Alþýðublaðið - 15.08.1974, Qupperneq 7

nefnt, að varsla var að
hluta greidd af Stanga-
veiðifélaginu.
Árið 1972 gerði rekstr-
aráætlun, sem stóðst
einnig nær alveg, ráð fyr-
ir, að tekjur af ánni yrði
kr. 1.740.000.00. Þá var
leiga kr. 484.000.00.
út:
ár lítur dæmið þannig
Hver stöng, hvern hálf-
an dag, kostar kr. 3.500.00
Þannig er veitt:
10/6—19/6 3 stengur,
hvern hálfan dag
20/6—30/6 4 stengur
hvern hálfan dag.
1/7—9/9 5 stengur,
hvern hálfan dag.
Heildartekjur — en allir
dagar eru nú sagðir seldir
— sýnast því ætla að
verða nær þrjár milljónir
króna.
Fimmta stöngin er þvi
nú seld daglega, í allt
sumar, þótt kunnáttu-
mönnum um árnar þyki
Ijóst að þrátt fyrir mikla
laxagengd í sumar, að
þær þoli vart — sé nokkur
skynsemi höfð með í ráð-
um — slíkt álag.
Fyrr á árum var aldrei
veitt nema með fjórum
stöngum. Fimmta stöng-
in var yfirleitt aldrei not-
uð, fyrr en eftir 10. júlí.
Nú er hún seld frá 1. júlí.
Heimild fyrir fimmtu
stönginni fékkst fyrst og
fremst vegna þess, að
nauðsynlegt þótti, að
hægt væri að veita gest-
um Reykjavíkurborgar
fyrirgreiðslu, þegar þá
bæri að garði, gestum
sem kæmu fyrirvaralítið,
og hefðu ekki, tíma
vegna, tækifæri til þess
að fara i langferðir til
veiða.
Hjá því verður ekki
komist að álíta, að hér sé
um misnotkun að ræða, í
gróðaskyni.
RÆKTUNIN
Er ræktunaráætlunin,
sem fyrr var minnst á,
var samþykkt, féllst
Reykjavíkurborg á að
greiða fyrir seiðin. Þvi
var síðar komið til leiðar,
að þau seiði, sem sleppt
var í vatnasvæði Elliða-
ánna voru seld Reykja-
víkurborg á svonefndu
kostnaðarverði. Þar á
móti kom aftur, Stanga-
veiðif élagi Reykjavíkur
til góða, að það hefur, ár
hvert, fengið nær allan
sinn klaklax úr Elliðaán-
um, með ádrætti, eftir
veiðitíma. Samkvæmt
skýrslum félagsins, 1972,
fékk klak- og eldisstöðin
það ár um 111 lítra
hrogna, megnið úr Elliða-
ánum. Verð hvers lítra
hrogna var þá um 3.000.00
krónur. Má það teljast
allgóð búbót.
HVER ER MEGIN-
KJARNI MALSINS?
Meginkjarni málsins er
þó sá, að sífellt er unnið
að endurbótum við árnar,
og sýnist hugur leigusala
— forráðamanna Reykja-
víkurborgar — Ijós: Þeir
vilja, að Reykvikingar
geti gengið að sinni eigin,
fyrir þrjú þúsund króna
inntökugjald í Stanga-
veiðifélag Reykjavíkur,
og eitt þúsund króna árs-
gjald, geti þeir fengið út-
hlutunarrétt — en án ó-
hóflegs álags.
Því sýnist ekki annað
rétt vera en, að Reykvik-
ingar geti notið þeirrar
tillitssemi ráðamanna
borgarinnar, sem leigu-
samningurinn ber með
sér.
Með öðrum orðum, að
Elliðaárnar, eign Reyk-
víkinga, sé ekki notuð
sem féþúfa þröngs hóps,
heldur:
A) Að Elliðaárnar verði
ekki seldar til Reykvík-
inga með hærra söluálagi
(álagningu) en gert er,
þegar, til dæmis bændur
við Stóru-Laxá i Hrepp-
um, eiga í hlut. Veiðileyfi
þar hafa verið seld með
15% (fimmtán prósent)
álagi. Mega Reykvíking-
arekki njóta sömu kjara?
B) Fallist Stangaveið-
félag Reykjavíkur ekki á
að veita Reykvikingum
sömu þjónustu og þeim
er veitt, er félagið selur
veiðileyfi í Hreppum, þá
taki Reykjavíkurborg
annað hvort söluna á
veiðileyfum í Elliðaánum
í sínar hendur, eða feli
Stangaveiðifélagi
Reykjavíkur að gera það
á þann hátt, og í þeim
anda, sem forráðamenn
Reykjavíkurborgar hafa
hugsað sér.
Verði verðlagi haldið ó-
breyttu, og haldi félagið
leigurétti og söluréttind-
um, þá sýnist ekkert eðli-
legra en að ágóða — að
frádregnum eðlilegum
sölukostnaði, sem áður er
minnst á — verði varið til
ræktunar Elliðaánna, og
fegrunar umhverfis
þeirra, en bæjarfélagið
ver nú tíma, vinnu, þekk-
ingu og peningum til þess
sérstæða starfs, sem þar
fer fram.
Yrði ágóðanum af sölu
veiðileyfanna betur varið
— til starfs, sem allir
Reykvíkingar eiga eftir
að njóta, um ókomin ár?

Fimmtudagur 15. ágúst 1974.