Alþýðublaðið - 19.06.1976, Page 4

4 IÞRÚTTIR
Stiarnan frá bví í
Miinchen sieur-
strangleg í Montreal
Ludmilla Bragina fagnar sigri.
Sovézki milli-
vegalengdarhlauparinn,
Ludmilla Bragina,
stefnir að sigri í 1500
metrunum á
Olympíuleikunum í
AAontreol í sumar.
Ludmilla þarf líka að
verja titilinn. Hún hafði
nefnilega yfirburði á
vegalengdinni á leikunum
i AAönchen. Þá setti hún
heimsmet í hvert skipti
sem hún hljóp, fyrst í
riðlakeppninni, siðan í
undanúrslitunum og loks í
úrslitunum.
Þá hljóp Ludmilla 1500
metrana á 4.01.4. Það er
ennþá heimsmet, þegar
þetta er skrifað, en að
öllum líkindum verður
það bætt í ár. Ludmilla er
ein þeirra, sem hafa
möguleika á að bæta
metið.
Afar vinsæl.
Bragina, sem er 33 ára
gömul, er mjög vinsæl í
heimalandi sinu. Eftir
Olympíuleikana 1972 var
engin sovézk íþróttakona
sem nálgaðist hana, hvað
vinsældir snertir, ekki
einu sinni stórstjörnur
eins og Olga Korbut eða
Ludrriilla Turicheva.
„Ég skildi þetta ekki sjálf”,
segir hún. „En bréfberinn kom
með bréf til min á hverjum degi.
Meira að segja mörgum
mánuðum eftir sigurinn á
Olympiuleikunum fékk ég að
meðaltali hundrað bréf á dag.”
Bréfritararnir óskuðu henni
til hamingju, báöu um eigin-
handaráritun eða vildu
hreinlega fá æfingardagskrána
hennar.
Byrjaði að æfa 21 árs.
Skýringin á vinsældum
hennar er að hluta til sjálfsagt
sU, hUn er engin glæsistUlka eöa
tizkudrós. HUn er einnig dæmi
um það, aö hægt er að byrja
iþróttaferil sinn, þó maður sé
kominn af barnsárunum, og
samt sem áður náö bezta
árangri.
„Ég byrjaöi ekki reglulegar
iþróttaæfingar fyrr en ég var 21
árs,” segir Ludmilla.
„Fordæmi mitt sýnir, aö það er
aldrei of seint aö byrja.”
Hörð þjálfun.
Sem stelpa var hUn veik-
byggð likamlega. Oft þurfti hUn
aö vera frá skóla i lengri tima
vegna veikinda. Sem táning,
datt henni aldrei i hug að verða
iþróttakona.
„Það er ekkert leyndarmál i
sambandi við framför mina”,
sagði hUn eftir Olympiuleikana
’?2. „Það er bara þjálfun og
æfing, hörð þjálfun og erfiðar
æfingar, daginn Ut og inn. Auk
þess þarf maður aö kunna að
tapa, berjast gegn erfiöleikum,
þreytu og leiðinlegu veðri”.
Þegar Ludmilla Bragina
keppti á Evrópumeistara-
mótinu i Róm, ætlaði hUn að
endurtaka leikinn frá þvi á
Olympiuleikunum. í 1500 m
komst hUn ekki einu sinni i
undanUrslit. 1 3000m var henni
spáð sigrinum, þvi hún hafði
nýlega sett heimsmet á þeirri
vegalengd. En hUn varð að
sætta sig við annað sætiö.
Búin að vera?
Það voru margir sem tóku
þetta sem merki um, að
Ludmilla væri bUin aö ná sinu
bezta i iþróttum, hér eftir myndi
henni aðeins fara aftur og að
hUn væri orðin of gömul til að ná
árangri á stórmótum. En i ár
hefur hUn sýnt annaö. HUn sér-
hæfir sig nUna i 1500 metrunum
og i mai hljóp hUn þá á 4.06.0 i
landskeppni við Breta og sigraöi
i hlaupinu.
800 m endasprettur.
Þegar Ludmilla einokaði 1500
m i Mífnchen, tók hUn enga
áhættu i riðlakeppninni. HUn
hljóp á fullri ferð allan timann,
vildi ekki taka þá áhættu, að
króast inni þegar aö endasprett-
inum kæmi. Af þessu leiddu ný
met. 1 Urslitahlaupinu breytti
hún um aðferð vegna þess að
upphafshraöinn var aö hennar
skapi. Þegar 800 m voru i mark,
jók hUn skyndilega hraðann og
enginn gat fylgt henni eftir.
Ludmilla Bragina tók fyrst
þátt i alþjóðlegu móti á Evrópu-
meistaramótinu 1969. Þá varð
hUn fjórða i 1500m. HUn er nU
ein þeirra, sem er spáð sigri á
þessari vegalengd i Montreol en
þaö veröa margar, sem veita
henni harða keppni.
ATA.
Laugardagur 19. júní 1976
alþyöu'
blaoid
Meirihluti ríkja á
ráðstefnu S.Þ. -
Habitat - vill
þjóðareign lands
„Vegna þess veigamikla hlut-
verks, sem landið gegnir fyrir
alla mannlega byggð, verður ekki
farið með það eins og venjulega
eign, sem lýtur yfirráöum ein-
staklinga og duttlungum hins
frjálsa markaðar.”
Þessi hugsun var kjarni þeirra
skoðana, sem þróunarþjóðir og
margar aðrar héldu fram á
HABITAT, byggðaráðstefnu
Sameinuðu þjóðanna, sem nýlega
fór fram i Vancouver i Kanada.
FulltrUar 135 þjóða sátu þessa
ráðstefnu, og fóru fram Itarlegar
umræður um það, hvernig breyta
mætti hefðbundnum eignaréttar-
hugmyndum tli þer"- að bæta lifs-
kjör mannkynsins,'aö þvi er segir
i frásögn New York Times af ráð-
stefnunni.
Þetta var eitt veigamesta og
erfiðasta vandamál á langri dag-
skrá ráðstefnunnar. Kom fljót-
lega I ljós, að skoðanamunur var
milli þróunarþjóðanna og hinna
iðnvæddu, efnuðu þjóöa.
1 Þriðja heiminum bUa þrir af
fjórum milljörðum jarðarbUa, og
þar eru mörg hundruð milljónir
landlausra bænda og IbUa
fátækrahverfa borganna. Þessu
fólki viröist skifting landsins, sem
oft er i höndum fárra landeig-
enda, vera lykill að lifshamingj-
unni.
Þessar þjóðir voru I meirihluta
við undirbUning ráðstefnunnar,
þegar gerð voru drög að sam-
þykktum um aðgerðir, þar á
meöal til að tryggja þjóðareign
landsins, rikisáætlanir um land-
not, upptöku gróöa af jaröabraski
og skattlagningu gróða, sem
myndast vegna verðhækkana
lands vegna opinberra aögerða.
New York Times segir, að
Sovétrikin og fylgiriki þeirra hafi
tekið undir slikar skoðanir og
sagzt hafa framkvæmt þær fyrir
löngu. Bretland og Japan tóku
einnig undir þessar tillögur, og
fulltrUar Bandarikjanna töldu, að
þessar hugmyndir væru ekki
fjarri þvi, sem framkvæmt hefði
verið I landi þeirra. Þeir sögöu,
aö þriðjungur alls lands i Banda-
rikjunum væri alrikiseign, land-
not væru háð samþykki opinberra
aðila og gróði af fasteignum væri
tekinn með sköttum.
Kanadamenn lögðu fram til-
Ölympíumet í
eiginmannsveiðum?
AAér finnst ég ekki vera
að giftast kóngi. Ég er
fyrst og fremst hamingju-
söm yfir því að vera nú að
giftast manninum, sem ég
elska, segir þýzka stúlkan
Silvia Sommerlath, sem í
dag verður krýnd Svía-
drottning þegar hún giftist
Karli Gústaf Adolf
konungi Svía.
Hinn konunglegi rómans hefur
fengið Svia að þvi er viröist ofan
af öllum hugmyndum um að
hverfa frá konungsrlki til lýö-
ræðis - enda er Sviþjóð i reynd
fyrir löngu orðiö þingræðisriki og
konungurinn er aðeins valdalaus
skrautfjöður. Hann lifir af eigin
eignum og hefur ekki lengur
tekjur af þegnum sinum.
BrUökaupiö i dag er viðburöur
ársins, að minnsta kosti aö þvi er
varðar sjónvarpsstöövar viöa um
heim, og talinn meiri viöburður
en ólympileikarnir, sem settir
verða i Kanada siðar I sumar, og
mun „finni” viðburður en for-
setakosningarnar i Bandarikju-
num i haust.
ViðbUnaður i Stokkhólmi hefur
verið geysimikill - og ekki sizt
öryggisviöbUnaður, þar sem
óttazt hefur verið að skæruliðar
eða mannræningjar kynnu að not-
færa sér svo vel auglýstan atburð
þar sem jafn stór hópur fyrir-
menna er samankominn á einum
stað.
Þaö er við hæfi að þau Karí
GUstaf og Silvia gangi að eigast
skömmu fyrir setningu ólympiu-
leikanna, þvi það var einmitt á
ólympiuleikunum I MHnchen fyrir
fjórum árum, sem þau hittust
fyrst, en þar starfaði Silvia sem
leiösögumaður. Og myndskreyttp
dönsku „vinnukonublöðin” sem
viö fáum siðan i sjópósti með
myndum frá brUökaupinu munu
án efa telja árangur Silviu ólym-
piumet i eiginmannsveiðum, þvi
það hefur alls staðar mátt lesa i
gegn um fréttir og greinar af hinu
væntanlega brUðkaupi hve heppin