
Franrhald á bls. 15.
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
111:
ÍfÉ .

t";

in
kona
Myndin -er af Rirte Tove, seírt
sanikvæmt áliti ameríska 'kvik-
myndahöfundarins jack O’Connel
er „fuflikomin kona". Fyrir stuttvl
laivk átta mánaða fleit ilians að stúiku
i aðalhluittvei’k fcvikmyndarinnaF
„Ohri&ta," sem verður tekin í Dan-
mörku í iúií og ágúst.;
Rirte Tove var valin úr tvo-
ltundruð stúlkna hópi frá Skandina-
víu og úr tízfcuheimi New Yoiik
og Parísar. Jack O’Connd: — Eg
kaus Rirte Tove, af því það geislar
af lrenni, og hún er ein liæfileiika-
mest'a stúlfca, sem ég 'hef hitt.
4 ‘kvikmyndinni icikur Rirte Tove
lærða sku rðstofuh j úfcrunaúkönu.
Meðal þeirra manina, sem hún vcrcí-
tir fýrlr á Lífsbraminni er franski
‘Ieiikarinn Daniel Gelin, 47 ára igani-
all. F,nn þá eru óráðnir til fcvik-
myndarinnar íta'l'skur, lenskur og
amerískur leifcari.
Jadk O’Conniel er fæddur í Síberm
og hefur áður verið framleiðandi í
sjónvarpsauglýsingamyndum. Bezt
þekkta fcvikmýnd hans er um Iiippía
og iheitir „Revolution."
Leo Lazarus
'Uiruim sínum“ sögðu blöðin.
Sliílk urðiu eiftinmæli þess ó-
ihaminigjiusaima manns, en eft
ir því sem árim liðu óx grun-
ur manna um, að elklki hefði
Verið ál'lt með felldiu um rétt
larhöldln og Ifraimlkvæmd
dauðadómsi'ns, hieldur h'efði
van der Lubbe — fyrir diuittl
unga öifagann-a — orðið sak
laust fórin'ardýr í uppdiktuð-
Van der Lubbe.
um á r óðursletilk þýzku nazist
anna, ©r nú vildu sér niðri á
kommúnistum,
Hvað eftir annað hefúr ver
ið reynt að hreinsa mannorð
van detr Lubfae án þess að þær
tilraiunir bæru árangiur, en
nú virðist að minnsta kosti
hilla undir að það tafcist, að
ætt.ingjap ihinis íátna vilji láta
'hreinsa mi'nmingiu hans, og
eklki virðist það síður v'eiga-
rmkið að hið sanma komi i
ljós.
Hvað sem öðru líður, get-
,ur hinn dankki verzlunarmað
ur aifsannað þá fullyrðingu
nazistanna, að vlan der Lubbe
bafi verið hálfgorður auli.
baldfnn áfbrotahneigð. Leo
Lazanus sat nefnilega u.m
tímia í sama fangelsi og van
der Lubbe, áður en hann var
tekinn af fllíffi., og umgekkst
hann daglega þann örlagarílka
tíma.
— Mér var varpað í Moa-
bit-fangelsið vegna stjórn-
mállaskoðana mlinna, segir
Lazarus. Og þar var ég árið
1933, þegar þinghúsið brann
og van der Lubbe var flutt-
ur til Moabit. í flanlgelsinu var
ég dubbaður upp í rakara —
þó að það væri í rauninni
ekki mín sérgriein — ásamt
þremur öðrumj föngum. Ég
haifði því nokku'ð með van
der Lubbe að gera og minn-
ist þess enn greinilega, þeg-
ar hann kom til mín skömmu
eiftir komu' sína í fangelsið.
Hann vúrtist ról'egur og
fu'll'ur trúnaðartrausts. Og ég
gat ekki fundlið, að hann væri
sljór eða illla gefinn; hann
var þvert á móti áikaiflega
líflegur og alltaif í góðu sk'api.
Ég hafði einhvern veginn á
tilfinmlingunní!, að yfirvöldin
helfðu gefið honrnn loforð um,
að vel færi, ef hann yrði ró-
Heigur og „héldi sig á mott-
unni“.
Út á frlamfcom'U hans var
heldur ekikert að setja. Hann
reylkti sí;gar.ettiu|r og lais af
miklum áhuga þau blöð. sem
smyglað var inn í fangelsið.
Hann minntdst aldrei á þing-
hússbrumann og það var —
eins og ég áður sagði — sem
honum helfði verið lofað ein-
híverju, sem, hann vildi ekki
misea af .. .
Það virtist líka alilt í lagl
d'aginn, sem hann fóri úr fang
elsirnu og var fluttur til rétt-
arhaldanna í Leipz g. Þegar
h'ann lagði af stað var hann
glaður í bragði og í góðu
skiapi,. Hann var áireiðanlega
sannfærðiur uim farsæfl mála-
fj'ok. Ég veáit, að þær sögur,
sem herma annað, eru lognar
éða byggðar á ósannindum.
Ég man þetta, einls og það
helfði gerzt í gær.
En þegan hann sneri aftur
— a:ð réttarhö'l'dunuim lolkn-
u m — var aðira sögu að segja.
Hann vlar e'kiki með sjáliflum
sér, sljór og óeðlileigur. Hver
ástæðan var, vfeit ég hins veg
ar e'klki. Homum var varpað
aftur í klefann sinn, þar sem
hann vaifraði fr'aim og aftur.
Aulk þess vairi sem hann sæi
efcfcier't lengur, því ag fánga-
verðirnir urðu eiJltaf að
hjá'l'pia honum, þegar hann
þurifti eitthvað að athafna
sig.
Persónulega tel óg engan
vafa á því, að hann halfi ver-
ið undir á'hrifum aninarlegra
lyfj'a. Hann var greinilega
óklkii lengur með sjálfum sér.
Að því eri Leo Lazarius bezt
v'eit um örlög samfianga síns,
var hann hálshöggvinini
sköimimu síðai’. Sjálfiur slapp
Lazairus skömmu síðar og
fil'úði til Danmerkur. Var
kona hans dönsk, en sjálfur
fæddist hann í Danz'.g — fyr
ir 65 árum. Liazarus er nú for
stjóri fyrin litlu fyrirtælki í
Kaupmiannahöfn. —