Alþýðublaðið - 28.11.1969, Síða 2

2 Alþýðublaðið 28. móv'ember 1969

Götu
Gvendur
SNORRI skrifar mér á þessa
' leið; Margt má eflaust finna að
sjónvarpinu okkar, enda hafa
margir notfært sér það til að
1 nöldra. Ég vona að sjónvarps-
mennirnir okkar taki nöldrið
ekki of nærri sér, heldur reyni
•að notfæra sér það til að gera
betur, en seint verður sjónvarp
ið vitanlega fullkomið, og von
andi aldrei, og eflaust verða
alltaf 'einliverjir óánægðir. Ég
sagði að vonandi verði sjón-
varpið aldrei fullkomið, og ég
meina það. Það hlýtur að segja
sig sjálft, að finni sjónvarps-
menn einhvern þann farveg
sem öllum líkar, hlýtur dag-
1 skráin að staðna, verða að rút-
ínq, -og á endanum verður fólk
annaðhvort leitt á sjónvarpinu
aftur eða þá það staðnar með
sjónvarpinu og yfir það leggst
•andlegur doði, sem er eitt af
því hættulegasta sem til er. En
þá kemur að því sem ég sagði,
•að éflaust verða alltaf einhverj
ir óánægðir.“
<
UM MATARTÍMANN
„En ég ætlaði nú ekki að
' fara að ræða um framtíð sjón-
varpsins, heldur bera fram
kvörtun, ekki beint gagnrýni,
heldur kvörtun. Er nauðsyn-
legt að láta þá dagskrárliði
sem hefjast fyrir kvöldmat
vissá daga vikunnar, standa
fram yfir sjö og trufla þannig
matmálstíma fólks? Barnatími
sjónvarpsins hefst klukkan sex
ef ég man rétt, en oft lýfcur hon
um ekki fyrr en milli sjö og
hálf átta, og dæmi eru þess að
honum hafi lokið klukkan tíu
mínútur fyrir átta. -Þetta þýðir,
að ekki er hægt að slíta börn-
in frá sjónvarpinu til að fá sér
að borða, og það hefur. í för ■
með sér að húsmóðirin getur I
ekki lokið uppþvotti fyrir frétt I
ir. Annað er líka í þessu, það
er alltaf heldur leiðinlegt að
mínum dómi, þegar fjölskyldan j
setzt ekki öll saman a ðsnæð-:
ingi, heldur er hver í sínu horni i
og fólkið er kannski að koma
að borðinu eitt og eitt í einu til
iað krækja sér í bita. —Þetta
gildir ekki einungis um barna I
tímann, heldur stendur íþrótta
þátturinn oft fram yfir sjö. — I
Er ekki hægt að byrja á þess- i
um dagskrárliðum hálftíman-
um fyrr? — Skorri.“
REFSIVERT
SVART FUGL skrifar mér á
þessa leið: „Heyrðu kæri. Ertu |
ekki sammála manninum, sem ,
sagði við mig um daginn, að a
það ætti að vera refsivert at-1
hæfi að selja íbúðir með hagn*
aði? Satt að segja er ég þeirrarl
skoðunar, að það ætti hrein-l
lega að setja braskara og fjár-|
glæframenn í tugthús, sem hafa .
launafólk, sem er að berjast I
við að eignast þak yfir höfuð-1
ið, að féþúfu. Kannski finnst'
þér, gamli minn, að ég taki I
nokkuð djúpt í árinni. Það má I
vera. En hvers vegna dettur j
nú réttlátum manni — en það .
þykist ég vera — í hug, að ein
hverjir samborgarar mínir —
þeir, sem bafa fjármálavit — '
hafi mig eða þig að féþúfu? I
Ástæðan er einföld. Ég held
nefnilega, að það sé ákveðinn |
hópur braskara og spekúlanta, .
sem hafi ráðið íbúðaverði hér a
í Reykjavík alla tíð. Ef tilraun j
er gerð til að hnekkj a" veldi <
þeirra, rísa málgögn þeirra, I
borgaralegu blöðin Morgunblað I
ið og Vísir, upp á afturlappirn-J
ar og leiða rök að því, að hið
gífurlega háa íbúðaverð verði
ekki lækkað með félagslegu á-
taki. Slíkan málflutning í mál- I
gögnum auðvalds, braskara og |
þeirra, sem andvígir eru félags
legri samhjálp í þjóðfélaginu,
verður að varast. Hann er
hættulegur. Mig rekur minni til
upphrópana beggja þessara
blaða í gagnrýni þeirra á Fram I
kvæmdanefnd byggingaáætlun j
ar bæði á meðan byggingar-
framkvæmdir stóðu yfir í Breið í
holtshverfinu og eftir að fólk
var flutt inn í íbúðimar, sem *
byggðar voru á vegum hennar. j
A® LÆKKA VERÐ.
Það hlýtur að vera öllum ljóst
að sú tilraun, sem gerð var
með framkvæmdaáætluninni,
átti að verða upphaf að átaki
til að lækka íbúðaverð. Nýjar
aðferðir voru notaðar og ný
tækni kom til sögu. En auð-
vitað nægir ekki alltaf ein til
raun til árangurs, ekki held-
ur í þessu efni. Kannski urðu
Breiðholtsíbúðirnar ekki alveg
eins ódýrar og vonazt var til
en tilraunin var vísir að stór-
átaki. Og víst er um það, að
braskararnir óttuðust þetta fé
lagslega átak og óttast, að á-
fram verði hialdið. Þeir halda
uppi orrahríð og gera tilraunir
að sannfæra jafnvel það fólk,
sem nýtur þess nú, að átakið
Frh. á bls. fl.
I
1
I
í
I
I
HVAÐ ER AÐ GERAST
Í MÁLEFNUM EVRÖPU1
□ Bandaríkjamenn 'og Rússar sitja við samnmga-
borð í Helsinki, Bonn-stjórnin hefur boðið pólsku
stjóminni upp á viðræður. Pólskir dpilómatar í Hels
inki ,segja að fyrir dyrum istandi fundur austantjalds
ríkjanna í Moskvu. Það ler sem sé ýmislegt að gerast
bæði austan tjalds og vestan.
Helsingfors er í brenni-
punkti á einu sviði, Bonn á
öðru, og á hinu þriðja Moskva
eins og ævinlega. Finnskir
diplómatar halda áfram tilraun-
um sínum til að koma á ör-
yggismálaráðstefnu, og eins og
austurveldin gera þeir sér von-
ir um að undirbúningsviðræður
að minnsta kosti geti hafizt
upp úr áramótum. Þá vona
menn að fyrsta þættinum verði
lokið í samningaviðræðum
Bandaríkjanna og Sovétríkj-
•anna um takmörkun vígbúnað-
ar, og hægt verði að hefja
næsta þátt viðræðnanna, ef til
vill í Vínarborg. Við vitum
næstum ekkert sem gerist í
Helsinki, en það liggur í aug-
um uppi að samkomulag í Hel-
sinki yrði til þess að stappa
stálinu í þá sem raunverulega
vilja halda evrópska öryggis-
málaráðstefnu. Nú virðast rúss-
neskar fréttastofnanh’ búnar að
fallast á að Bandaríkin taki
þátt í slíkri ráðstefnu, og rík-
isstjórn Brandts ætti að geta
fallist á að setjast að samn-
ingaborði með Austur-Þjóð-
verjum. Þar með ætti það
vandamál að vera leyst, hvaða
aðilar taki þátt í ráðstefnunni.
Austurríski jafnaðarmannaleið-
toginn Bruno Kreisky hefur
lagt til að ríkjunum í Mið-
jarðarhafsbotnum verði einnig
boðin þátttaka. En sú tillaga
verður tæpast framkvæmd,
fyrr en þá síðar. Ef allt of mörg
vandamál verða tekin til um-
ræðu samtímis, jafnvel deilu-
mál í öðrum heimsálfum, eru
líkurnar litlar að nokkur veru-
legur árangur geti náðst,
Enn er erfitt að vita, hvar
von sé á árangri. Einhliða við-
urkenning á Bréznev-kenning-
unni, sem einmitt mætir sterkri
gagnrýni frá Júgóslövum þessa
dagana, er ekki freistandi um-
ráeðuefni.
En ráðstefna um málefni Ev-
rópu gæti ef til vill staðfest
samkomulag, sem Bonn-stjórnin
gerði við ríki Austur-Evrópu.
Bætt samskipti Vestur-Þýzka-
lands og Austur-Bvrópu, sem
yrðu þó ekki til að breyta stöðu
Berlínar, yrðu tvímælalaust til
að auka öryggi álfunnar. Það
eru ekki margir mánuðir síðan
menn óttuðust að til átaka
kynni að draga í Berlín.
•Minnkandi spenna á þeim
hættulega stað væri ávinning-
ur, sem gerlegt væri að kaupa
með því að viðurkenna það á-
ástand, sem raunverulega er í
Evrópu. Allt annað mál er að
það er fjarstæða að fara fram
á að Vestur-Þýzkaland líti á
Austur-Þýzkaland sem erlent
ríki. Á hinn bóginn ætti að
vera hægt að ræða í alvöru um
viðurkenningu þess, að Austur-
Þýzkaland sé sjálfstæð pólitísk
heild, annað þýzkt ríki og lánda
mæri þess séu í raun landa-
mæri austurs og vesturs í Evr-
ópu.
En það verður að ákvarða
réttarstöðu Berlínar og koma
kyrrð á í borginni. Bæði efna-
hagslega og á annan hátt myndi
Vestur-Berlín hagnast á minnk-
aðri spennu. Það hlýtur að vera'
ein ástæða þess að Schútz
borgarstjóri hefur látið svc>
mjög til sín taka, einkum sam-
skiptin við Pólland. Það getur
be'nt til þess að þáttaskil séu,
framundan, að Bonn-stjórniá
kemur nú fram og leggur fram
formlegt tilboð um samninga-
viðræður við Pólverja. Það eB
hyggilegt af vestur-þýzku stjórn
inni að láta Pólverja um að á-
kveða á hvaða stigi umræðurn
•ar eigi að fara fram. En auð-
vitað vekur það tortryggni I
Varsjá, að formaður þingflokk3
kristilegra demókrata, Barzel,
skuli vara sterklega við öll-
um undanslætti í landamæra-
máhnu. Pólverjar viðurkenni
Oder-Neisse-landamærin sem
varanleg landamæri, en þær
ættu áð hafa þau hyggindi til
að bera að láta sér nægja við-
urkenningu, sem sé skýlaus, eis
þó þannig sett fram að Bonn-
stjórnin gefi formlega ekkert
eftir. Önnur vestræn og hlut-
laus ríki geta síðan komið á eft
ir og viðurkennt Oder-Neis3e-
land'amærin og skuldbundið sig
til að standa við þá afstöðu, ef
einhvern tíma kemur að gerð
friðarsamninga við Þýzkaland.
En allir vita, að þeir verða
aldrei gerðh’.
<
'?■ í)
AUMINGJA ULBRICHT
Ulbricht er í langtum erfið-
ari afstöðu en ráðamennimir f
Varsjá. í innanlandsmálum hef
ur það gert leiðtogunum um
margt léttara fyrir, að hálfgert
styrj aldarástand hefur ríkt, þar
sem Vestur-Þýzkáland er í hlut
verki óvinarins. Það er skiljan-
legt að leiðtogum Austur-Þjóð
verja sé órótt^og margir þeirrd
vilji ganga mjög skammt. Hin-
ir íhaldssömustu af tékkósló-
vakískum kommúnistum kunná
Frh á 15. síðu.