Helgarpósturinn - 28.12.1995, Page 2

2
c
FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER1995
Það bar fleira til tíðinda annó 1995 en að Vigdís Finnbogadóttir ætlar ekki aftur að gefa kost á sér. Guðrún Kristjánsdóttir
horfði yfir farinn veg og gróf upp eitt og annað sem kemst örugglega ekki í annála...
IoXa ri
Brjóstastækkunarparadísin J
Uppistand
Það var mikið um uppistand
á árinu. Radíusbræður höfðu
nánast verið einir um hituna
þegar ótrúlegstu „grínistar“
uppgötvuðu eigin hæfileika og
framkölluðu svokallað „stand
up“.
Um mitt sumar kom hingað
til lands bandarískur kvengrín-
isti á vegum flugfélagsins
Lofts. Reyndar skildu fáir húm-
or hennar en það var samt nóg
til þess að uppistandið varð
ærið. Skemmst er að minnast
Hallgríms Helgasonar sem
„stóð uppi“ fyrir fullu húsi
kvöld eftir kvöld í Kaffileikhús-
inu. Sagt er að hann hafi haft
meira upp úr krafsinnu fyrir
grínið en bókina sem hann gaf
út fyrir síðustu jól. Upp úr vel-
gengni Hallgríms varð mikið
uppistandsfár; Valgeir Guð-
jónsson reyndi kombakk sem
reyndist ekki upphafs nýs fer-
ils í lífi hans. Ollu verri
voru þó sögukvöldin
í Kaffileikhúsinu
þar sem prestar
og þingmenn
tóku upp á að
segja brandara
hver um annan
þveran.
GSM-síminn
Á þessu ári hættu menn að
segja brandara af uppum með
GSM-síma; sími þessi er nefni-
lega orðinn allt að því almenn-
ingseign. GSM-síminn bætti
auk þess ímynd Pósts og síma,
sem tók sönsum á fleiri sviðum
á árinu; fyrirtækið fór að taka
við debetkortum og gerði sér
síðast en ekki síst grein fyrir
því að símaskráin er best kom-
in í einni bók.
Ár alsælunnar
Eiturlyfið alsæla hefur
reyndar verið þarna úti í ein-
hver ár, en fyrst í ár má segja
að alsæluneytendur hafi fund-
ið sér athvarf fyrir hvatir sínar
í eigin klúbbi.
Teknótæfur og -töffarar
komu sér þar makindalega fyr-
ir, gleyptu töflur, drukku vatn
og hlustuðu á harða tónlist.
Þetta hljómar allt að því
skemmtilegt. Það verður þó
ekki sagt um skelfilegar af-
leiðingar alsæluneysl-
A unnar, sem æ betur
koma í ljós. Sumir
ganga svo langt að líkja
tíðarandanum nú við
tíðaranda ‘68-kynslóð-
arinnar hvað viðvíkur
neyslu eiturlyfja.
Ar vatnsins
Ótal íslenskar
Perríertegundir
flæddu yfir
'L land og lýð á
jjfe árinu.
í s 1 e n s k t
K vatn — hugs-
K ið ykkur
Tk þetta sem
Mmt rennur í
f gegn a ser-
JKf hverju ís-
Si lensku heim-
ili — sló í
gegn átappað í
fokdýrum um-
búðum á árinu.
Vatnið kostar ekki
neitt, svo það hljóta að
vera umbúðirnar sem
eru svona dýrar: Krist-
all, Toppur, Sódavatn,
Bergvatn...
Fimleika
menn ársins
Hjólabrettaíþróttir áttu
miklu fylgi að fagna á árinu. Á
Ingólfstorgi — allt frá því í vor
og nú fram að jólum (vegna
snjóleysis) — áttu gangandi
vegfarendur fótum fjör að
launa vegna bráðungra brun-
andi hjólabrettatöffara sem
fóru í loftköstum um svæðið.
Sjarmerandi samt fyrir bæjar-
braginn.
Röskun ársins
Naðurvaldinn, þrettánda
stjörnumerkið, var uppgötvað
snemma á árinu sem þýddi
röskun alls dýrahringsins;
Ljón urðu Meyjar, Vatnsberar
að Fiskum, Tvíburar að Kröbb-
um og svo framvegis. Öllu
verra fannst þó merkiskonum
eins og Hjördísi Gissurardótt-
ur kaupmanni, Guðrúnu Gísla-
dóttur leikkonu og Ágústu
Johnson íþróttafræðingi, sem
töldust frá fæðingu tilheyra
Bogmannsmerkinu, að vera
orðnar Naðurvaldar. Það var
einkanlega nafnið á nýja merk-
inu sem hleypti upp gæsahúð-
inni á þeim sem áður töldust
til tignarlegra Bogmanna. Nað-
urvaldi hvað?! sagði Gulli
stjarna og lét vísindin sem
vind um eyru þjóta.
Ajlir vildu kúlurass
{fyrra var það bústinn barm-
ur, en varla er hægt að skarta
svo áberandi barmi án þess að
hafa botninn í lagi. Eftir að
meira og minna allar konur
höfðu komið sér upp Wonder-
bra á síðasta ári varð nýjasta
tilhneigingin eftir jólavertíðina
í fyrra að skella sér í líkams-
rækt og láta reyna á lendar,
lær og rass. Kúlurassinn var
það sem allir vildu skarta, jafnt
konur sem karlar. Reyndar
tókst konum misvel upp í lík-
amsræktinni, satt að segja gáf-
ust þær flestar upp snemma
árs. Nýju kúlurassasokkabux-
urnar frá Oroblu, sem bárust
hingað til lands nú í lok árs,
komu því eins og sending af
himnum.
Makalausa árið
í huga þjóðarsálarinnar, sem
löngum hefur litið á fjölskyld-
una sem hornstein samfélags-
ins, er sérhver skilnaður
þyngri en tárum taki. Þegar
svo við blasir sú staðreynd að
annað hvert hjónaband fer í
vaskinn verður ekki þverfótað
fyrir svona eins og Ameríkanar
kalla „moral majority“-liði sem
reynir að klína sínum þröngu
skoðunum upp á aðra. Að
sama skapi hafa hinir fráskildu
og þeir sem kosið hafa að
sneiða hjá „hamingju" hjóna-
bandsins verið litnir hornauga,
sem birtist meðal annars í því
að þeir, sem ekki eru lengur
tvítugir en langar að vera úti á
lífinu, hafa fram á mitt þetta ár
annaðhvort þurft að hírast í
barholum ellegar gengið með
veggjum á misvirðingarverð-
um skemmtistöðum. Til allrar
hamingju breyttist þetta á ár-
inu — reyndar á vordögum —
með tilkomu veitingastaðarins
Astró í Austurstrætinu. Loks,
já loks var komið á fót
skemmtistað fyrir makalausa
komna yfir 25 ára aldur. Astró
hýsir semsé til helminga hina
fráskildu á móti þeim sem ein-
hverra hluta vegna hafa ekki
gengið út og eru stoltir af því.
Veggspjald ársins
Sú var tíðin að það voru ein-
ungis bílaverkstæði sem innan
um smurolíuna
skörtuðu vegg-
myndum af fá-
k 1 æ d d u m
meyjum.
Þ a ð
breytt-
ist hins
vegar
h e 1 d -
u r
betur
á ár-
i n u
þegar
jafnvel
snyrti-
1 e g a r
s k r i f -
s t o f u -
blækur í
virðulegustu fyrirtækjum
landsins límdu baðstrandar-
drottninguna Pamelu Ander-
son upp á vegg sér til yndis-
auka. Sjálfsagt er það að ein-
hverju leyti komið til af því að
virðulegasta dagblað landins,
Morgunblaðið, hafði ekki und-
an að vekja athygli á einkalífi
Pamelu; fósturláti hennar og
svo framvegis. í hinni snilldar-
vel gerðu kvikmynd Shaws-
hank-fangelsinu, sem sýnd var
á þessu ári, mátti meðal ann-
ars sjá sögu veggspjaldanna;
fyrst var það Rita Hayworth,
síðan Marilyn Monroe og að
síðustu Bond-beibið Ursula
Andress. Til að hlaupa hratt
yfir sögu var það svo Pamela
vinkona okkar þetta árið.
Par ársins
Tilkynnt var um nýjasta par-
ið í bænum á síðum dagblað-
anna um mitt sumar: Eftir
fyrsta stefnumótið var á allra
vitorði að Hrafnhildur Haf-
steinsdóttir, fegurðardrottning
íslands, og Amar Gunnlaugs-
son knattspyrnutvíburi væru
farin að stinga nefjum saman.
Tilkynning þessi minnti óneit-
anlega á það þegar settar voru
tilkynningar í dagblöð um hina
nýtrúlofuðu í gamla daga. Þá
og nú giltu um það sömu regl-
ur; það er ekki sama Jón og
séra Jón. Frétt þessi vakti svo
mikla athygli að áður en varði
voru þau komin á forsíðu út-
breidds tímarits.
Andlitin sýnileg
á ný
Eftir úr sér gengna
endurreisnar-
hippatísku, sem
dróst fram úr
hófi hér á
landi, fór loks
að glitta í
andlit ungu
kynslóðar-
innar á ný.
S a m -
kvæ m t
þess-
ari síðhippatísku lét unga kyn-
slóðin hár sitt vaxa óáreitt með
þeim afleiðingum að vart var
hægt að greina á milli misvel
hirtra hárlubbanna. Þetta tók
allt enda á árinu og gekk reynd-
ar svo langt að skína fór í skall-
ann á sumu af þessu sama fólki.
Flestar síðhærðu skvísurnar
fóru þó milliveginn og létu að-
eins skera á sig þvertopp.
Stórafmæli ársins
Áttu aðalpoppari, aðalrokk-
ari og aðaltrúbador landsins:
Eitt hundrað og fimmtíu ára
samanlagt urðu tónlistarmenn-
irnir Rúnar Júlíusson, Megas
og Gunnar Þórðarson, hver
um sig fimmtugur.
Ár strippsins
Auglýsingafár og fár almennt
í kringum athafnir eins og „Sú
sí baðar sig“ er löngu liðin tíð
Eftir margra ára æsing og læt
má segja að í ár hafi stripp-
dans loks fundið sér farveg á
íslandi þegar veitingastaður-
inn Bóhem fór að bjóða reglu-
lega upp á slíkar uppákomur.
Eins og venja er þegar fram-
andi kúltúr er um það bil að
nema land á íslandi rísa upp
raddir sem ekki kunna að meta
slíkan „sóðaskap“. Þær raddir
þögnuðu þó fljótt þegar Bó-
hem var fluttur frá Vitastígn-
um austur á Grensásveg. Þótt
velflestar strippdansmeyjarn-
ar séu frá Norðurlöndum fór í
fyrsta sinn síðan Pan-hópurinn
var og hét að bera á íslenskum
nektardansmeyjum fyrir ís-
lenska karlmenn. íslenskt, já
takk! náði semsé líka til þess
umdeilda á íslandi — sem
reyndar er orðið því sem næst
óumdeilt.
Hallærisútlit
Það er nokkuð sem varð
heitt árinu. Allt í einu tóku kon-
ur upp á að blanda saman
kannski bleiku vesti og rauð-
rósóttu pilsi. Það hefði þótt
merki um að vera ósmekklegur
fyrir fáeinum árum. Tíkarspen-
ar á fullorðnum konum segja
líka meira en mörg orð. Það að
vera hallærislegur þótti sem-
sagt smart á árinu.