Helgarpósturinn - 28.09.1995, Page 12

FIMMTUDAGUR 28. SEPTEMBER1995
Útgefandi: Miðill hf.
Framkvæmdastjóri: Kristinn Albertsson
Ritstjóri: Karl Th. Birgisson
Ritstjórnarfulltrúar: Guðrún Kristjánsdóttir
Stefán Hrafn Hagalín
Augiýsingastjóri: Örn ísleifsson
Setning og umbrot: Helgarpósturinn
Filmuvinnsla og prentun: Prentsmiðjan Oddi hf.
Ósvinna
í Reykholti
Isíðustu viku átti sér stað einkar ruddaleg lögregluað-
gerð í Reykholtsskóla, heimavistarskóla í Borgar-
firði. Stjórnendur skólans plötuðu nemendur til að
sækja sameiginlegan tíma í „Samskiptum og tjáningu",
en þeir voru varla setztir þegar fíkniefnalögreglunni og
hundum hennar var sigað inn í herbergi þeirra á heima-
vistinni. Þar var rótað í einkahirzlum, þefað og þreifað,
og innan um sokkaplögg og prívateigur fundust nokkrar
pípur, sem má nota til að reykja hass.
Við þetta er meira en lítið að athuga.
Fyrsta ályktunin, sem má af þessum aðgerðum draga,
er að skólastjórnendur, sem Ijúga að nemendum sínum
til að fá frið til að róta í herbergjum þeirra, séu ekki hæf-
ir til starfs síns. Hvaða skilaboð er verið að færa æsk-
unni, sem þarna stundar nám? Að það sé í lagi að ljúga
og svíkja, ef það er í góðum tilgangi? Að valdhafar,
hvort sem er í skólum eða á vinnustað, geti umgengizt
aðra af fullkominni fyrirlitningu og hroka? Að þeir sem
hugsanlega brjóta reglur eigi engan rétt?
í öðru lagi hlýtur að verða spurt: hvað segir þetta um
skoðun stjórnenda skólans á friðhelgi einkalífsins, sem
verndað er með sérstakri klausu í stjórnarskránni? Hafa
þeir rétt til að vaða á skítugum skónum inn á herbergi
nemenda og róta þar í einkaeigum að eigin lyst? Lítur
málið kannske öðruvísi út af því að einhverjir voru
grunaðir um að reykja hass? Hefði verið framkvæmd
húsleit með aðstoð ef grunur hefði verið um
áfengisneyzlu?
Síðast en ekki sízt: hver er líklegur árangur af þessum
fautaskap? Er líklegt að þeir, sem á annað borð vilja
fikta við hassreykingar, hætti því? Það er kjánalegur
dagdraumur skólayfirvalda. Líklegra er að þeir gæti sín
einfaldlega betur og fari enn betur á bak við stjórnend-
ur skólans. Það kallast að fela vandamál neðanjarðar,
ekki að leysa það.
í Reykholtsskóla stunda nám unglingar sem af ýmsum
ástæðum una sér ekki í hefðbundnum framhaldsskól-
um. Hver verða örlög unglinganna, sem aðvörunarlaust
og fyrirvaralaust voru reknir úr skóla fyrir að eiga
hasspípur? Er líklegt að mennta- og þroskabrautin liggi
beinni og breiðari fyrir þessu unga fólki eftir þessar að-
gerðir? Svari hver fyrir sig.
Það ætti að bjóða stjórnendum Reykholtsskóla í
skoðunarferð um hvaða framhaldsskóla landsins sem
er. Það er hætt við að þeir rækju augun í eitthvað annað
og meira en nokkrar hasspípur. Þó heyrist ekki af nein-
um lögregluaðgerðum til að tryggja eðlilegt skólastarf
þar. Enda gersamlega óþarft.
Líklegt má telja, að nýr skólastjóri hafi með þessum
vanhugsuðu vinnubrögðum viljað sýna mátt sinn og
megin, að allt sé nú í góðum höndum eftir deilur síðustu
mánaða um Reykholtsskóla, þar séu engir „hassistar"
eins og hún orðaði það. Það styrkir ofangreint álit
blaðsins, að hún sé ekki hæfur stjórnandi. Góðir skóla-
stjórnendur þurfa ekki að beita valdi, heldur byggja upp
aga sem á rætur í virðingu fyrir þeim sjálfum og stofn-
uninni.
Þess í stað er valdhrokinn yfirgengilegur, dómgreind-
arleysið algert og dónaskapurinn fullkominn.
Helgarpósturinn
Vesturgötu 2
101 Reykjavík
Sími: 552-2211
Bréfsími: 552-2311
Bein númer:
Ritstjórn 552-4666, símbréf 552-2243, auglýsingadeild
552-4888, símbréf 552-2241, tæknideild 552-4777,
dreifing 552-4999, smáauglýsingar 552-5577.
Fréttaskotið: 552-1900
Áskrift kostar kr. 800 á mánuði ef greitt er með
greiðslukorti, en kr. 900 annars.
Stjórnmál
Auðvitað íslenskan her
Auðvitað þurfum við ís-
lenskan her. Þegar sá am-
eríski verður sendur úr
landi má landið okkar ekki
verða varnarlaust. Hér er líka
góð lausn á vanda atvinnulífs á
Suðurnesjum við brottför her-
námsliðsins. Þá gæti slíkur her
gegnt lykilhlutverki er við sækj-
Helgi
Hjörvar
um eigur okkar í greipar Dra-
kúla-kynslóðarinnar. Og ekki
síður er við sækjum auðlindir
þjóðarinnar til sægreifanna.
Slíkur her væri einnig þáttur í
ört vaxandi ferðamannaþjón-
ustu. Skipuleggja má ferðir með
farþega sem millilenda í Kefla-
vík, í hverjum þeir gætu skoðað
íslenska herinn. Leiðsögumenn
gætu sagt sem svo að víst sé
þetta minnsti her í heimi, en
miðað við höfðatölu óvefengjan-
lega sá stærsti.
Eg hef borið þessa hugmynd
undir nokkra vini mína hér í
Madrid og er ekki að orðlengja
það, að þeir telja ísland hafa
mun meira aðdráttarafl með
þjóðlegum her en amerískum.
Sumir þessara vina minna
mundu jafnvel gera sér sérstaka
ferð til að sjá íslenska herinn að
æfingum.
Þetta mætti þróa. Þannig gæti
herinn verið vígbúinn að þjóð-
legum sið, með atgeir og skjöld.
Inntökuskilyrði væri þó að
menn gætu stokkið hæð sína í
fullum herklæðum og bitið í
skjaldarrendur framan í ferða-
menn.
„Agi verður að vera í hern-
um,“ sagði Forrest Gump. !s-
lenskur ráðamaður hefur rétti-
lega bent á að okkur íslending-
um væri hollt að kynnast hinum
heilaiausa heraga. Rétt einsog
„Svona á ekki að tefla“ á að vera
skyldulesning í öllum skólum.
Heragi er holl lexía um víti til
varnaðar. Hann felur í sér allt
það sem frjálslyndur og víðsýnn
þegn í upplýstu lýðræðisþjóðfé-
„ íslenskur ráðamaður
hefur réttilega bent
áaðokkur
íslendingum uæri
hollt að kynnast
hinum heilalausa
heraga. “
lagi óttast. Þessi himinhrópandi
andstæða fjölbreytni og frjálsr-
ar hugsunar. Hugsunarháttur
liðinna alda og allra þessara
þrjátíu ára stríða. Andstæðingur
hins frjálsborna, skapandi ein-
staklings sem móta mun hið sí-
breytilega samfélag 21. aldar-
innar. Sem í sjálfsaga sínum þor-
ir að óhlýðnast, skerpir á and-
stæðunum og afhjúpar nýjar
leiðir á göngu okkar.
Ég þekkti einu sinni siátrara í
Budejovice...
HÖFUNDUR ER FRAMKVÆMDASTJÓRI
BLINDRAFÉLAGSINS.
Palladómur
Guðlaun fyrir Vilhjálm Egilsson
Það hefur einhvernveginn
æxlast þannig, að allir
þingmenn eiga sér uppá-
haldsmál. Eina ástríðu. Bara eitt
mál sem þeir verða að koma í
gegnum þingið tilað geta svo
dregið sig í hlé, saddir lífdaga og
ánægðir með ævistarfið.
Hér áðurfyrr voru menn stór-
huga. Þá byggði Halldór E. brú
yfir Borgarfjörð, Jón G. Sólnes
var guðfaðir Kröflu, Lúðvík Jós-
epsson byggði frystihús á
hverju krummaskuði og Ingólfur
á Hellu bjó til landbúnaðarkerf-
ið. Misábatasöm afrek, en afrek
samt.
Þeir tímar eru bölvanlega
horfnir. Seinna komu menn ein-
sog Ingi Björn Albertsson sem
hafði þá pólitísku skoðun eina
að kaupa ætti franska þyrlu
handa Landhelgisgæslunni. Og
Arni Johnsen sem mun ekki
hætta sjálfviljugur á þingi fyrren
við fáum að ráða því sem stend-
ur á bílnúmeraplötunum okkar.
Þá mun hann setjast í helgan
stein, selja mótorhjólið og
kaupa sér bíl með skráningar-
númerinu „GÖLLI“.
Ástríðan er hin sama hjá þess-
um piltungum og fyrritíðar-
mönnum, en allt er hugarfarið
risminna.
En lengi er von á einum. Enn
leynast eldhugar í sölum þings.
Vilhjálmur Egilsson hefur það
að Iífsmarkmiði að koma íslandi
og íslendingum inní nútímann.
Það er hans hjartans mái, hans
eina ástríða, hans stærsti metn-
aður.
Það er ekki í lítið ráðist, en Vil-
hjálmur er líka maður einfaldra
lausna og hagkvæmra. Færum
klukkurnar okkar áfram einu
„ Vilhjálmur hefur það að lífsmarkmiði að
koma íslandi og íslendingum inní nútímann.
Það erhans hjartans mál, hans eina
ástríða, hansstœrsti metnaður. “
sinni á ári einsog aðrar sið-
menntaðar þjóðir, segir hann,
og þá rennur hér upp bjartari
tíð þarsem bíssniss blómstrar
og útsýn eykst. Þetta hefur Vil-
hjálmur sagt í nokkur ár, aftur
og aftur, og svo einu sinni til.
Og einsog eldhuga er siður fer
Vilhjálmur hraðferð framúr
samtíðarmönnum sínum. Hann
lumar þessum hugmyndum um
eitt allsherjar tímaflakk íslend-
inga framhjá okkur ánþess að
nefna það aukateknu orði
hvernig við eigum að komast til
baka úr þessari framtíð vors og
blóma.
Vilhjálmur veit hvað hann er
að gera. Hann veit að okkur mun
ekki langa aftur í myrkrið og
depurðina sem hangir yfir okkur
nútildags einsog niðdimm mið-
aldaþoka. Hann veit sem er að
við munum færa klukkurnar
okkar fram ánþess að koma
nokkurntíma til hugar að færa
þær aftur. Þetta gerum við ár
eftir ár, jafnvel oft á ári, vitandi
að hvert handtak færir okkur
nær nútímanum sem Vilhjálmur
sér og okkur er hulinn, þartil við
náum til fyrirheitna landsins og
horfum með foragt afturá sveit-
alarfana sem hírðust í fortíðinni
öll þessi ár án þess að skynja
sinn vitjunartíma.
Guðlaun fyrir þá sem enn
hafa döngun í sér til að vísa
frammá veginn. Guðlaun fyrir
þá sem hafa enn takmark í lífinu
sem er þess virði að berjast fyr-
ir. Guðlaun fyrir nútímavæðing-
una. Guðlaun fyrir Vilhjálm Eg-
ilsson.
SVEINN