Alþýðublaðið - 10.12.1970, Qupperneq 7

i heppillegu.m uppeldisáiirifum.
Fyrir skömmu er komin út
l bók á ernsku, „The Ohalienge of
Thalidomide“ sem fjalliar um
uppeldi 60 skozkra „thalidomide
barna“, og st'endur sú hlutlæga
i frásögn að sjáifsögðui í augljósri
l mótsögn við allt þáð tififinninga
í rót, sem einkenndi afstöðu og
. lumræður í ræðu og riti á þeim
, 'árum sem thalidoinide-börnin
• voru að fæðast.
í bók þessari segir, að það sé
• eins um thalidomide-börnin og
i önnur bækluð börn, jafnvel þótt
vansköpunarbæklun fyrr-
i nefndra barna sé hin hræðileg
: asta yfirleitt; þau þárfnist í öll-
i um gi-undvallaratriðiim sama
uppeldis og viðmóts, enda þótt
, fólki hætti við að halda að bækl
i ttn, sem er óvenjuleg og nýs
i eðlis, 'hljóti að kréfjast nýrrar
• afstöðu á því sviði.
Eins og öll bækikið börn, seg-
ir í bókinni, er það fyrst og
í fremst femt sem thalidomide-
i bömin þarfnast. Tau þarfnast
• 'ástar og öryggis og algeirrar við
i urkenningar og skilningö for-
í elda og fjötekyldu; þau þai'fn-
í ast sífellt nýrra kynna og þekk
ingar, sem þó óft takmarkast af
bæklunihni, einkum ef barnið
er heymarlaust eða það vaintar,
WendUir og handleggi; í þriðja
■lagi þair'fnast þau hlutgengis og
þátttöku og í fjórða lagi að á-
ibyrgðartilfinning sé va'kin með
þeim.
Til þess að sýna fram á hve
þýðingarmikið það er, að þeSs-
ar þarfir séu uppfylltar, og hve
afdrikaríkt það getur orðið, ef
á það skortir, er tekið dæmi af
sex ólíkum börnum þar sem af-
stáðá eldxi aðstandenda virðist
ráða mun meiru um viðhorf
þeirra gagnvart örðugleikunum,
'heidlu' en hitt hve bæklunin er
alvarleg í sjálfu sér.
ik Pat er sjö ára gamall dreng-
ur, og bækkm hans er einfald-
lega sú að hann vantar vinstri
'höndjna. Handleggur hans end-
ar við úlnliðinn; foreldrai' Pats
auðsýna houum vorkunnsemi og
umhyggju úr hófi fram. Ógæfa
bamsins varð þeim báðum mik-
ið áfall, og móðurinni finnst að
þau verði sí og æ að vera hon-
um skjöldur og skjól gagnvart
öðrum börnum.
Enda þótt þau haldi því fram
að hann njóti að öllu leyti sama
atlætis og eðliieg böun, og þó
að honum sé komið í góðan
skóla, þar sem hann er með
eifstu börnum í sínum bekk, er
'hann hlédrægur og fyllsta á-
Stæða til að ætla að honum
nýtist ekki hæfileikar sýnir, og
tilfjjnningalíf hans skorti nauð-
synlegt jafnvægi.
Þegar kemur út í lifið er
hætta á að hiann verði bækl-
aður, innhverfur og varamáttkur
persórauleiki vegna þess að hon
ium hefur verið innrætt röng
afstaða gagnvart tiltölulega smá
vægilegri, líkamlegri baekl’un.
Fíona er hinsvegar skýr og
vel gefin sjö ára telpa, en hræði
lega bækluð. Hún hefur enga
haridileggi og mjaðmir hennar
eru svo vanskapaðár að hún get-
ur ekki gengið, en beitir eigi að
'SÍður fótunum í stað handa.
Hún er við nám í þorpskólan-
um, þar sem komið er fram við
'hana eins og eðlilegt og óbæklað
barn, og foreldrarnir auðsýna
'henni mikl'a ástúð og umgang-
ast hana af heilbrigðri skyn-
Framliald á bls. 10.
Einars Braga
ber vitni í mörgum „óbundnu“
Ijóðunum, þó að sum þeii-ra
virðist sæmileg í fljótu bra'gði.
Myndir Einars Braga komast
ifelzt til skila í þröngum oiða-
ramma og nostursanilegum.
Ein'ar Bra'gi lýsir stundum til-
finningu sinni með því a"ð etja
saman andstæðum. Sú viðleitni
lætur honum til dæmis í
„Heim“ :
Munblíð gegnum
minninganna
mistur skm
snauðum harða
hungui'víkin
heimbyggð mín.
Barnsins undrun
bjai'ta gleði
bitra sorg
glatast mér
í glaumi þínum,
glæsta borg.
Góða veröld
gef mér aftur
gullin mín;
lífs míns horfna
Ijósa vor
ég leita þín.
Aðferðin er svolítið önnur í
„Frægð“, en áranguriinin sízt
lakari:
Hægt
h'erpist sraaran
að hálsinum mjóa
og heiðarfuglin'n
hefui' upp rödd sina
í angist
þá kyrtrist háreysti
heimsins um stund
mennirnir hlýða
undrandi á söngiinn
og efna í nýjrr
snörur.
Mesta kvæði Einars Braga
finnst mér ;eigi að síður „Spuna-
konur“. Þar heppnast honum að
samræma mynd og boð'sklaþ í
litlu en stíerku Ijóði:
Úr Ijósi haustmána, hélu
og hvítum kvöldskýjum spinnxu-
tíðin silfraðax' hærur
henni, er situx’ ein
með Sauðgráar kembur í skauti
og skammdegisvökuna 'þríeyir
við suðandi rokk, unz
Einar Bragi.
söngur ans hljóðnar
og systurnar fagnandi nema
í næturkyrrðinni boð um höf:
berið mi spunann fram.
Framhjá höfundi slíkra kvæða
verður auðvitað ekki gengið í
maiti og viðúrkenningu. Þau
skera úr um, að Einar Bragi
er ská'ld listrænnar kunnáttu,
þegar honum tekst bezt.
ísafoldarprentsmiðja gefur
bókdna ljómandi fallega út. Þó
Mst galli á úrvali eins og
þessu að láta eigi getið x
hvaða fyrri bókum skáldsins
einstök kvæði áttu upphatflega
h'eima.
Helgi Sæmundsson.
HRÓP HJARTANS er eftir BODIL FORSBERG,
höfund bókarinnar ÁST OG ÓTTI, sem út
kom á $.1. óri. Hrífandi og spennandi saga
um óstir og örfagabaróttu ungrar stúlku.
KAFBÁTASTÖÐIN er saga úr síðustu heims-
styrjöld, um óbtlandi kjark og frelsisþró
norskra föðurlandsvina í stríði við Gestapo.
HÖRPUÚTGÁFAN
TILKYNNING
Að gefnu tilefni skal þeim er hyggjast kaupa
íbúðir í Kópavogskaupstað bent á, að kynna
sér áður en kaup eru 'gerð, hvort teikningar
af viðkomandi íbúð, samþykktar af bygg-
inganefnd Kópavogs eru fyrir hendi.
Kópavogi, 7. desember 1970
Byggi^gafHlltrúinn
FiMMTUDAGUR 10. DESEMBER 1970 7