Alþýðublaðið - 16.07.1970, Síða 9

Fimmtudagur 16. júlí 1970 9
rsæiisráðherra
örnsdóttir
izt gáínafar Biarna Benedikts-
sonar né heldur dómgreind
faarns. ketta tvennt setti megm-
svip á framgöngu hans á stjórn-
málasviðinu. Þeir, sem þekktu
hann vel, vissu einnig um góð-
vild faans og sanngirni. Þess
vegna voru samningar við hanni
markaðir af heiðarleik. Ég
reyhdi hann aldrei að öðru en
drengskap, svo heilum dreng-
skap, að virðing fyrir honum
varð að vináttu.
*
Ég kynntist Bjarna Benedikts-
syni einnig í einkalífi hans og
konu faans, Sigríði Björnsdóttur.
Þau voru hamingjusöm hjón og,
hvort öðru sambojðin.
Litill drengur. fylgir þeinx lil
hinztu hvílu. Kómverska skáldið
Hói:as segir í éinu kvæða sinna:
Bjarni Benediktsson forsæt-
isráðherra og edginkona hans,
Sigríður Björnsdóttir og dótt-
ursonur þeirra, Benedikt Vil-
mundarson, verða járðsungin
frá Dómkirkjunni í Reykjavík
í dag.
Alþjóð er kunnugt um þann
harmþrungna atburðj sem átti
sér stað á Þingvöllum aðfara-
nótt hins 10. júlí og varð þeim
hjónum og barnunguim dóttur-
•syni þeirra að aldurtila.
Ég veit, að samstarfsmenn
.Bjai-na Benediktssonar og aðrir
er góð skil kunna á ævistarfi
hans munu minnast hans í dag.
Það er því ætlun mín að
skrifa hér nokkur orð í minn-
ingu konu hans, Sigriðar
Björnsdóttur frá Ánanaustuum
í Reykjavik.
Frú Sigríður Björnsdóttir
var fædd í Ánanaustum 1. nóv-
ember 1919, dóttir hjónanna
Önnu Pálsdóttur og Björns
skipstjóra Jónssonar í Ána-
naustuum.
Þau Anna og Björn eignuðust
þrettán börn er öll náðu full-
orðinsaldri, sem þá var fátítt
hjá svo barnmörgu fólki með-
an ekki þekktust þau nútíma
lyf, sem koma í veg fyrir barna
dauða af völdum farsótt'a og
annan-a sjúkdóma.
Björn faðir Si'gríðar var með
aflasælustu skipstjórum hér við
Faxaflóa, öðlingsmaður og
höfðingi í lund, ávallt með
valið lið um borð í skipi sínu,
enda var þ.að ekki heiglum hent
á þeim tíma að koma upp svo
Stórum barnahóp og a'f þvílíkri
rausn og hann gerði ásamt
sinni mikilhæfu konu, Önnu
Pálsdóttur. Þau Anna og Björn
menntuðu börn sín eftir því
sem hugur þeirra stóð til. Sig-
ríðuir gekk í Kvennaskólann í
Reykiavík og síðar í hússtjóm-
arskóla í Svíþjóð.
■ Björn skipstjóri byggði með
Kristni skipasmið, bróður sín-
um, sem kvæntur var Jóninu,
systur Önnu konu hans, reisu-
légt hús í Ánanaustum, þar sem
hinn stóri barnahópur þei'rra
hjóna óx úr grasi, því þá var
Vesturbærinn sannarlega grasi
gróinn, þó að fjaran og hafið
setti sinn svip á umhvertfið í
i'jóma sumarsins og brimgnýs
vetrarins.
Bömin í Ánanaustum blutu
traust uppeldi og vinsældir
meðal ættingja og vina. Barna-
lánið hefur efalaust verið þeim
Birni og Önnu miMll .styrkur

Felices ter et amplius
quos inrupta tenet copula nec malis
divulsus qperimoniis
suprema citius solvet amor die.
Þreföld er hamingja þeirra,
sem tengd eru traustum böndum
friðsaellarijástar, sejn ekki
hakifast tii hinzta dags. ' ; :
..
IWMMtllfjvfffllÍltlHilllP1';1 -.i IJ'l' GYLFl Þ. GÍSLASON.
f
i þeirra umfangsmikla ævi-
starfi.
„Sorgin gleymir engum,“
segir Tómas skáld í þjóðvísu
sinni, og það leið ekki á löngu
að mikill harmlei'kur gerðist í
iifi þeirra hjóna, þvi Skyndi-
lega var höggvið stórt skarð í
barnahópinn. Með stuttu miDi-
bilj missa þau sex af börnurn
sínum. Fyrst Unni, gdtfta konu,
1937, síðan Anton, íþróttakenn-
ara, einnig kvæntan, sem fórst
með vélskipinu Hilmi í
kennsluferð vestur á land. Hann
lét eftir sig son, Markús Örn,
nýkjörinn borgarfulltrúa. Ekki
hðú nema .nokki'ir mánuð)r
að Ægir heimtaði ný sonar-
gjöld af þeim Bii’ni og Önnu,
tveir synir þeirra, Björgvin
skipasmiður og Guðjón bróðir
hans, aðeins 18 ára, farast báð-
ir með togaranum Max Pem-
perton í lok stríðsins 1944, að
lokum misstu þau næst eiztu
dóttur sína, Sigurbjörgu, gifta
konu og móður, árið 1946.
Þrátt fyrir allt þetta mikla
mctlæti stóðu þau Björn og
Anna eins og klettar úr hafinu
og létu ekki holskeflur sorgar-
innar bera siguf leið.
Bjarni Benedifctsson og Sig-
riður Bjömsdóttir voru géfin
sarnan í hjónaband 18. desem-
ber 1943. Engum sem til
þekkti1 gat dulizt það að hjóna-
band þeirra var farsælt og
haminigjusamt allt til æviToka,
þó líf þei'rra værf ekki alltatf
dans á rósum.
Björn í Áraanaustum, faðir
Sigríðar, var reyndar þá flutt-
ur í hús sem hann byggði á
Sólvallagötu, dó 9. ágúst 1946.
Bjarni Benediktsson reynd-
ist þeim Birni og Önnu strax
frá upphafi ástríkur tengda-
sonur og lét sér mjög annt um
Önnu, tengdamóður sína, eftir
að bún varð ekkja.
Ég minnist Sigríðai-, sem
ungrar tápmikillar og glæsi-
• Tegrar stúlku, sem var vinsæl
í sínum vinahóp. E'ftir að hún
giftilst Bjarna Benediktssyni
varð hún vegna starfa hans að
sinna ýmsum opinberum störf-
um, sem kröfðust skilnings og
háttvísi og ber öllum saman
um að hún hafi leyst þau störf
af hendj með miklum sóma.
Áður en lengfa er haldið vil
ég ekki brjóta þá íslenzku hefð
að geta að nokkru þeirra ætt-
stofna er að Sigríði stóðu.
Föðurafi Sigríðar, Jón Björns
son, útvegsbóndi í Ánanaustum
fluttist norðan úr Ska'gafirði til
Reykjavíkur, en hafði nokkra
viðdvöl í Borgarfirði og kynnt-
ist þar Hildi Jónsdóttur, er síð-
ar varö kona hans. Hildur var
dóttir Jóns Böðvarssonar í
Fljótstungu í Hvítársíðu og
konu hans, Margrétar Þorláks-
dóttur. Bróðir Hildar var Ein-
ar, Jónsson, föðuraíi Stefáns
Jónssonar-, hins vinsæla ung-
lingabókaliöfundar. — Margrét
missti mann sinn, Jón Böðvars-
son árið 1838, en hélt áfram
, búskap í Fljótstungu, gilfti'st
tveimur árum siðar Böðvari
Jónssyni, ættuðum úr-: Noróur-
árdal og átti með honum tvo
sonu, Guðmund, sem dó ó-
kvæntur og barnlaus og Helga,
föður Guðjóns í Laxnesi í Mos
fellssveit.
Móðurætt Sigx-íðar var öll úr
Árnessýslu. Páll asfi hennar var
sonur Stefáns Þorlákssoraar
hreppstjóra í Neðradal í
Bis'kupstungum. Hann lézt á
bezta aldri, aðeins 35 ára gam-
all. Auðbjörg, koraa hans, stóð
þá ein uppi með fjórar ungar
dætur. Þi'jár þeia-ra voru te'kn-
ar í fóstur af föðurbræðrum
sínum í Bi'skupstungum o.g
Hvassahrauni á VátnsTeysu-
strönd. Anna, móðir Sigríðar,
var yngst þeirra systra og ólst
hún upp hjá móður sinni, sem
fluttist að Auðsholti í Bisk-
upsturagum.
Böm þeirra Björns og Önnu,
ssm eftir lifa eru: Ásta, gift
Hirti Hjartarsyni, Jón kvænt-
ur Jennýju Guðlau'gsdóttur,
Hildur, ekkja Gísla Kærnested,
Páll. kvæntur Ólöfu Benedikts-
dó'ttur, Auðbjörg, gift Guð-
mundi Benediktssyni, HariaTd-
ur, kvæntur Þóru Stefánsdótt-
ur og Valdimar, kvæntur
Steinunni Guðmundsdóttur.
Systkini Sigríðar, sem eíftir
lifa, tengdatfólk, frændur — og
aðrir vinir hennar, s'akna þeirra
hjóna og dóttursonarins unga
sáran — og barma örlög þeirra,
en harmur barna Bjiarna og
Sígríðar er meiri en orð fá
lýst. Huggunarorð ná skammt
þegar slík feilen gei-ast, en von-
andi tékst börnum þeirra að
lokum að græða sorg sín:a í
minningunnj um ástrí'ka for-
eldra, sem vildu þeim hið bezta
í hvívetna.
Börn þeirra Bjarn'a og Si'g-
ríðar eru: Björn, fæddur 1944
og stundar laganám við háökóT-
ann; kvæntur Rut Ingólfsdótt-
ur; Guðrún, fædd 1946, starfar:
i baraka; Valgerður, fædd 1950
og er við nám í B.A.-deild há-
skóians og Anna, fædd 1955,
nemandi. — Benedikt Vil-
mundarson, 'sem fórst með atfá
sínum og ömmu, 4 ára að aldri
var óvenjulega efnilegt bam,
sonur Valgerðar og VilmundaiEi
Gylfásonar.
Ættiragjar Sigríðar færa þeiin
hjónum og d.óttursyni þeirra
hinztu kveðjur sínar og þalðka
þeim ailt hið liðna.
En tímahs fljót rennur á-
fram og við berumat með
straumnum unz bátu r ok'kar
berst að landi ókunnugrar
strandai- og klukkum verðui*
hringt, eins og í dag. Elrændi
Sigríðar, skáldið í Gljúfra-
steini, kemst þannig á@ orða i
' kvæðinu góða, „Stóð eg við
Öxará“ :
„Mín klukka, klukkan þín,
kallar oss heim til sín.“
Skúli H. Magnússon.
Frh, á bls. 11. !