Alþýðublaðið - 25.11.1975, Síða 2

TRÉSMIÐJA
BJÖRNS ÓLAFSSONAR
REYKJAVÍKURVEGI 68 - SÍMI 51975
HAFNARFIRÐI
HÚSBYGGJENDUR!
Muniö hinar vinsælu TI-
TU og Slottlistaþétting-
ar á öllum okkar hurð-
um og gluggum.
*
Ekki er ráð nema i
tíma sé tekið.
Pantið timanlega.
Aukin hagræðing
skapar lægra verð.
Leitið tilboða.
BlQl
o
Sinfóníuhljómsveit íslands
Tónleikar
i Háskólabiói fimmtudaginn 27. nóvember kl. 20.30
Stjórnandi BOHDAN WODICZKO
Kinleikari IIUT INGÓLFSDÓTTIH fiðluleikari.
Fluttur verður forleikur eftir Moniuzko, Skozk fantasia
eftir Bruch og Sinfónia nr. 10 eftir Sjostakovitscj.
Aðgöngumiðar seldir i Bókabúð Lárusar Blöndal, Skóla-
vörðustig 2 og i bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar,
Austurstræti 18. Athygli er vakin á þvi, að 6. reglulegu tón-
'leikar verða 4. dcsember (Stjórnandi Vladimir Ashken-
azy) og næstu þar á eftir 11. desember (Stjórnandi Kar-
sten Andersen).
Illl SINÍ ÓMl IILFOMSX í I I ÍSLANDS
|||| KÍKISl IAARl’ID
Reiknistofa bankanna
óskar að ráða starfsfólk til tölvustjörnun-
ar og skyldra starfa.
Reynsla eða þekking á tölvustjórn eða for-
ritun er kostur en ekki skilyrði.
Keyrslur eru framkvæmdar á IBM 370/135
undir DOS/VS.
Störfin eru unnin á vöktum.
Óskað er eftir umsækjendum með banka-
menntun, stúdentspróf eða tilsvarandi
menntun.
Ráðning er samkvæmt almennum kjörum
bankastarfsmanna.
Skriflegar umsóknir sendist Reiknistofu
bankanna, Digranesvegi 5, Kópavogi íyrir
1. desember 1975.
AÐALFUNDUR
Fulltrúaráðs
Alþýðuflokksfélaganna
í Hafnarfirði
verður haldinn i Alþýðuhúsinu, fimmtu-
daginn 28. nóvember n.k. kl. 20.30.
Fundarefni: Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir — Vélarlok —
Geymslulok á Woikswagen I allflestum iitum. Skiptum á
einum degi meö dagsfyrjrvara fyrir ákveðið verð.
Rcyniö viðskiptin.
Bilasprautun Garðars Sigmundssonar.
Skipholti 25 Simar 19099 og 20988.
alþýðu
mrumO
„Vér mótmælum allir”
RÖDD
JAFNAÐARSTEFNUNNAR
Á þvi er ekki nokkur vafi að sú
ákvörðun rikisstjórnarinnar að
heimila Vestur-Þjóðverjum veiðar
innan landhelginnar hefur valdið
þjóðinni miklum vonbrigðum. Jafn-
vel þótt það hafi i rauninni legið fyr-
ir frá upphafi, að þessi rikisstjórn
ætlaði sér að semja um veiðiheim-
ildir fyrir útlendinga i islenzkri fisk-
veiðilögsögu vonuðu menn i lengstu
lög, að rikisstjórnin myndi sjá að
sér. Menn vonuðu, að hún tæki tillit
til þeirra fjölmörgu og einróma á-
skorana, sem henni bárust um að
semja ekki frá sveitarstjórnum,
landshlutasamtökum, stéttarfélög-
um og áhugamannasamtökum um
sjávarútvegsmál. í öllum þessum
fjölmörgu samtökum man Alþýðu-
blaðið vart eftir einni einustu hjá-
róma rödd. Allar þessar fjölmörgu
samþykktir með kannski einni eða
tveimur undantekningum skoruðu á
rikisstjórnina að stefna ekki sjálfs-
forræði þjóðarinnar i hættu með þvi
að veita erlendum aðilum undan-
þágur frá islenzkum lögum með
samningum við þá um landhelgis-
málið.
Það var ekki aðeins almenningur i
landinu, sem bað rikisstjórn lands-
ins að selja ekki sæmd landsins með
samningum um landhelgismálið.
Helztu sérfræðingar þjóðarinnar um
nýtingu fiskimiðanna — fiskifræð-
ingar Hafrannsóknarstofnunarinn-
ar — fóru þess hins sama á leit við
rikisstjórnina þvi hvert einasta orð i
skýrslu Hafrannsóknarstofunarinn-
ar um ástand fiskistofnanna á Is-
landsmiðum er röksemd gegn
samningum. Niðurstaða þessarar
skýrslu, sem þjóðin öll þekkir, er
einfaldlega sú, að efnahagsleg
framtið þjóðarinnar sé undir þvi
komin, að ekki verði veitt meira af
fiski á Islandsmiðum, en íslending-
ar veiða nú_þegar sjálfir — að ALLS
EKKI VERÐI SAMIÐ. En jafnvel
þessar röksemdir gátu engin áhrif
haft á niðurstöðu rikisstjórnarinnar.
Hún samdi samt.
Fregnirnar af samningnum við
Vestur-Þjóðverja hafa skollið yfir
þjóðina eins og reiðarslag. Fólk
vissi fyrst ekki, hvað segja skyldi.
Það sat hnipið og vildi ekki trúa. En
trúa varð það. Einar er kominn
heim — og i töskunni hafði hann
samninginn við Vestur-Þjóðverja.
Samning, sem heimilar Þjóðverj-
unum að veiða þvi sem næst sama
magn fiskjar á árinu 1976 og þeir
hafa veitt að undanförnu. Það kallar
rikisstjórnin svo „verulegar tilslak-
anir af hálfu Þjóðverja”.
En fólkið i landinu þegir ekki
lengur. Harðorð mótmæli streyma
nú til rikisstjórnar íslands frá
þegnum hennar. Verkamannasam-
band Islands hefur gert út sérstaka
nefnd á fund rikisstjórnarinnar til
að mótmæla. Sjálfsagt munu fleiri
nefndir feta þá slóð i sömu erindum.
Islendingar hafa minnst og minn-
ast enn þess atburðar með stolti
þegar sjálfstæðishetjur Islendinga
stóðu frammi fyrir fulltrúa erlends
valds, sem vildi beita landsmenn of-
riki, og sögðu: Vér mótmælum allir.
Sömu orð þarf nú þjóðin öll að segja
við rikisstjórn Geirs Hallgrimsson-
ar vegna þess, hvernig hún ætlar að
bregðast málstað Islendinga i land-
helgismálinu: Vér mótmælum allir!
BLOÐIN
SEGJA
Varaðu þig nú, ólafur!
Hægri sveifla forystumanna
Framsóknarflokksins kom fáum
á óvart, sem til þekktu. Núver-
andi forystumenn telja sig miðju
mennog ætla sér það hlutverk, að
stjórna til skiptis með hægri eða
vinstri öflum, eftir þvi sem vind-
ar blása hverju sinni. Hins vegar
er það staðreynd, að verulegur
hluti flokksmanna og stuðnings-
manna Framsóknarflokksins er
vinstri sinnaður, og meðan flokk-
urinn er i hægri stjórn, er hann i
mikilli hættu að missa fylgi til
vinstri. Framsóknarfólk litur yf-
irleitt I besta falli á núverandi
stjórn sem illa nauðsyn, vegna
þess að ekki hafi verið þingmeiri-
hluti til myndunar vinstri stjórn-
ar. Það er pólitisk staðreynd, sem
ekki verður sniðgengin, að innan
Framsóknarflokksins er stærri
hópur hugsanlegra bandamanna
Alþýðubandalagsins en I nokkr-
um öðrum flokki.
Þjóðviijinn
Ólafur G. Einarsson
tekinn i karphúsið!
Ólafur var ekki i neinum vafa
um, að Hitaveitan væri betur sett ■
með þvi að eiga landið. Kaupa af
landeigendum heldur en að fá
virkjunarleyfi hjá rikisvaldinu ef
frumvarpið næði fram að ganga.
Hélt hánn þvi fram, að rikið setti
á eitthvert óhemju vinnslugjald. 1
frumvarpinu er aftur á móti tekið
fram, að ekki verði um vinnslu-
gjald að ræða fyrir samtök sveit-
arfélaga, sem hefja virkjun innan
15 ára frá gildistöku laganna. Fer
Ólafur þarna með visvitandi
rangt mál eins og við var að bú-
ast. Það er ekki hægt að verja
mál eins og Ólafur G. Einarsson
gerði á Alþingi 6. nóv. og jafn-
framt að halda sig við sannleik-
ann. Að auki man ég ekki eftir
þvi, að þingi og stjórn hafi orðið
ráðavant, ef átt hefur að koma á
nýjum skatti. Ólafur þarf ekki að
reyna að telja neinum trú um, að
ekki séu leiðir til að ná af Hita-
veitunni til rikisins, þó hún eigi
landið.
Og svo að endingu, Ólafur,
segðu af þér i stjórn Hitaveitu
Suðurnesja.
Suðurnesjatiðindi
Þrigreining valdsins
á undanhaldi?
Á siðustu timum hefur orðið
vart vaxandi tilhneigingar til
þess að fela alþingismönnum
framkvmdavöld. Um ástæöur
þess er erfitt að fullyrða. E.t.v.
eru þingmenn of margir og hafa
þvi ekki nóg viðfangsefni við
lagasetninguna eins og aðhald
með öðrum stjórnvöldum og e.t.v.
er hér einn hluti af samtrygging-
arkerfi stjórnmálaflokka og ráð-
herra.
Þannig eru nú þingmenn við yf-
irstjórn rikisbankanna, i stjórn
Fram kvæmdastofnunar, i
Kröflunefnd, i stjórn Rafmagns-
veitna, Lagmetisiðju og fleiri
dæmi mætti nefna. Til þing-
mennsku veljast oftast hæfileika-
menn og þeir hafa út af fyrir sig
alla getu til þess að fara með for-
sjá fyrirtækja og stofnana rikis-
ins.
Hins vegar hlýtur að teljast
varhugavert eða a.m.k. umdeii-
anlegt, að blanda þannig saman
löggjafar- og framkvæmdavaldi.
Aiþingi er valdamesta stofnun
stjórnkerfisins. Hjá þvi þarf að
vera heildaryfirsýn um ríkiskerf-
ið og nauðsynlegt er, að alþingis-
menn séu herrar kerfisins en ekki
þjónar þess. Með þvi að flækja
þingmenn i lausn einstakra
vandamála innan kerfisins og
gera þá að talsmönnum einstakra
rikisstofnana i sifelldri baráttu
um fjármuni og völd, þá er hætt
við að þingmennirnir tapi þeirri
heildarsýn, sem nauðsynlegt er
að þeir varðveiti gagnvart um-
fangi rikisrekstrarins i heild.
Alþýðum aðurinn
MUNIÐ aö senda
HORNINU
nokkrar línur.
Utanáskrift:
HORNIÐ,
ritstjórn Alþýöublaðsins,
Síðumúla ll, Reykjavik.
Alþýðublaðiö
Þriðjudagur 25. nóvember 1975.