Helgarpósturinn - 05.01.1995, Blaðsíða 10

10
MORGUNPÓSTURINN FRÉTTIR
FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 1995
f
Sigmar Ingi Gíslason
átti að fara í tiltölulega
einfalda aðgerð og vera
orðinn hress eftir sex
vikur. En aðgerðin varð
til þess að hann lá við
dauðans dyr og þuríti
að fara í fleiri aðgerðir
til að bæta íyrir þau
mistök sem urðu við
þau fyrstu.
Sigmar Ingi eftir brjóstholsaðgerðina f Reykjavík. Skurðurinn lang-
sum yfir magann er eftir hina einföldu magalokuaðgerð, sá sem liggur
skáhalt er frá því miltað var fjarlægt en skurðurinn undir brjóstinu er
eftir brjóstholsaðgerðina.
Kýli á stærð við framhandlegg
Sigmar Ingi Gíslason var búinn að
vera frá vinnu í meira en eitt ár vegna
veikinda en var ekki settur í aðgerð þar
sem læknar vildu reyna að meðhöndla
sjúkdóminn með lyfjameðferð.
„Magaopið var of stórt og sýrustig
magans var alltof hátt þannig að ég var
með stöðugan brjóstsviða og hálfgerð-
ar uppsölur og gat ekki unnið mína
vinnu, en ég var þá í læri sem málm-
smiður í slippstöðinni. Þegar lyfjameð-
ferðin gekk ekki var ákveðið að setja
mig í aðgerð og talað um að hún væri
tiltölulega einföld og lítil hætta á sýk-
ingu. Hins vegar fengum við litlar sem
engar upplýsingar um þá áhættu, sem
gæti hugsanlega fylgt þessari aðgerð
fyrr en uppi á spítala. Nema hvað, ég
átti að vera orðinn góður eftir sex vikur
eða svo en það fór töluvert öðruvísi.
Fljótlega eftir aðgerðina fór ég að finna
fyrir óþægindum fyrir brjóstinu, átti
erfitt með andardrátt og hafði verki. Ég
kvartaði undan þessu árangurslaust og
var sendur heim eftir viku. Þeir töldu
líklegast að ég væri með flensu sem
myndi ganga yfir. Þremur dögum
seinna kom ég aftur á spítalann til að
útskrifa mig og hafði þá enn verk fyrir
brjóstinu en fékk aftur þau svör að
þetta væri flensa."
myndum en einbeittu sér að aðgerðar-
svæðinu, þrátt fyrir að ég kvartaði und-
an verkjum í brjóstholi. Á myndunum
sáu þeir bletti á miltanu og ákváðu að
taka sýni. Þeir sendu sýnið í ræktun og
komust að því að um sýkingu var að
ræða og að það yrði að skera mig upp
daginn eftir og fjarlægja jafnvel hluta af
miltanu. Þessi sýking kom frá fyrri að-
gerðinni, en engin skýring var gefin á
því hvernig hún gat borist út í miltað.
Það kom svo í ljós að miltað var allt
bullandi í greftri og þurfti að fjarlægja
það eins og það lagði sig. Mér skánaði í
einn dag en losnaði samt aldrei við hit-
ann. Ég var á hitastillandi lyfjum, sem
slógu á hann, en hann blossaði alltaf
jafnóðum upp aftur. Eftir að þetta var
búið að ganga svona svolítinn tíma
fóru þeir að velta því fyrir sér hvað
þetta gæti nú eiginlega verið, að þetta
væri nú eitthvað skrýtið. Það var ekki
fyrr en nokkrum dögum eftir miltaað-
gerðina sem þeir fóru að skoða myndir
af brjóstholinu og þá fundu þeir eitt-
hvað sem þeir kölluðu smá skyggjur á
vinstra lunganu.“
flug á leið suður klukkan ellefu sama
morgun, því hann sá strax í hvað
stefiidi. Það má segja að Bjarni hafi
bjargað lífi mínu með sinni greiningu.
Hann fjarlægði graftarkýli sem var á
stærð við framhandlegg úr brjósthol-
inu. Þetta kýli var orðið grjóthart og
ekki fræðilegur möguleiki að ná því út
með nálum. Það var fjarlægt í heilu lagi
og þurfti að skrapa brjóstholið og skola
það í tvær vikur á eftir. Samkvæmt áliti
sýkingarsérfiæðinga kom þessi sýking
líka út fr á fyrstu aðgerðinni og sýkingin
byrjaði í brjóstholinu, barst þaðan með
blóði til miltans. Brjóstholssýkingin
var þannig miklu eldri, og ef menn
hefðu hlustað á það sem ég sagði í upp-
hafi og einbeitt sér að brjóstholinu, þá
hefði miltað ekki þurft að fara jafn illa.
Á gjörgæslu með
A gjorgi
42,7 stiga hita
„Tveimur dögum síðar var ég kom-
inn inn á gjörgæslu með 42,7 stiga hita.
Þeir dældu í mig fúkkalyfjum til að
lækka hitann og tókst að ná honum
eitthvað niður og tóku síðan fullt af
Myndir sendar
tií Reykjavíkur
„Þeir fara svo og stinga á það og ætla
að taka sýni og hleypa út vökva ef ein-
hver er, en ná engu. Ég held bara áfrarn
að vera veikur og ekkert gerist og eftir
marga daga ákveða þeir loks að senda
þessar myndir til Reykjavíkur. Þar fær
Bjami Torfason, læknir á Landspítal-
anum, myndirnar í hendur á föstu-
dagsmorgni og ég er kominn í sjúkra-
Sagt að drífa mig að
fara út að vinna
„Svo fer ég aftur norður og klára
lyfjakúrinn þar. Skömmu síðar á ég
bara að fara að vinna, segja læknarnir,
bara drífa mig út að vinna. Ég fylgdi
þeim ráðum og náði að þrauka tvo
hálfa daga en þá var ég alveg búinn. Ég
talaði við minn heimilislækni, sem úr-
skurðaði að ég væri ekki í neinu ástandi
til þess að stunda vinnu. Við fáum þær
upplýsingar hjá læknum að það taki
sex mánuði að jafna sig eftir þessar að-
gerðir allar saman. Þeir mánuðir líða
og ekkert lagast og þá er okkur tjáð að
það taki ár. Þegar það er liðið er ég enn
ekki orðinn heilbrigður og er sagt að
það taki tvö ár. Og algjörlega varnar-
laus gegn kerfinu.“ ■
Skatthlutfall og
skattafsláttur
Skatthlutfall staðgreiðslu
1995 er 41,93%
acj
Sj ómannaafsláttur
á dag er 686 kr.
Á árinu 1995 verður skatthlutfall
staðgreiðslu 41,93%.
Sjómannaafslátturfyrstu sex
mánuði ársins verður 686 kr. á dag.
Persónuafsláttur á
mánuði er 24.444 kr.
Persónuafslátturfyrstu sex mánuði
ársins verður 24.444 kr. á mánuði.
Frá og með 1. janúar 1995 eru
fallin úr gildi skattkort með
uppsöfnuðum persónuafslætti og
námsmannaskattkort útgefin á
árinu 1994.
RSK
RÍKISSKATTSTJÓRI
Árlega berast Landlæknisembættinu yfir eitt
hundrað kærur vegna læknamistaka og annars,
sem miður vill fara í heilbrigðiskerfinu. Það er
hins vegar hægara sagt en gert að sækja rétt
sinn, verði maður fórnarlamb slíkra mistaka.
Kerfið er þungt í vöfum og starfsmenn þess
gera lítið til að létta þessu fólki sinn þunga róð-
ur. Nú á að stofna sam-
tök til að greiða þessu
fólki leiðina í gegnum
frumskóg kerfisins
Fóm
læknami
íslag vi
Hinn 26. janúar næstkom-
andi verða formlega stofnuð
ný samtök hér á landi. Sam-
tökin nefnast Lífsvog og er
ætlað það hlutverk að gæta
hagsmuna fólks, sem hefur
orðið örkumla eða beðið
annan skaða vegna mistaka
lækna eða óviðráðanlegra
slysa á meðan á aðgerð stóð.
Hingað til hefur þetta fólk
ekki átt í önnur hús að venda
en til Landlæknisembættis-
ins með sín mál, en þar hefur
ekki alltaf verið brugðist við
sem skyldi að margra mati.
MORGUNPÓSTURINN
ræddi við nokkra af forsvars-
mönnum hinna nýju sam-
taka og forvitnaðist um til-
urð þeirra og tilgang.
„Það er engin bein leið,
sem hægt er að fara til að fá
hlut sinn réttan þegar maður
lendir í einhverju svona,“
segir Arnheiður Vala
Magnúsdóttir, eiginkona
Sigmars Inga Gíslasonar,
en sjúkrasaga hans er birt
annars staðar hér á opnunni.
„Þessum hópi er alls ekki
sinnt, það er enginn sem
gætir réttar þeirra sem eru
fórnarlömb læknamistaka.
Læknar leiðbeina manni ekki
í gegnum bótakerfið og það
virðist enginn vera annar,
sem gerir það heldur. Við er-
um utan af landi og þar er
ekki neitt. Þar er enginn sem
aðstoðar þig og allt sem
vinnur á móti. Þegar þetta
kemur fyrir, er komið af stað, þá
verður þetta ein allsherjar píslar-
ganga.“
Megintilganginn með stofnun
samtakanna segir Arnheiður Vala
því vera þann, að auðvelda fólki
sem fyrir þessu verður að komast í
gegnum kerfið og tryggja rétt þess.
„Það er sama hvort um óviðráðan-
leg slys er að ræða eða mistök, sem
hægt er að rekja beint til einstakra
manna, aðalatriðið er, að fólk sem
lendir í svona hlýtur að eiga ein-
hvern rétt.“
Fara inn í einfalda að-
erð en koma út sem
ryrkjar
„Það segir sig sjálft að það er
mikið áfall að fara í einfalda aðgerð
og koma út aftur sem 75 prósent ör-
yrki. Það er engin undir slíkt búinn
og fólk er bara í sjokki, þetta kippir
fótunum algjörlega undan tilveru
þeirra. Og svo á það að fara að berj-
ast við kerfið eitt síns liðs í þokka-
bót, eins og álagið sé ekki nóg fyrir.
Þessi samtök eiga að vera sá aðili,
sem fólk getur snúið sér til þegar
það lendir 1 svona aðstöðu.“
Jórunn Sigurðardóttir, sem
einnig stendur að stofnun Lífsvog-
ar, tekur í sama streng. „Samtökin
Lífsvog eiga að vera akkeri fyrir
fólk, sem liggur jafnvel ósjálíbjarga
úti í bæ eftir að hafa lent í lækna-
mistökum eða öðru og hefur orðið
meira og minna örkumla fyrir vik-
ið,“ sagði Jórunn í samtali við blað-
ið í gær. „Þau eiga til dæmis að
hjálpa þessu fólki að fá gögnin sín
af spítölunum — ég fékk mín ekki
fyrr en eftir tvö ár og átta mánuði,
sem er hreint og klárt lögbrot. Við
viljum styðja þetta fólk, hjálpa því
áfram í gegnum dómstólana, þann-
ig að þau fái rétta meðhöndlun og
sanngjarna, þannig að þessir menn
fari að athuga sinn gang. Maður er
afgreiddur á þeirra faglega færi-
bandi og er ekki lengur manneskja
virðist vera.“
„Peningar færa þér ekki heilsuna
aftur, en peningar gera þessu fólki
þó fært að lifa,“ segir Arnheiður.
„Það vantar eitthvert apparat, sem
kemur svona málum í gegn á
skemmri tíma en nú er, svo þetta sé
ekki að dragast árum og jafnvel ára-
tugum saman áður en fólk fær yfir
höfuð viðurkennt að það eigi rétt á
bótum. Landlæknir getur ekki sinnt
því hlutverki nógu vel, því hann sit-
ur beggja megin borðsins. Er eitt-
hvað sanngjarnt að þú farir ein-
hvers staðar inn í einfalda aðgerð
og komir út örkumla til æviloka?
Fólk er bara ekki undir slíkt búið.
Hins vegar virðist helst til þess ætl-
ast að fólk láti slíkt ekkert á sig fá og
rölti sér bara niður í Trygginga-
stofnun með alla pappíra uppá vas-
ann og orkuna í lagi. En þegar
maður kemur á Tryggingastofnun,
sem er ætlað að sjá um fólk sem
lendir í svona, þá vilja menn ekkert
fyrir þig gera, varla tala við mann
einu sinni. Af því að þetta gerist
inni á spítala, þá er enginn sem vill
taka raunverulega á málunum.
Maður verður svartur sauður hjá
Tryggingastofnun, svartur sauður
hjá læknum, fólk skrökvar hrein-
lega upp í opið geðið á manni. Sig-
mar þurfti að bíða í heilt ár
eftir að fá örorkubætur, þrátt
fyrir að mat hafi legið fyrir.“
Endalaust stapp
„Maður heldur að svona
mál gangi sjálfkrafa fyrir sig í
gegnum heilbrigðiskerfið, sem
ekki væri nema eðlilegt, en svo
þarf maður að standa í enda-
lausu stappi til að ná fram því
sem maður hélt að væri eðli-
legur og sjálfsagður réttur
manns í þessu svokallaða vel-
ferðarþjóðfélagi,“ segir Sig-
mar. „Maður var hringjandi
suður í Tryggingastofnun og
alltaf fékk ég þau svör að þetta
Jórunn Siguróardóttir
„Samtökin eiga að vera akk-
eri fyrir fólk sem liggur jafn-
vel ósjáifbjarga úti í bæ eftir
mistök lækna.“