Alþýðublaðið - 05.01.1973, Blaðsíða 2

Leiklist
FLÓÁSKINNI
llelgi Skúiason og Gisli Halldórsson
Höfundur: Georges
Feydeau
Þýðandi: Vigdís Finn-
bogadóttir
Leikstjóri: Jón Sigur-
björnsson
Leikmyndir og búninga-
teikningar: Ivan Török.
Vissulega er góð og heilsu-
samleg tilbreyting að fara i
leikhús til þess eins að hlæja, og
það gera sannarlega þeir sem
leggja leið sina i Iðnó og horfa á
hláturleik franska farsahöfund-
arins Georges Feydeau, „Fló á
skinni” (La puce á l’oreille) i
þýðingu Vigdisar Finnbogadótt-
ur. Þessi græskulausi grinleikur
er gott dæmi um þá vinsælu
dægradvöl sem Parisarbúar
undu við i Boulevard-leikhúsun-
um á ofanverðri siðustu öld og
allt framundir fyrri heims-
styrjöld, þegar alvara lifsins
yfirskyggði sviptivinda svefn-
herbergisins og gerði útúrkróka
ástalifsins hégómlega. Nú eru
eyðing þjóðlanda og allsherjar-
slátrun ibúa þeirra orðnir svo
hversdagslegir viðburðir, að
mestu þjóðarmorðingjarnir
vinna stærstu kosningasigrana
og hláturleikir Feydeaus eru
aftur orðnir vinsælir.
Þýðing Vigdisar Finnboga-
dóttur heyrðist mér vera mjög
svo lipurlega unnin, fyndin og
þjál i munni. Leikmyndir og
búningar Ivans Töröks eru
augnayndi, ekki sizt myndin i
öðrum þætti (Hótel Kisunóra)
ogklæðnaður heimamanna þar.
hvorttveggja litrik verk sem
stungu skemmtilega i stúf við
fremur litlausan klæðnað og
umhverfi efnafólksins i fyrsta
og þriðja þætti.
Sjálfur er leikurinn hreinasta
viravirki allskyns misskilnings,
kúvendinga og spaugilegra at-
vika, minnir einna helzt á flókna
gestaþraut, sem ekki er auðgert
að endursegja nákvæmlega, en
með öruggri hendi hins þjálfaða
leikhúsmanns bindur höfundur
alla þræði saman, að visu stund-
um með stórum lykkjum, og
leiðir fjarstæða atburðarásina
til farsælla og ánægjulegra
lykta. Persónur leiksins eru
flestar skoplegar, hver með sin-
um hætti, enda beitir Feydeau
öllum hugsanlegum brögðum til
að skopfæra þær, allt frá með-
fæddri málhelti til bjagaðs mál-
færis útlendinga, að ekki sé
minnzt á endalausan persónu-
rugling. Hinsvegar fer litið fyrir
margræöi eða mennskri dýpt,
enda varla við þvi að búast i
sliku verki. I leiknum örlar
hvergi á ádeilubroddi eða um-
vöndunartóni. Hér er á ferðinni
ómengað grin um sigildar erjur
og ögranir hjónabandsins, ó-
tryggð, framhjáhald, afbrýði-
semi og sættir.
Jóni Sigurbjörnssyni hefur
lukkazt bærilega að láta góðlát-
legt grin farsans njóta sin i
meðförum Leikfélags Reykja-
vikur, og verð ég þó að játa, að
mig furðaði á, hve mjög smellin
tilsvör féllu máttlaus til jarðar,
vöklu engin viðbrögð hjá leik-
húsgestum. Þar voru greinilega
einhverjir annmarkar á túlkun-
inni, röng áherzla eða hrynj-
andi. Verkið er hinsvegar svo
auðugt að skopi, að þessir mis-
brestir komu ekki verulega að
sök.
Leikendum tókst flestum
einkar vel upp i túlkun sinni á
hinum fáránlegu persónum.
Gisli Halldórsson lék tvifarana
Victor Emmanuel Chandebise
og Poche og gerði sér góðan mat
úr persónuruglinginum. Að visu
var hann spaugilegri i gervi
Poche hótelþjóns heldur en i
gervi forstjórnans, sem er ofur-
eðlilegt, en hitt var verra, að á
stöku stað örlaði fyrir þvi að
Chandebise yrði of keimlikur
Poche i háttum, og spillti það
túlkun beggja hlutverka. Gisli
hefur tilhneigingu til að ofnota
ákveðin leikbrögð i þvi skyni að
vekja hlátur og lánast það að
jafnaði, en slik brögð verða
leiðigjörn til lengdar.
Þorsteinn Gunharsson lék
Camille Chandebise, málhaltan
frænda forstjórans, og túlkaði
hann á verulega hugkvæman og
skopvisan hátt. Sömuleiðis var
Helgi Skúlason fyndinn og teg-
undartrúr i gervi hins afbrýði-
sama og bögumælta Spán-
verja, Carlos Homénides de
Histangua, og hafði hann greini-
lega lagt alúð við að gera am-
bögurnar sem trúverðugastar.
Persónutúlkunin öll var lifandi
og sannfærandi. Jón Hjartarson
lék harölyndan og snobbaðan
hótelstjórann eins og hann væri
fæddur Frakki, og svipað má
segja um Guðrúnu Stephensen i
gervi hinnar þungu og þreyttu
eiginkonu hans, Olympe.
Brynjólfur Jóhannesson brá upp
hnyttilegri smámynd af gamal-
menninu Baptistin, en Guð-
mundi Pálssyni auðnaðist ekki
að gæða Bretann Rugby þeim
skoplegu eigindum, sem til er
ætlazt. Mér fannst hann ofleika
hlutverkið, og sömuleiðis hefði
enska hans þurft að vera betri
og hátiðlegri.
Aðrar persónur leiksins voru
nær hversdagslegum veruleik
og að sama skapi fjær veröld
farsans, þó margar þeirra séu á
sinn hátt skemmtilegar. Guðrún
Asmundsdóttir fór til dæmis
mætavel með hlutverk eigin-
konunnar afbrýðisömu, Ray-
monde Chandebise, gerði hana
hæfilega einfalda og fljótráða.
Helga Bachmann gaf vinkonu
hennar, Luciennej sannfærandi
yfirbragð: Hún var róleg og fyr-
Framhald á bls. 8.
Hvað mundir þú gera, ef þú ynnir
milljón í Happdrætti SÍBS?
Við fjölgum í ár þeim vinningum sem
koma sér bezt, ekki fáum svimandi
háum. Vinningsupphæðin hækkar um 25
milljónir, sem fara mest í 500 og 200 og
100 þúsund kr. vinninga. Og 10 þúsund
kr. vinningum fjölgar um helming.
Vinningslíkur eru hvergi meiri.
Miðaverð 150 kr.
Verið með og gerið 1973 að happaári.
Happdrætti SÍBS
— vinningur margra, ávinningur allra.

Föstudagur 5. janúar 1973