Frjáls verslun - 01.02.1979, Blaðsíða 40

leika meö Sinfóníuhljómsveit íslands og skáld og rit-
höfunda til að lesa úr verkum sínum, bæði opinber-
lega og þó sérstaklega í skólum.
Hingað hafa komið fjölbreyttar sýningar og má í því
sambandi minna á Ijósmyndasýninguna „Á leið til
paradísar", sem haldin var á Kjarvalsstöðum í janúar
s.l., en hana sóttu um 2500 manns.
Eftir sem áður er það þó bókin, sem er einn mikil-
vægasti miðill þýzkrar tungu og menningar einmitt
hér á íslandi. Við höfum því beint athygli okkar að
henni, einkum með bókagjöfum. Martin Behaim-fé-
lagsskapurinn í Mannheim og Deutsche
Forschungsgemeinschaft í Bonn hafa stutt mjög
myndarlega þá viðleitni okkar. Með þeirra aðstoð
höfum við getað afhent hér margar bókagjafir á síð-
ustu árum, t.d. til Borgarbókasafnsins í Reykjavík,
Amtsbókasafnsins á Akureyri, bæjarbókasafna í
Kópavogi og í Vestmannaeyjum, Tónlistarskólans í
Reykjavík og Stofnunar Árna Magnússonar. Auk þess
getum við gefið um 300 bækur í verðlaun fyrir góðan
árangur í þýzkunámi í skólum landsins á hverju ári.
Því er svo við að bæta, að sendiráðið vill stuðla að
eflingu og útbreiðslu íslenzkra mennta og menningar
í Þýzkalandi, t.d. með heimsóknum íslenzkra skálda,
með sýningum á listaverkum, efni í kvikmyndum og
öðrum fjölmiðlum. Þar má sérstaklega nefna verk
Halldórs Laxness. Þetta eiga að vera gagnkvæm
skipti á sviði mennta og menningar í báöar áttir.
F.V.: — Eru það einhverjar sérstakar endurminn-
ingar, sem sendiherranum eru ofarlega í huga frá
dvöl sinni hér á landi?
Sendiherra: — Þessi fjögur ár, sem ég hef nú
starfað á íslandi, hafa verið mjög ánægjuleg og það
væri vel þess virði að vera lengur í þessu fróölega
landi. Efst í huga mér er vinsemd, áreiðanleiki og
hjálpfýsi íslendinga. í því sambandi rifjast upp smá-
atvik, sem kann að virðast lítilmótlegt, en lýsir þó
betur þessum eiginleikum, sem ég var að nefna. Á sl.
sumri var ég á ferð um landið með tignum gesti frá
Þýzkalandi og var feröinni heitið austur að Geysi.
Viðdvöl var höfð við Kerið í Grímsnesi en mér varð
það á að skella bílhurðunum í lás með lyklana í
kveikjulásnum. Ég var algjörlega hjálparlaus og orðið
skapi næst að brjóta rúöu í bílnum. Þá vildi það mér til
láns, að íslendingur átti leið framhjá, og þegar hann
sá, hvernig komið var fyrir okkur, flýtti hann sér til
hjálpar og gat af ráðsnilld sinni opnað bílinn á tiltölu-
lega einfaldan hátt.
F.V.: — Má spyrja, hvaða aðferðum hafi verið
beitt?
Sendiherra: — Hann notaði hárspennu konunnar
sinnar.
Með bros á vör frammi fyrir þýzkum stíl. Margskonar aðgerðir stjórnvalda hafa orðið til að auðvelda
þýzkunám á islandi síðari ár.
40