Helgarpósturinn - 16.03.1995, Page 11

FIMMTUDAGUR 16. MARS 1995
MORGUNPÓSTURINN
11
Málfar
DAVIÐ
„Af formönnum flokkanna er
helst að finna bögur í málnotk-
un Davíðs. Hann er hraðmæltur
og ef honum liggur mikið niðri
fyrir verður það
meira áberandi.
Þá verður hann
óskýrmæitur og
þvoglumæltur
og það er næstum
jafn slæmt og þegar
menn nota vitlaust fall eða
ranga setningagerð.
Indriði
Guðmundsson
klæðskeri.
Utgeislun
Sérkenni
nn kækir
Veturiiði
Óskarsson
íslenskufræðingur
a
leiksviði
kom-
lokið
ekki
HALLDOR
Halidór hefur að ákveðnu leyti
þessa framsóknarmanna-fram-
sögn. Það er að segja, hann
kemur fyrir eins og hann sé
svolítið undrandi. Hann virkar
oft í vörn en er yfirleitt áheyri-
legur og þersónulega er ég
mjög hrifinn af honum sem
stjórnmálamanni. Hann hefur
þó hvorki hrífandi framsögn né
orðar hugsun sína á hrífandi
hátt. Ég hef oft hlustað eftir
merkjum um skaftfeliskan fram-
burð hjá Halldóri en ekki orðið
var við það. Hann talar bara
eins og ósköp venjulegur lin-
mæltur Sunnlendingur.
DAVIÐ
„Davíð á það til þegar verið er
að taka við hann viðtöl að
loka alveg augunum og
glenna upp augnatótturnar og
hreyfa hausinn til vinstri um
leið og hann svarar. Orðfarið,
fasið og hreyfingarnar gera
manninn að því sem verður
þegar ég líki eftir honum.
Setningar Davíðs eru stuttar
og svörin snögg. Það eru ein-
kenni orðfars hans. Hann not-
ar til dæmis mikið setningar
eins og „til að mynda“ og
„slag í slag.“
„Davíð hefur farið mikið fram
klæðaburði frá því hann var
borgarstjóri. Allt of löngu
ermarnar eru horfnar og það
er mikill lcttir. Nýi Davíð verð-
ur þó að passa nýju sportlegu
tilhneiginguna og muna að
forsætisráðherraembættið er
eitt af fáum embættum sem
ríma við „pin-stripe“.
JON BALDVIN
Fyrsta þætti
stjórnmálanna fyrir
andi kosningarer
en lúðrarnir hafa
þagnað. Sviðið hefur
færst frá Austurvelli í
sjónvarpið og inn á
framboðsfundina.
Flokkarnir eru byrjaðir
að viðra skrautfjaðrir
sínar og hinn pólit-
íski boðskapur
skiptir oft litlu máli í
hlutfalli við þær
umbúðirsem hann
er pakkaður í.
PÓSTURINN fékk sjö
sérfræðinga varð-
andi útlit og
framkomu til að
meta hvar for-
ystumenn
flokkanna dúxa
og hvernig þeir
fúxa í glans-
myndinni.
JON BALDVIN
Jón Baldvin er kannski sérstak-
astur af þessu fólki. Hann hefur
tekið upp vestfirskan framburð
að einhverju leyti og er mjög
skipulagður í því sem hann seg-
ir. Stundum þannig að það
verður hálf hjákátlegt en hann
talar samt oft býsna skemmti-
lega. í hinum eilífa hanaslag á
milli Jóns Baldvins og Davíðs
hefur Jón Baldvin yfirleitt vinn-
inginn varðandi framsögnina.
Þegar Jón Baldvin er enn að
hugsa á meðan hann er að
svara þá fer hausinn aftur,
hægri augabrúnin niður og sú
vinstri upp. Hann hefur ekki
sérstakar hreyfingar nema
puttahreyfingar sem bera
þess merki að hann var kenn-
ari í heila öld áður en hann fór
á þing. Hann hallar sér líka
mikið aftur.
JÓN BALDVIN
Jón Baldvin virðist heilmikill
„dandí" í eðli sínu en vantar
því miður þungann sem klass-
ísku fötunum fylgir. Þar fellur
hann í sömu grifju og allt of
margir þingmenn, reyndar
finnst mér stakur jakki í ríkis-
stjórn óþolandi hver sem að
ber hann.
„Davíð er einn mest sjarmerandi
íslendingur sem nú er uppi.
Hann er andlegur þungavigtar-
maður, jafnvígur á glens og al-
vöru, og þekkir sín takmörk á
þáðum sviðum. Hann er fæddur
svona og hefur ekkert fyrir
þessu. Davíð hefur borið gæfu til
að láta þetta flæða. Fyrir vikið er
hann afskaplega sjarmerandi og
það hentar honum vel í hinum
grimma heimi stjórnmálanna. Út-
geislun Davíðs er fólginn í því að
hann er svo óþvingaður og þetta
er honum svo eðlislægt.
JON BALDVIN
Jón Baldvin er miðaldamaður
sem passar ekki inn í nútimann.
Hann er rúbínflúraða gullmennið
og eini pólitíkusinn sem þolir
skartgripi. Hann er eins og sjó-
ræningi frá tímum Captain Kid,
maðurinn sem var í hvitu skyrt-
unni með blúnduköppunum nið-
ur í káetu og drakk romm með
páfagauk á öxlinni og lepp fyrir
auganu. Um leið er stutt yfir í
rokokkótýpuna því hann hefði
þess vegna getað verið við hirð
Lúðvíks XIV. Jón Baldvin er ekta
þOþplín og jurtalitamaður og
einn af fáum pólitíkusum sem
geta notað regnhlíf og skóhlífar.
Hann gæti deilt fataskáp með
Hjörleifi Guttormssyni.
HALLDÓR
HALLDOR
OLAFUR RAGNAR
OLAFUR RAGNAR
Ólafur Ragnar var kennari og
hefur náttúrlega gífurlega
reynslu í að tala. Hann getur
verið mjög skýr en mér finnst
stundum vaða á honum. Ef ég
ber hann saman við Halldór Ás-
grímsson þá hljómar Halldór oft
í undrunarkenndri vörn en Ólaf-
ur í svona reiðilegum ham.
Hann er sækjandi í eðli sínu og
telur sjálfsagt að sókn sé besta
vörnin. Stundum kemur hann
með svolitlar fjólur, einhvers
konar undarlegar setningar og
löng þunglamaleg nafnorð.
Hann kemst þó ekki í hálfkvisti
við Svavar Gestsson í að fela
það sem hann ætlar að segja.
JÓHANNA
Það er einkennilegt með Jó-
hönnu að hún er afskaplega óá-
heyrileg og furðulegt hvað hún
hefur orðið vinsæl með þessa
framsögn og frásagnaraðferðir.
Ég held að hún gangi þvert á
allar kenningar varðandi slíkt, ef
þær eru til. Hún hefur þó sama
eiginleika og Friðrik Sophusson
að því leyti að maður fær á til-
finninguna að þau séu að segja
satt. Jóhanna er einlæg og það
skiptir máli og ég man ekki eftir
að hafa heyrt hana láta út úr sér
neina alvarlega málvillu.
Setningin „með einum eða
öðrum hætti" einkennir Ólaf
Ragnar Grímsson. Hann end-
urtekur sömu meininguna
með nýjum orðum og hreyfir
aðra hendina þannig að fyrst
snýr lófinn niður og fingurnir
eru aðeins bognir og svo end-
ar setningin þannig að iófinn
snýr upp. Þá er hann ekki lok-
aður lengur og Ólafur er að
segja okkur „sannleikann."
HALLDÓR
Halldór hefur ekki mikið af
sérkennum nema puttarnir
eru beinir þegar hann talar og
hann slær hendinni tvo senti-
metra upp og tvo sentimetra
niður. Hann lyftir augabrúnun-
um einnig með sérstökum
hætti og teygir á efri hluta
augnlokanna eins og Davíð
gerir stundum.
Halldór hefur örugglega ekki
mikinn áhuga á fötum. Það er
greinilegt að þau eru valin á
hann af kaupmanni, útlitsráð-
gjafa eða konunni hans. Hann
minnir alltaf á togarasjómann
í fermingarveislu eins og hann
sé í jakkafötum í fyrsta sinn.
OLAFUR RAGNAR
Olafur Ragnar er líklega best
eða „réttast" klæddi flokks-
formaðurinn. Hann virðist allt-
af vera í sömu fötunum,
klassískum, einhvern veginn
gráum og hálfleiðinlegum.
Það tekur enginn eftir því
hvernig hann er klæddur.
KRISTÍN
Kristín Ástgeirsdóttir er mál-
efnaleg og hún er ekki eins mik-
ill skemmtikraftur og Jón Bald-
vin og Davíð. Þeir eru oft eins
og leikarar og popparar og ann-
að fólk í skemmtanaheiminum.
Kristín og Jóhanna sýna meiri
einlægni og þá sérstaklega
Kristín. Ég get ekki sagt neitt
um málfar Kristínar því ég satt
að segja man ekki hvernig hún
tjáir sig og talar. Ég held þó að
hún sé sæmilega áheyrileg. Mér
finnst formenn flokkanna mun
áheyrilegri en margir þingmenn-
irnir. Kristín er ekki mjög eftir-
minnilegur karakter, hvorki í út-
liti né [ því sem hún segir.‘
JÓHANNA
Jóhanna er dálítið hvefsin
svona greyið og ekki með
sérstakan stíl. Hún notar alls
ekki húmor, bros eða mýkt,
sér og sínum málstað til
framdráttar. Hún hefur
mæðulegt yfirbragð, aum-
ingja stelpan, því hún þarf að
berjast við karlaskrattana. Ég
næ ekki að taka hana vel.
Hún hefur ekki skemmtigildi
af því hún er svo
alvarleg.
JÓHANNA
Jóhanna er ómarkviss i
klæðaburði. Stundum er hún
alvarleg, dökk og virðuleg,
eins og ráðherra sæmir, en
annars er hún óþolandi skær.
Ég sé ekki að nýja flokknum
hafi tekist að breyta neinu að
þessu leyti.
Halldór er í sömu deild og Davíð.
Þetta eru jarðfastir og traustir
menn, svona landsfeður sem
eiga eiginlega að klæðast bláum
lit. Þetta eru svona stöðugir grá-
bláir menn og ég treysti þeim.
Þeir hafa ekta útgeislun leiðtoga
og eru föðurlegar týpur sem
maður ósjálfrátt hallar sér að.
Halldór er afskaplega sjarmer-
andi og traustvekjandi og það
höfðar sterkt til kvenna. Halldór
og Davíð hafa báðir sterka karl-
mannlega nærveru.
OLAFUR RAGNAR
Ólafur Ragnar minnir mig á
gustmikinn og ferskan fjallavind.
Hann er svona tennis-týþa,
svona tennis-kaðlaprjónspeysu-
týpa. Ég vil fara að sjá hann í
Levi’s gallabuxum og bláum
blazerjakka. Það mundi fara vel
við litarhaft hans og lífga upp á
hann. Ég vil sjá hann meira í blá-
um litum og í skyrtum úr grófu
efni með flibba hnepptum niður
á bringuna. Ólafur hefur örugg-
lega útgeislun eins og Jón Bald-
vin en þeir höfða ekki til mín.
Kristín er bara j
eins og þægi-
leg mamma og,
ég hef ekki tek-!
ið eftir neinum'
sérkennum hjá
henni.“
KRISTÍN
Kristín er eins og aðrar konur
á þingi í allt of „ódýrum" föt-
um. Hún virðist ekki hafa
neinn persónulegan stíl. Krist-
ín hefur þó sér til málsbóta að
konur eiga ekki það úníform
sem jakkafötin eru fyrir
karla."
Klædaburður
JOHANNA
Jóhanna virkar á mig sem karl-
mannssál í kvenlíkama. Ég ber
virðingu fyrir hennar baráttu,
kannski vegna þess að hún fer í
aðgerð. Hún fer í stígvélin. Hvort
hún er að gera rétt, það er allt
annað mál. Hún hefur það áræði
sem kona þarf að hafa í pólitík-
inni. Jóhanna er ekki sjarmer-
andi og höfðar ekki til mín. Hún
á þó til sínar hlýju hliðar og
sýndi það meðal annars í þætt-
inum hjá Hemma Gunn. Hún
kemur ekki fyrir sem kona og út-
geislunin verður því flöt.
Ingólfsdóttir
teiknari
Jóhannes
Krisljánsson
eftirherma
■,
Kristín býður upp á mjög
skemmtilega möguleika.
Hún hefur greinilega farið |
nýlega í litgreiningu og það!
klæðir hana vel að
vera í mjúkum, létt-
um litum. Kristín hef-
ur yfir að ráða hlýjunni \
sem eríhennarætt.l
bæði bróðir hennar og’1
pabbi hennar, Ási í Bæ, eru'
svona. Kristín myndar mótvægi
við karlana því hún hefur þessa
kvenlegu og hlýju útgeislun.
Hún styður þessa útgeislun
með því að klæðast mjúkum,
kvenlegum litum.