Helgarpósturinn - 13.03.1995, Síða 8

FRETTIR

ÓUPPLÝST ÍSLENSK SAKAMÁ'Q
UMSJON: ÆVAR ORI\l JOSEPSSON X)
Sió itian;
I landlitii
*« reyni
aAheftafi
ír»asui úróiíÍHuitatóarliMikaB.itKkjáUi
Irifsaði á fjórða hundrað Ekkert
túsund úr skuffu gjaidker bankan
fejtrion náói að ««ta stg la»wan þe«ar starfsfðik tey»di*ó to Cm hi £££%
„Herðablaöamaðurinn"
í Iðnaðarbankanum
Vðr bara asnalegt
- segir annar gjaldkeranna sem rændur var.v
„Þetta var bara asna-
legt, það verður að segjast
eins og er,“ sagði annar
gjaldker,anna sem stolið
var frá í Iðnaðarbankan-
um í Breiðholti þann 10.
febrúar 1984. „Það var bú-
ið að loka bankanum og
það var bankað á hliðar-
hurð, sem venjulega var
notuð af sendli sem kom
til að taka skjöl og annað
eftir daginn. Nú, þessi
hurð var bara opnuð fyrir
manninum og honum
hleypt inn. Hann var með
svona lambhúshettu og
gekk bara rakleitt að gjald-
kerastúkunum tveimur og
tók slatta úr hvorri fyrir
sig án þess að nokkur
gerði neitt, hvorki við sem
sátum í stúkunum og
horfðum á hann taka pen-
ingana né nokkur annar.“
Alls hafði þjófurinn á
brott með sér 364.000
krónur sem er jafnvirði
1,2 milljóna í dag. „Hann
tók bara þá peninga sem
hann vildi, þetta var al-
gjört rugl,“ segir gjaldker-
inn og kann enga skýringu
á þessu aðgerðarleysi
sínu og annarra við-
staddra. Að hennar sögn
vakti það engar grun-
semdir að maðurinn var
íklæddur skíðahúfu sem
aðeins hafði op fyrir augu
og nef, þar sem kalt var
úti og því ekki óeðlilegt að
menn væru vel búnir.
„Fyrrum samstarfskona
okkar var þarna 1 heim-
sókn og var að bíða eftir
manni sínum. Einhvern
veginn hélt ég að þetta
hlyti að vera hann að ná í
hana en það var auðvitað
ekki raunin.“ Sami maður
og opnaði fyrir þjófnum
reyndi hins vegar að
koma í veg fyrir að hann
kæmist út aftur þegar
menn loks áttuðu sig á því
hvað var að gerast. Sá
maður var að bíða eftir
eiginkonu sinni, sem starf-
aði í bankanum. „Þar sem
við gerðum ekki neitt þá
hélt hann auðvitað að
þetta væri bara grín og
gerði þess vegna ekkert
fyrr en það var orðið allt
of seint. Þá var þjófurinn
búinn að opna dyrnar aft-
ur og náði að skjótast út
um þær,“ segir gjaldker-
inn fyrrverandi. A flóttan-
um sló þjófurinn til
mannsins sem reyndi að
stöðva hann og hvarf út í
vetrarmyrkrið. Síðan hef-
ur ekkert til hans spurst.
0ITORÐSMABUR
IBANKANUM
„Þetta flokkast nú eigin-
lega ekki undir rán, þetta
er gripdeild, þetta hel-
víti,“ segir Helgi Daníels-
son hjá rannsóknarlög-
reglunni. „Hann réðist
ekki á neinn, heldur tók
bara peningana og labb-
aði út.“
Arnþrúður Karlsdóttir,
fyrrverandi rannsóknar-
lögreglumaður, segir þó
allt benda til þess að þjóf-
urinn hafi þekkt vel til í
bankanum og því hljóti
grunurinn eðlilega að hafa
beinst að starfsfólki og
kunningjum þess fyrst og
fremst.
Rannsóknarlögreglan
gaf eftirfarandi lýsingu
á ræningjanum:
Aldur 18 til 20 ár. Allur
mjósleginn, hokinn í
herðum, herðablöð
standa út. Göngulag sér-
stakt, fjaðrandi. Fætur
langir miðað við búk og
mjóir. Maðurinn er tal-
inn skolhærður og stutt-
klipptur, hár áberandi
stutt í hnakka, nær ekki
yfir eyru. Mjóieitur með
hvasst nef. Hæð 180 til
185 sentimetrar, gæti
virkað hærri en er í
raun, vegna þess hve
grannur hann er. Klæðn-
aður; blá peysa úr bóm-
ullarefni með hettu. Lík-
lega háskólabolur eða
jogging-peysa. Galla-
buxur bláar að lit, snjáð-
ar, sérlega þröngar um
leggi. Var klæddur biá-
um strigaskóm með
þunnum hvítum botni og
tveimur hvítum röndum á
hliðum. Var klæddur
svörtum vettlingum,
gætu verið tvílitir, svo-
nefndar grifflur, sem
opnar eru fremst á fingr-
um. r
„Það er alveg borðleggj-
andi að þetta hefur verið
einhver sem þekkti mjög
vel til og vissi nákvæm-
lega hvernig starfsfólk
hreyfði sig á milli stóla
hvað þá annað. Það er alls
ekki ósennilegt að einhver
starfsmaður hafi verið í
vitorði með honum,“ segir
Arnþrúður. „Þetta á ekki
að geta gerst og ég held
að það hafi orðið að taka
starfsfólkið svolítið vel á
beinið í þessu.“ Að sögn
gjaldkerans var þó ekki
mikið þjarmað að fólki í yf-
irheyrslunum. ■
Hvert ætlar
fnlk ísumar?
Til Benidorm
„Snjóþyngslin í vetur hafa mik-
ið að segja varðandi val fólks á
áfangastöðum og mér virðist
sem flestir sæki í sumar og sól,“
segir Kristín Sigurðardóttir, mark-
aðsfulltrúi Samvinnuferða Land-
sýnar. Það hefur legið frekar
þéttur straumur af fólki inn til
okkar frá landsbyggðinni sem
leitar einna helst eftir sólar-
ströndum í sumarfríinu og mér
finnst það nokkuð eðlilegt eftir
þessar frostköldu vetrarhörkur.
Vinsælustu sólarlandastaðir
unga fólksins í ár eru án efa stað-
irnir Benidorm og Mallorca. Fjöl-
skylduparadís ársins ‘95 verður
að teljast Rimini.“ ■
ÍÉOÉá Jij
Svarti leigubíllinn sem er merkt-
ur Hreyfli er í raun af frægu banda-
rísku leigubílakyni sem er Chevro-
let Impala árgerð 59. Árið 1959,
sem mörg önnur ár, voru Chervol-
et Impalabílar, gulu bílarnir sem
kallaðir eru Yellow Cab. Hingað til
landsins voru reyndar fluttir nokk-
rir heiðgulir bílar af þessu kyni til
að keyra fólk um göturnar árið
1959. En stjörnuleikarinn með
Hreyfilsmerkinu var nú reyndar í
einkaeigu áður'en hann var keypt-
ur til landsins af Fornbílaklúbbn-
um sem hafði hann sem happ-
drættisvinning, og hreppti Ársæll
Árnason gripinn og hefur hann
leikið í bíómyndum og auglýsing-
um, áramótaskaupi og nú síðast
keyrandi auglýsing fyrir Hreyfil. ■
Enskur höfundur og írskur útsetjari
að íslenska júróvisjónlaginu
Magnús Kjartansson „Is-
lendingar allt í einu ekki
nógu góöir.“
Svarlur
íslenskri tónlistarsögu
Segir Magnús Kjartansson hljómlistarmaður.
íslenskir lagahöfundar eru sjóðbullandi óánægðir með að júróvi-
sjónlag íslands í ár er samið af Englendingi og útsett af íra. Björg-
vin Halldórsson, sem hefur haft veg og vanda að undirbúningi
vali lagsins, er meðhöfundur að því og mun flytja það í keppninni
í Dublin, segir eðlilega að vali lagsins staðið. Magnús Kjartans-
son hljómlistarmaður segir að málið sé einn skrípaleikur frá upp-
hafi til enda.
„Eins og ég hef sagt við Björg-
vin, finnst mér mjög sorglegt að
íslenskir höfundar skuli allt í
einu ekki vera nógu góðir fyrir
hann. Þetta er svartur dagur í ís-
lenskri tónlistarsögu,“ segir
Magnús Kjartansson hljómlistar-
maður um val lagsins.
Undir þessi orð tekur kollegi
hans Geirmundur Valtýsson og
leggur áherslu á þá skoðun sína
að Islendingar eigi sjálfir að sjá
um gerð þess lags sem þeir
senda í júróvisjónkeppnina.
Samkvæmt heimildum PÓSTSINS
voru 15 þjóðþekktir lagahöfund-
ar beðnir um að leggja fram lög í
^formlegt forval að júróvisjón-
lagi. Auk Magnúsar og Geir-
mundar voru þeirra á meðal:
Gunnar Þórðarson, Eyjólfur Krist-
jánsson, Friðrik Karlsson og Þórir
Baldursson. Niðurstaða þessa
forvals varð að Björgvin valdi lag
eftir samverkamann sinn til
margra ára, Englendinginn Ed
Wells og sjálfan sig.
„Það var mikið af fínum lög-
um send inn. Þau voru lögð fyr-
ir hina ýmsu hópa til hlustunar,
sem staðfestu mína skoðun að
það væri rétt að stefna í þá átt
sem að demóið að okkar lagi
gaf til kynna,“ segir Björgvin.
Aðspurður um það hvernig
Bretinn kom að málinu svarar
I Magnús Kjartansson
segir Björgvin hafa
leitaö að höfundi sem
leyfði honum að skrá
sig sem meðhöfund.
Björgvin:
„Hann hefur unnið með mér
lengi og var einn af þeim sem
komu með hugmyndir í þessu
sambandi. Hann hefur til dæmis
unnið með mér að þremur eða
fjórum plötum, með Kristjáni Jó-
hannssyni, einni plötu sem ég
gerði sjálfur og Lifunarplötunni
með Sinfóníuhljómsveitinni.“
En Wells er ekki eini útlending-
urinn sem kemur nálægt gerð
lagsins því írinn Frank McManara
mun útsetja það.
Aðspurður hvort hann hafi
ekki orðið var við óánægju með-
al íslensku lagahöfundanna yfir
því að útlendingar eru með putt-
ana í þessu segir Björgvin:
„Það er íslenskur textahöfund-
ur, þannig að af þremur höfund-
um lagsins eru tveir íslendingar.
Það eru fordæmi fyrir þessu, Jon
Kjell fór einu sinni fyrir íslands
hönd á júróvisjón og hann er
Norðmaður." Og bendir Björgvin
jafnframt á að írinn hafi útsett
lag íslands í fyrra án þess að það
hafi valdið fjaðrafoki.
Magnús Kjartansson fer þó
ekki ofan af þeirri skoðun sinni
að mjög einkennilega hafi verið
staðið að málinu.
„Ég sagði fyrir mörgum mán-
uðum við nokkra kollega mína
að Björgvin myndi taka lag eftir
einhvem sem er tilbúinn að
láta hann hafa „co-writer“-rétt-
indi, eða að hann myndi láta
okkur alla senda inn lög og
taka það sem honum litist best
á og endursemja það sjálfur.
Það gekk eftir. Þetta hefur ver-
ið einn skrípaleikur frá upphafí
til enda.“ ■