Alþýðublaðið - 19.09.1975, Page 8

MINNINGARORÐ
Aki Jakobsson, fyrrverandi
Aki Jakobsson, fyrrum at-

vinnumálaráðherra, hefur kvatt
okkur fyrir aldur fram, og
verður hann jarðsunginn í dag.
Hann hafði um árabil tekið lit-
inn þátt í opinberu lifi og helgað
sig lögfræðistörfum. lJ>á átti
hann að baki litrikan feril sem
stjómmálamaður og skipaði sér
sess i sögu þjóðarinnar, er hann
kornungur varð ráðherra i
timamótastjórn.
Áki fékk snemma mikinn
áhuga á þjóðfélagsmálum og
varð hugfanginn af
kommúnismanum, sem hann
kynnti sér til hlýtar og skoðaði
með skörpum gáfum og riku
hugmyndaflugi. Eftir að hann
hafði lokið lögfræðiprófi, varð
hann bæjarstjóri á Siglufirði
038, og vann sér þar álit og
Waust, svo að hann var kosinn
þingmaður Siglfirðinga i
sumarkosningunum 1942. Vakti
hann athygli á sér i þingsölum
þegar frá byrjun fyrir einarð-
legan málflutning og mikla
hæfileika.
Nýsköpunarstjórnin, sem
mynduð var 1942 undir forustu
Olafs Thors, var að mörgu leyti
söguleg. Þá stigu sjálfstæðis-
menn það örlagarika skref að
láta af mestu andstöðu sinni við
hugsjónir velferðarrikisins og
ganga til samstarfs við Alþýðu-
flokkinn og Sósialistaflokkinn,
eh siðan hafa stjórnarmyndanir
á tslandi lotið öðrum lögmálum
en áður giltu. Það var athyglis-
vert, að Sósialistaflokkurinn
skyldi þá velja Áka Jakobsson
sem annan ráðherra sinn, og
sýnir það, hve mikið álit hann
hafði þegar unnið sér, 33ja ára
gamall.
Aki var ferskur og stórhuga
ráðherra, sem bar litla virðingu
fyrir skriffinnsku eða reglum
kerfisins, skar á hnúta og vildi
gera stóra hluti. Margt stendur
eftir hann,en stjórnin lifði að-
eins þrjú ár.
Áki reyndist ekki eiga varan-
lega samleið með Sósialista-
flokknum og hvaifaf þingi 1953.
Eins og rnargir aðrir hafa gert i
þeim sporum, sneri hann til liðs
við jafnaðarmenn, og var i
framboði fyrir Alþýðuflokkinn á
Siglufirði i kosningum 1956. Sat
hann á þingi til 1959 og kann að
vera, að kjördæmabreytingin
hafi átt sinn þátt i, hve stutt það
timabil varð. Ljóstvar þó, að i
heimi stjórnmálanna var Áki
enn að þreifa fyrir sér og leita.
Aki beitti dugnaði sinum á
þessum árum meðal annars að
ráðherra
þvi erfiða verki að stýra
Alþýðublaðinu og gerði það með
reisn og myndarskap. Árangur-
inn varð eitt af blómaskeiðum
blaðsins, og það hafði þá
varanleg áhrif á islenska blaða-
mennsku.
Það var hressandi að starfa á
þingi með Áka. Hann var glað-
lyndur félagi, hugmyndarikur,
og fyrir okkur yngri þingmenn-
ina náma af pólitiskri þekkingu
og reynslu. Fyrir þau kynni svo
og störf hans allt fyrir Alþýðu-
flokkinn verðum við alþýðu-
flokksmenn honum ávallt þakk-
látir og munum minnast hans
með hlýjum hug.
Ég sendi eiginkonu Áka,
Helgu Guðmundsdóttur, og fjöl-
skyldu þeirra innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Benedikt Gröndal.
HORNID
- sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins, Si'ðumúla 11, Reykjavík
Stöndum fast á hundahaldsbanninu
Maður hringdi og vildi kalla sig
hundavin. Hann hafði sitt til
málanna að leggja varðandi
hundahald:
1 upphafi vil ég taka það fram
að ég tel sjálfan mig vera hunda-
vin, enda alinn upp i sveit og
þekki dýr mjög vel og hef um-
gengist þau mikið um mina daga.
Það kom mér illilega á óvart, er
ég las það i blöðunum, að hunda-
hald hefði verið gefið frjálst i
Keflavik. Ég tel þetta ekki heilla-
vænlega þróun i þessum málum.
Leiðrétting
Þau mistök urðu hjá okkur i
gær, að niður féll nafn höfundar
greinar um innflutning á
islensku nautakjöti, sem birtist i
Horninu. Höfundurinn er
BERGUR BJÖRNSSON, og
biðjum við hann velvirðingar á
mistökunum.
Það er staðreynd, að hvorki
hundar né neinar aðrar skepnum
eiga heima i borgum, eða þétt-
býli. Þetta eru dýr, sem eiga að
vera úti i náttúrunni og hvergi
annars staðar. Það væri þá alveg
eins réttmætt að lofa mönnum að
hafa hesta, svin og aðra gripi, sér
til ánægju og yndisauka, en sjálf
sagt finnst engum það passa. Ef
við tökum svo hina hliðina, þá
tekur ekki betra við. 1 öllum stór-
borgum heims, er hundahald að
verða og reyndar i flestum tilvik-
um þegar orðið vandamál.
Hundar þurfa að losa frá sér sin
úrgangsefni, rétt eins og við
mennimir.Ogþaðerekki auðvelt
að kenna hundum að nota klósett,
að minnsta kosti yrði flestum það
erfitt. Einnig færist það mjög i
vöxt, að hundar valdi fólki og þá
aðallega börnum, meiðingum.
Það stafar einnig mikil sjúkdóms-
ogsýkingarhætta af hundum. Það
er nefnilega hjá fólki með hunda,
bara eins og hjá fólki sem á bila.
að það er misjafnlega hirðusamt.
Menn draga og jafnvel gleyma að
láta hreinsa hundana og fara með
þá i nauðsynlegt eftirlit. En þrátt
fyrir allt, held ég að sú hlið, er
snýr að hundinum sjálfum sé
stærsti liðurinn. Hann er og
verður alltaf náttúrunnar dýr.
Það er ekki eðli hans samkvæmt
Kristján S. hringdi til Hornsins:
Mig langar aðeins til að stinga
smáathugasemd að þessum
ágætismönnum sem stjórna nýja
biaðinu Dagblaðið. Viljið þið
vinsamlegast sjá til þess að ykkar
ágætu sölubörn séuekki að ónáða
mann heima á kvöldin og það
allra sist þegar maður er að
renna niður kvöldmatnum og
hlusta á fréttirnar i Útvarpinu.
Það er langt i frá, að ég sé neitt
að kúldrast inni loftlitlum og
þröngum ibúðum, allan ársins
hring og f á aldrei að njóta eðlilegs
frjálsræðis úti i ósnortinni náttúr-
unni. Að lokum vil ég láta i ljós þá
von mina, að forráðamenn
Reykja vikurborgar láti ekki
glepjast, en haldi sinu striki i
þessu máli.
hundavinur.
mótfallinn þessu nýja blaði, þvert
á móti, maður vill bara einfald-
lega hafa frið heima hjá sér á
kvöldin og svo er nú aðeins farið
að slá i þessar fréttir þegar
klukkan er farin að ganga átta.
Nú, og ef ég hef áhuga að kaupa
og lesa þetta ágæta blað, þá er ég
löngu búinn að þvi þegar ég kem
heim á kvöldin og svo held ég að
sé um allflesta. Kapp er best með
forsjá.
Vill fá frið frá Dagblaðinu
Er lögreglan hætt að eltast við sprúttsalana?
Einn, sem skemmtir sér stund-
um um helgar, hringdi i Hornið og
sagði:
Hvernig er það, er lögreglan
hér i borg hætt að eltast við
sprúttsalana? Mér svona datt
þetta i hug eftir helgina. Við vor-
um hér saman nokkrir kunningj-
ar, að gera okkur glaðan dag og
eins og gengur, þrutu vinbirgðir,
áður en menn höfðu fengið sig
fullsadda. Einn i hópnum sagði
vinþrotið ekkert vandamál og
bauðst til að redda þvi, á svip-
stundu. Vinurinn yfirgaf svo sam-
kvæmið um stund. Eftir tæpan
hálftima kom hann svo aftur- og
með eina islenska brennivin með-
ferðis. Við spurðum hvað hann
hefði borgað fyrir brúsann, jú,
hann hafði borgað einar 4.000.00
krónur. litlar. Sem sagt, 100% á-
lagning. Eitthvað fóru menn að
íorvitnast um þennan vinsala, en
vinurinn var tregur til að veita
upplýsingar. Þó tjáði hann okkur,
að hann þekkti viðkomandi mann
og væri hann leigubilstjóri. Sagði
hann að starfsaðferð bilstjórans
við sprúttsöluna væri pottþétt og
hefði hann meira að segja annan
mann sér til aðstoðar við söluna,
þannig að þeir væru á tveimur
bilum og afköstin eftir þvi. Þetta
varnúrætt fram og aftur i sam-
kvæminu, meðan menn reyndu að
gera sér gott af þessari dýru is-
lensku framleiðslu. Eftir nokkurt
þóf fengum við meira að vita.
Vinurinn upplýsti okkur meðal
annars um það, að þegar mest
væri að gera hjá þessum sprútt-
sala, um stórhelgar, færi hann
uppi allt að 50-60 flöskur yfir
helgi! Reikni nú hver sem betur
getur. Manni verður á að hugsa:
Það er ekki að furða þó þeir fitni,
þessir skrattar! Og takið eftir:
Ekki ein króna til skattsins!
FRAMHALDSSAGAN-
Brídge
Sjónvarpsstjarna við
bridgeborðið
Gale Storm, sem fyrst og
fremst er þekkt i Bandarikjun-
um fyrir skemmtiþætti i
sjónvarpi, þá boð Dallas ásanna
að slá i slag. Þar sýndi hún, að
henni er fleira lagið en gaman-
söngur.
Báðir á hættu.
Norður gefur.
▲ G9863
V A63
♦ 10762
* 5
A K
V 82
4 KDG3
4 KDG876
4 D107542
V 5
4 A984
<4 43
* A
V KDG10974
* 5
* A1092
Sagnir gengu þannig:
Norður Austur Suður Vestur
1 lauf Pass 2 hjörtu Pass
3 lauf Pass 4 gröndPass
5 lauf Pass 5 hjörtu allir pass.
Sýnlilegt var af sögnunum, að
Suður átti einungis tvo ása, en
hverja? Ungfrú Storm i Vestur
sló þvi út einspili sinu i laufi sem
tekið var i blindi. Spilað var út
smátrompi og tekið á kóng á
hendi og V- gaf! öðru trompi
spilað af hendi og nú tók Vestur
á ásinn. Austur kastaði tígulniu,
beiðni um tigulútspil. Tigull út,
tekið á ás I Austri og spilað
laufi. Vestur trompaði og þar
með var sögnin einn niður, og
andlitin lengdust á hinum frægu
ásum!
Alþýðublaðið
á hvert heimili
i
i
Venjulega afklæddi hún sig i sinu eigin herbergi, en
núna fór hún með náttkjólinn og sloppinn inn á baðher-
bergið og læsti að sér.Þegar hún kom aftur inn i herbergið
var þar allt óbreytt.Hvað átti hún að gera? Ef hún opnaði
millidyrnar var engu likara en að hún vildi nálgast hann,
og það var það siðasta sem hún óskaði sér.Ef til vill svaf
hann. Kannski hafði hann bara lokað dyrunum meðan
hann var að afklæða sig, en hafði svo gleymt að opna þær
aftur.Ef hann vildi hafa dyrnar opnar, þá gat hann bara
hæglega opnað þær sjálfur.
Hún læddist að dyrunum og hlustaði eftir hljóði úr hinu
herberginu.Ekkert hljóð að heyra.Hann hlaut að sofa.Hún
fór upp i rúmið og slökkti ljósið á náttlampanum.
1 myrkrinu gat hún séð ljósræmu, sem glytti i undir
hurðinni Annað hvort hafði hann sofnað frá ljósinu, eða þá
að hann var enn vakandi.Hún varpgði öndinni i myrkrinu.
Þegar hún ráðgerði þetta virtist allt svo auðvelt og nánast
barnaleikur.Nú þegar teningunum var kastað virtist allt
verða svo erfitt og óviðráðanlegt.
Justina fann reiðina svella i brjósti sínu.Hér lá hún ráð-
villt og þjökuð af öllum þessum hugsunum sinum, meðan
hann lá alsæll og afslappaður, sennilega hæstánægður
með sitt nýja hlutverk, i rúminu i næsta herbergi.
6. kafli.
NÆSTU DAGA virtist allt ganga eins og i sögu á Castelo.
Justiría komst að raun um að ,,Andrew” var ótrúlega á-
hugasamur um þetta nýja umhverfi og þess vegna gat hún
séð honum fyrir nægum útsýnisferðum um nágrennið, þar
sem hann undi sér við að skoða hrikafengið og fallegt
landslagið i dalnum, og umhverfis höllina.
Anton, fylgdarsveinn hennar frá fyrstu heimsókninni á
sjúkrahúsið, var alltaf til reiðu, og þegar það kom i Ijós að
Alþýöublaðið
Andrew var ágætis knapi, þá voru engin vandræði.
I upphafi hafði hann vonast til að hún myndi fylgja hon-
um á þessum ferðum, en til þessa dags hafði hún alltaf
getað borið einhverju við til að afsaka sig, veikindum
frænkunnar og slæmu taugakerfi hennar sjálfrar.
Þau ræddu ekki framar svefnfyrirkomulag þeirra, og
þótt Justinu væri létt að það mál væri ekki lengur til um-
ræðu, þá var eitthvað sem nagaði hana vegna þess arna.
Hann var einfaldlega ekki maður sem tók hlutina sem
gefna, og stundum var hún að vonast til þess að þau
myndu rifastút af þvi.Þessi þögli leikur kattarins að mús-
inni var ekki góður fyrir taugakerfi hennar.
Nú vissi hann svo gott sem allt, sem hann þurfti að vita
um fortið „sina” — og á stundum velti hún þvi fyrir sér
hvort að það hefði ekki ef til vill áhrif i þá veru að seinka
eðlilegum þroska hans og jafnvel hindra að hann fengi
minnið aftur.Ef hann væri ekki svona mikil ráðgáta gæti
hún jafnvel verið hæstánægð yfir þvi hvernig hlutirnir
æxluðust.Hún var að sjálfsögðu leið yfir þvi að þurfa að
hafa narrað frænku sina svo, en á móti kom það, að frænk-
an var svo veik að það var ekki að vita hvað gerst hefði, ef
hún hefði frétt að litla frænka hennar væri orðin ekkja.
Justina kipptist við þegar Juana kom skyndilega inn i
litla vinnuherbergið þar sem hún sat og var að yfirfara
bókhald frænku sinnar,— Ung kona biður eftir samtali við
yður, senhora, sagði hún rólega. — Það er senhorita
Carcia, senhora.Hún segist vera vinkona yðar.
— Amalia Garcia! Justinu var brugðið.Hún hafði verið i
skóla með Amaliu, en fyrir nokkrum árum flutti faðir
hennar til Bandarikjanna og þá rofnaði samband þeirra.
— A ég að visa henni inn? Rödd Juönu gaf til kynna að
hún væri ekki stofustúlka, svo Justina brá við hart og stóð
á fæturogkom fram.— Auðvitað ekki, Juana, ég kem sjálf.
Amalia Garcia beið frammi I fordyrinu og var að lita i j
kring um sig þegar Justina kom til hennar.Hún sá strax að I
Amalia hafði þroskast og var orðin mjög álitleg ung kona. I
Hrafnsvart hárið var fléttað og rósrauð dragtin sýndi vel I
granna likamsbygginguna.Hún var ekki eins hávaxin og J
Justina, en hún var reist og bar af sér þokka, og þegar hún J
kom auga á vinkonu sina færðist breitt bros yfir andlit j
hennar Justina hljóp til hennar og faðmaði hana að sér.
— O, ert þetta þú, Amalia, hvað ert þú eiginlega að gera ■
hér?
— Amalia var örlitið hóflegri i innilegheitunum, losaði I
sig úr faðmlögum Justinu og lagaði á sér hárið.— Má ég I
ekki koma hingað? spurði hún með sjarmerandi brosi.
Justina dró andann.— Það er bara svo langt siðan þú J
hefur komið.Ég hélt að þú byggir i Bandarikjunum.
— Ég bjó þar lika, og bý reyndar enn.Pabbi átti fyrir- j
tæki i Rio, og ég ákvað að fara með honum þegar hann j
þurfti að fara þangað og búa nokkra daga hjá frænku |
J
I
Föstudagur 19. september 1975.