Helgarpósturinn - 13.03.1995, Blaðsíða 4

FRETTIR

„Þetta er athyglisvert en ástæð-
una er að finna i því að konur
sætta sig við að fá lág laun fyrir
sína vinnu,“ segir Amal Rún Quase
en hún hefur kynnt sér innihald
nýrrar skýrsiu sem lýtur að launa-
mun kynjanna. Samkvæmt skýrslu
stjórnvalda um réttindi og stöðu
kvenna á íslandi hefur kaup
kvenna sem hlutfall af kaupi karla
lækkað úr 88,1 prósent í 83,1 eða
alls 5 prósent. Þrátt fyrir jafnrétt-
isbaráttuna og ýmsa áfangasigra
sem lúta að réttindum kvenna
virðist sem jafnrétti til launa
stefni niður á við.
„Konur hætta líka fyrr að leita
fyrir sér jafnvel þó að þær séu
óánægðar á vinnustað," segir Am-
al. .Atvinnurekendur ráða frekar
karlmenn í vinnu. Þeir eru ekki
heima í veikindum barna og þeir
fara ekki í fæðingarorlof, ef konan
þeirra fær atvinnutilboð á Akur-
eyri flytja þeir ekki með henni en í
flestum fjölskyldum ráða atvinnu-
tækifæri karlmannsins hvar fjöl-
skyldan ákveður að búa.
Árið 1989 vann ég á saumastofu
með 15 til 20 konum en starfið var
illa borgað og þær voru komnar
með ýmis heilsuvandamál af
vinnu, til dæmis þjáðust þær
margar af bakverkjum vegna ein-
hæfra vinnustellinga. Ég spurði
þær af hverju þær færu ekki eitt-
hvað annað því að ekki héldu
launin í þær. Þau voru smánarleg,
eitthvað um 40 til 50.000 á mán-
uði. Þær sögðu þá að upphaflega
hefðu þær bara ætlað að vera
þarna í stuttan tíma þar tll þær
fengju eitthvað annað að gera.
Þessi stutti tími verður stundum
Hvað segir
Amai Rún Quase um launamun kynjanna?
ævilangur og það er einmitt svo
hættulegt.
í annan stað þá vann ég einu
sinni í Hampiðjunni þar sem
starfsfólkið gekk um með heyrn-
árskjól sökum hávaða. Karimenn-
irnir hættu eftir stuttan tíma ef
þeir fengu ekki yfirmannsstöðu en
konurnar sátu eftir og einangruð-
ust félagslega enda eru takmörk
fyrir því hvað hægt er að hafa mik-
ii samskipti við aðra með hlífar
fyrir eyrunum. Það er ekki undir
körlum komið að breyta þessu
kerfi því áð þeir munu aldrei gera
það.
Konur eru ómissandi á vinnu-
markaði, þær verða að berja í
borðið og breyta þessu sjálfar og
viðhorfum sínuni til sjálfra sín.“ B
Austfirðingar
fengu Miklu-
brautar-
stækkunina
Forráðamenn Reykjavíkurborg-
ar hafa undanfarna daga vaknað
upp við vondan draum um það
hvað átti sér stað við afgreiðslu
vegaáætlunar en þá voru umtals-
verðar fjárhæðir teknar af Reyk-
víkingum af fyrirhuguðum fjáveit-
ingum til þjóðvegagerðar í
Reykjavík. Um er að ræða 100
milljónir og fengu Austfirðingar
þessa peninga. Þessi ákvörðun
var tekin af meirihluta fjárveit-
inganefndar. Samkvæmt upplýs-
ingum PÓSTS-
INS þá vökn-
uðu embætt-
í s m e n n
Reykjavíkur-
borgar til vit-
undar um
hvað hafði
gerst þegar
verið var að
raða niður
fjárveiting-
um til verk-
efna. Mun
vera ljóst að
undirgöng á
Miklubraut-
Halldór Blöndal. Er
búinn aö taka af
vegapeningunum
sem Reykvíkingar
áttu að fá.
ina við Rauðagerði sem kostuðu
um 40 milljónir voru settar til
hliðar en þar hafa orðið nokkur
dauðaslys í gegnum tíðina. Þá
verður breikkun Miklubrautar
heldur ekki á dagskrá í ár en þang-
að átti að verja um tug milljóna
króna. ■
Mektarsýning
á Café Bóhem

stulkunum
„Stúlkurnar virtust frek-
ar ungar og virtust ekki
hafa neina stjórn á neinu.
Þær gengu bara þægar á
milli manna þegar þær
voru orðnar naktar og
leyfðu þeim að þukla sig að
vild, bæði um brjóstin og
milli fótanna.“ Þannig
komst heimildamaður
blaðsins að orði sem kíkti
inn á nektarsýningu á
skemmtistaðnum Café Bó-
hem sem býður nú upp á
eina íslenska fatafellubar-
inn. Eftir lýsingunni að
dæma er þó frekar um að
ræða þjónustu á borð við
þá sem veitt er á vændis-
húsum. Guðjón Sverrisson,
framkvæmdastjóri staðar-
ins, sagði í samtali við
blaðið að þetta væri rangt.
í samtali við stúlku, sem
að síðar hafði samband við
blaðið þegar Café Bóhem
auglýsti eftir nektardans-
meyjum á sínum tíma,
sagði Guðjón Sverrisson
að hémn hefði stjórnað slík-
um sýningum úti í Tæ-
landi. „Þar fóru stúlkurnar
heim með mönnum en það
verður ekkert þannig á Ca-
fé Bóhem.“
Guðjón hafði ennfremur
sagt við stúlkuna að þær
réðu hversu langt væri
gengið. Þær gætu jafnvel
endað á huggulegum und-
irfötum, enda skildist
henni á honum að Guðjón
hyggðist gera samning við
fyrirtæki sem flytti inn
undirfatnað.
Hkki HUGGULEGAR nær-
FATASYNINGAR
Veruleikinn virðist þó
vera öllu harðari á Café Bó-
hem en huggulegar nær-
fatasýningar. Áhorfendur
greiða áttahundruð krónur
í aðgangseyri inn á staðinn
Seoja Davið hafa
en þar starfa þrjár íslensk-
ar nektardansmeyjar og
ein dönsk. Um hundrað
manns voru á staðnum á
laugardagskvöldið þegar
heimildamanninn bar að
garði, að stærstum hluta
karlmenn.
Ein vön nektarsýningar-
stúlka frá Danmörku sýndi
og hafði stjórn á hversu
langt áhorfendur fengu að
ganga en hinar voru ís-
lenskar óvanar og dansat-
riðin klaufaleg enda virtust
þau skipta minnstu máli að
sögn heimildamannsins.
„Um leið og stúlkurnar,
sem virtust mjög ungar,
voru orðnar allsnaktar
gengu þær á milli manna
sem þukluðu þær að vild
bæði um brjóstin og milli
fótanna og þegar ferðinni
var lokið milli ótal karl-
manna í salnum klæddi
stúlkan sig í nærföt og sett-
ist við borð í salnum og
fylgdist með hinum þar til
röðin kom aftur að henni
en staðurinn býður upp á
sýningar allt kvöldið með
tíu til fimmtán mínútna
hléum inn á rnilli."
Heimildamaðurinn sagði
í samtali við blaðið að hon-
um hefði verið nóg boðið
enda hefði hann fylgst með
slíkum sýningum erlendis
og þær væru einfaldlega
allt annars eðlis en sýning-
arnar á Café Bóhem. Annar
maður sem sá sýninguna á
föstudagskvöldið, þegar
nokkuð færri voru við-
staddir, sagði í samtali við
blaðið að menn hefðu mátt
koma við stelpurnar með-
an þær gengu um salinn.
Einnig hefðu þeir mátt
ganga að þeim meðan á
dansinum stóð og stinga
peningum í sokka eða nær-
buxur. ■
„Ég vænti þess fastlega að um-
boðsmaður Alþingis taki málið
til meðferðar eins og honum ber
að gera þegar alvarleg mál koma
upp á borðið," sagði Benedikt
Sigurðarson, skólastjóri á Akur-
eyri, í samtali við PÓSTINN. „Það er
hins vegar ljóst að honum er
ákveðinn vandi á höndum þar
sem ákveðnir starfsmenn hans
hafa tengst málinu. Við vonum
hins vegar að hlutlaus umfjöllun
um málið leiði til þess að það
verði tekið upp að nýju.“
Kvörtunin til umboðsmanns
Alþingis vegna ráðningar Þórhild-
ar Líndal í starf umboðsmanns
barna er í mörgum liðum en kær-
endurnir, Benedikt Sigurðarson
skólastjóri og Páll Tryggvason
læknir, telja að bæði forsætis-
ráðherra, Davíð Oddsson og Þór-
hildur Líndal hafi gerst brotleg
við stjórnsýslulög en það er ein-
mitt til þess tekið í lokaorðum
kærunnar að Þórhildur var ein-
mitt ráðin af forsætisráðuneyt-
inu til að tryggja snurðulausan
framgang við gerð stjórnsýslu-
laga.
lChNN vijo
1SIJ0RNSYSLU-
IL0GIN
Eiginmaður
IÞórhildar, Eirík-
ur Tómasson
Ihæstaréttarlög-
maður, sem jafn-
framt er í vin-
Ifengi við Davíð
Odds
Oddsson, vann
Iað samningu
laganna og Þór-
Ihildur Líndal
vann að kynn-
ingu þeirra. Þau
leru einnig sögð
^vpra QAman í t
Umsækjendur um stöðu umboðsmanns barna hafa kvartað
undan ráðningu Davíðs Oddssonar. í bréfi til umboðsmanns
Alþingis segja þeir að klíkuskapur hafi ráðið því að Þórhildur
Líndal var ráðin.
vera saman í einkaspilaklúbb
sem hittist reglulega. Margir um-
sækjendur um stöð-
una tjáðu sig um mál-
ið á sínum tíma auk
þeirra Benedikts og
Páls sem sóttu báðir
um. Þar má nefna
Hugo Þórisson sálfræðing og
Borghildi Maack hjúkrunarfræð-
„En slík tengsl milli embættis yðar
og forsætisráðuneytisins hljóta að
teljast afar óheppileg." Þessum
orðum er beint til Gauks Jörunds-
sonar.
hæfni Þórhildar sjálfrar til að
taka við umsóknum og svara fyr-
irspurnum um stöðuna þegar
hún var sjálf einn umsækjenda.
ing. Enginn viðunandi rökstuðn-
ingur hefur fengist að mati Bene-
dikts og Páls á því af hverju Þór-
hildur var talin hæfari en aðrir
umsækjendur en enginn þeirra
var kalíaður í viðtal vegna stöð-
unnar. Hæfni Davíðs til að ráða í
stöðuna er dregin í efa svo og
IÉ4TTSETTAR HEIMILDIR
í lokaorðum greinargerðarinn-
ar sem er mjög ítarleg segja
Benedikt og Páll að þeir hafi
heimildamenn, háttsetta menn
innan stjórnsýslunnar, sem hafi
beðið þá að gæta trúnaðar og sá
trúnaður hefði haft mikil áhrif á
bréfið. Þar er jafnframt bent á að
Páll Hreinsson, starfsmaður
Gauks Jörundssonar, umboðs-
manns Alþingis, hljóti að teljast
vanhæfur til að fjalla um málið
þar sem hann hafi unnið að gerð
og kynningu stjórnsýslulaga
ásamt þeim hjónum Eiríki Tóm-
assyni og Þórhildi Líndal.
„En slík tengsl milli embættis
yðar og forsætisráðuneytisins
hljóta að teljast afar óheppileg
og draga jafnvel í efa óhlut-
drægni yðar þegar til umfjöllun-
ar eru mál sem varða æðstu
embættismenn ríkisins." ■