Alþýðublaðið - 13.10.1970, Blaðsíða 10

yi'X. ovex R f 'r?fibícTvr ‘ífWt'tcT
10 Þriðjudagur 13. októfoer 1970
MOA MARTINSSON:
mmfi
4 f FTteT
um okkur líka að grípa boltia,
meðan við hoppuðum yfir
sippub'andið.
Ert þú neðan úr bæ? —
spurðu tvær litlar stúlkur
samtímis, rétt eins og þær
hefðu aldrei séð mig fyrr.
Þó var ég viss um að þær
höfðlu oftar en einu sinni
verið með í að flæma mig
lreim. . :
Já, ég er úr bænum. Það
var aiveg óhætt að segja
þeim það. Ekki vissu þau,
að ég hafði gengið á skóla
í Hólmstað, né að ein bezta
vinkona mín átti heima á fá-
tækaaíheimili. ,
Ég laibbaði af stað áleiðis
heim. i
Víltu ekki leika með okk-
ur dálitla istund? kölluðu
knakikarnir á eftiir mér. —
Gerðu það — báðu þau auð-
mjúklega. Sippaðu og gríptu
bolta um leið. Sýndu okkur
hvernig á að gera það. — Eg
akai hlaupa heim og sækja
boita, kallaði ein stúlknanna.
Eg á meira að segja tvo
bolta. Þú mátt eiga annian.
Þau vildu sýnilega allt til
vinna. Og litla stúlkan, sem
bauðst til þess að gefa mér
amnen boltann sinn, staðfesti
yfirlýsingu sína með því að
koma hlaupandi á eftir mér
og strjúka kámugum höndun-
um sínum eftir falilega, nýja
kjólnum mínum,
Bkki þertta, sagði ég •— og
ýtti henni frá mér.
Ég fyrirleit þessa krakka.
Mig langaði heim til súkku-
ilaðivínþrúgunnar minnar og
drengsins með froskinn; heim
til grönnu, bleiku og fölu
en failegu mömmu minnar,
Sem var svo óróleg á hverju
kvöldi og hætti til þess að
tala við sjálfa sig um það
leyti sem von vaír á stjúpa
mínum úr vinnunni. Hún
bjóst víst allt af við því, að
hann hlypist á brott frá h'enni,
enda þótt hann á hverju kvöldi
særi þess dýran eið, að hann
aldrei framar skyldi yfirgefa
hana.
Það var ekiki rétf iatf mér
að gefa mig svona að öðxum
börnum. Það var eitthvað
rangt við það. Ég fann til
smæðartilfinningar. Áhrifin af
því að ég rétot áðan hafði feng
ið tækifaari til þess að sanna
þeim yfirburði mína, voru
næstum því roknir út í veð-
ur og vind. Þarna stóð ég í
miðjum hópnum og var sorg-
mædd á svip.
Loksims vedttist mér það
allit í senn, sem ég hafði svo
heitt þráð. — En það kom of
seint. Ég var búin að þjást
svo mikið ein, búin að Vera
svo mikið einmana að nú
stooðaði það ekki lengur, þótt
félagsskaipur armarra krateka
á líku reki stæði mér til boða.
Ég kunni líka alveg eins vel
að sippa, meðan ég gekk í
gamla kjólnum mínum. Var
það þá nauðsynlegt að vtera
í nýjum kjól til þess að fá
að leika sér með þeim? —
Þau voru ekki einu sinni vel
klædd sjálf. Ég vissi annars
ekki hVernig á því stóð, en
ég vildi helzt komast sem
allra lengst burtu £rá þeirn.
Mér fannst þau vera svo
heimsk og hörtug og öfund-
sjúk á svipinn.
Ég fann að þau myndu ekki
kippa sér upp við þótot ég
hrækti á þau, svo auðmjúk
og skriðdýrsleg voru þau. —
Þau voru alin upp við að bera
virðingu fyriir því og því einu,
sem ber með sér ríkidæmi,
hroka og dramb. Og nú.mátti
ég flara með þau eins og mér
þóknaðist, bara af því að ég
var í nýjum kjól. og hiafði
stóran kandísmola í hendinnj.
— Viðbjóðslegt. —- Og hvar
stæði ég svo, ef- ég ékki væií *
í fallegum, nýjpm kjóli — og
nýjum skóm? Myndi þá tekiki
sækja í sáma horfið? Þá
myndu þaU ' áreiðanltega of-
sækja mig, hrekja og hrjá. —
Hvernig gát ánnárs a því stað-
ið, að öll böm skyldu vem
svona ólik henni Hö'nnu litlu?,,.
Hvters vegna Var til bara ein
einasta Hanna? — Hvers,r
vegna korhu þau nú til ihín,

þessir ki-akkaæ? Áður fyrri
kölluðu þau á eftir mér ó-
kvæðisorðum, jafnskjótot og
ég kom í kallfæri. Hvað
vildu þau mér eiginlega?
Allt í einu þótti mér á
nýjan leik svo ósegjanlöga
vænt um hana mömmu míma.
Og um allt heima, stofuna
og húsmunina, svo fátæklegilr
sem þeir þó voru. En þá
þekkti ég, og þar var ég ör-
ugg. Við mamma höfðum iif-
alð saman súrt og sætt. Þráin
iteftir öryggi og friði greip
mig st'erkum tökum. Þrá eft-
ir að umgangast aldrei aðra
en þá, sem eru vingjarnleg-
ir í einlægni, Sem aldrei
hóta manni neinu né gera
gys að manni. Ég vildi kom-
ast burtu héðan. Eg vildi
ékkert með þessa krakka
hafa. Það var bara heimska
hlf mér að sækjast eftir fé-
lagsskap þeirra, eins og ég
hafði fram að þessu gert. —
Stjúpi minn umgökkst mig
bara vegna mömmu minnar;
þessir kraikkar vildu þek'kja
mig einungis vegna þess að
ég var í fallegum fötum. —
Mamma var sú eina, sem- ég
gat treyst; og svo • hún
Hanna litla. (
Ég var lögð af Stað heim
á leið. Þau töluðu tjl mín
á víxl og spurðiu, hvoft ég
ætlaði ekki að Mka með
þeim og kenna þeifn að
sippa eins og krakkarnir
riiðri í bænum. Þau-.ehu mig!
Sum gengu samhliða fnér til
beggja handa, önnur kom í
humátt á eftir mér.
Ég ætla heim. Ég vil ekki
,leika mér við ykkur. Hana.
Þið megið eiga toandísinn
minn. Ég fetok þeim krakk-
anum, sem næstur mér var,
kandísmolann minn og; hélt
svo áfram göngunni.
Það /var í fyrsta skipti,
sem ég fann til' hins tak-
rrsarkal'ausa /einmanailleika,
Sem grípur mann, þegar mað-
ur hefur séð mannskepnuna
bæði á réttunni ög röngunni;
- séð þrælinjx skríða í duftinu
fyrir þeim, sem er í náðihni.
£/■■ ....................
Lokunartími...
r Framh. alf 12. síðu.
?
skyldi leita samvinnu við fleiri
aðila um gerð tillögu um lokun-
ar-tíma sölubúða í lögsagnarum-
.dæmi Rteytojavíkur. Hafði nefnd
ín samband við borgarráð í
•þessu efni, sem ti'lnefndi tvo
fulltrúa í nefndina, en síðar til-
þefndu Neytendasamtötoin,
ÍKRON og Mjólkursamsalan full
jti’úa í hana. Enn hetfur engin nið
urstaða fengizt, enda mun tals-
Jverður ágfeiningur ríkja í nefnd
•jpmi um lotounartímann.
$:"í stuttu samtali, sem blaðið
gitti við framitovæmdastjóra Neyt
^ndasamtakanna kemur fram,
íí@ð Neytendasamtökin urðu ekki
rgðili að umræddri nefnd fyrr en
iákveðin tiitlögugerð lá fyrir, sem
^ací verulegu leyti var mótuð af
jJkaupmannasamtökunum, Verzi-
Jtmarm an nafélagi iRey k javík u r
gog tveimur fulltrúum frá Borg-
bprráði Reykjavíkur. í tillögugerð
a*nni hefði elcki verið tekið lillit
hagsmuna neytenda og hefðu
jNeytendasamtökin lagzt gegn
ihenni af þeim sökum.
3é_-í' síðasta tölublaði Neytenda-
•jb^ðsins, þar sefn lokunartími
*ixf0búða er gerður að umræðu-
5-fni, segir, að það sé skoðun
íeytendasamtakanna, að sam-
|pt geti ekki átt Mut að nein-
aðgerðum, sem skerði hags-
swösni neytenda. Það sé neytend-
um tvímælalaust hagsmunamál,
að afgrejðslutími verzlana verði
sem lengstur og á hann verði
engar hömlur lagðar. Ennfremur
segir í Neytendablaðinu, eð í
fyrravetur hafi verið búið að
skipu'leggja skoðanakönnun um
vilja neytenda varðandi lokun-
artíma verzlana. „Átti að biðja
neytendur að segja álit sitt á
ýmsum möguleikum á lokunar-
tímanum, en einn möguleikinn
var ekki nefndur; að allir selj-
endur fengju alla daga að hafa
kivöldsölu eins og nú er í reyhd.
Ney.tendasamtökin vildu hafa
þennan möguleika mieð. •— Etók-
ert varð úr skoðanakönnun-
inni“.
AiiþýðuWlaðið hafði samband
við Siigurð Magnússon, fram-
kvæmdastjóra Kaupmannasam-
takanna, í gær og vildi hann
etoki staðfesta, að ákveðin til-
laga um lokunartíma sölubúða
hefði verið gerð, þó að drög að
tillögu þessa tefnis lægju fyrir.
Varðandi fyrrgrein'da skoðana-
könnun um vilja neytenda sagði
Sigurður Magnússon, að aldrei
hefði verið tekin ntein átevörðun
um slíka skoðanakönnun og því
síður um það, hvernig hún
skyldi framtovæmd. Vildi hann.
ekkri ræða um efnisátriði þeirra
draga að ti’llögu um lokunar-
tíma sölufoúða, sem fyrir liggja,
en aðspurður bvaðst hann ektoi
hafa lesið greinina í Neytenda-
blaðinu um lokunartíma sölu-
búða. —1
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok —Geymslulok á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð
Reynið viðskiptin.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988..
Hver hýður betur?
í>að er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER
teppi með aðeins 10% útborgun
AXMINSTER — annað ekki
mimm
ANNAÐ EKKI
Grensásvegi 8 — Sími 30676
Laugavegi 45B — Sími 26280.