Frjáls verslun - 01.05.1949, Síða 32

um stærðum, hinu stærsta 270 smál. Þegar flytja þurfti
heil hús um set, var oft til Magnúsar leitað með góð-
um og tilætluðum árangri. Handlagni hans og verk-
hyggni brást sjaldnast eða aldrei, því að hvorutveggja
þessu var óhemju dugnaður samfara. -—• Magnús stofn-
aði Meistarafélag skipasmiða í Reykjavík árið 1938
og var formaður þess ávallt síðan.
Vilhjálmur Þ. Gíslason skólastjóri kveður svo að
orði í eftirmælum eftir Magnús, m. a.: ,,Þó að Magnús
sinnti fyrst og fremst iðn sinni, átti hann ýmis önnur
áhugamál. Hann var félagslyndur og góður félags-
maður. Hann var bókamaður og las mikið, einkum
sagnfræði og skáldskap, og átti allmikið og gott bóka-
safn, sem hann hafði miklar mætur á. Hann var gest-
risinn og glaðvær í vinahóp og góður heirn að sækja.
— Magnús Guðmundsson var einn af öndvegismönn-
um stéttar sinnar, hann var karlmenni að burðum og
hraustmenni, ósérhlífinn atorkumaður, hjálpsamur og
raungóður svo af bar og hverjum manni vinsælli.“
Kvæntur var Magnús Kristínu Benediktsdóttur frá
Garði í Fnjóskadal, og er húri enn á lífi. Eignuðust
þau hjónin tvo sonu, misstu annan þeirra kornungan,
en hinn er Ingi verkfr. hjá Reykjavíkurbæ. Einnig áttu
]>au hjón tvær fósturdætur.
Þorsteinn Jónsson bókari
í manntalsskrifstofu
Reykjavíkurbæjar, andað-
ist 22. febr. þ. á., og bar
dauða hans snögglega og
óvænt að.
Þorsteinn var fæddur í
Reykjavík 30. ajiríl 1887,
sonur hjónanna Jóns Árna-
sonar verzlunarstjóra og
Juliane Sigríðar Margrétar
Bjarnasen. Hann fór barn-
ungur að vinna í Lands-
banka íslands og gerðist þar brátt hinn nýtasti starfs-
maður, og er hann náði meiri þroska, fór liann á veg-
um bankans til Kaupmannahafnar, þar sem hann
dvaldi um eins árs bil við nám í Landmandsbanken.
Ekki löngu síðar atvikaðist svo, fyrir atbeina Péturs
óperusöngvara, bróður hans, sem þá hafði verið á ferð
í Bandaríkjunum, að Þorsteinn réðist til starfs í banka
einum í Chicago. Var hann vestra um nokkur ár en
ekki allténd í þeirri sömu borg, heldur á ýmsum stöð-
um. Svo fór, að hann undi ekki lengur í vesturálfu,
hvarf þá heim aftur og gekk í þjónustu íslandsbanka
og síðar Landsbankans, unz hann gerðist bókari hjá
Reykjavíkurbæ. Því starfi gengdi hann til æviloka,
með mestu sæmd og prýði. Allt dagfar Þorsteins var
mótað af velvilja, glaðlyndi og góðum hæfileikum,
og má óhikað segja að hann hafi verið hvers manns
hugljúfi, ætíð reiðubúinn til að rétta hjálparhönd til
góðra og gagnlegra verka.
Guðbrandur prófessor Jónsson ritaði í Vísi minn-
ingarorð um Þorstein, og stendur þar m. a.: „Þor-
steinn var mörgum ágætum kostum búinn. Hann var
maður greindur, prýðilega vel verki farinn og stál-
iðinn, er svo bar við að horfa. Lundin var létt, og
hann var manna kátastur og fann vel hvað feitt var
á stykkinu. Hann var trygglyndur og góðviljaður á
alla vegu. Þetta eru kostir, sem allir kunna að meta.
Hann var og ekki við eina fjöl felldur, því að hann
fékkst við leikaramennt og var íþróttamaður góður,
fimur og frár, sem K.R. má vel minnast, því að hann
var með Pétri bróður sínum einn af stofnendum þess
félagsskapar.“ Þorsteinn var ekki aðeins stofnandi
Knattspyrnufélags Reykjavíkur vorið 1899 heldur og
fyrsti formaður þess, og bar dauða hans að höndum
fáum vikum fyrir hálfrar aldar afmæli félagsins. —
Þorsteinn var mörg ár í Verzlunarmannafélagi Reykja-
víkur, og fylgja honum þaðan hlýjar kveðjur.
Þorsteinn Jónsson dó ókvæntur og barnlaus.
Jón tíjörnsson kaupmaS-
ur í Borgarnesi andaðist í
Landakotsspítala 24. marz
s.l. og hafði þá átt við þung
veikindi að stríða.
Jón var fæddur 11. júní
1878 í Bæ í Bæjarsveit, og
við þann stað kenndi hann
sig jafnan. Foreldrar lians
voru Björn Þorsteinsson
bóndi í Bæ og kona hans,
Guðrún Jónsdóttir. Jón gaf
sig snemnia við verzlunar-
námi og sigldi í því skyni til Danmerkur og Englands.
Dvaldi hann þar um hríð, en slíkt var mikil nýlunda
á þeim tímum, ekki sízt þegar bóndasonur átti í hlut.
Eftir námsdvölina erlendis settist Jón að heima í hér-
aði sínu og lét þá þegar til sín taka umbætur í verzl-
unarmálum Borgfirðinga, sem bjuggu þá eins og aðrir
landsmenn við mislynd kjör erlendra kaupmanna.
Gerðist hann mikill atbeinamaður við myndun héraðs-
samtaka til útvegunar á erlendum þurftarvörum og út-
flutnings á innlendum afurðum bænda, og urðu þessi
samtök seinna vísir að stofnun ICaupfélags Borgfirð-
inga sem og Sláturfélags Suðurlands, a. m. k. að
nokkru leyti, og var Jón meðal stofnenda hins síðar-
nefnda félags og lengi fulltrúi Borgfirðinga í þeim
76
FRJÁLS VERZLUN