Helgarpósturinn - 20.02.1997, Side 6

6
'' BSH
HMMTUDAGUR 20. FEBRÚAR1997
Mercedes Benz, árgerð 1983. Eigandi Her-
mann Gunnarsson sjónvarpsmaður.
Sýndu mér bílinn þinn og ég skal segja þér
hver þú ert. Því skyldi ekki allt eins mega
lesa „karakter" fólks út úr því hvers konar bíl
það velur sér, eins og fötum, litavali, skóm eða
einhverju öðru?
Bílasalar vita manna best um þau tengsl milli
persónuleika og bílavals sem eru mörgum okk-
ar hinna með öllu hulin. Við leituðum til tveggja
reyndra bílasala, sýndum þeim myndir af fjórum
bílum, og báðum þá að lýsa eigendunum fyrir
okkur.
Það voru þeir Baldur Baldursson hjá Bílasölu
Guðfinns og Þorsteinn Gunnarsson hjá Bílasöl-
unni Braut sem brugðu sér í gervi sálfræðinga
og tókust þetta verk á hendur af stakri bjartsýni
Grand Cherokee, árgerð 1993. Eigandi Þórar-
inn Viðar Þórarinsson, framkvæmdastjóri
Vinnuveitendasambandsins.
Baldur: Hér höfum við mann Þorsteinn: Á þessum bílum
Baldur Baldursson hjá Þorsteinn Gunnarsson hjá
Bilasölu Guðfinns. Bflasölunni Braut.
en kannski ekki jafn djúpri alvöru. Árangurinn er
rakinn hér á eftir.
Til að lesendur ættu sem auðveldast með að
gera sér grein fyrir samræminu milli persónulýs-
inga Baldurs og Þorsteins annars vegar og raun-
veruleikans hins vegar völdum við bíla í eigu
þekktra einstaklinga. Að sjálfsögðu fengu þeir
ekki að vita neitt um eigendur bílanna fyrr en
Bulinn þmn
kemur upp um
sem er snar í hugsun og vill
fara fljótt yfir. Þessi maður er
jafnframt gefinn fyrir þægindi
og lúxus. Honum gengur að lík-
indum vel í lífinu þangað til að
því kemur að hann þarf að
stíga á bremsurnar. Þá vand-
ast málið. Við skulum alveg
láta ósagt hvort hér er talað
líkingamál eða átt við brems-
urnar í bílnum.
eru margir sem ekki hafa efni á
því. Eigandi þessa bíls vill láta
sjást að hann sé maður með
mönnum. Hann vill berast á en
bíllinn gæti sem best verið all-
ur í skuld.
Baldur: Hér er maður sem er
gefinn fyrir klassík og stöðug-
leika. Þessi maður hefur
kannski ekki afrekað nóg í líf-
inu til að geta leyft sér að
skipta um bíl. Hann langar að
vera úti að leika með stóru
strákunum en hefur ekki efni á
því. Hann á hér hins vegar bif-
reið sem gæti enst honum
býsna lengi.
Þorsteinn: Hér er tvennra
dyra Benz. Þetta voru mjög
vinsælir bílar. Eigandi þessa
bíls gæti verið strákur, svona
25 til 30 ára að aldri. Ég sé ekki
fyrir mér að hann sé fjöl-
skyldumaður.
Mitsubishi Pajero, árgerð 1992. Eigandi
Kjartan Gunnarsson, framkvæmdastjórí
Sjálfstæðisflokksins.
Baldur: Þetta er maður sem
hefur gaman af að berast á en
hefur í rauninni ekki efni á því
þannig að hann tekur kost
númer þrjú. Þetta litla merki
hérna á húddinu veitir falska
öryggiskennd en er í rauninni
hægt að kaupa hvar sem er.
Þorsteinn: Eigandi þessa bíls
er að öllum líkindum fram-
kvæmdastjóri. Það er leður-
áklæði í bílnum og talsvert í
hann borið. Þessa bíla kaupa
menn sem hafa talsvert meira
en meðaltekjur og eru vel
stæðir.
eftir að þeir höfðu gefið „sérfræði“álit sitt. Þeim
var ekki einu sinni sagt að bílarnir væru í eigu
þekktra einstaklinga. Þvert á móti var þeim t.d.
gefið í skyn að það gæti sem best verið „plat“ að
Volvo heilbrigðisráðherrans skyldi standa fyrir
utan Alþingishúsið.
Volvo, árgerð 1995. Eigandi Ingibjörg
Pálmadóttir heilbrígðisráðherra.
Baldur: Þessi maður er form-
fastur í hugsun, varkár og ekki
gefinn fyrir að taka áhættu og
leitar eftir öryggi, sem í þessu
tilviki er þó fremur sýnt en gef-
ið.
Þorsteinn: Hér kemur Volvo.
Þetta er dæmigerður „eldri-
kalla-bíll“ ef svo má segja. Eig-
andi þessa bíls gæti sem best
verið ellilífeyrisþegi sem hefur
unnið hörðum höndum alla
sína ævi og er þar af leiðandi
orðinn þokkalega vel stæður
eftir ævistarfið.
Sidferdi blaðamanna o g einlægni á irkinu
Hr. ritstjóri
Þakka breytt og betra blað
síðan þú tókst við því. Einkum
hefi ég ánægju af mörgum
greina Þorgeirs, ekki síst rit-
deilum hans við Hallgrím
Helgason.
Heilsíðugrein í síðasta blaði
um Elskhugann á irkinu ;-)
veldur mér þó nokkrum heila-
brotum, fyrst og fremst um
siðferði í blaðamennsku og
hvenær réttlætanlegt sé að
blaðamaður sigli undir fölsku
flaggi gagnvart viðmælendum
sínum. Ég segi þetta því hvergi
kemur fram að blaðamaður
hafi sagt viðmælendum sínum,
þýskunemendunum eða ein-
hverjum öðrum þarna á irkinu,
að hún hafi verið blaðamaður.
Fólk sem siglir undir fölsku
flaggi er auðvitað hluti af irk-
inu. En ég þekki fjölmargt fólk
sem sækir mikið af ágætum og
einlægum samskiptum inn á ir-
kið og hittist auk þess í „real-
life“. Kynlíf er trúlega lítið brot
en ég verð hins vegar var við
töluvert daður. Mér finnst
greinin gefa heldur slaka mynd
af irkinu, jafnvel kynlífi á irk-
inu, en e.t.v. veit blaðamaður
meira um skyndikynlíf á irkinu
en hún vill vera láta þegar hún
segist ekki vera stöðugur not-
andi! Það er hins vegar spurn-
ingin sem ég spyr: hvort rétt-
lætanlegt var að blaðamaður
„plataði" einhverja sem sækj-
ast eftir skyndikynnum á irk-
inu eða hvort á að virða þá
sem annað fólk. Mitt irk er ein-
lægni, hvort sem það er daður
eða eitthvað annað.
Inn í þetta má skjóta að veru-
leikafirring sumra ungra
krakka á irkinu (og kannski
fullorðinna líka) hefur orðið til
umræðu meðal mín og margra
sem lærðu á þetta samskipta-
form á fimmtugsaldri. Það er
eins og þessum krökkum finn-
ist allt í lagi að segja ljóta hluti
við fólk sem þeir þekkja ekki,
skilji ekki að þeir eru að tala
við lifandi fólk en ekki tölvu-
Ieikjafígúrur. Ekki féll þó blaða-
maður Helgarpóstsins í þessa
gryfju? Mér svona hálfdatt það
í hug og víst er að ég vildi ekki
að blaðamaðurinn segði svona
frá rás sem ég vissi að ég hefði
getað verið inni á, því að á irk
leynir innihaldsleysi sér ekki.
Reyndar hefur mér komið til
hugar að greinin sé tilbúin
samtöl við Leon49 og hr. Nice
— en þá er verið að plata les-
endur blaðsins.
Samtalsrásir hafa verið
stúderaðar mikið og raunar
þekki ég ekki nema brot af
þeim rannsóknum. Verðugt er
að segja meira frá þessu í blaði
sem Helgarpósti sem leggur
áherslu á mannlíf. Ég sendi til
gamans afrit af grein sem ég
skrifaði í Dag í fyrra.
Bestu kvepjur
Ingólfur Ásgeir Jóhannes-
son
Eg þakka þér sendinguna og
að vekja máls á mikilvæg-
um „prinsippum" í blaða-
mennsku og notkun irksins. Al-
mennt gildir að blaðamenn
eiga ekki að villa á sér heimild-
ir. Það er hins vegar ekki kvöð
á þeim að gefa upp nafn og
starfsheiti þegar þeir mæta á
opinberan vettvang, t.d. á fund
eða mannfagnað. Blaðamaður-
inn sem skrifaði greinina taldi
ekki ástæðu til að kynna sig í
umhverfi sem er öllum opið og
fólk gengur undir dulnefni, sbr.
Hr. Nice og Leon49. Þeir félag-
ar eru „til“ í þeirri merkingu
sem maður leggur í tilvist á irk-
inu. Ýkjustíllinn á frásögninni
átti að gefa til kynna að hér
væri um að ræða léttúðugt
ferðalag sem ekki skyldi tekið
alvarlega. En ég skil það sjón-
armið að irkið sé fullveðja
samskiptaform og ber að um-
gangast það sem slíkt.
Kær kveðja
Páll Vilhjálmsson