Alþýðublaðið - 24.01.1976, Blaðsíða 2

Félag járniðnaðarmanna
^ VAllsherjar-
atkvæðagreiðsla
Ákveðið hefur verið að viðhafa allsherjar-
atkvæðagreiðslu við kjör stjórnar og
trúnaðarmannaráðs Félags járniðnaðar-
manna fyrir næsta starfsár. Frestur til að
skila tillögum rennur út kl. 18.00 þriðju-
daginn 27. janúar n.k.
Tillögur eiga að vera um 7 menn i stjórn
félagsins og auk þess um 14 menn til
viðbótar i trúnaðarmannaráð og 7 vara-
menn þeirra. ,
Tillögum skal skiía til kjörstjórnar
félagsins i skrifstofu þess að Skólavörðu-
stig 16, 3. hæð, ásamt meðmælum a.m.k.
76 fullgildra félagsmanna.
Stjórn
Félags járniðnaðarmanna
UTBOÐ
Kröflunefnd óskar eftir tilboðum i máln-
ingu stöðvarhúss og kæliturnaþróa
Kröfluvirkjunar.
Útboðsgögn verða afhent i verkfræðistofu
vorri, Ármúla 4, Reykjavik, gegn kr 5000,-
skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð á sama stað, miðviku-
daginn 18. febrúar 1976 kl. 11.15 f.h.
VERKFRÆÐISTOFA SIGURÐAR THORODDSEN sf
ÁRMÚLI 4 REYKJAVlK SlMI 84499
Verkamannafélagið
Dagsbrún
Félagsfundur
Verður i Iðnó sunnudaginn 25. jan kl. 2.
Fundarefni: Samningamálin og heimild
til vinnustöðvunar.
Félagar fjölmennið og sýnið skirteini við
innganginn.
Stjórnin.
R0DD
JAFNAÐARSTEFNUNNAR
Er skynsemin útlæg?
alþýðu
»
Það fer að verða spurning, hvort
islenzka samfélagið sé skynsemi
gætt. Ef til vill ættum við heldur að
orða spurninguna þannig, hvort
samfélaginu sé stjórnað á grund-
velli skynsemi og þekkingar. Hvort
ráðamenn þjóðarinnar styðjist við
þá þekkingu og þau visindi, sem til
eru i landinu við ákvarðanir sinar,
eða hvort að þeir láti guð og lukkuna
ráða þvi, sem gert er hverju sinni.
Það er vissulega ástæða fyrir okk-
ur Islendinga til þess að leita svara
við slikum og þvilikum spurningum
— hvort við séum ekki i rauninni
vanþróuð þjóð að þvi leytinu til, að
stjórnarhættir okkar markist af
öðru, en skynsemi og þekkingu. Á
frumbýlingsárum íslands sem sjálf-
stæðs rikis var sagt um einn helzta
valdamann þjóðarinnar á þeirri tið,
Jónas frá Hriflu, að hann gengi með
allar áætlanir um fjármálastjórnun
islenzka rikisins i vasabókinni sinni
og tæki ákvarðanir eftir þvi, hvað
kæmi honum i hug hverju sinni. Sú
saga var t.d. um hann sögð, að þeg-
ar hafizt var handa um byggingu
skrifstofuhúsnæðis fyrir stjórnar-
ráðin, sem nú heitir Arnarhvoll, hafi
honum láðst að tilkynna samráð-
herrum sinum, hvað til stæði og að
þeir hafi fengið fregnirnar frá
verkamönnum, sem voru að grafa
grunninn. Þetta er ekki sagt til þess
að kasta neinni rýrð á látinn
heiðurs- og sómamann, þvi oft tókst
Jónasi vel, en svona vasabókar/-
hugljómunarstjórnarhættir eiga
auðvitað að vera jafn fjarri nútim-
anum i landi voru og sú tið, þegar
Island átti vart nokkurn sérmennt-
aðan mann á sviði hagfræði, verk-
fræði, jarðfræði og annarra slikra
visinda.
En hafa islenzkir stjórnmála-
menn i raun sagt skilið við þessa
vasabókarstjórnunarhætti? Hafa
þeir stuðst við þá þekkingu, sem til
er i landinu — þann fjölmenna hóp
sérfróðra manna, sem stjórnvöld
geta nú haft sér til ráðuneytis? Við
íslendingar höfum rika ástæðu til
þess að efa það. Hvað má t.d. ekki
segja um aðferðirnar, sem notaðar
voru af stjórnvöldum i sambandi við
hina miklu endurnvjun fiskiskipa-
flota landsmanna. Til var stofnun —
Framkvæmdastofnun rikisins —
sem sett var á fót til þess m.a. að
gera áætlanir um fjárfestingar og
þeirri stofnun var fengið það verk-
efni að gera áætlun um skuttogara-
kaup enda var þar um að ræða ein-
hverja mestu fjárfestingu, sem is-
lenzka þjóðin hefur lagt i. En hvað
gerðist? Áætlunin var vissulega
gerð og hún er til enn. En hún varð
marklaust og hlægilegt pappirs-
gagn, þvi þáverandi ráðamönnum
þjóðarinnar datt ekki i lifandi hug
að styðjast við umsagnir sérfræð-
inganna i einu eða neinu. Ráðherr-
ann dró einfaldlega sina gömlu
vasabók upp úr rassvasanum,
skráði i hana einn fogara hér og
annan togara þar gegn 85% lánveit-
ingum úr opinberum sjóðum og nú
er svo komið, að okkur er sagt, að
við séum komnir i þann vitahring að
geta hvorki átt og rekið öll þessi skip
né heldur losað okkur við þau.
Hér er siður en svo um einsdæmi
að ræða. Af fjölmörgum slikum
dæmum er að taka. Nýverið hafa
t.d. fiskifræðingar okkar sent frá sér
skýrslur um mjög alvarlegt ástand
fiskistofnana á íslandsmiðum og til-
lögur um ákveðnar aðgerðir. En
rikisstjórnin bókstaflega blæs á
þessar niðurstöður og snýr sér
þannig i málinu að fyrirskipa sér-
fræðingunum að reikna sömu dæm-
in upp aftur og aftur. Og hvað hefur
verið að gerast i orkumálunum.
Ráðist er i tvær virkjunarfram-
kvæmdir — Kröflu og Bessastaðaár-
virkjun — án þess að nokkrar veru-
legar undirbúningsrannsóknir hafi
farið fram og svo, þegar sérfræðing-
ur gerir grein fyrir afleiðingum ó-
stjórnarinnar, þá svarar ráðherra
þvi til, að þetta sé bara „rugl i
hausnum á honum Knúti”. Vasa-
bókin, brjóstvitið, draumarnir eða
hvað svo sem það nú er, sem ræður
ferð ráðherrans, segi, að allt sé i
stakasta lagi.
Ástandið á Islandi i þessum efnum
er að þvi leyti verra, en i svörtustu
Afriku, að þar vita menn ekki betur,
en hér geta menn vitað betur, ef þeir
bara kæra sig um.
MINNING
Séra Einar Guðnason
Þaft er myndarlegt aö koma
heim aö Reykholti, þar sem skól-
inn, prestsetrið og kirkjan blasa
viö, en byggð teygir sig til hliðar.
Athyglin beinist, þegar nær kem-
ur, að styttu Wiegelands af
Snorra Sturlusyni, sem gefur á-
hrifarika mynd af hinum forna
höfðingja og rithöfundi.
Reykholt hefur undanfarna
áratugi átt sinn höfðingja á okkar
tima visu, þar sem var séra Einar
Guðnason prófastur. Hann var
glæsimenni á velli, mikill kenni-
maður og sögufróður svo að af
bar. Almúgamenn, jafnt sem
konungar, fylltust áhuga og lotn-
ingu, er séra Einar gekk með
þeim um staðinn, sagðisögu hans
og skýrði frá kennileitum. Ast
hansá staðnum iklæddist miklum
persónuleika hans, en reisn
Reykholts — og þar meö þjóðar-
innar — varð stórum meiri.
Séra Einari var ekki létt verk
að gegna þannig óskipaður hlut-
verki sem persónugerfi þessa
mikla sögustaðar. Hann háði si-
fellda baráttu við yfirvöld til að fá
gerðar endurbætur og nauðsyn-
legt viðhald fornra og nýrra
mannvirkja. t þessum efnum
starfaði hann með skólastjórum
staðarins og öðrum áhugamönn-
um og náði árangri, þótt seint
yrði hann ánægður fyrir Reyk-
holts hönd. Ný mannvirki skólans
voru byggð til hliðar við hinn
forna sögustað og er þvi tækifæri
fyrir komandi kynslóð að grafa út
göngin við Snorralaug og ef til vill
finna bæ Snorra.
Séra Einar lauk guðfræðinámi
1929 og var vigður til Reykholts
þegar næsta ár. Sat hann þar við
mikla virðing og vinsældir, unz
hann lét af störfum fyrir aldurs
sakir, og fluttust þau hjón þá á
höfuðborgarsvæðið og bjuggu á
Seltjarnarnesi. Hann var lengi
prófastur og naut mikils trausts
innan kirkjunnar.
Eftirlifandi kona séra Einars er
Anna Bjarnadóttir, mikilhæf og
hámenntuð kona, sem alla tið stóð
við hlið manns sins og jók á glæsi-
brag allan við staðinn. Gestkom-
ur voru að vonum tiðar á heimili
þeirra en gestrisni þeirra hjóna
við brugðið og jafnan upplyfting
að heimsækja þau.
Alþýðublaðið
Það má nærri geta, að Reyk-
holtsskóli naut góðs af nærveru
þessara merku hjóna, sem bæði
voru hámenntuð og ágætlega hæf
til kennslu, og störfuðu i áratugi
við skólann. Var þeim mjög um-
hugað um velferð skólans og
framtið hans sem og alls staðar-
ins.
Séra Einar var ljúfmenni og
vildi hvers manns vanda leysa,
glaðlyndur og vinhollur. Hann lét
sér ekki aðeins annt um sóknar-
börn sin, heldur og héraðið og
landið allt, og fylgdist af áhuga
með gangi landsmála.
Það er mikill sjónarsviptir að
séra Einari Guðnasyni, og sam-
ferðamenn hans kveðja hann með
þökk og virðingu. Ekki dugir að
missa trúna á að maður komi i
manns stað, en vandskipað er
rúm þessa kirkju- og andans
höfðingja i Reykholti okkar tima.
Benedikt Gröndal.
Laugardagur 24. janúar 1976.