Alþýðublaðið - 25.05.1975, Qupperneq 5

Alþýðublaðið - 25.05.1975, Qupperneq 5
BURG irbrú eina allmikla, sem stendur sem talandi tákn um nútlmann til þess Firbragð ætti að im fyrir iðarlega dýrðar- 1 mönn- jöldum. rinn af u mjög. rans. dariska ím er ;i og litt arstigur irðurinn firlætis- nda þar ss vakir mgar — nisvarði ið, hlað- Það er Kirkju- nn. sem svo iðir hef- jjóðinni. pti við idið list- iðin hef- 1 marki ra við ðið frið- n þar á i blóma. þótt 1 Luxemborg tala allir að minnsta kosti þrjú tungumál. Lúxemborgiska telst þar auðvit- að efst á blaði, þvi þjóðin er sjálf- stæð, stolt og ákveðin i að halda þjóðlegum einkennum sinum og siðvenjum til haga. Flestir tala svo einnig frönsku og þýsku, enda er franskan opinbert tungumál þeirra og öll viðskipti framfærð á þá visu. Yfir 40% þjóðarinnar talar svo ensku og um 60% hennar skilur það mál, nægilega vel til að eiga viðskipti við ferðamenn. Ollum luxemborgurum er það i mun, að halda góðu sambandi við aðrar þjóðir, enda er ferða- mannaiðnaður vaxandi atvinnu- vegur i landinu. Raunar má telja það undravert, hve ómenguðum þeim hefur tekist að halda þjóð- háttum sínum og einkennum, undir áhrifamætti tveggja risa og eins stórvaxins barns, jafnvel á löngum stundum undir ofurvaldi framandi herja og menningar, en þar kemur til stoltið og sjálf- stæðishvötin, sem áður var minnst á — tilhneigingar sem við íslendingar ættum að skilja manna best. Árlega fara tugþúsundir ferða- langa um alþjóðlega flugvöllinn i Luxemborg. Þaðan dreifast þeir viða um lönd, enda er völlurinn á- kaflega miðsvæðis i Evrópu og vegasamband gott i allar áttir. Frá Luxemborg til Parisar er fjögurra klukkustúnda bilferð, tæplega klukkustundar flug. Frá Luxemborg til Trier i Þýskalandi, þar sem luxemborgarar • sjálfir gera innkaup sin, er rúmlega klukkustundar bilferð. Lengi mætti svo telja borgir Evrópu og tiltaka þann stutta tima sem tek- ur að komast þangað frá Luxem- borg, en þeim, sem áhuga kynnu að hafa, er bent á að fá sér Evrópukort og skoða sjálfir. Vafalitið komast þeir að sömu niðurstöðu og undirritaður, Luxemborg er i hjarta Evrópu og að hefja Evrópuferð þar, er hreint ekki svo vitlaust. Landið er fagurt og frltt... Ekki eru það þó allir sem steðja beint af flugvellinum og út úr landinu. Enda er það ekki von, þvi Luxemborg hefur sjálf margt að bjóða ferðamanni. Höfuðborg landsins er fyrir marga hluti merkileg og verð at- hygli þeirra, sem kynnast vilja umhverfi sinu. Hún byggist upp úr gili einu alldjúpu, samofin úr mannvirkjum gamals og nýs tima. Það sem fyrst vekur athygli ferðamannsins, er sú áhersla sem greinilega er lögð á að varðveita það sem fyrir er. Gömul hús og gamlar rústir eru varðveittar af natni, i stað þess að láta þau vikja fyrir óskeikulleik skipulagsins, likt og viða er gert annars staðar. Verksmiðjuhverfi, ibúðar og verslunargötur skiptast á og tvinnast saman, steyptar hrað- brautir tengjast gömlum stein- lögðum göngugötum, nýtiskuleg- ar bankahallir standa við hlið gamalla kaffihúsa, þar sem italskir þjónar afgreiða luxem- borgiskan bjór til portúgalskra verkamanna. Þar inn setjast lika islenskir ferðalangar til að hvila sig frá lampa- og ljósakaup- um. Þægilegt andrúmsloft, hreint loft og hreinar götur, misfagrar konur og hundamenning leggja værð og þægilega flottilfinningu á þann sem er ókunnugur. Þó er einhvernveginn svo, að enginn virðist meir kunnugur en annar — allir eru þekkt stærð og ekkert uppátæki gæti komið mjög á óvart. Luxemborg vekur margar spurningar i huga Islendings og hin fyrsta er: Hvers vegna er engin kaffihúsamenning hér heima? „Hann er mjög svipmikill og sterkur málari. Stórar myndir, sterkir bláir, grænir og rauðir litir. Viðfangsefnin eru barns- lega einföld i sniðum, höfuð, fuglar og sólir eru hin siendur- teknu viðfangsefni. Breiðir pensildrættir, sem mynda oft horn, eru oft rikjandi, svo að myndirnar fá oft ein- hvern óraunveruleikablæ, nátt- úran horfir á okkur hvössum sjónum sinum”. Með þessum orðum lýsti myndlistargagn- rýnandi eins af dönsku blöðun- um Sveini Björnssyni, list- málara, og sýningu hans i Charlottenborg fyrir nákvæm- lega tiu árum. Þessa dagana stendur yfir á Kjarvalsstöðum i Reykjavik valsstöðum. Þú hefur ekki tekið þátt i þeim? „Nei, ég hef haldið mér alveg utan við þær. Ég hafði fengið þessa sýningu mina samþýkkta af „gömlu” hússtjórninni iöngu áður en upp úr sauð. Annars verð ég að segja eins og er, að mér finnst fullmikil harka i þessum deilum, þó að ég sé reyndar þeirrar skoðunar, að slikt hús sem þetta þurfi að hafa einhvern þröskuld. Ekki veit ég, hvað hefði orðið um mig, ef ég hefði hvergi fengið inni með mina fyrstu sýningu árið 1954, en hún var i gamla Listamanna- skálanum. Já, mér finnst að FÍM-menn hafi sett sig á heldur háan hest i þessu máli. Ekki má gleyma þvi, að þó að fólkið skilji ekki felk sýningar”, þar sem hvert verk væri sett undir smásjá, áður en ákveðið væri, hvort það fengi inni á sýningunni. Sömuleiðis væri nauðsynlegt, að hér á Kjarvalsstöðum væru haldnar sem oftast sýningar á verkum viðurkenndra erlendra lista- manna eins og i Louisiana-safn- inu i Humlbæk, milli Kaup- mannahafnar og Helsingör i Danmörku, en það safn munu margir tslendingar þekkja. — Hvernig finnst þér sjálfur sýningarsalurinn? — „HEF ALLTAF MALAD TIL HLIÐAR VIÐ BRAUÐSTRITIД sýning á 84 myndum Sveins og enn á fyrrgreind lýsing við. Sveinn Björnsson hefur haldið fjölmargar sýningar i Reykja- vik og Hafnarfirði svo og viða úti um land, ennfremur hefur Sveinn bæði haldið einkasýning- ar i Danmörku og Vestur- Þýskalandi og tekið átt i sýning- um með öðrum ytra. Alþýðublaðið ræddi litillega við Svein á Kjarvalsstöðum i fyrradag. — Nokkrar myndanna þinna eru geysistórar? — „Já, mér þykir afskaplega gaman að mála stórar myndir. Hins vegar eru stóru myndirnar að sjálf- sögðu allkostnaðarsöm skemmtun” — Hvenær byrjaðirðu að mála? — „Ég byrjaði ekki á þessu fyrr en ég var orðinn 25 ára gamall. En siðan hef ég allt- af málað til hliðar við brauð- stritið. En ef satt skal segja, langar mig að fara að hætta að vinna og snúa mér eingöngu að þvi að mála”. Sveinn Björnsson er yfirrann- sóknarlögreglumaður i Hafnar- firði og Kjósarsýslu og er eins og geta má nærri önnum kafinn i þvi starfi. Aður stundaði Sveinn sjó og var lengi á togur- um, en á þeim tima málaði hann einnig jöfnum höndum og fer ekki á milli mála, að sjómaður- inn hafði mikil áhrif á málar- ann. „Auðvitað er það ekki auðveld ákvörðun að hætta að vinna og helga sig listinni einvörðungu”, sagði Sveinn, „en ég stefni samt að þessu. Hitt er svo annað mál, hvort þá taki ekki við alveg ný vandamál. Ég er þannig gerður, að ég vil helst ekki mála annað en það, sem mér sjálfum dettur i hug. Ég kann ekki að mála eft- irpöntun. Ég mála, leik mér að litum og „fantasium”, hvort sem það passar fyrir fólkið eða ekki, eða fellur inn i einhverjar viðteknar listastefnur”. — Miklar deilur hafa staðið um sýningarsalinn hér á Kjar- alltaf listamennina, geymist listin með fólkinu. Svo er okkur listamönnum að sjálfsögðu nauðsynlegt, að fólk eigi þess kost að sjá, hvað við erum að gera á hverjum tima, og sömu- leiðis að einhverjir kaupi af okkur myndir”. „Ég hef tekið þátt i „censur”- sýningum i Charlottenborg i Danmörku, þar sem sendar voru inn um 10 þúsund myndir, en aðeins 300 voru teknar til sýningar. Þar af átti ég tvær myndir. Einnig hef ég tekið á leigu sal i Charlottenborg fyrir einkasýningu án þess að fyrir- fram færi fram nokkurt val á þeim myndum, sem ég sýndi. Mér dettur i hug, að hægt hefði verið að hafa svipað fyrir- komulag hér á Kjarvalsstöðum og ég var að lýsa frá Charlotten- borg, þ.e, að einstakir lista- menn gætu leigt hér hálfan eða heilan sal til einkasýninga á eig- in ábyrgð, en sérstök hússtjórn (dómnefnd) gerði þó einhverjar lágmarkskröfur, en hins vegar væru haldnar i húsinu ,,censur”-sýningar eða „úrvals- „Ég hef aldrei sýnt áður i svona finum sal. Ég er ánægður með flest nema ljósið. Það er al- veg eins og að breitt hafi verið fyrir birtuna, þessa ofsalega góðu birtu, sem við höfum hér á Islandi. Annars hef ég ekkert nema gott um Kjarvalsstaði að segja. Yfir þessu húsi er vakað af ár- vökulu starfsfólki dag og nótt. En ég vil þó bæta hér við, að mér finnst, að sjálfsafgreiðsla ætti að vera i veitingasalnum og þar ættu að vera á boðstólum ó- dýrar veitingar fyrir almenn- ing”. — Sjórinn hefur sterkt að- dráttarafl á þig Sveinn? • „Já, það fer varla á milli mála. Ég held, að ég sé eini is- lenski málarinn, sem hef tekið sjóinn sem aðalmótiv. Nýjustu myndirnar minar einkennast mjög af þeim áhuga, sem ég hef fengið á þvi að mála hin ótal- mörgu svipbrigði hafsins”. Sýningu Sveins Björnssonar lýkur kl. 22 á sunnudagskvöld. H.E.H. „Hafið þér nokkuð á móti þvi að brosa ofurlitið til yfir læknisins, herra Olsen, hann hefur svo miklar áhyggjur af yður”. angarnir O Sunnutíagur 25. mai 1975

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.