Alþýðublaðið - 08.12.1972, Blaðsíða 9

Iþróttir
FRÍMANN HELGASON
MINNING
Kæddur 21. ágúst 1!I07, dáinn 29.
nóvember 1972.
„Það ferekki á milli mála, þó
að ýmsir þeir, sem gerðu garð-
inn frægan i Val á árunum 1930-
40 hafi borist burt með timans
straumi, eins og gengur, eru
margir þeirra enn starfandi og i
fullu fjöri félagslega séð, og láta .
hvorki aldur né annað letja sig i
störfum fyrir félagið. Já, og
sumir þeirra eru enn i hópi
þeirra vökumanna, sem hvað
bezt standa vörð um hugsjón
félagsins og iþróttanna i heild,
með þeirri starfsorku og áhug-
ans eldi i sál og sinni, sem sýni-
lega aldrei dvin, fyrr en yfir
lýkur.” Þessi orð lét ég falla i
stuttri grein, sem rituð var i
Valsblaðið á sextugs afmæli
Frimanns Helgasonar. Vissu-
lega eiga þau við. Hann var ein-
mitt sá, sem hvað bezt stóð vörð
um hugsjón Vals og iþróttanna i
heild og fórnaði þeim starfsorku
sinni og eldi áhugans i sál og
sinni, og sá eldur dvinaði ekki
fyrr en yfir lauk, i þesssa orðs
fyllstu merkingu.
Frimann Helgason var fædd-
ur 21. ágúst 1907 að Litlu-Heiði i
Mýrdal, en hann lézt hinn 29.
nóv. s.l. eftir stutta legu. Andlát
hans bar skjótt og óvænt að.
örfáum dögum áður höfðum við
verið á fundi þar sem til
umræðu voru m.a. félagsmál
Vals og útgáfa Valsblaðsins,
sem undanfarin ár hefur komið
út um hver jól. Frimann var
eins og jafnan áður búinn að
leggja mikla vinnu i blaðið, og
nú komum við á fund til að
,,bera saman bækurnar”.
Ekki óraði okkur fyrir þvi að
þetta ætti eftir að verða siðasti
fundurinn þar sem við hittumst
allir. En enginn veit sina ævina
fyr en öll er.
Við Frimann komum inn i Val
um likt leyti, árið 1929 og höfum
siðan átt samleið innan Vals. A
samstarf okkar og vináttu féll
aldrei skuggi. Það kom brátt i
ljós, að i Frimanni Helgasyni
hafði Valur eignast dugmikinn
og góðan félaga. Ahugi hans
leyndi sér ekki, hvort heldur var
við æfingar eða önnur störf fyrir
félagið, og enn átti það eftir að
koma betur i ljós, er dagar
runnu. f Frimanni eignaðist
Valur þann forystumann, sem
fáa átti sinn lika.sökum dugn-
aðar, árvekni og réttsýnis.
Allt frá unga aldri hafði Fri-
mann haft mikinn áhuga á
knattspyrnu, en fyrstu kynni
hans af þeirri iþrótt, segir hann,
að hafi verið er hann sem korn-
ungur drengur sá leðurknöttinn
i Vik. Hann var þá 13 ára. Það
var i fyrsta sinn, sem hann sá
slikan hlut, slikan undrahlut,
bætti hann við. Hann fékk meira
að segja að handleika þennan
merkilega grip, lykta af honum
og varpa honum niður á jörðina,
en ekki að spyrna honum.
Já, þvilik opinberun, segir
hann og hann bætir við, leður-
lyktin'var heillandi, einhver sá
bezti ilmur, sem ég hef fundið
um dagana. Og knötturinn hvað
hann hoppaði og skoppaði dá-
samlega. Skyldi mér nokkurn
tima takast að fá að leika mér
með slikan knött? Jú vissulega.
Honum varð að ósk sinni. Með
þrotlausum æfingum, reglusem,i
og elju tókst honum að komast i
fremstu röð islenzkra knatt-
spyrnumanna, er timar liðu
fram. Hann setti sér gjarna tor-
sótt takmörk og stefndi alls
ótrauður að settu marki. Það
var honum svo fjarri skapi að
gefast upp, erfiðleikar drógu
ekki úr honum kjark, heldar
efldu hann til enn meiri dáða.
Samvizkusöm vandvirkni var
hans aðall — öll trúnaðarstörf
sem honum voru falin, bæði
innan Vals og á öðrum sviðum
iþróttahreyfingarinnar voru
leyst samkvæmt þvi. Vissulega
var Frimann Helgason bar-
dagamaður. Honum gazt ekki
að undanlátssemi, hann sótti
gjarnan mál sitt af kappi en
gætti hins vegar allrar sann-
girni og fyllsta drengskapar, —
og ætlaðist til hins sama af
öðrum.
Auk margþættra starfa fyrir
Val, átti Frimann sæti i stjórn
ISt auk yfirgripsmikilla
nefndarstarfa innan iþrótta-
hreyfingarinnar. Þá var Fri-
mann He 1 gason landskunnur,
auk iþróttastarfsins, sem
iþróttafréttaritari. Var hann
fyrstur til að gerast ritstjóri
iþróttasiðu dagblaðs. Þar var
hann brautryðjandi. Hefur hann
vissulega ritað mest allra
manna islenzkra um iþróttir,
bæði i blöð og timarit. Auk þess
sem hann hefur samið að
minnsta kosti 2 bækur um
iþróttir og þjóðkunna iþrótta-
menn.
En eitt var vist, hvort heldur
Frimann Helgason stóð i
hörðum slag á leikvellinum,
deildi fast um félagsmál á fundi
eða stóð i rimmu á ritvellinum,
þa hafði hann ætið að leiðar-
ljósi, sanngirni og drengskap.
Óvildarmenn átti hann enga, en
fjölda vina meðal eldri og yngri
og ekki hvað sizt meðal hinna
ungu. Viðtölin við litlu Vals-
mennina i Valsblaðinu bera
þvi fagurt vitni, hversu Fri-
manni var lagið að umgangast
unglinga með svo góðum
árangri — já litla drengi m .a. úr
5. flokki. Frimann Helgason átti
vissulega fáa sina jafningja.
Um leið og ég þakka honum
fyrir samfylgdina og áratuga
vináttu sendi ég konu hans frú
Margréti Stefansdóttur og börn-
um þeirra og öðrum ættingjum
minar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Einar Björnsson.
t
Þakklæti er okkur nú efst i
huga. Og söknuður. — Hann var
einn af stofnendum Samtaka
iþróttafréttamanna, og átti sæti
i stjórn þeirra mörg fyrstu árin.
Hann var brautryðjandi.
Fyrstur varð hann til þess að
skrifa reglulega um iþróttir i
dagblað, — á hverjum degi
birtist eitthvað eftir Frimann,
sem iþróttaáhugamenn lásu
með athygli. — Hann vildi vekja
áhuga fólks á iþróttum og gildi
þeirra. Hann vildi hvetja unga
menn til að flykkja sér undir
merki iþróttahreyfingarinnar.
Hann vann aö þvi að gera góða
drengi að betri mönnum.
1 þrjá áratugi starfaði hann
sem iþróttafréttamaður, auk
þess sem hann hafði aðra
atvinnu. Og þar að auki lét hann
til sin taka á sviði félagsmála
innan iþróttahreyfingarinnar,
þvi oft var til hans leitað, bæði
innan eigin félags og aðrir gerðu
það lika, þeir vissu sem var, að
til Frimanns var gott að leita.
Siðustu árin vann hann að þvi að
skrá sögu knattspyrnunnar og
handknattleiksins hér á landi.
Aðrir rekja æviferil
Frimanns, og sjálfsagt verða
margir til þess að skrifa um
æskulýðsleiðtogann, keppnis-
manninn og félagann Frimann
Helgason. Það hafa lika margir
margt til málanna að leggja —
margir þurfa að þakka fyrir sig.
Það gerum við af heilum
huga. — Konu Frimanns og
aðstandendum öllum vottum við
samúð, þau hafa misst mikinn
mann, — og góðan dreng.
Kveðja frá Samtökum iþrótta-
frétta nianna.
+
KNATTSPYRNUFÉLAGIÐ
VALUR kveður i dag Frimann
Helgason, en hann lézt eftir
skamma legu hinn 29.
nóvember siðastliðinn. Andlát
hans kom öllum samverka-
mönnum hans, vinum og fé-
lögum , mjög á óvart.
Með fráfalli Frimanns
Helgasonar á Valur á bak að
sjá einum sinna beztu félaga.
Allt frá þvi að hann gerðist fé-
lagi Vals, ungur að árum,
lyrir meira en 40 árum, hefir
hann staöiö i fylkingarbrjóti, i
leik og keppni og félagslegri
uppbyggingu. Frimann
Helgason var rúmlega
tvitugur er hann tók sér stöðu
undir merki Vals og trúr og
traustur stóð hann undir þvi
merki allt til aldurtilastundar.
Það kom fljótlega i ljós, að i
Frimanni Helgasyni hafði
Valur eignazt gla'silegan og
þróttmikinn leikmann, sem
gerði garðinn lrægan og
mikils mátti af va'nta i fram-
tiðinni. Frimann Helgason var
og einn i hópi þeirra 11. kappa
Vals.sem færðu lelaginu heim
langþráðan sigur i
Knattspyrnumóti Islands árið
1931). En þá sigraði Valur i
fyrsta sinni i þessu merkasta
knattspyrnumóti landsins.
En Frimann átti og eftir að
vera með i þvi að fylgja slik-
um sigrum eftir á komandi
árum. En þátlur Frimanns
llelgasonar i sögu Vals, er
ekki aðeins tengdur sigrum á
knattspyrnuvellinum. I lé-
lagsstarfinu sjálfu lagði hann
lram sinn stóra skerf eflir þvi
sem árin liðu. Um árabil átti
hann sadi i stjórn félagsins,
bæði sem formaður og með-
stjórnandi. Þá var hann lor-
maður fulltrúaráðsins svo ár-
um skipti og aðalritstjóri Vals-
blaðsins um áratugi. Fjör og
lif einkenndi alla forystu Fri-
manns Helgasonar, þar var
maður i stafni , sem vissi vilja
sinn og stefni með liði sinu alls
ótrauður að settu marki.
Forystumaðurinn Frimann
Helgason var dáður og virtur.
Dúgnaður hans réttsýni og
traustleiki i hvivetna var
óumdeilanlegur. Drengskapur
hans var alltaf samur við sig
hvort heldur var i leik eða
staríi.
Auk starla sinna i Val, lét
Frimann Helgason iþróttamál
almennt til sin taka. Hann átti
sæti i stjórn ÍSÍ um hálfan
annan áratug, auk þess sem
hann slarfaði mikið i
ýmiskonar nefndum innan
iþróttasamtakanna. Þá var
hann iþróttablaðamaður um
30 ára skeið og sá fyrsti sem
hóf að rita að slaðaldri i blað
um iþróltir.
En þrátt fyrif hið marg-
þælta starl' Frimanns
Helgasonar á hinum breiða
veltvangi iþróltanna, var hon-
um ætið Valur efst i huga,
gengi hans á hverjum tima,
lelagslega og iþróttalega.
Frimann Helgason var af
iþrótlahreyfingunni heiðraður
á ýmsan hátt, svo sem að lik-
um lætur. Auk Vals-orðunnar
úr gulli var hann og sa'mdur
gullmerki ISI og heiðursmerki
tveggja sérsambanda, KSi og
FRl, auk gullmerkis samtaka
iþróttalrétlaritara.
Frimann Helgason, vinur og
félagi vér Valsmenn kveðjum
þig i dag, sem samíerðamann
á vegamótum. Leiðir hljóta að
skilja um sinn. Vér kveðjum
þig með karlmennsku, þó oss
öjlum sé harmur i huga.
Þakkir okkar og vinarkveðjur
fylgja þér eltir um leið og þú
leggur upp i hinzta áfangann.
Vér látum i ljós innilegustu
samúð okkar með konu þinni
og börnum og öðrum
a'tlingjum. Valsmenn munu
a'tið minnasl þin sem eins
bezta sonar Vals.
Knuttspyrnufclagið Valur.
+
í dag er kvaddur hinztu
kveðju Frimann Helgason
iþróltafrömuður og brautryðj-
andi islenzkrar iþróttablaða-
mennsku.
Persónuleg kynni min af Fri-
manni Helgasyni voru ekki
mikil, þvi hann hafði að mestu
leyti iagt niður iþróttaskrif er ég
hóf að rita um iþróttir hér i
blaðinu. En af stuttum kynnum
sannfærðist ég, eins og allir
sem Frimanni kynntust að þar
fór góöur drengur, sem öllum
vildi gott gera.
Fyrir þessi stuttu kynni vil ég
þakka Frimanni Helgasyni, og
ég vil einnig þakka honum ára-
tuga samstarf og samvinnu við
iþróttasiðu þessa blaðs.
islenzkir iþróttal'réttamenn
sjá nu á bak brautryðjanda
sinum, þeim manni sem öðrum
lremur kom iþróttaskrifum
þann sess sem þau nú skipa.
Sigtryggur Sigtryggsson.
Frimann Helgason verður
jarðsunginn frá Frikirkjunni i
dag, föstudag klukkan 13.30.
Föstudagur 8. desember 1972
©