Alþýðublaðið - 12.12.1972, Side 9

• „Þegar drengur vill” er
ein af bókum sem Bókaútgáfan
Hildur hefur gefið út. Höfundur
þessarar barnabókar er Torry
Gredsted.
Þetta er saga Glenn Ulmann,
drengsins sem fer til föður sins,
er setzt hefur að á Korsiku.
Hann kynnist þar bæði góðu og
illu hjá jafnöldrum sinum og
lendir i ýmsum ævintýrum, sem
drengjum er gjarnt.
Aðalsteinn Sigmundsson
hefur þýtt bókina, en hann var
einn af kunnustu skólamönnum
landsins og þýddi og frumsamdi
margar bækur fyrir drengi.
„Þegar drengur vill" er 160
siður.
0 Maður nokkur, Ratchett
að nafni, finnst myrtur i koju
sinni i Austurlandahraðlestinni,
meðan hún æðir þvert yfir
Evrópu á þriggja sólarhringa
langri ferð sinni. Tólf hnif-
stungur eru á likama hans.
Sumar hnifstungurnar virðast
hafa verið framkvæmdar með
hægri hendi, aörar með vinstri.
Poirot veit, að morðinginn
hlýtur að vera einn af farþegum
lestarinnar. En enginn þeirra
virðist hafa haft ástæðu til
verknaðarins — og klefi hins
myrta er læstur aö innanverðu.
— Hver er morðinginn?....
Þessari frásögn er vel lýst um
sögur Agatha Christie. Nýjasta
bók hennar nefnist „Austur-
landahraölestin” og er þetta
þriðja bókin sem Prentsmiðja
Jóns Helgasonar gefur út.
0 „Málsvari myrkrahöfð-
ingjans” nefnist skáldsaga eftir
Morris L. West, sem Prent-
smiðja Jóns Helgasonar hefur
gefið út.
Þetta er fimmta bók Morris L.
West á Islenzku. Gull og
sandur, Babelsturninn, Fótspor
fiskimannsins og Sigurinn hafa
allar verið mikið lesnar.
Þegar siðari heimstyrjöldin
stendur sem hæst á ítaliu, birt-
ist særður flóttamaður i litlu
fátæklegu fjallaþorpi. Er
honum hjúkrað og nær hann
fullum bata. En áður en árið er
liðið er hann dáinn — tekinn af
lifi. Þegar sagan hefst er þess
krafizt að þessi maður sé tekinn
i helgra manna tölu.
Þýðandi bókarinnar er Hjört-
ur Pálsson.
• „Börn i Argentinu” nefn-
ist leshefti fyrir börn og hefur
Bókaútgáfa Odds Björnssonar
gefið þau út.
Eru þetta létt og fróðleg les-
efni, þar sem sagt er frá leik og
störfum barna i ýmsum
löndum. Er þess vænzt að les-
hefti þessi komi að góðum
notum sem heimildarrit við
landafræðikennslu og gefi oft
tilefni til ánægjulegra og þrosk-
andi samræðna.
• Bókaútgáfan Þing hefur
gefið út bókina „Grallara-
stjarnan”, texti og myndir eftir
hjónin Inger og Lasse Sandberg.
Fjalla bækur þeirra um
hvernig börnum og fullorðnum
vegnar i samfélagi okkar nú á
timum, hvernig það er aö lifa
innan um háhýsi og bila,
hvernig þaö er að ganga i leiðin-
legan skóla og leika sér á leiðin-
legum leikvöllum, og hvernig
það er að anda að sér hættulegu
lofti. En þau fjalla einnig um
það, hve gaman er að gera það
sem mann langar sjálfan og hve
náttúran er fögur. Bókina hefur
Guðrún Svava Svavarsdóttir
þýtt.
0 Ot eru komnar tvær
bækur hjá Bókaútgáfunni Hildi
eftir hinn þekkta höfund Ib H.
Cavling. Nefnast þær „Ham-
ingjuleit” og „Herragarð-
urinn”.
Cavling hefur óumdeilanlega
verið mest lesni og vinsælasti
skáldsagnahöfundur i Dan-
mörku á undanförnum árum, og
hér á landi hefur hann eignast
tryggan og stóran lesendahóp.
Fyrri bókin „Hamingjuleit”
er 195 siður að stærð, og Þor-
björg ólafsdóttir hefur snúið
henni á islenzku, en seinni
bókina hefur Gisli Ólafsson þýtt
og er sú bók 199 siður að stærð.
0 Vikurútgáfan hefur gefið
út bók eftir höfundinn Gavin
Lyall, og nefnist bókin „Hættu-
legasta bráðin”.
Sakamálahöfundurinn þekkti,
Desmond Bagley segir um
bókina á baksiðu: Hættulegasta
bráðin eftir Gavin Lyall er ein
bezta skemmtisagan sem ég hef
lesið. Hún er ekki aðeins ævin-
týraleg og spennandi, svo sem
bezt má verða, heldur er hún
sérlega vel gerð sem skáldsaga,
hvað snertir lifandi persónu-
sköpun, eðlilegar samræður
fólks og lýsingu staðhátta.
Þýðandi bókarinnar er Asgeir
Asgeirsson.
0 Isafoldarprentsmiðja
hefur gefið út bókina „Dagur
Sjakalans” og er höfundur
hennar Frederick Forsyth.
„Sjakalinn” er dulnefni á
launmorðingja sem ráðinn
hefur verið til að ryðja Charles
de Gaulle úr vegi. OAS samtök-
unum, öfgahóp innan franska
hersins, hafði sex sinnum mis-
tekizt að ráða forsetann af
dögum. Er launmorðingjanum
heitið hálfri millj. dollara ef
hann kæmi áætlunarverkinu i
framkvæmd. Fyrir tilviljun
komast frönsk yfirvöld að þvi,
að enn hefðu OAS samt. hafizt
handa, og er bezti leynilög-
reglumaður Frakka fenginn til
að vinna á launmorðingjanum.
Bókin er 282 siður og þýðandi
er Hersteinn Pálsson.
0 Setberg hefur sent frá sér
bók sem nefnist „Einn i ólgu-
sjó”, lifssigling Péturs sjó-
manns Péturssonar.
„Einn i ólgusjó” er frásögn is-
lenzks sjómanns og ævintýra-
manns, sem segir söguna eins
og hún gengur og dregur ekkert
undan. Pétur Pétursson er sjó-
maöur i orðsins fyllstu merk-
ingu. Hann fer sina fyrstu ferð
milli landa á barnsaldri og
kemst þá i kynni við Bakkus
konung. Ævintýri hans eru með
ólikindum. Pétur sjómaður
Pétursson siglir um allan heim,
fyrst á islenzkum skipum og
siðarmeð öðrum þjóðum. Kynni
af fjarskyidum þjóðflokkum,
löndum og borgum er mennt-
andi lif. Þetta er háskóli sjó-
mannsins. Þetta verður
ógleymanleg lifssigling, þar
sem oft gefur á skútuna, eins og
Pétur segirfráibókinni. „Maður
siglir nú hvort sem er ekki
alltaf i logni.”
Sveinn Sæmundsson hefur
skráð þessa bók, en hann var
um árabil i siglingum. Er þetta
sjötta bók hans um sjómenn og
sjómennsku. Bókin er 272 bls.
0 Ot er komin hjá Prent-
smiðju Jóns Helgasonar bók
eftir E. Philips Oppenheim. Er
þetta hörkuspennandi saka-
málasaga, og er vettvangur
sögunnar undirheimur Lund-
únaborgar. Fjallar sagan um
ungan mann, sem verið hefur i
glæpaflokki og er tekinn
höndum við gimsteinarán og
settur i fangelsi. Hann þykist
hafa verið svikinn, og þegar
hann er látinn laus, einsetur
hann sér að koma öllum fyrri fé-
lögum sinum undir lás og slá.
Bókin er 199 bls.
0 „Brosið”, skáldsaga eftir
Kristmann Guðmundsson.
Útgefandi er Prentsmiðja Jóns
Helgasonar.
Með þessari bók kynnumst við
nýrri hlið þessa kunna og fjöl-
hæfa höfundar. Sagan gerist i
sjávarþorpi um siðustu aldamót
og greinir frá foreldralausum
systkinum, er bjuggu þar á
jarðskika i kofa, forsjárlaus og
litils megnug. Að þeirra tima
hætti þótti forsvarsmönnum
héraðsins slikt ekki tilhlýðilegt,
og töldu einsætt að skipta upp
heimilinu og taka unglingana
fyrir náð i sina umsjá, ásamt
kofanum og jarðskikanum. Hin
nýja skáldsaga Kristmanns er
203 siður.
0 „Arfleifð frumskógar-
ins”, ný skáldsaga eftir Sigurð
Róbertsson. Útgefandi er
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.
„Arfleifð frumskógarins”
fjallar um nútimamanninn i
umróti tuttugustu aldarinnar i
viðleitni hans til að fylgjast með
hamskiptum timans. Ófáar
kollsteypur hefur hann orðið
að taka til að hafa i fullu tré við
framvinduna og tileinka sér
nýtt og þversagnarkennt gildis-
mat velferðaþjóðfélagsins.
Bókin er 266 siður.
0 „Axlaskipti á tunglinu”,
minningar og myndir, nefnist
bók sem Jón Skagan hefur ritaS.
Útgefandi er Skarð h.f.
Á bókarkápu segir m.a.
Höfundur þessarar bókar er
kunnur fyrir langt prestsstarf i
þeirri sókn landsins, sem stór-
skornustu drættir i Njálssögu
gerast, en hann bjó einmitt á
Bergþórshvoli i 21 ár við góðan
orðstir. 1 þessari bók dregur
hann upp margar myndir úr lifi
sinu af mikilli frásagnargleði og
nautn sögumannsins.. Hljóta
þessar frásagnir prestsins að
vekja margan til umhugsunar
um á hvaða þrepi menningar og
lifskjara við stöndum i dag. 1
bókinni eru 155 bls,setningu og
prentun sá Prentverk Akraness
um, en bókin er bundin i Prent-
húsi Hafsteins Guðmundssonar.
0 Skarðh.f. hefur sent frá
sér barnabók sem hlotið hefur
nafnið „Afi segir frá, þegar
Bjössi var ungur.”.
1 þessari bók segir afi Bjössa
sögu hans i sveitinni á lifandi og
litrikan hátt, mjög myndauðg-
an. Hann dregur upp myndir af
drengnum sinum og leynir sér
ekki i frásögninni kærleikur afa
til drengsins. 1 bókinni er engin
teiknuð mynd, en það er með
vilja gert, þvi að útgáfan vill
biðja lesendurna að mynd-
skreyta hana sjálf. Sérstök
dómnefnd mun skera úr um val
beztu teikninganna. A bókar-
kápu segir ennfremur. Þessi
bók hefur sérstöðu meðal is-
lenzkra barnabóka. A nýstár-
legan hátt ýtur hún undir sjálf-
stætt imyndunarafl barnanna.
0 „Að Hurðarbaki” nefnist
bók eftir Mariu Skagan, og er
útgefandi Guðjón Ó. Gerist
þessi bók á endurhæfingarhæli á
Norðurlöndum og er þar
brugðið upp svipmyndum af
fólki, sem á við mismunandi
örðugleika að etja. Inn i þetta er
ofið ýmsum örlagaþáttum úr lifi
þessa fólks. Meöal annars
kemur við sögu fólk, sem gengið
hefur undir ýmsar aðgerðir,
sem sumar lánast en aðrar ekki,
eins og gengur. „Að Hurðarbaki
er fyrsta bók höfundar. Bókin
er 151 bls. að stærð.
íþróttastúlkur - hér eru glefsur úr nýjustu rannsóknum á ykku
r
ÍÞRÓTTIR gera kon-
una Ijóta, segir i nýút-
kominni læknisfræði-
legri skýrslu sem gerð
var vegna ólympíuleik-
anna í Mexikó 1968.
Prófessor Ludwig
Prokop, sem ráðinn var
af ólympíunefndinni í
Mexikó til að rannsaka
allar konur, sem þátt
tóku í ólympíuleikunum
sumarið 1968, skýrir í
skýrslunni frá niðurstöð-
um rannsókna sinna á
líkamsbyggingu þeirra
ÞETTA GERÐIST LIKA
PRENTARAÞING
Dagana 13.—16. nóvember
1972 var haldinn i Nien
hagen (Rostock) umræðu
fundur stjórnarmanna úr
verkalýðsfélögum prentiðn-
aðarins i Danmörku, Finnlandi,
Islandi, Noregi, Sviþjóð og
Þýzka Alþýðulýðveldinu.
Aðalviðfangsefni fundarins
vpr hlutverk verkalýðsfélag-
anna á sviði iðnfræðslu og fram-
haldsmenntunar, vinnuskilyrði,
911 kvenna, sem kepptu
á leikunum, og
hannsegir þar að ein af
hverjum þrem konum,
sem hann rannsakaði,
hafi haft harða og karl-
mannlega andlitsdrætti
og ókvenlegar hreyfing-
ar.
Prófessorinn segir að stifar
æfingar og hið mikla álag,
sem keppnin er, breyti lik-
amsbyggingu konunnar.
Hinar ávölu linur hverfa
vegna þess að hin einkennandi
fita á tilteknum stöðum
hverfur.
heilsugæzla og öryggi á vinnu-
stað.
ÚTVARPSRÁÐ
VILL HÆKKUN
I
A fundi útvarpsráðs i gær bar
Þorvaldur Garðar Kristjánsson,
alþingismaður, fram svohljóð-
andi tillögu:
Útvarpsráð skorar á alþingi
að afgreiða fjárlagaáætlun
Rikisútvarpsins i fjárlögum
fyrir 1973 þannig, að heimiluð
verði sú hækkun á afnota-
gjöldum, sem nauðsynleg er
Rödd iþróttakonunnar
verður oft dýpri og hárvöxtur
fer að gera vart við sig á
brjóstum og i andliti vegna
sérstakra lyfja, sem sumar
iþróttakonur taka inn til að
auka vöðvastyrk.
Spjótkast, kúluvarp og
kringlukast eru að áliti pró-
fessors Prokops einhverjar
viðsjárverðustu iþróttagrein-
arnar i þessu tilliti. Og i
skýrslunni kemst hann meðal
annars svo að orði: „Rann-
sakirðu af gaumgæfni likama
þeirrar konu, sem stundar
iþróttir að einhverju marki,
þá kemstu ekki hjá þvi að sjá
hin óafmáanlegu spor, sem
iþróttirnar skilja eftir sig, þótt
til að mæta kostnaðarhlið
áætlunarinnar eins og hún var
lögð fyrir Alþingi i fjárlaga-
frumvarpi.
MÓTMÆLI
Eftirfarandi tillaga bæjarráðs
Keflavikur hefur verið sam-
þykkt með samhljóða atkvæð-
um á fundi bæjarstjórnar Kefla-
vikur:
„Bæjarráð Keflavikur mót-
mælir framkominni þings-
ályktunartillögu i þingskjali nr.
97 um innheimtu veggjalds af
fegrunarlyf og fatatizka hjálpi
oft verulega upp á sakirnar.”
Er kanadiskir visinda-
menn höfðu skoðað 140
iþróttastúlkur, sem þátt tóku á
sam-amerisku leikunum i
Winnipeg, komust þeir að
þeirri niðurstöðu að það væri
af og frá að unnt væri aö dæma
stúlku eftir öklunum, eins og
oft hefur verið slegið fram.
Dr. W.F. Berry, for-
stöðumaður liffræðideildar
Ottawa háskóla sagði, er hann
birti niðurstöður þessara at-
hugana:
„Ef til vill var það einskær
tilviljun, en þvi sverari, sem
öklar stúlkunnar voru, þeim
mun hærri var gáfnavisitala
Reykjanesbraut og öðrum hrað-
brautum.
Bæjarráð Keflavikur telur að
þar sem sú almenna reglahefur
ekki verið tekin upp að fjár-
magna vegaframkvæmdir i
landinu með slikum tekjustofn-
um, þá séu Reykjanesbraut og
Suðurlandsvegur á engan hátt
svo sérstæðir að slikt gjald rétt-
lætistá þeim, öðrum fremur. Þá
telur bæjarráð það óvenjuleg
vinnubrögð að taka upp á Al-
þingi mál sem afgreitt hefur
verið fyrir stuttu án þess að for-
sendur hafi breytzt”.
hennar.”
John Peel, félagsfræð-
ingur við York háskóla i Bret-
landi,hefur gefið út skýrslu
um sinar athuganir, og þar er
komizt að þeirri niðurstöðu að
stúlkur, sem fara menntaveg-
inn eigi siður á hættu að ala
börn utan hjónabands.
„Stúlkur sem hætta i skóla
um 15 ára aldur,” segir hann,
„eiga helmingi fremur á hættu
að ganga ófriskar að altarinu
en hinar, sem halda áfram i
skólanum.”
Svo virðist sem þær stúlkur,
sem heima sitja og lesa fyrir
skólann og prófin hafi minni
tima til að sinna strákum og
rómantik.
SYNGUR í SOVÉT
Kristinn Hallsson er nú i söng-
ferð um Sovétrikin. Undirleik-
ari er Lára Rafnsdóttir.
Kristinn heldur tónleika i
borgunum Smolensk, Riga,
Vilnius, Novosibirsk og Alma-
Ata, höfuðborg Kazakstans.
Flytur hann islenzk verk eldri
og yngri, þjóðlög frá öðrum
Norðurlöndum, óperuariur eftir
Verdi, Wagner og Borodin.
Kristinn hefur áður heimsótt
Sovétrikin ásamt Karlakórnum
Fóstbræðrum árið 1960.

Allir vilja lifa lengi en
enginn vill veröa gamall.
Varla getur ömurlegra
hlutskipti en þeirra, sem
siðustu ár ævinnar finna
sér ekki staö eða tilgang í
þjóðlifinu, og finnst þeir
vera hornrekur til
óþurftar. Er hér ekki átt
við háaidrað fólk eða
komið að fótum fram.
Allir þekkja dæmin um fólk,
sem lætur af starfi löngu fyrr en
heilsufarsleg nauðsyn krefur og
verður gamalt „fyrir timann”.
A þetta ekki aðeins við um
starfsmenn hins opinbera, rikis
og bæjarfélaga, sem láta af
störfum að lagaboði vegna ald-
urs, heldur og við allmarga ein-
staklinga, sem af ýmsum
ástæðum rifna upp með rótum
úr starfi og stöðu eftir miðjan
aldur. Eiga þeir oft i ótrúlegum
erfiðleikum með að hasla sér
völl á vinnumarkaðnum. Er
geta alls þessa fólks og kunnátta
oft nokkuð einhæf, og yngra fólk
er eftirsóttara vinnuafl.
I báðum tilvikum fer forgörð-
um dýrmætt vinnuafl samfara
ómælanlegri mannlegri þján-
„UNNT ER AD
FINNA ÞJÓÐNÝT
VIDFANGSEFNI
FYRIR FÓLK Á
ALDRINUM
70 - 100 ÁRA”
EFTIR BRAGA SIGURÐSSON
„Geigvænleg vandamál bíða þeiría, sem lög eða
reglugerðir ryðja úr ævistarfi fyrir aldurs sakir.
Þetta er oft alvarlegra en marga grunar, —
jafnvel svo að vandi er að meta hvort hlutskiptið
er í rauninni betra þegar öllu er á botninn hvolft.”
ingu, sem stuðlar að ótimabærri
hrörnun og miklum samfélags-
vanda.
Á hinum almenna vinnu-
markaði gilda engin-lög eða
reglur um það, hvenær ævi-
langur starfsdagur er að kvöldi
kominn. Er þar algengt, að fólk
vinni fullan vinnudag, þangað
til sjúkdómar eða hrumleiki ell-
innar neyðir það til að hætta. Er
þá sjaldnast framundan sú hvild
og sú eðlilega lifsnautn, sem
beðið var eftir og vænzt, og sem
vissulega á sitt blómaskeið i ell-
inni eftir hæfilegan starfsdag.
Með lögskipuðum Almanna-
tryggingum var stigið eitt hið
merkasta skref til mannheilla i
islenzku þjóðlifi, og ekki hvað
sizt með ákvæðum þeirra um
ellilifeyri, þótt þar megi vel
bæta mikið um. Viðtækir og
vaxandi lifeyrissjóðir brúa að
nokkru það bil, sem enn er til
lands i þeim málum.
Hins vegar eru svo þau geig-
vænlegu vandamál, sem biða
óvægin þeirra, sem lög eða
reglugerðir ryðja úr ævistarfi
fyrir aldurs sakir. Er þetta oft
alvarlegra en marga grunar og
jafnvel svo, að vandi er að
meta, hvort hlutskiptið er i
rauninni betra, þegar öllu er á
botninn hvolft.
Hér á landi hefur enn ekki i
framkvæmd verið til fulls viður-
kennd sú skoðun, að allir þegnar
þjóðfélagsins eigi að sitja við
sama borð i þessum efnum.
Opinberir starfsmenn mega
hætta störfum, þegar þeir hafa
náð 65 ára aldri, og fara á eftir-
laun. Hins vegar skulu þeir,
hvort sem þeim likar betur eða
verr hætta störfum viö 70 ára
aldursmarkið.
Hjúkrunarkonur mega þó t.d.
hætta sextugar, og sérákvæði
eru um minnkandi kennslu-
skyldu kennara eftir vissan ald-
ur.
Hvaða aldursmörk, sem talin
kunna að vera hin eðlilegu, þá
mun aldrei verða fundin sú
mælisnúra, sem á jafnt við alla,
jafnvel þótt fimm ára framleng-
ingarheimildinni verði haldið.
Allar likur eru til þess, að
aldursmark opinberra starfs-
manna, og þá um leið starfs-
manna flestallra sveitar-og
bæjarfélaga, móti stefnuna enn
um skeið. Þrátt fyrir þetta
munu viss vandamá! skapast
um jafnvel einhverjar tegundir
opinberra starfsmanna. Má þar
til nefna t.d. lögregluþjóna,
slökkviliðsmenn, strætisvagna-
bilstjóra og e.t.v. fleiri. Nægja
þessi dæmi til að sýna, hversu
brýnt það viðfangsefni félags-
fræðinnar er, að hugsa fyrir
aðhæfingu til nýrra starfa og
nýrra viðfangsefna jafnvel áður
en fullum starfsaldri er náð, og
þá reyndar oft engu að siður,
eftir þann tima. Er hér um að
tefla afar stórt og þýðingar-
mikið viðfangsefni, sem varðar
velferð og hamingju flestra
þegna samfélagsins, sem lifa til
elliára. Er þaö sizt þýðingar-
minna en leiðsögn um önnur
æviskeið.
Jafnvel þeir, sem nú þykja
bezt settir eftir unninn dag, eru
ekki allir þeirri fyrirhyggju eða
kostum búnir, að geta umsvifa-
litið snúið sér að viðfangsefni
við hæfi. Hér er i flestu tilliti
óplægður akur i atvinnu- óg fé.
lagsmálum, sem þarfnast si-
vakandi athygli og endurskoð-
unar.
„Sá þáttur löggjafarinnar, sem
fjallar um gamalt fólk, er stór-
gallaður. Þegar hann var mót-
aöur, var þvi almennt trúað, að
hverfandi álag, þ.e.a.s. hvildin,
væri gamla fólkinu fyrir beztu.
Nú vitum við, að hæfilegt starf,
sniðið að hæfi einstaklinganna,
er það ókjósanlega”.
Þessi staðhæfing er höfð eftir
reyndum kunnáttum anni i
gamalmennamálum, prófessor
Jan Helander, en hann hefur um
þessar mundir tekið þátt i ráð-
stefnu i Málmey um húsnæðis-
og félagsmál gamals fólks.
Prófessor Helander heldur
þvi fram, að unnt sé að finna
þjóðnýt viðfangsefni fyrir fólk á
aldrinum 70 til 100 ára. „Við
getum sparað verulega i kostn-
aði við ýmiss konar umönnun, ef
við byggjum upp siikan vinnu-
markað”, segir hann.
„Vinna og hvild eru m jög ná-
tengd hvort öðru”, segir hann
ennfremur. „Af athafna- og
starfsleysi leiðir svefnleysi, og
andvökunætur útiloka raunhæft
starf og eðlilegar tómstundir og
hvildartima.
Þeir, sem búa við lélegt hús-
næði þarfnast oft aukinnar um-
önnunar. Þess vegna getur það
borgað sig fyrir samfélagið, að
bæta húsnæðiskjör gamals
fólks. Það er áriðandi, að gam-
alt fólk sé ekki þvingað til
breyttra hátta á þvi sviði, t.d. til
vistunar á elliheimilum, án þess
að þvi sé ljóst, hvað það á i
vændum. Mannleg vanafesti er
staðreynd, sem taka verður fullt
tillit til við umhverfis — og bú-
staðaskipti”, sagði prófessor
Jan Helander.
Enda þótt lifið sé fæstum
tómur leikur, má vei nota sviðs-
leik við skilgreiningu á félags-
legum samskiptum. öll eðlileg,
félagsleg samskipti byggjast á
ákveðnum leikreglum. Til þess
að vera híutgengur'i samfélag
inu, þuria allir aö læra sitt mut-
verk. Menn verða að þekkja
leikreglurnar. Þannig má likja
flestum störfum við ákveðin
hlutverk á leiksviði lifsins.
Maöur, sem lætur af störfum,
hefur þannig hætt að taka þátt i
leiknum. Hann hefur lokið
hlutverki sinu. En þess ber að
gæta, að þarna skilur á milli lifs
og leiks. Maðurinn lifir áfram
„Jafnvel þeir sem nú þykja bezt settir eftir unnin
dag eru ekki allir þeirri fyrirhyggju eða kostum
búnir að geta umsvifalaust snúið sér að viðfangs-
efni við hæfi. Hér er i flestu tilliti óplægður akur i
atvinnu- og félagsmálum.sem þarfnast sivakandi
athygli og endurskoðunar.”
og leik hans getur ekki lokið fyrr
en hann er allur. Hann er þvi til-
neyddur að halda áfram ein-
hverjum leik. Hlutverkið, sem
hann kunni, á ekki lengur við.
Hann er kominn á nýtt svið. Þar
er hann eins og hver annar
maður, sem villist inn á leiksvið
af misskilningi, þvingaður til að
taka þátt i leiknum, finnur ekki
leið út af sviðinu aftur, verður
utangátta i leiknum og einangr-
ast.
Hlutskipti eldra fólksins er oft
blátt áfram ömurlegt, hvort
sem það er neytt til að vinna á
meðan það stendur uppi, eða
neytt til að hætta starfi, þótt það
hafi góða starfsorku og kunn-
áttu, sem þjóðfélaginu er ómiss-
andi. öll mál þessa fólks þarfn-
ast róttækrar endurskoðunar.
o
Þriðjudagur 12. desember 1972
Þriðjudagur 12. desember 1972
o