Alþýðublaðið - 25.02.1971, Síða 11

25. feb.
Borgarbókasafn Reykjavíkur
er opið sem hér segir:
Flugbjörgunai-sveitin: Tilkynn-
ir. Minningarkortin fást á eftir-
töldum stöðum: Hjá Sigurði Þor-
eteinssyni sími 32060. Sigurði
Waage sími 34527. Magnúsi Þór-
arinssyni sími 37407. Stefáni
Bjarnasyni sími 37392. Minning-
arbúðinni Laugaveg 24.
SAMGONGUR
Skipadeild S.I.S.: Arnarfell fór
23.þ.m. frá Hull til ReykjaVíkur.
Jökuifell fer væntanlega á morg
un frá N'ew Bedford til íslands.
Disarfell fer væntanlega frá
Vjentspil í dag, til Svendborgar.
Litlafell er á Hornafirði. Helga-
fell fer í dag frá Reyðarfirði til
Norðurlandshafna. Stapafell fer
í dag frá Reykjavík til Akureyr-
ar. Mæiifell fór 16. þ. m. frá
Reykjavík til Sikileyjar. —
Skipaútgerð ríkisins; Hlekla
fer væntanlega frá G-ufunesi í
kvöld austur urn land í hring-
ferð. Herjólfur fer frá Reykja-
vík kl. 21.00 í kvöld til Vest-
mannaeyja. Herðubreið er á Vest
fjarðahöfnum á norðurleið.
Minningarkort Styrktarfélags
vangefinna fást. á eftirtöldum
Btöðum; Bókabúð æskuinnar, —
Bcikatíúð Snæbjarnar, Verzlun-
inni Hlín, Skólavörðustíg 18, —
Minningabúðinni Laugavegi 56,
Árbæjai-blóminu, Rofabæ 7 og á
flkrifstofu félagsins Laugavegi 11
BÍmi 13941.
Minníngaspjöld Hallgríms-
kirkju fásit á eftir töldum stöð-
um: Bókabúð Braga Bi'ynjólfs-
sonar, Blómabúðinni Eden (Dom
U's Medica), Minninga'búðinni,
Laugavegi 56 og hjá frú Hall-
dóru Ólafsdótur, Grettisgötu 26.
Albvðublaðsskákin
Svart: Jón Þorsteinsson,
GuSmundur S. GuSmundssor
abcdefgh T
• OD oo
í » 1 ' t>
’ co 'ðý; f'% # j co
lO T r j r lO
m m m m
co m m ra m 00
C\J m
rH &mm&m tH
-- abcdefgh A
Hvítt: Júiíus Bogason,
Jón Ingimarsson, Akureyri
19 leikur hvíts er HillxDd2
ÓTTAR YNGVASON
héroSsdómslögmaSur
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
.Eiriksgötu 19 — Sími 21296
En það var ekki svo auðvelt. Fremstur sat dauði flug-
maðurinn og tók á móti kúlnahríðinni. Undirforinginn, sem
sat á bak við hann, hafði fengið skot í öxlina. Yfirliðþjálf-
inn fyrir aftan hann hafði höfuðkúpubrotnað í lendingunni.
Maðurinn fyrir aftan hann hafði fótbrotnað og gat ekki
hreyft sig. Hann sat ba'ra og tautaði að hann yrði að fá
vatn, en vegna þrengsla var ómögulegt fyrir hann að ná í
vatnsflöskuna.
„Ég skríð út“, hrópaði maðurinn sem fyrstur hafði tal-
að. En hann komst aðeins með efri búkinn niður að jörð-
inni. Hann hékk á fótunum og andlitið fór á kaf í forar-
leðju. Ópið varð brátt að sáru kveini.
Þeir sátu enn inni í svifflugunni og gátu ekki hreyft sig.
Skothríðin dundi. Þeir biðu þess að Bretarnir kæmu. Þeir
hlutu að vera rétt ókomnir ...
En Bretarnir komu alls ekki. Það var líkt á komið með
þeim og Þjóðverjunum, þeir voru ekki vissir hvar óvinurinn
var.
Fótbrotni maðurinn missti meðvitund. Höfuð hans hneig
niður á öxl hins dauða. Undir hádegi var jafnvel hægt að
greina aftan frá hverjir voru lífs og hverjir liðnir. Höfuðin
á þeim látnu urðu smátt og smátt svört.
Maier yfirliðþjálfi sturlaðist. Hann sat klemmdur á
milli tveggja líka. Hann var dauðhræddur við þessa menn,
sem hann hafði verið að rabba við aðeins nokkrum stund-
um áður. Það var eitthvað við snertinguna, sem gerði hann
ofboðslega hræddan. Allt í einu fór hann að slá um sig eins
og brjálaður og við það losnaði hann. Hann sveiflaði sér út
um lúguna og var samstundis skotinn niður.
Þegar kom fram á daginn, voru aðeins þrír þeir öftustu
lifandi. Aftastur var Franz Peter Weixler, fjörutíu og sex
ára, elztur af þeim sem fóru til Krítar. Hann og hinir tveir
voru í skjóli við þá dauðu. En þeir komust ekki út. Ef þeir
hreyí'ðu sig, hleyptu Bretarnir af.
Hitinn var óþolandi og þeir höfðu tæmt vatnsflöskurnar
fyrir löngu. Tungan var bólgin og þeir áttu erfitt með að
tala. Liðþjálfinn, sem sat fyrir framan Weizler, tautaði
stanzlaust í tvo tíma:
„Blessuð vert þú María ... full náðar . . . Herrann er með
þér ..Allt í einu sneri hann sér við, rak olnbogann í maga
merkisberans og æpti: „Heyrirðu ekki? Herrann er með
þér ... Herrann ... Herrann er með þér“.
„Vertu rólegur“, sagði merkisberinn. „Bíddu þangað til
dimmir, þá komumst við ábyggilega út úr þessari líkkistu“j
,,Ég vil komast út... út! út! út!“
Liðþjálfinn hafði sturlazt af hræðslu og þorsta. Hann
fékk skot í sig nokkrum andartökum síðar og lézt fljótt og
sársaukalaust.
„Tíu litlir negrastrákar . ..“ Hann reyndi einnig að grípa
í merkisberann. „Skilurðu þetta ekki? Hefurður ekki heyrt
það áður? Það er ákaflega skemmtilegt. Tíu litlir negra-
strákar .. . og átta þeirra eru þegar orðnir kolsvartir í frarn^
an ...“
Þetta var óbærilegt. Nú var það ekki eingöngu vélbyssu-.
skothríð, heldur köstuðu þeir einnig sprengjum. Flísarnar
flugu allt í kringum þá. Þeir gátu hvorki hugsað né talað.
Þeir lokuðu augunum, það var betra, þá sáu þeir ekkert.
Weixler merkisberi heyrði ekki einu sinni þegar sprengj-í
urnar sprungu. Hann tók ekki eftir að liðþjálfinn var særð-
ur, fyrr en hann fékk blóð á hendurnar. Það spýttist út úr
hálsi mannsins, reglulega, stór buna í hvert skipti.
„Ég verð að fá umbúðir ... umbúðir ... tautaði hann.
Merkisberinn hélt grisju við sárið.
„Ekki hanga svona á mér“, tautaði liðþjálfinn. „Fjandinn
sjálfur .. . Ekki hanga svona á mér“.
Weixler var með koníaksflösku í vasanum. Hann setti
hana á munn hins særða, sem svolgraði það í sig og hélt
augsýnilega að það væri vatn. Helmingurinn fór utan hjá.
Höfuðið valt út á aðra öxlina. Andlitið varð náfölt. Smám
saman f jaraði lífið út..;
Þá var Weixler merkisberi e-Lnn eftir — einn með tíu
látnum í svifflugunni. Allt í einu fann hann hvað hann var
dauðþreyttur. Hann sofnaði. Þegar hann vaknaði, var kom^
in nótt.
Weixler notaði hnífinn gætilega, svo Bretarnir yrðu ekki'
varir við það. Hann var skjálfhentur. Nokkrum sinnum
missti hann hnífinn. Loksins var hann búinn að gera svo
KOPAVOGUR
(3)
Fer hún fram dagana 27. og 28.
]>.m.
Rætt verður um mengun al-
mennt og mengun í ákveðnum
tilvikum. Kynnt verður norrænt
samstarf um umhvcrfisvernd, —
rætt, um loftmengun, vatnsmeng-
un og mengun jarðvegs, margs
kyns mengun sjávar og varnir
gegn mengun.
Af mörgu væri að taka, ef
nefna skyldi dæmi um viðfangs-
efni ráðstefnunnar, en svo vitn-
að sé áfram í erindi Harðar Þor-
mar, þá kemur þar fram að á-
stæða sé ti! að kanna hugsanlega
brennisteinsmcngun hérlendis af
völdum eldgosa, en gera má ráð
fyrir slíkri mengun ef reist verð-
ur hér olíuhreinsuir.arsiöð. Et
mengun af völdum brennisteins-
oxíða orðin mikið áliyggjuefni í
Evrópu. —
MORÐIÐ
(3)
Allar skynsamlegar líkur mæltu:
gegn þvi, aS Sveinbjörn haft
geymt byssunia allan tím'ann, —
eða frá þvi hann talur, að hún
hafi horfið frá honum, og þang-
að til hann segist hafa fundið
hana aftur í bifreið sinni, — éí
hann væri sekur, þvi að sekui’
maður hlyti að hafa losað sig við
morðvopnið við fyrsta tækifæri.
Varðandi hugsanlega hlutdeild
Sveinibjarnar að morðinu á Gunn
ari S. Tryggvasyni sagði verj-
andinn, að enginn fullnægjandi
vitnisburður væri fyrir hendi,
sem gæti bent tiLþess, að Svein-
björn hafi átt hlutdieild að morð-
inu, enda virtist sér, að seint
yrði hægt að sanna huglæg refsi-
skilyrði (ásetning, gáleysi) til að
hægt væri að dæma hann fyrir
slíka hlutdeild.
Orðrétt sagði verjandinn:
„Mér finnast engin skynsamleg
rök mæla með því, að nokkur
viðlilítandi sönnun sé fyrir sekt
umbjóðanda míns“.
í niðurlagi ræðu sinnar sagði
Björn Sveinbjörnsson, að það
væri grundvallarregla í réttar-
fari, að vafa bæri að skýra sak-
bornimgi í hag. Vitmaði hann til
fi’ígðimanna í þvi sambandi. —
Sagði hann m.a. að betra væri
að fíu sekir menn slyppu en
eihij, saklaus yrði dæmdur.
; ' Lagði bann ríka áherzlu á, að
eftir því sem brdtið væri stærra,
yrði 'að g'era meiri , kröfur um
sönnúr fyrir sekt. Bcnti hann á,
áð ýmsir dómar hefðu- gengið í
opinbeium tnálum héi- á landi,
þar sem Hæstiréttur hefði sýkn-
að sakborninga, þó að mun meiri
líkur virtust fyrir seM en í þessu
mfáli og rakti dæmi þar um úr
dómasafni Hæstaréttar. —
SJONVARPIÐ
(1)
sjónvarpssaii verSi gerður ábyrg
«r fyrir greiffslu afnotagjalda
alira þeirra, sem keypt hafa tæki
hjá honum, en ekki veriff færffir
á skrá. Eins og aff fra.nian grein-
ir getur sú uppliæff ein numiff
milfjnnum. —
öðrum liðum í deildinni. Ólafur
og Bergur voru markalhæstir með
4 mörk bvor.
Dómarar voru Eysteinn Guð-
mundsson og Sigurður Bjarnason.
Dæmdu . þeir (þokkalega, nema
mér fannst E.ysteinn taka heldur
vægar á brotum Valsv'gmaará’nn-
ar en skyldi. Sigurð vantar meiri
ákveðni, enda virðist hann í lítilli
æfingu. — SS.
viktngur
(9)
Pram, svo og Guðjón sem stoð í
mairkinu aftan tiimarm og stóð
sig vel. Axlél 'gerði fllest mörkin,
sex.
Víkingsliðið oliM mikfum von-
'brigð;um. Aðeins Rósmundur mark
vörðucr stóð upp úr flatneskjunni,
og forðaði liðinu frá enn stærra
tapi. Jón Hjialtalín var að Vanda
markahæstur fhjá Víkingi, skor-
aði „aðeins" 5 mörk.
Magnús Pétursson og Haukur
Þoi-valdsson dæmdu leikinn sæmi
liega. — SS.
VALUR
(9)
vörnin hefði verið eáns og venju-
lega. En með svona vörn h'e'fði
Vaíur eíilaust tapað fyrir öllum
Sprenging í
bílskúr
Sprenging varð í bílsikúr við
Rauðagerði um kl. 10 í gær-
kvöldi með þeim aflieiðingum
að þrír piltar, gem voru að
vinnia í skúmum, brenndust
eitthvað og voru þeir fluttir á
slysadeildina, en einn þeirra
var fluttur þaðan á spítala.
Spi'engingin mun hafa staf-
að út frá gastækjum sem pilt-
arnir voru að vinna með, og’
brauzt þegar út nökkur eldur,
en slökkviliðið réði fljétlega
aiðurlögum hans.

FIMMAUDAGUR 25. FEBRÚAR 1971 11