Helgarpósturinn - 05.01.1995, Blaðsíða 22

22
MORGUNPÓSTURINN MANNLÍF
FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 1995
„Gott kvöld. Ég er 45 ára karlmaður, gratinur, iy8 cm á hœð og Ijós yfirlitum. Mig langar
að kynnast huggulegri konu á aldrinum 25 til 35 ára sem hefurgaman afað dansa, fara
út að borða, fara í bíó, eða skemmta sér í góðra vitia hópi eða vera bara heima. Einnig að
labba úti í náttúrunni og ekki verra efþú hefur áhuga á andlegum málum. Efþú ert rétta
tnanneskjan meðþessa kostiýttuþáái ogéghef samband.“
\ tnannesKjan)
Það er beðið eftir bér á Stefnumótalínunni
Aðeins 39,90 mínútan
með
Hannesi
Edda Jónsdóttir
sýnir i Galleri Úmbru.
Halldór Ásgeirsson
sýnir „Hraun um rennur" í Gallerí
Birgis Andréssonar.
Sigurður Einarsson
frá Selfossi íbáðum sýningarsöl-
um Norræna hússins.
inga Lísa Middelton, Sigurður
Öm Brynjólfsson
og fleiri sýna hreyfimyndalist í
Hafnarborg.
Sara Viibergs
sýnir olíuverk og pastelmyndir í
GalleríFold.
Halldór Baldursson
sýnir skrípó í Nýlistasafinu.
Stofngjöfin
til sýnis iListasafni íslands.
Sigurbjörn Jónsson
sýnir ný oliumálverk í Gallerí
)- Borg.
Giovanni Leonbianohi
ítalskur Islandsvinur sýnir í List-
húsi Ófeigs.
Ljósmyndir eftir Magnús Hjör-
leifsson
og fleiri í Hafnarborg.
Erró
á Kjarvalsstöðum og i Listasafni
Akureyrar.
Steini Magnússon
sýnirá Café 17.
Guðbrandur Ægir
sýnir jólamyndir sínar á Mokka.
Kristbergur Pétursson
er með verk á götugrillinu í
Borgarkringlunni.
Friðrik Amar Hjaltested
sýnir í Listmunahúsi Ófeigs á
Skólavörðustígnum.
Hildur Waltersdóttir
sýnir verk með oliu á striga og
kolum á pappír á Café Milanó.
Samsýning fjögurra lista-
kvenna
í Galleri Art-hún.
Á nýliðnu ári frumsýndi Friðrik Þór Friðriksson nýja bíómynd og sendi frá sér bók
með minningabrotum. Þetta ár verður ekki síður viðburðaríkt. Fljótlega verður Cold
Fever frumsýnd og síðsumars hefjast tökur á mynd sem byggð verður á eyjabókum
Einars Kárasonar
c
„Ég veit bara að mínar myndir eru einu
íslensku kvikmyndirnar sem hafa keppt
til verðlauna á alþjóðlegum kvik-
myndahátíðum. Hinar myndirnar hafa
ekki náð inn í keppni á stœrri hátíðun-
um, eins ogMontreal ogLucamo.tc
Nú varst þú að gefa út bók, er
þetta áframhaldandi samkeppni við
Krumma eða tókst þú upp á þessu
sjálfur?
„Já, sko, hluti af þessari bók er
skrifaður fyrir tíu árum. Þetta er nú
allt öðruvísi bók heldur en
Krumma bók, þetta er miklu sann-
ari bók.“
Einn og annar er rotaður í þessum
grobbsögum þínum, eru þetta ekki
hálf veiðimannslegar tölur allt sam-
an? Sannleikurinn fegraður, eins og
leikstjóra er venja?
„Kvikmyndaleikstjórar ljúga
náttúrlega alltaf sem mest, kvik-
myndir ganga út á það að ljúga, að
blekkja fólk. Flestar þessar sögur
eru nú sannar, minningabrot."
Sagan af gjöf Þorkels Valdimars-
sonar til ykkar, Fjalakettinum. Er
þetta ekki íslenska menningarelítan í
hnotskurn, fyllerí og blaut loforð?
„Nei, nei. Menn segja náttúrlega
ýmislegt í fylleríi sem þeir standa
svo ekki við, en það er nú bara hluti
af þeirri skemmtun sem áfengi get-
ur verið eða getur skapað.“
Nú er mikið talað umfyllerí íþess-
ari bók þinni, treystir þér einhver
fyrir peningum eftir þetta allt sam-
an?
„Þar sem peningar eru þá er nú
alltaf íyllerí skammt undan en ég
held að ég hafi alla tíð farið mjög
vel með peninga.“
Cold Fever, segðu mérfrá henni.
„Hún verður frumsýnd núna
stuttu eftir áramót. Ég er búinn að
sjá hana og hún lítur vel út.“
Verður hún markaðssett víða er-
lendis, verður þetta góð landkynn-
ing?
„Já. Ég hef fengið góða markaðs-
setningu á þessar myndir mínar.
Börn náttúrunnar fékk góða dreif-
ingu, Bíódagar betri dreifingu. Hún
er að opna núna í Danmörku,
Frakklandi, Þýskalandi, Japan,
Brasilíu, Mexíkó, Noregi, Austur-
ríki og Sviss. Cold Fever slær þetta
allt út. Þetta er reyndar mjög lík
mynd og Börn náttúrunnar en fell-
ur betur í útlendingana þar sem
hún er á tungumálum sem eru töl-
uð víðar en hér heima, það er að
segja japönsku og ensku, ásamt því
að vera á íslensku.“
Hvað gerist með Bíódaga og óskar-
inn, ertu vongóður?
„Það ræðst í febrúar, þetta er eins
og happdrætti. Það hafa aldrei ver-
ið fleiri myndir sökum þess að
austantjaldslöndin eru að skipta sér
í svo mörg lítil ríki. Ja, það eru
fimmtíu og fjórar myndir um hit-
una og fimm sem komast inn. Einn
á móti ellefú, ágætar líkur. En þetta
er bara heppni.“
Nú hefur akademían oftþótt ákaf-
lega hlutdrœg sem er kannski ekki
nema von þar sem þetta eru 4500
manns sem allir eru í bransanum,
hvaðfmnst þér um það?
„Þegar ég var þarna síðast þá
komst ég að því að akademían sam-
anstendur af hópi klippara, hópi
hljóðmanna, hópi leikara og svo
ffamvegis. Þessir aðilar sjá mynd-
irnar sem tilnefndar eru, gefa þeim
einkunn þegar þær koma út. Við
fengum til dæmis mjög góða ein-
kunn, mjög háa. Síðan er bara
spenningurinn fyrir bestu erlendu
myndinni ekki það mikill. Þetta er
að vinnast á þetta fjögur hundruð
atkvæðum. Jafnvel minna. Ef ítölsk
mynd er tilnefnd vinnur hún yfir-
leitt. Síðan fer það mikið eftir því
hvaða dreifingarfyrirtæki eru á
bakvið myndirnar, ef þau eru sterk
þá er enginn vandi fyrir þau að
segja við sína starfsmenn í akadem-
íunni að kjósa þessa mynd eða
hina.“
Loðið allt saman?
„Já, mjög loðið.“
Nú komu ekkijafn margir og búist
hafði verið við til að sjá Btódaga hér
heima, þarftu tilnefningu tilaðverða
aftur „strákurinn okkar“ svo að allir
flykkist í bíó að sjá mynd sem þeir
annars hefðu ekki séð?
„Það er vonandi að það gerist.
Það komu þrjátíu þúsund til að sjá
hana í sumar en ég hélt að þetta
væri mynd sem höfðaði til fleiri.
Þetta er mynd sem þarf að sjá á
tjaldi. Börn náttúrunnar er til
dæmis ekki komin í sjónvarp og var
framleidd ‘91, ég get haldið mínum
myndum lengur frá sjónvarpi.
Þannig að fólk verður eiginlega að
sjá myndirnar mínar á tjaldi ef það
ætlar á annað borð að sjá þær.“
Ertu vanmetinn hér heima?
„Nei, nei. Þrjátíu þúsund manns
er í sjálfú sér ágætis aðsókn. Ég
bjóst við tíu þúsund manns í viðbót
þar sem að myndin höfðaði til allra
aldurshópa.“
Er auðveldara fyrir þig að fjár-
magna myndirþínar eftir tilnefning-
una?
„Já, það er greinilega miklu auð-
veldara. Ef ég kem með krónu get
ég fengið þrjár, stundum fjórar, í
viðbót.“
Ertu ánægður?
„Já,já,já.“
Má ekki segja að þú sért sá af okk-
ar kvikmyndagerðarmönnum sem
hefur náð hvað lengst?
„Ég er ekki maðurinn til að segja
til um það, ég veit bara að mínar
myndir eru einu íslensku kvik-
myndirnar sem hafa keppt til verð-
launa á alþjóðlegum kvikmyndahá-
tíðum. Hinar myndirnar hafa ekki
náð inn í keppni á stærri hátíðun-
um eins og Montreal og Lucarno.
Einu hátíðarnar sem skipta máli
hér í Evrópu til dæmis eru Cannes,
Berlín, Lucarno og Feneyjar. Skyt-
turnar fóru til Lucarno, fyrsta
myndin sem fór þar inn, Börnin
fóru inn í Montreal og Bíódagar
fóru inn í Lucarno."
Þú virðist snemma hafa ákveðið
að gerast kvikmyndasmiður, hvaða
ferlifylgdi þessari ákvörðun?
„I upphafi var þetta meiri hvöt til
að sýna myndir í kvikmyndaklúbb-
um og þess háttar. Síðan þegar ég
var búinn að ákveða að sýna ein-
hverja mynd, hvort sem var í klúbbi
eða á hátíð, fannst mér að þetta
væri einhvern veginn manns eigin
mynd og maður þurfti oft að verja
hana fýrir öðru fólki, sem átti það
til að koma hlaupandi út úr Tjarn-
arbíói. Á endanum var maður bú-
inn að sýna það margar myndir að
mann langaði að fara að gera
myndir sjálfur."
Ertu eitthvað menntaður sem
kvikmyndagerðarmaður?
„Menntaður, menntun? Þetta er
nú bara eins og með rithöfundana,
þeir þurfa að vera vel lesnir, ég er
vel séður.“
Hvað er nœst á döfinni hjá þér?
„Það er Djöflaeyjan sem byggð er
á skáldsögunum Þar sem Djöflaeyj-
an rís og Gulleyjunni eftir Einar
Kárason. Við erum búin að fá mik-
ið erlent fjármagn þannig að við
förum líklegast af stað með hana
þann 8. ágúst.“
Baldur Bragason