Alþýðublaðið - 13.10.1970, Blaðsíða 2

2 Þríðj-uda'gur 13. októfoer 1970
UíUlruslur útum a’lt í Kópa-
v i vogi.
A Sóðalegjr Ixleitir sem enginn
, tekur eitir.
J
A Gangstétlir og giitur sem
] liggju útí ljósvaluuur.
•f Vantar spegla viö «tgönga»-
rtyr strætisvagna.
’ □ KÖI’AVOGSBÚI ltefur
koinið að máli viö mig og látiö
í Ijós óámegju meö sinnuleysi
tögreglnnnar um liirjSu á göml-
1 urn bílöi'uslunt sem þar stanfla
! einsog skipsflök í sanði. Hann
*, segir lögregiuna eiga alla liökk
skiliö fyrir aö aka tii eftirlits
liringferöir um bæinn, en hins
' vegar kveður hann óskiljaníegt
> þaö kæruleysi að skipta sér
j' ekki af bílflruslunum sem öU-
1 um sómakærinn hæjarbúum
: hljóti aö vera til mestu leið-
índa.
I . I
KOi’AVOGSBUI síagfef ekki
' vera að kvarfa ,yik fáeinúm
bílum, heldur séu 'til dæmis að
taka þrjú eða fjögur hræ sfand-
5 -andi kirfaieg'n uppstiilt: á Fífu-
I íhvammsveginum. Búið sé að
taika númérín af þepsum 'bíium
o’g börn hafi lágað þá syolítið
til að auki, en lögr'eglaul ekur
fnamhjá einsog éldcert aé með
upphöfnum tignarsvip. Kópa-
Vagsbúi á þama leið urn dag-
iéga, og biður hann; a'S þeSs
Kouar óprýði sé tekinj.af al-
mannafæri því Kópavo'gur eigi
'að vera snyrtilegur einsog aðxir
bæir.
■k
SUMT GETUR orðið að svo
mifdum vana að enginn veiti
því athygii. Líkiega eru bíl-
garmarnir á Fífuhva'mmsvegin-
um og • ann-ai’staðar í Kópavogi
búnir- að istiánda svo lengi
frammi fyrir galopnum augum
lögregluþj ónanna að þeir eru
hættir að taka eftir þeim og
mundu ekki ranka við sér fyrr
■en þeir væru horfnir. Maður
þekkir þetta úr borg og byggð.
í Reykjavlk eru sumstaðar sóða
legir blettir sem áa’eiðanlsga
eru sóðaleigir þara af því eng-
in tekur eftir þ.ví hvernig þeir
eru. í því samtaahdi langar mig
til að minna á lóð eina að ég
íhaid við Síöumúla á móts við
hús það ,er áð.ur -vaa* Ái’miili 14,
nú að óg ætla 32; þar ei- hálfr
byggt hús, kiuUariím steyptur
upp Qg mótaviðurinn einsag
bratnar oldspýiur ailt í kring
ásamt með flein tegundum af
rusli sem ég hirði ekki að
gx-eina nákvæmlega. í fyrravet-
* ur sá ég að þetta var svo sem
ég hef nú lýst, og var þá ailt
útlit fyrir að. kiaílarinn væri
kominn til ára .sinna.
ÚKiÞMÍ ég er by«rjaður að
rexa þá er bezt ég halldí því
svoiítiö áfram þótt kannski sé
ég að .naga af méi’ allar vinsæld
ir hjá yfirvöldunum, en þá varð
ur -bara að .hafa það. Sumstaðar
eru gan'gstéttir la'gðar og götu-
spottar malbika-ðk, svo hverf
ur malbikið eða s.teinlagningin
út i ljósvakann án .þess nokkurt
tilefni sjáist til. Þannig sýnd-
ist mér á dögunum er ég gekk
niður Brákarsund, sem ekki fyr
ii- ■■ s.érlega löngu hefur Verið
málhikað, að dálítill endi af því
waðst sé maihikaður. Eins enda
gangstéttir sums staðar allt í
eínu í möl og grjóti svo þar er
á kafla sem hvorki gan-gstétt
né ekki gangstétt. Þar fyllir
maður skóna af möl og sandi og
biður þess þá hátt og í hljóði
að mannshöndin hefði hvergi
komið náíægt úrþví ekki var
hægt að ljúka verkinu.
★
VJPPU - BÍLSKÚRSHURÐIN
1 agerstærðir miðað við múrop:
I- æð: 210 sm x breidd: 240 sm
210 - x - 270 sm
ðrar stærðir. smíðaðar eftir beiðni.
GASMtÐiIAN
- Simi 38220
MAfiUR sem oft ferðast með
SVR ðegist ha'fa horft uppá
það tyisvar með skömmu milli-
biii að börn hefðu nærri veirið
prðin á mi-lli aftari vagnhurð-
ianna afþví vagn'stjórin-n sá þau
•dkki. Kveður haran vanta spegil
á suma vagnana, mig minnir
hann segði gömlu Volvo-vagn-
arta, er veiti vagnstjóra næga
-sýn yfir útgön'guna. í þiessu
sambandi vil ég lika rexa svo-
1‘irtið út af Mðiatöflunum á við-
komustöðum. Það er auðvita’ð
okki hægt að lesa á þær þegar
dimmt er orðið, á þær fellur
víðast ekkert ljós, og þar að
auki er l'etrið í smærra lagi.
Þetta h'ef ég víst sagt oít áðui’,
>en — því miður. — þarf stund-
urn að segja.sómu söguna nokk-
uð oft. —
ÓTTARYNGVASON
hérao^cJómsiögmaöar
MÁLFLUTNING5SKRIFSTOFA
Eiríksgötu 19 — Sinai 21298
/—c—*
MISSTISEX AR
ÚR LlFI SlNU
Ruth Ðavidson bí5-
ur í von um að
endurheimta minni sitt
£] Hvérnig heldurðu. að þéi'
yrði við, ef þér væri tilkynnt
ósköp rólega einn daginn, að
það væri ekki árið 1970 núna.
’heldur 1976? Og það í fuilri al-
VÖL’U.
Reyndu að selja þtg í spor
Ruth Davidson. Fyrir rúmu ávi
varð hún s.byndiiega.Iyrir því á-
falli að missa minnið. Ekki á
þann hátl að hún myndi ekki
nokkurn skapaöan hiut, ekki
hver hún sjálf væri og hvað bún
héti, heldur voru sex áf áilt i
einu .gersamlega Uorfinm minni
hennar. Q.g. hún ætiað.i ekki að
fást li'l að trúa því, að það væri
ekki verið að leika á sig, sam-
antekin ráð til að slríða hepni
s.volítið. En þegar hún.sá dag-
blöðtn, varð henni ljós.t,.að.svo
langt gat gabb.ið ekki gengiö.
Það var hún sjálf s.em hafði
misst minninguna um þessi ár
á ednhvern duiaríúl'lan hútt.
EINS OG A® VAiKNA
Á ANNRRI RLÁNETU
„Það.var eins og að vakna allt
í einu á annarri plánefcu“, .s.egir
hún. „Fólk talaði um tungtferð-
ir og ihjartaflutninga eins og
sjá'lfsagðan hlut, og framfarirn-
ar í vísindum og tækni hafðu
orðið svo stórstígar, að venjuleg
ar manneskjur gátu tæplega
fylgzt með. Hvað þá ég sem
hafði misst úr sex ár. Á þeim
tíma var stökkið svo gífur.legt,
að mig sundlaði við tilhugsun-
ina eina. Mér fannst kratftáiveiik
hafa gerzt á öllum sviðum“.
Ruth dvaldist um þriggja mán
aða skeið á spítala undir .hand-
leiðslu geðlækna sem reyndu af
fremsta m.egni að hjálpa henni
til að endurheimía minni si'tt.
En það tókst .ekki.
,,É'g sat við kvöldverðarborð-
ið innan um aðra sjúklinga þeg
ar ég heyrði einh'vern minnast
á Jþriðju tunglíferð Bandaríkja-
mahna1.
„Ég sneri mér snöggt við. Ég
hélt, að nú ætti að fara að plata
mig. .Aliir iþarna vissu, að ég
'háfði misst mihnið, bg það vaf
Bill kunningi minn sem hafði
sagt þessi .orð.
„Ég man, að ég f'r að hlæja.
,Hann var góSur þessi‘, sagði
ég. ,Ætlí það líði ekki ár og dag
ur Iþ.angað til þeir fara í
FVR STU tunglferðina1.
„En mér til stórfurðu reyndist
Bill ekki haía verið aö gera að
gamni sínu. Og samá.kvöldið og
næstu daga sat ég límd við sjón
varpið ásamt hinum að fylgjast
með hinni háskalegu ferð þeg-
ar tunglfarinu hlekktist á o.g
mennirnir sluppu naumlega. lif-
andi aftur til jarðar. Síðan las
ég um fyrri tunglferðirnar. tvær
sem ég hafði sjálf fylgzt með af
andlausum spenningi... en það
mundi ég elcki lengur“.
ÓÞEKKJANLEGT
ENGLAND
Rutih frétti líka, að hún hefði
útþurrkað úr huga sér hér um
bil heilt stjórnartímabil meðan
Wilson var. við völd. („Það 1%-
aði mér vel, þva' að ég er áka.f-
ur fhaldssinni“). O.g Adenauer
var ekkj lengur kanztlari Vest-
ur-Þýzkalands, varla minnzt á
hann í blöðunum. Jafnvel de
Gaulle hættur að stjórna Frakk
landi.
En mesta áfallið var að feétta,
að ’ ibáðir Kenn'edy-bræðui'nir,
Jobn og Robert, hefðu verið
myrtir.
iRuúh þ'ekkti ekki England aft-
ur sem saman landið. A'ilt fullt
af hippum og skrítnu fód'ki, klám
og lau.sung í fcízku, frjálsar fóst-
ureyðjngar, allsnaktir leikarar á
leiksviðunum í London, mini-
pi'lsin með a'llra stytzta móti . . .
Gat þetta Verið gamila góða
England með sína rótgrónu hefð
og straraga siðgæði? Og verð-
hæ'kkanirnar! Ruth stóð agn-
dofa, því að fyrir hennri hafði
1963, verið í gær.
GIFt j
FRAMANDI MANNI
Og þá vaf þáð einkal'fið sem
hafði tekið alaerum stakkaskipi}
um. Þegar David maðurinh,
hennar kom að heimsækja ftana
á sipítalann, -tók ihún ihonum
opnum örmum. Hún skildi ekki
hvað hann varð vandræða1 sgur
þegar hún ' kastaði sér í faðm
hans. En.það. leníii.á, hqnum.aíf
útskýra fyrir henni, að Þau
væru skiljn lögum samkvæml og
bæði giift afíur.
„í mínum ringlaða huga var
' ég aðeins 23 ára gömuil ög drúð-
óstifangin af mahninum míoum.'
Fyrir mér voru ekki nema fáein
ar yikur. síðan vitð sváfum sam-
an í hjónarúminu ökkar. Og nú’
kom hann og sagði mér. a3
hann væri kvæntur annarrJ
konu!“
I
Og Rufcli fékk að vita, að hún
væri gift manni að nafni Iant
McGregor Davidson og æfcti meðl
honum ty-eggja árá dóttur. Húrii
vissi ekká hvers vegna hún haíði:
sbilið við Davidsem hún erik.iði
a,f öllu hjarta, og hún var skelf-;
ingu lostin við tilhugsunina ura'
að eiga að fara að ' búa með
manni sem hún var gersam-,
'lega ó'kunnug.
„Það var í janúar 1970 serri
ég fékk að fara heim af spí.tal-'
anum, og, síðan hef ég verið að
reyna að átta mig á þéssú nýja
Uíi. Ég bý í ynd.islegu einbviis-
húsi m.eð. manni sem ég þekkt
-ekiki neitt, þó að lögum sam-
kvæmt sé ég gift ho.num. Ég
man ekki eftir að hafa k.ynnzti
honum og orðið ásfcfangtin a‘‘ hom
um, ég man ekki eftir brúðkaupi
öíókar, og stundum velfci ég fyr-
ir njóic hvort ég geti nckkurrí
tima lært að elska þennaij
manu ...
„En ég lærði fljótt að elskú
litlu te-lpuna út af lífinu, fal-
\
Frh. á bls. 11. j
íwióówbóéííífekíííííi/vÝMi:-
Eitt af því sem
Ruth Davidson
þuríli að gera til að
átta sig svolítið á
hlutunjum var að’ líta
yfir lielztu blaffa-
fréttir á þeim sex
árum sem b.orfið
höfffu úi' minni
bennar. 'Hcr er liún
komin að morði
Kennedys forseta.