Alþýðublaðið - 25.11.1975, Page 8

ekki? Nei, þú skilur mig ekki. Ég vil fá Ilonu. Hvers vegna
er hún ekki komin?
En Ilona var ekki aðkoma heldur Oluf Brock. Hann kom
brosandi inn, en virtist skelfdur, þegar hann sá, hvernig
hún var á sig komin.
— Hættu að æsa þig svona upp, sagði hann æstur. —
Hvað er nú að?
— Ég þarf að tala við þig, sagði Jan Jordan.
Sigrid hætti að gráta og horfði stóreygð á mennina tvo.
— Trúðu honum ekki, Oluf. Hann segir þér lygasögur
um mig. Hann er ekki lengur vinur okkar. Hún æsti sig
upp og grét krampakennt.
Oluf Brock herpti saman augun.
— Hvað á þetta að þýða, Jan? sagðihann ógnandi.
— Að viðþurfum aðræða samanum Sigrid.
— Þú átt að vera hjá mér, Oluf, bað Sigrid. — Farðu
ekki. Þaðer lygi. Hann ætlaraðsegja þér lygasögur.
Jan Jordan fór út.
— Þú hagar þér eins og smábarn, Sigrid, sagði Oluf. —
Við verðum litin hornauga hérna. Hef ég ekki sagt þér
hundrað sinnum að reyna að hafa hemil á þér? Þú verður
dæmd geðveik, ef þú heldur svona áfram. Skilurðu, hvað
það hefur i för með sér!
Svo fór hann út til Jans án þess að lita á hana.
Sigrid hafði ekki hugrekki til að hugsa um hjónabandið,
hann og sjálfa sig. Það hafði ekkert verið nema lygar,
sjálfsblekking, auðmýking, vonbrigði og óróleiki.
Nei, hún hafði aldrei viðurkennt það. Ot á við hafði hún
verið hin hamingjusama eiginkona. Ef hún hefði getað
greint tilfinningar sinar núna, hefðu hún orðið að viður-
kenna, aðhún var enn háð Oluf. Kannski háðari en nokkru
sinni fyrr.
Þriðjudagur 25. nóvember 1975.
— Geturðu ekki sagt mér, hvað er að? spurði Oluf
Brock.
— Konan þin er eiturlyfjaneytandi, svaraði Jan stuttur i
spuna. — Þú ættir að vita það bezt sjálfur.
Oluf Brock náfölnaði. Hann varð svo skelfdur að sjá, að
Jan sannfærðist um sakleysi hans, þó að það virtist ótrú-
legt.
— Geturðu sannað það? spurði Oluf hás.
Jan kinkaði kolli. —Einhver kemur með það til hennar,
sagði hann.
— Og þú hélzt, að það væri ég?
— Ef þú ert saklaus er aðeins um einn annan að ræða.
En ég á annrikt. Hittumst við i hádeginu?
Oluf kinkaði vélrænt kolli. Hann stóð kyrr um stund og
starði á eftir unga lækninum, sem var að fara inn á
sjúkrastofu.
Svo áttaði Oluf Brock sig og hraðaði sér á brott.
Jan hafði annazt sjúklinga sina og á meðan tók hann
ákvörðun. Hann fór til dr. Holls.
— Hvað var það? spurði Holl, þegar Jan stóð eins og á
báðum áttum fyrir framan hann.
— Gæti ég fengið fri i eina klukkustund? spurði Jan á-
kveðinn. — Ég þarf að annast visst mál.
Dr. Holl horfði rannsakandi augnaráði á hann.
— Þér hafið oft unnið lengur en yður ber, sagði hann vin-
gjarnlega. — Það er litið að gera núna. Farið þér bara.
— Þakka yður kærlega fyrir, sagði Jan.
Hefði hann ekki átt að tala við dr. Holl, áður en hann
reyndi að átta sig á vandamálunum og ráða fram úr þeim
einn? hugsaði hann meðan hann gekk að bilnum sinum.
En hann áleit, að hann hefði i fullu tré við Oluf Brock.
Hann vissi ekki, að Brock var farinn af spitalanum.
Ilona var sofandi, þegar Oluf kom.
Hún fór aldrei á fætur fyrir hádegi, nema hún hefði eitt-
hvaðsérstaktað gera og henni hafði þótt gærdagurinn all-
erfiður.
— Hversvegna ryðstu svona inn? spurði hún reiðilega,
þvi að hún var alltaf geðvond, þegar hún var vakin skyndi-
lega.
— Þú hefur svei mér komið okknr i klipu, sagði Brock. —
Jordan hefur komizt að öllu. Og ég vil fá hreinskilnislegt
svar.
— Við hverju? spurði hún spennt. — Hvers vegna ertu
svona æstur, Oluf minn?
— Þú hefur gefið Sigrid fiknilyf. Ertu brjáluð? Jafnvel
Jordan er ekki fæddur i gær. Hann er læknir. Hvað sagð-
irðu mér? Að þetta væru taugatöflur, sem hefðu róandi á-
hrif á hana.
— Það er það lika, sagði hún kæruleysislega. — Hvers
Ekki of sigurviss
Suður spilar 3 grönd i dag og
varnarspilarar höfðu varizt
allra frétta. Spilin lágu þannig á
höndum: .
♦ 9 6
V 10 6 4
♦ A D 10 9 3 2
♦ 7 5
4k ,G 8 5 2 * D 10 4 3
VD972 853
♦ G 6 ♦ K 8 7
^ D 8 4 ♦ K G 3
♦ AK7
V A K G
♦ 5 4
*A 10 9 6 2
Vestur spilaði út spaðatvisti,
sem Austur lagði drottningu á
og drepin var með ás i Suðri.
Suður spilaði nú út tigulfimmi,
Vestur lét sexið og nian i blindi
fékk slaginn. Auðvitað var gott
að fá slag á niuna, en þar með
var málið alls ekki leyst. Jafn-
vel þótt tigulkóngur væri tvispil,
hlaut Austur að reyna að slita
samganginn milli handa sagn-
hafa með þvi að gefa tigulslag-
inn og liklega hefði kóngurinn
verið þriðji upphaflega ályktaði
sagnhafi. Lægi nú hjartadrottn-
ing I Vestri vandaðistmálið enn.
Eina von sagnhafa var þvi
bundin við að laufin lægju 3 — 3
,hjá varnarspilurum og spaðarn-
ir 4 — 4.
Sagnhafi spilaði þvi út smá-
laufi, sem Austur tók á gosa,
spilaði spaða, sem sagnhafi tók
á kóng og spilaði láglaufi aftur.
Vestur tók á drottningu og nú
fengu varnarspiiarar sina tvo
spaðaslagi og Austur var inni.
Austur spilaði smáhjarta og
sagnhafi tók á ás, spilaði laufa-
ás út og laufin féllu. Þá var spil-
ið i höfn. Tveir slagir á spaða,
tveir á hjarta, tveir á tigul og
þrír á lauf. En hvernig hefði far-
ið, ef sagnhafi hefði reynt að
svina tigli aftur?
UR Oli SKARI liHIPIR
KCRNELÍUS
JONSSON
SKÚLAV0RÐUS1IG8
BANKASTRÆ Tl 6
18588-10600
Hann náði i Jan og greip um handlegg hans.
— Henni er alltaf að versna, sagði hann andvarpandi. —
Hvað vildirðu mér?
Jan hristi hann af sér. Hann þoldi ekki, að Oluf snerti
hann.
Hann hafði þegar ákveðið að tala fyrst við dr. Holl og
láta hann ákveða, hvað bæri að gera, en nú fannst honum
það of mikið hugleysi.
— Það er bezt, að enginn heyri til okkar, sagði hann i
hálfum hljóðum. — Farðu nú upp til Sigrid. Við hittumst i
hádegishléinu.
AÐSTOÐAR-
LÆKNIRINN
Alþýðublaðið
Á að redda fjárhag íþrótta-
félaga með vörusvikum?
Svekktur Hallargestur skrifar.
A sunnudaginn var auglýst að
hið fræga handknattleikslið
Gummersbach myndi leika auka-
leik hér á landi við Hauka úr
Hafnarfirði. Þar sem ég hafði
ekki séð leik þessa liðs gegn Vik-
ingi daginn áður, ákvað ég að
skreppa i Laugardalshöllina til
þess að sjá þennan fræga Hansi
Schmidt sem hafði verið farið svo
fögrum orðum um i dagblöðun-
um. En hvað skeði? Forráða-
menn Gummersbach hreinlega
sviku áhorfendur sem leið sina
lögðu inn i Laugardalshöll með
þvi að láta þennan frægasta
handknattleiksmann i heimi ekki
leika. Eitt er vist að ef ég hefði
vitað það fyrirfram að hann
myndi eigi spila þá hefði ég aldrei
farið i Höllina. Auk þess sem
þessi rómaði Schmidt lék ekki þá
virkuðu leikmenn Gummersbach
kærulausir i leiknum og var
auðsjáanlegt að þeir vildu að
leiknum lyki sem fyrst, enda
áhúginn hjá þeim i lágmarki.
Þetta finnst mér vera algjör svik
við áhorfendur og jafnvel verið að
hafa út úr þvi peninga, með þviað
tilkynna það ekki fyrirfram að
hann myndi eigi leika.
Glópar í umferð
Stefán Guömundsson hringdi:
— Hvernig getur Ólafur
Jóhannesson dómsmálaráðherra
sagt, að of hraður akstur sé
meginorsök slysa þegar hann veit
eins og aðrir landsmenn að
gangandi VEGFARENDUR haga
sér eins og geðveikissjúklingar i
umferðinni. Fólk virðir ekki einu
sinni einföldustu kurteisisvenjur
hvað þá umferðarlög. Það er
kominn timi til og þó fyrr hefði
verið að endurskoða alla
framkvæmd dómsmála sem lúta
að umferðinni. Sekt fyrir að
ganga yfir götu á rauðu ljósi ætti
að vera lágmark fimmþúsund
krónur og þá færi fólk kannski að
gá að sér. Að ætla sér það að gera . .... . , .,
ökumenn eina ábyrga fyrir slys- Ul’ VlkingSleiknum:
um er fáránlegt. þýzka.
FRAMHALDSSAGAIM dE
Viggó Sigurðsson brýzt fram hjá Deckarm hinum
HORNID — sími 81866-eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins,Sl'ðumúla 11, Reykjavík
Bridge
Einkaréttur: Bastei Verlag.