Alþýðublaðið - 14.01.1976, Blaðsíða 3

Blaðaprentsmálið og
hagsmunir Þjóðviljans
Þjóöviljinn byggir nú stórhýsi viö Siöumúla.
Það hefur verið at-
hyglisvert að skoða
viðbrögð blaðanna við
samningi Alþýðublaðs-
ins og Visis um rekstr-
arsamstarf. Morgun-
blaðið og Timinn hafa
greint frá samstarfs-
samningnum i almenn-
um fréttum en ekki lát-
ið neitt álit i ljós. Dag-
blaðið hefur sagt, að
samstarfið sé liður i
baráttu siðdegisblað-
anna og gert i þvi skyni
að koma höggi á Dag-
blaðið með þvi að bola
þvi út úr Blaðaprenti.
Þar hafi tekið höndum
saman annars vegar
aðstandendur Visis og
hins vegar „hið póli-
tiska samtrygginga-
kerfi” i landinu og ætti
Alþýðuflokkurinn eftir
þvi að fara með samn-
ingaumboðið fyrir hið
siðamefnda. Þá hefur
Dagblaðið einnig látið i
það skina, að Visir hafi
keypt stuðning Alþýðu-
blaðsins i Blaðaprenti
með þvi að aðstand-
endur Visis hafi tekið á
sig ýmsar skuldir Al-
þýðublaðsins, sem eru
hrein ósannindi. Báð-
um þessum atriðum
hafa verið gerð rækileg
skil i Alþýðublaðinu og
verða ekki endurtekin
að sinni.
Viðbrögð Þjóðviljans hafa
hins vegar verið alveg sér á
parti, þvi hann hefur leitazt við
að slá sér pólitiska mynt úr
málinu. Nú siðast ritaði Kjartan
Ólafsson langa grein i Þjóðvilj-
anum s.l. sunnudag þar sem
hann kemst að þeirri niður-
stöðu, að Alþýðuflokkurinn hafi
selt ihaldinu sál sina með sam-
starfssamningi Alþýðublaðsins
við Visi og að ekki sé þvi lengur
hægt að binda Alþýðublaðið i
rauða bók. Af þessu mætti ætla,
að Kjartan Ólafsson hefði verið
fús til þess að leggja fram rauða
kápu utan um Alþýðublaðið
fram til þessa og eru það fréttir
fyrir mig, þvi ég man ekki betur
af langri viðkynningu við Þjóð-
viljann en að fyrstu lifiár hans
hafi hann valið Alþýðublaðinu
heitið „raust sósialfasismans”
og hin siðari nafngiftina „hækja
ihaldsins”. En nú lýsir Kjartan
Ólafsson þvi yfir, að allan þenn-
an tima hefði hann gjarnan vilja
ljá Alþýðublaðinu rauða kápu —
það sé fyrst nú um áramótin,
sem hann geti þvi miður ekki
gert þvi lengur svo ágætt boð.
Látum svo vera, þótt Kjartan
Ólafsson og aðrir þeir, sem
skrifa i Þjóðviljann, vilji slá sér
pólitiska mynt á kostnað Al-
þýðuflokksins og Alþýðublaðs-
ins. Það er ekki nýtt fyrirbæri.
Litum heldur á, hvað þeir þykj-
ast hafa til sins máls i þeirri
myntsláttu. Samstarfssamning-
urinn milli Alþýðublaðsins og
Visis hefur verið birtur þannig,
aö I þeim efnum er engu hægt að
öfugsnúa og ekkert hægt að
rangfæra. Það eina atriði, sem
Þjóðviljinn telur sig geta fett
fingur út i varðandi samninginn
er það ákvæði hans, að sam-
vinna skuli vera milli ritstjórn-
ar Alþýðublaðsins og rekstrar-
stjórnar þess um alla þætti i út-
gáfu blaðsins i þvi skyni að bæta
efni þess, auka sölu og koma á
sem mestri hagkvæmni i
rekstri. Þetta telur Þjóðviljinn
vera til marks um, að rekstrar-
aðili Alþýðublaðsins, Reykja-
prent h.f., hyggist seilast til
áhrifa um ritstjórn og efnisval
Alþýðublaðsins. Þetta er annað
atriðið i viðbárum Þjóðviljans.
Eðlileg samskipti.
Nú er það svo, að meginatriði
samstarfssamnings Alþýðu-
blaðsins og Visis er, að Alþýðu-
flokkurinn hafi einn öll ráð um
ritstjórn og efni Alþýðublaðsins
— Alþýðuflokkurinn ræður einn
ritstjóra blaðsins og ábyrgðar-
mann, Alþýðuflokkurinn ber
jafnframt prentréttarlega
ábyrgð á efni blaðsins og er þvi
æðsti dómstóll um allt efnisval
þess. Þetta meginatriði sam-
komulagsins kemur fram bæði I
1. grein samningsins svo og 4.
grein þess og er alger forsenda
fyrir samkomulaginu af hálfu
Alþýðuflokksins.
Hins vegar er það að sjálf-
sögðu eðlilegt og raunar mjög
nauðsynlegt að samráð sé haft
milli ritstjórnar blaðsins annars
vegar og rekstrarstjórnar þess
hins vegar. Nauðsyn sliks hlýtur
hverjum manni að liggja i aug-
um uppi eða ætlar Kjartan
Ólafsson, ritstjóri Þjóðviljans,
að telja mönnum trú um, að
hann og framkvæmdastjóri
blaðsins, Eiður Bergmann,
þurfialdreiað talastvið? Það er
sameiginlegt áhugamál rit-
stjórnar Alþýðublaðsins og
rekstrarstjómar þess að auka
útbreiðslu blaðsins og hvernig
geta þessir aðilar unnið að þvi ef
þeir hafa ekkert samstarf sin á
milli? Það er að sjálfsögðu ekki
hægt og af þeim sökum var ég
sjálfur og er þess mjög hvetj-
andi hvaða blað, sem á i hlut, að
virkt og gott samstarf takist
milli ritstjórnar viðkomandi
blaðs annars vegar og rekstrar-
stjórnar þess hins vegar um
ýmis þau atriði, sem eru sam-
eiginleg rekstrarstjórn og rit-
stjórn. Og það er siður en svo,
að þessir samstarfsfundir rit-
stjórnarinnar og rekstrar-
stjórnarinnar á Alþýðublaðinu
séu neitt pukursmál. Þeir eru
haldnir reglulega og auk rit-
stjóra og framkvæmdastjóra
eiga sæti á þessum fundum
tæknilegur framkvæmdastjóri
Alþýðublaðsins, fulltrúi blaða-
manna, sem valinn hefur verið
af þeim og tveir aðrir starfs-
menn á ritstjórn blaðsins.
Hverjir sitja þessa samstarfs-
fundi gefur e.t.v bezta hugmynd
um hvers eðlis þeir eru og er
vonandi, að blaðamönnum og
öðru starfsliði Þjóðviljans sé
veittur jafn frjáls og óhindraður
aðgangur að samstarfsfundum
ritstjórnar og rekstrarstjórnar
þess blaðs og á sér stað á Al-
þýðublaðinu.
Þjóðviljinn upp við
vegg?
Þá hefur mikið verið gert úr
þeim ummælum framkvæmda-
stjóra Þjóðviljans, að með sam-
starfi Alþýðublaðsins og Visis
hafi honum verið stillt upp við
einhvern vegg likt og væri hann
frammi fyrir aftökusveit, og
siðan sagt við hann: annaðhvort
eða!
Við skulum aðeins huga
að þessari viðbáru og athuga,
hvað i rauninni i henni felst.
Allt frá þvi deilur siðdegis-
blaðanna hófust hefur hið sam-
eiginlega prentunarfyrirtæki
fjögurra dagblaða, Blaðaprent,
i raun verið óstarfhæft. Hið
mikla álag, sem tilkoma
fimmta dagblaðsins sem við-
skiptaaðila i Blaðaprenti hafði I
för með sér, gekk mjög nærri
vélabúnaði Blaðaprents h.f. —
svo nærri, aðýmiss búnaður þar
er mjög farinn að gefa sig. Það
er þvi fyrir nokkru kominn timi,
að taka þurfi ákvarðanir um
framtiðaruppbyggingu fyrir-
tækisins og endurnýjun á búnaði
þess, en engar slikar ákvarðan-
ir hefur verið hægt að taka
vegna þeirrar miklu óvissu sem
rikt hefur um það, hvaða aðilar
ættu prentunarréttinn — hverjir
yrðu með og hverjir ekki. Hafa
allir aðilar Blaðaprents haft af
þessu þungar áhyggjur, þvi ef
ekki er hægt að gera fyrirtækið
starfhæft á ný getur svo farið,
að prentsmiðjan hrynji einii
góðan veðurdag vegna þess, að
endurnýjun vélakosts hefur
verið vanrækt — og afleiðing-
arnar yrðu að sjálfsögðu þær, að
útkoma allra „Blaðaprents-
blaðanna” myndi stöðvast um
lengri eða skemmri hrið þeim til
óbætanlegs tjóns.
Nú um áramótin sat allt enn
við það sama i þessu. Það eina,
sem hafði breytzt var, að út-
koma Alþýðublaðsins hafði
stöðvazt. Blað h.f. taldi sig ekki
geta haldið rekstrinum áfram
og eina úrræðið til þess að
tryggja áframhaldandi Utkomu
Alþýðublaðsins var þá sú að
auka rekstrarlegt samstarf þess
við önnur blöð.
Og hvaða kostur blöstu þá við
Þjóðviljanum ef ekki yrði fram-
hald á útgáfu Alþýðublaðsins?
Fyrsti kosturinn var sá, að Dag-
blaðið gerði samning við
Alþýðublaðið um að ganga inn i
útgáfutima þess i Blaðaprenti.
Þar með væri Alþýðublaðið að
mestu horfið úr viðskiptum við
fyrirtækið, en Dagblaðið, sem
fer með eitt af fjórum atkvæð-
um i stjórn Blaðaprents (Visirá
ekki fulltrúa i stjórninni) væri
orðið bæði fastur viðskiptaaðili
við fyrirtækið og stjórnaraðili.
Væri liklegt, að Visir héldi
áfram viðskiptum sinum við
fyrirtækið undir þeim kringum-
stæðum — eða væri liklegra, að
aðstandendur Visis myndu þá
annað hvort semja um prentun
á blaði sinu annars staðar eða
setja upp eigin prentsmiðju þar
sem þeir hefðu stjórnunarrétt i
sinum höndum? Dæmi hver,
sem vill. Og hver yrði þá staða
Þjóðviljans i samstarfi við Tim-
ann og Dagblaðið þar sem auð-
velt væri fyrir einn þessara
þriggja aðila að taka höndum
saman við annan til skaða fyrir
þann þriðja ef svo verkast vildi.
Heföi Þjóðviljinn áhuga fyrir að
fáupp slikastöðu? Eða Timinn?
Annar kostur var sá, að Al-
þýðublaðið einfaldlega seldi
hlutabréf sin i Blaðaprenti, en
samkvæmt stofnsamningi hafa
aörir hluthafar forkaupsrétt á
bréfum séu þau seld.
Myndi Þjóðviljinn telja þaf
sér i hag ef bréf Alþýðublaðsins
hefðu verið seld aðstandendum
Dagblaðins, eða aðstandendurr
Timans, sem þá yrði 50% hlut
hafar i fyrirtækinu?
Þriðji kosturinn var sá, að allt
stæði við það sama — Alþýðu-
blaðið kæmi ekki út um lengri
eða skemmri hrið og ekkert
samkomulag næðist um við-
skiptaaðild annarra Blaða-
prentsblaða. Hverjar yrðu atl
ingarnar? Þær, að Blaðap
h.f. yrði áfram stjórnu’narlega
óstarfhæft fyrirtæki. Myndu
stærstu viðskiptaaðilar fyrir-
tækisins — Visir og Timinn —
taka þá áhættu? Eða myndu
þessi blöð hreinlega gefastuppí
Blaðaprenti, gera ráðstafanir til
þess að leysa fyrirtækið upp og
segja þess i stað upp eigin
prentsmiðju? Bæði þessi blöð
geta haft bolmagn til þess og
myndu gera það teldu þau ekki,
að samstarfið innan Blaða-
prents væri hagkvæmara.
Þetta voru þeir kostir, sem
Þjóðviljinn stóð frammi fyrir.
Þetta var sá veggur, sem fram-
kvæmdastjóra Þjóðviljans var
stillt upp við. Alþýðublaðið
stillti hann ekki upp við þann
vegg, ekki heldur Visir og þvi
siður Timinn. Það voru atvikin,
kringumstæðurnar, sem gerðu
það og framkvæmdastjóri Þjóð-
viljans mat þessar aðstæður
svo, að ekki væri um annað að
gera en að gera Blaðaprent
starfhæft á ný, m.a. með þvi að
stuðla að áframhaldandi út-
komu Alþýðublaðsins. Þetta
gerði framkvæmdastjóri Þjóð-
viljans að sjálfsögðu með hags-
muni sins eigin blaðs fyrir aug-
um og ég held, að þeir Þjóð-
viljamenn hljóti að samsinna
honum um, að það mat hans var
rétt — hversu stórtækir sem
þeir reyna að vera i sinni póli-
tisku myntsláttu viðvikjandi
þessu máli.
Lausn Blaðaprentsmálsins
var þvi ekki aðeins lausn Al-
þýðublaðinu ihag. Hún var fyrst
og fremst lausn i hag Blaða-
prenti sjálfu og þar með þeirra
aðila, sem þar eiga hagsmuna
að gæta — m.a. Þjóðviljans.
Þjóðviljinn átti sjálfur stóran
þátt i þeirri lausn. Það gerði
hann vegna þess ogþess eins, að
þannig taidi hann sinum hags-
munum bezt borgið. Hagsmunir
Alþýðublaðsins, Timans og
Þjóðviljans fóru saman i þessu
máli. Þess vegna stóðu fulltrúar
þessara þriggja blaða i stjórn
Blaðaprents saman. Svo einfalt
er málið — og auðskilið.
—S.B.
Námskeið
hefjast fyrir byrjendur
I ítölsku
miðvikudaginn 14. janúar kl. 8 e.h.
ispönsku
föstudaginn 16. janúar kl. 8 e.h.
Innritun þessi sömu kvöld kl. 7—8 e.h. f Laugarlækjar
skólanum.
Námsflokkar Reykjavikur.
Alþýðuflokksfélögin i Reykjavik boða til ráðstefnu um stefnuskrá flokksins á grundvelli þeirra
samþykkta, sem gerðar voru á flokksþinginu i haust.
Ráðstefnan verður haldin sunnudaginn 25. janúar n.k. á Hótel Loftleiðum og hefur dagskráin
verið ákveðin sem hér segir:
kl. 10.00 Ráðstefnan sett, Sigurður Guðmundsson.
kl. 10.10 Ræða. Benedikt Gröndal.
kl. 10.30 Starfshópar vinna.
kl. 12.00 Hádegisverður.
kl. 13.00 Framhald starfshópa.
kl. 15.00 Hlé.
kl. 15.30 Framsögumenn starfshópa gefa skýrslu.
kl. 16.30 Umræður.
kl. 17.30 Ráðstefnunni slitið.
RÁÐSTEFNA
UM
STEFNUSKRÁNA
Þátttakendur ráðstefnunnar hafi samband við flokksskrifstofuna, Hverfisgötu 8-10 og greiði
þátttökugjald, kr. 500. Þar liggja einnig frammi drög stefnuskrárnefndar, sem þátttakendur geta
fengið i hendur. Alþýðuflokksfélag Reykjavikur,
Kvenfélag Alþýðuflokksins, Rvk.,
Félag ungra jafnaðarmanna, Rvk.
Miðvikudagur 14. janúar 1976.
Alþýðublaðid o