Alþýðublaðið - 14.07.1969, Qupperneq 11

AlþýðublaSið 14. júlí 1969 11
ÞJÓÐERNISSTEFNA
Framjh. bls. 5
iŒ verðbólga. Á alíria síðuslu
mánuðum hefur þó fjárfest-
ingin minnikiað aíftur.
fíuður-Ameríka getur elkki
verið án bandaríslks fjár-
nragns. En m'eira fé renmir
þó til Bandiaiiíkjanna þáða’n
en frá Bandaríkjiunum þang-
að suður. Gegn þessu vaeri
hægt að vinna með auknum
viðsikiptum. Suður-Amieríkiu-
rílkin gisita selt márgvísllegar
vörur, en innfiutningurinn til
Bandariikjánna er bundinn
,við ákveð.ð magn, og só kvóti
ákvarðast aif tilliti til banda-
ríöka heimsmaikaðsins. Suð-
ur-Ameríkjurílkju'num kemur
eiklki aEltoif oft saman, en ný-
iega sneru þau sér þó öll í
einiu til Bandlaríkjastjiórnar
og fóru fram á sem númer
eitt að verziunin yrði gelfin
frjáls.
1
VANDAMÁLIN
DREGIN FRAM
Árangurinn af heknlsókn Roc
kefei.lers verður kannski eklki
miMLl, en þó víerðiur för hans
alténit til þess að vandáimláiin
eru dregin firam í dagsljósið.
En póiitís'kar, félaigsleg'ar og
eifniahagslegar andstæðUr þess
ara land'a eru svo milkiar, að
erfitt er að sjá, hviernig íhalds
stjórn eins og stjórn Nixons
eigi að takast að leysa mál,
sem frjlálslyndari ríkisstjórn-
ir hafa gefizt upp við. —
(J. Anker Nielsen
Arbeiderþladet).
SKRÝTNIR
f Framlhald úr opnu.
end bara fyrir sterkríka út-
Œendiniga oað verzla þar.
— Hvag um þennani hippa-
lýð, er hann ekki til milkils
ama?
— Bann er elklki eins fjöl-
mieinnuir og hann sýnist. Þlettá
fólik safnazít saman á tilrbölu
lega ] itlu svæði og gengst
upp í því að láita biera á ?ér.
Ég heFjö þetta gangi yfir eins
og hver önnur pest.
— Keimiurðu hingað oft?
— Já, allltaf um belgiam, því
ég bý hér skammt frá og
vinn bara fimm daga vikunn-
ar. Það er notalegt ð sitja
hér yfir kaf'fibolla á sunnu-
dagsmorignaim oig hér hef óg
eignast marga góða fcunn-
ingja auk þess sem ég hitti
hér oft landa, sem enn halda
tryggð við þennan ágæt stað.
Annsrs er fátt um fóŒk að
heiman núna og verður valnia
margt í sumar, því mér skilst
•að gjaideyrir liggi elklki á
i'ausiu þessa d'agiana og af-
ganiglur af kupi sé heldur ekilti
mifcill.
Þð hefur fjölgað inni og
þegs.r við kom'um út í sól-
skinið er setið við öill borð á
gangstéttinni og ég slelst til
að taka mynd af fyrirmann-
liegum Indverja með sklraut-
húfu og þóttaliegan svip. B'eint
á móti ofcku'r er konungillega
le;khúsið og þar fyrir framan
sitjand'i Skáldlin tvö og við
göngum í áttina að >,Hisstin-
iuim“ á Nýja tongi en hér um
'árið v'ar þessi blessaður hest-
ur að sligast undiir riddaran-
um, sem á honuim situr og
v'El;; þá feng'nn Sigurjón Ól-
afisson, myndlhöggvari til að
eindurbæta hrossið, sem nú er
ens og fjörmikiiill gæðingur
nýkominn ofan úr dölum
Skagafjarðar.
TVÆR SKÓLA-
STELPUR Á STRIKINU
Á Amáfcurtorgi hitti ég
tvær ungar Skóladömlur á að
gizka þretitán fjórtán ára og
spyln þær vegiar.
Þær eru hliáturmilldar og sú
þeirra í rauða og hrvíta kjóln-
un seigir:
—• Almátitugiur, hann Veit
dkki hvar Kaupm'ákaragata er
og þær hlæja háðar.
— EErE efclki vont að vera
í skóla, þegab sólin Skín svona
mikið? spyr ég.
—■ Þaö er elklki hægt enda
nennum v'ið eklkent að lesa,
svarar sú á Ijóisbláa kjólnum.
Og enn hlæja þær, finnst
kjánailegia spur,t.
— Vitið þið það að ég er
skólalbennari úiti á íslandi?
segi ég.
— Er líka svona mikil sól
þar? spyr sú á rauðhvíta
kjóilnum.
— Nei, varla svona mikil,
og þar er lílka skólunum að
iljúka þessa dágana.
— Ó, hvað þau eiga gott.
Fá þau að fara í sveitina á
sumnin? Það' er ægilega giam
an að Vera úti í sveit í sum-
arbúðium, við æitilum að viera
þar í hálfan mániuð.
Þeigar ég bið urn að iflá að
taka mynd Uf þeim færast
þ'ær undan og Skottast hlæj-
andi og flissandi upp Strik-
ið í stulttiu kjó'lunumi sínum,
og sólin held'ur áfram að
skína.
SETIÐ Á HVÍT
Sa'gt er að Jónas Hall-
grímsson haifi druklkið síðasta
fuflílið á „Hvít‘‘ eða Hviids
Vinstue eins.og knæpan heit-
ir á dönsfcu.
Þegiar ég Ikleim inn á Hvít
er þar prioppfullt og hvergi
laust borð svo að ég fæ mér
sæti á mótii d'öklkri fegurðar-
dís, sem situr ein í svartri
peysu og hvítu pilsi með stör
só'lglerau'gu og kneyfar Carls
berg.
Þetta er efcta dönisfc öl-
knœpa, engin músifc og
hvorki njómafcöfcur né vínar
torauð og við næsta borð siija
ilveir ölþambarar með marga
kassa inn í beflgmum og þeir
‘italla saimn í hljúði og er mik-
ið niðri fyrir.
Skyldi e'kki þeírri döklku
ver 'hfeitt í svörtu peysunni?
Og hún heflur hangandi stórt
dýr.indis fílatoeinsmen fram-
an á sér, og faslð bend'ir Til
að hún sé menntuð, senniflega
að vestan.
Dansk'ur k'aupsýslumaður
(?) með myndarlegt geithaf-
ursSkegg fær sæti við borðið
hjá cfclk'ur og drekjk'Ui’ krúsar
öl og froðan lendiri í sfcegginu
og sú d'öklka tekur bófc upp úr
veskiniu sínu til að kíkika í.
í lo'fitiniu eru þyiklkir, dökk-
ir bitiar. Veig'girnir fljósbrún-
ir að cifan og dölkkgrænir að
nsðan og þar hanga mlargar
skemmtilegr mannamyndir,
flestar koparstungiur.. í einú
horninu er „privat teleifon“
og við barinn er mikið ann-
riki og þjónar í hvíturn skyrt-
um á þönum.
MEÐ SVARTRI
TjúguSkieggurinn danski er
fljótur að teyga úr krúsinni
og við e: u.m aftuir ein sú
dökika og éig.
Éig herði upp 'huigann og
spyr hana hvort hún sé túr-
isti.
— Nei ég slarfa hérna í
ameríska sendiráðinu, svarar
hún. Og grunur minn stað-
festist, þegar ég heyri hana
tala, hún t'a'lar góða háskóia
am'eríslbu með menutaö. a
manna framburði.
Ég segi henni að ég sé ís-
Aendingur og að msé-r leiðist
túristafarganiið. Hún segist
hata þessa túrista og aldrei
tafla við þá ótilneydd oig hún
heldur álfram:
— Skrítið að þú sfculir vera
íslendingur og þú ert líka sá
fyrsti, sem ég hitti. Éig á vin
'konu í bandarís'ka sendiráð-
iniu í Reyikjavík og næsta
sumar ætla ég til íslands í
sumarifríinu mínu.
Já svo sannarlleiga er heim-
urinn stundum lítill.
THEKINKS
Framhald á bls. 3.
lagið „Drivin“ frá síðasta ári.
‘Meðlimir hijómsveitarinnari
eru þessir;
Ray Davies, 25 ára, sem út-
setur fyrir hljómsveitina. Bróð-
ir hans Davies, 22 ára, útsetjari
líka. Mick Avory 25 ára, teikn-
ari og srniður áður en hann
byrjaði að spila í the Kinks.
Og að síðustu John Dalton,
sem tók við af Peter Ouaife
fyrst á árinu 1969. —
LEGSTEINAR
Framhald i bls. 6.
ekki góg latína, en hví skyfldi
d'jlálknum ékki leyfaSt það sem
f'uifligildium pres'tum er látið
toafldazt uppi). Þiessi spíritíska
'líÆssikoðum Einars byggðist
'áreiðanlega að veruliégu leyti
á því, að hann táldi sig einatt
•verða varan ýmisleig'S sem öðr
urn vár hulið.
þött Fjálláskagi sé nú af-
skéfclktur eyðistiaðun, var
'þar búið frám yifir síðústú
alí'd'ámó't', og einriig dvöidiust
þar jafnan m'enn innan úr
firði álkveðn’a tíma árs tii. sjó
róðra. Má þar enn sjá tals-
verðar minjar þessarar
mfcnnavlstar, og þegar við
komiurn. þangað 1954 voru
vieggir sumra sjóbúðanna vel
upplstandandi. Dýrfirðingar,
seim við höfðum sam’band við
og sumir unnu með okkur við
uppslkipiuin efnis fyrstu diag-
ana, höfðu því ta'lsvlerð'a.n
kiunnuigifleika á staðnum og
meðal þess sem dkllíur var
ber.t á voru tvær lágar þúf-
ur slkammit f:.á þe'm stað, sem
ráðgert var að reisa vitann.
Sú sögn fylgdi þessum þúfiuim
að þarna heíðu verið dysj'aðir
franslkir sjómlenn. Sú sögn er
sj'álfsagt rétt. Ósikar Jónsson
framlkvæmdastjóri í Hafnar-
f rði er alinn upp á Fjiaflla-
slkaga og hann segir mér að
í æskiu hans um og eftir síð-
u'stu aldamót hefðu mienn
þó'tzt vita um dysj'ar á tivieim
ur stöðum í Fjíaiflaskagalan»í.i;
önmu'r hefði verið útarlega
og uppi undir fjalli, en hin
niðri undr sjó, ökammt frá
því þar sem vtinn stenduir, nú.
Á þeim stað hefðu Verið tvær
eða þrj'ár grafir Saman og
heifffu þar verið greinilegir
upplhlaðningar. Enginn vissi
þó hve gamfar þessar dysjar
væru, en menn töildu vfst að
þan lægju erlendr sjómenn,
sj'álfsagt franslkir, en Fralkk-
ar grófu of't menn þar sem
þeir koimiu að landi.
Á uppvaxtarárum Óskars
gerð'st það eitt sinn að þrir
unglingar tóku sig 'til og
grcflu í einn upphlaðninginn.
Þeir komu þá niður á hellur.
sem lágu að sívalningi sem
vtof 'inn var striga. Þá brast á-
ræði að hallda áfram, og af
því lí'ka að hey lá fHatt og
þeir þurifltiu að sinma því
hunfíui þleir frá gröfinni op-
inni. En um nóttina dreylmir
einn þessara piflta ljótan
d'raum, sem Óskar segist þó
eklki ^ muna, og fyrsita Verk
þeirra félaga morg.uninn eftir
var að fara að gröfinni oig
moka olfan í 'hana á ný og
ganga frlá henni eins og hún
var áðúr.
þegar við kcmum að Fjalla-
gitoaga t:i að byggja þar
vita háffri öld síðar kom
flljótt á dsginn að fleiri gat
dreymt þessa frönsku fislki-
m'enn en ungVnginn á Fjáflla-
skagia. Einar Einarsson kvart-
aði strax fyrstu dagana, á
staðnuim um það að bann ætti
erifitít m'eð svefn; þag sækti
ei'lthveð að sér, og hann var
sannfærffur um að þsir
ff. önslkiu vildiu kcma einhverju
á framfæri við siig,. Líkilega
hafa þeir af .skyld'iei'toasökum
taflið vænlegast að snúa sér
11 Einars, en hann flór afldrei
dúflt með það að han,n væri
af frönslkiu kyni sjálfur, af-
komandi skipbrotsmanns er
felklk affhlynningu austur í
Skaí lafrllssýslu. en þaðan er
Einar ættáðun. Einar tólk það
11 bragðs, að hann steypti
tvo flegsteina. Við þctta vann
h'enn einn eftir að vinníu lauk
á kvöldin; smíðaði fyrst mót,
en notaði síðan afgamgsstieypti
frá steypudögum í sjálfa steim
ana. í hvorn stein lagði hann
tvo eða þrjá teina úr steypu-
styrkarjárni til þess að festa
sll'einana við undirstöðunia, en
í blauta steypuna framan á
stle'.nunum risti hann kross-
mark og áletrunina:
FRANSKUR SJÓMAÐUR.
Við þetta ve:fc vildi Einar
éklki þyggja nieina affstoð, og
hann vann lí'ka einn að því
'að slá upp mióituim á þúfumum
tve'mur. Em síðán f'éklk hamn
aflflan vinnuflokíkin í lið með
sér, og að lokmum vinnudegi
tckum við ckkur til eitt kvöld
ið og sleyptum stallana yfir
fleiðin og kcmum steiniumum
þar fiyrir. Einar fluitti þar síð
an stuitlta bæn, las meðal ann
ars Faðir vor að því mig minn
ir, (og sést aif þessu að hann
hafði farið með guðsorð áður
en hann gerðist boðberi þess
í Grímseyjarkirfcju). Nóttina
á eftir bar ekikent fyrir hann,
kanns'kj í fyrsta skipti effir
a við komurn á Fjalflaskaga,
og' úr því svaf hann róiegur
á hverri nóttu.
1
þessi er sagan um legstlein-
ana tvo á Fjallaskaga,
Þeir, eru eklki nema fimm.tán
ára gamlir, en undir þeirrv
l'ggja jarðmeskar leifar er-
lendra manna, sem enginn
veit hvle lengi hafa legið í ís-
flenzkri mc'ld. Af þessum sök-
um má 'kannski segja að
þrátt fyrir ungían aldúr séu
stieinarnir „minjar frá fyrri
tíð“; minnisvarffar um þá
góffu gömlu daga, þeigar
Fransmenn voru d'aglefgir
gestir við íslan dsstrendúr.
Svo að blaðamaður Morgun
blaðsins hefiur kannsiki viitað
hvað hann var að segja eftin
allt saman. — KB. >
SMURT BRAUÐ
Snittur — Öi — Gos
OpiS frá kl. b. LokaS kl. 23.15
PantiS tímanlega í veizlur.
BrauSstofan — Mjólkurbarinn
Laugavegi 162. Sími 16012.

GUÐMÚNDAR
Bergþórugötu 3.
Símar 19032 og 20070.
VerkakvennafélagiS Framsókn
fer í sumarferS föstudaginn 2Su
jú!í. KomiS aftur tii Reykjavíkur
sunnudagskvöldiS 27. júlí.
FariS verSur um Snæfeilsnes,
gist aS Hótel BúSum.
Upplýsingar veittar á skrif-
stofu félagsins, símar 12931 og
20385.
M