Alþýðublaðið - 03.07.1976, Blaðsíða 7

.. Laugardagur 3. júlí 1976
DCGRADVÖL
11
Framhalds-
sagan
Hjúkrunarkonan
meövitandi um þaö, sem var aö
baki hennar.
En hún heyröi ekkert fleir a frá
fjárhúsinu, og Ann, sem nú var
bööuöí köldum svita.hnipraöi sig
saman I skjóli viö steingeröiö, og
skreiö áfram,án þess aö hiröa hiö
minnsta um sársaukann i ökl-
anum. Hún rétti ekki úr sér fyrr
en hún var komin yfir gatna-
mótin, en þá hökti hún áfram eins
hljóölátlega og henni var frekast
unnt meö sokkana I hengslum og
lófana alla rispaöa. Hún mundi
vel, hvað hún haföi heyrt fóta-
takiö greinilega...
Hún var komin alllangt, döur en
hún gat gengiö eölilega. Hún fann
enn til i öklanum, en henni haföi
ekki versnað, og hún gladdist
aöeins yfir þvir aö hún haföi
sloppiö á brott. Þegar hún beygöi
fyrir næsta hom sá hún, hvar
Robert kom hjólandi og teymdi
bæöi hjólin i eftirdragi. — Ég
neyddist til aö taka þau þessi,
sagöi hann. — Ég gat hvergi náö i
bH. Bærinn var dauöur, og allir
steinsváfu, nema Perkins á lög-
reglustöðinni. Er öklinn betri?
Ha, hvað er nú að?
Ann haföi gripiö dauöahaldi i
hjólin og þrýsti þeim aö sér, en
hún var svo óðamála, aö fyrst
skildist ekki orö af þvi, sem hún
sagði. Hún hafði ekki fundiö þaö
fyrr, aö hún skalf frá hvirfli til
ilja... og ekki úr kulda... — Þaö
er... Pyne... i fjárhúsinu... Hann
er með hnif! Ég slapp naum-
lega...
Robert varð alvarlegur. — Og
þér voruð þar ein! Var hann
kominn á undan okkur?
Ann hristi höfuöið. — Nei,
svaraöi hún og tennurnar glömr-
uöu i munninum á henni. — Ég
heföi aldrei sloppiö, ef hann heföi
verið þar. Hann kom gangandi
eftir veginum skömmu eftir, aö
þér fóruð. Hann öskraöi og gaf frá
sér þauóhugnanlegustu hljóö. Ég
læddist út úr fjárhúsinu, þegar
hann kom og faldi mig. Hann var
dýrslegur. Ég sá tunglsbirtuna
glampa á hnifinn. Hann brýndi
hann viö steinana... Ég held, aö
hann hafi lagt sig þarna jnni. Ég
hélt, að ég kæinist aldrei út um
hliöiö. Ég er viss um, aö ég er
orðin hvit fyrir hærum...
Robert snéri hjólunum viö og
lét Ann fá annaö.
— Kunnið þér á hjóli?
— Það... jáð held ég!
— Reynið þaö! Viö veröum aö
flýta okkur til baka. Viö veröum
að láta lögregluna vita. Þér
þurfiö ekkert aö hlifa öklanum.
Ann kinkaöi kolli. Hún skalf
ekki lengur. Þaö var engu lflcara,
en hún væri aö jafna sig. — Ég
skal hjóla, hvaö svo sem ég finn
t». Sve hef ég nuddaö ökl-
ann vei, eg finn ekki nærri þvi
eins mikiö til núna. Já, flýtum
okkur héöan.
Hún kemst erfiMeikalftið á
hnakkinn, eg Aebert settist Hka á
»«t h jál. Húb fann, aö þaö var t»-
MHntega enövett aö hjéla, eg þaa
hjóhiöu til þorpeins.
— Ég ahU yöar efttr á Iggreghi-
stttönni, aagtti hann. - Ég fcsr
ari BHffliuow frá St. Lewis,
þagar þmr kensa. Kanneki get ág
eittbvaö gnrt fyrir Pyne. Gub
oúnn géöur! Þegar ég hugWéi,
hvaö heflh gstaö gerst...
Þaö fér hreflar um Aan. —
Þegiöþér! Ég vfl ehhi bogaa uk
**'■
undrunarsvip.
— Mikið hefur þetta veriö
skelfilegt fyrir yöur, systir, sagöi
hann, þegar Robert haföi lokiö
máli sinu. — Hugsa sér, hvaö
heföi getað komið fyrir. Setjist
þér nú hérna hjá ofninum og hlýið
yöur.
Robert var þegar kominn i sim-
ann og byrjaður aö tala viö geö-
veikrasjúkrahúsiö. Hann leit á
þau hin, þegar hann haföi lagt á.
— Þeir sögöu, aö viö þyrftum ekki
aö biöa. Ég útskýröi nákvæmlega
fyrir þeim, hvar fjárhúsiö væri,
og þeir fara strax þangaö. Þeir
ættu ekki aö lenda i neinum vand-
ræöum, ef hann er sofandi eins og
þér teljið, systir. Jæja, viö skul-
um koma okkur heim.
Ann sat og néri öklann. — Já,
viö verðum aö koma okkur heim.
Get ég fengiö simann lánaöan,
mr. Perkins, ég þarf aö hringja i
Bessie. Hún er áreiöanlega oröin
hrædd um mig.
— Alveg sjálfsagt, systir, sagði
Perkins.
Ann fékk samband viö Bessie.
Hún sagöi henni ekki, hvaö heföi
komiö fyrir, aöeins, aö billinn
væri bilaður, og þau kæmu seint
heim.
Þau fóru aftur út i tunglsljósið
og tóku hjólin, sem þau höföu
fengiö aö láni. Allt gekk vel i
fyrstu, en einmitt, þegar þau voru
að koma að Pete’s Café, en þar
var opiö allan sólarhringinn,
heyröist hviss hljóö frá hjóli Ann.
Hún stökk af baki, og Robert lika.
— Sprungið! sagði hún. —
Þetta var þaö eina, sem á vant-
aöi!
Henni til mikillar undrunar tók
Robert þessu öllu meö ró.
— Það litur ekki út fyrir að við
komumst til Meldersyde fyrr en
með morgninum, sagði hann. —
Ég er aö deyja úr hungri. Eigum
viö ekki að fara inn og vita, hvort
til er steiktur fiskur og franskar
kartöflur?
— Þaö væri indælt! sagöi Ann.
— Ég er lika aö farast úr hungri!
— Kannski er einhver inni, sem
getur leyft okkur aö sitja i, sagði
hann um leið og hann gekk frá
hjólunum. Þau fóru aö veitinga-
húsinu. Þar var bjart og vinalegt
og hlýtt og f jörugt lag var spilaö á
plötusjálfsala.
A bilastæöinu umhverfis
veitingahúsiö var krökkt af vöru-
bflum. Bflstjórarnir höföu senni-
lega litiö inn til aö hvila sig og fá
sér matarbita. Ann brosti, þegar
þau komu inn. Þaö var eitthvað
svo gott að koma þangaö, og þaö
var skemmtilegt, aö komast aö
raun um aö Robert Moore gat
verið alveg eins og aörir ungir
menn. Hann haföi ekki hvæst á
hana i eitt einasta skipti frá þvi,
að þetta haföi komiö fyrir.
Þau settust viö eina beröiö, sem
viö voru tveir lausir stélar. Unga
meMMrnir tveir, sem sátu meö
hrúgaöa diska fyrir framan Mg,
heiisuöu A»n og Robert brosafiw
«g héidu áfrana að barða. Af-
greiöstestúlkait kom þeirra afl
heilsaöi An* giaöiega. Airn Ofl
Haðert höfðu tekið á raétr. baeúi
systur hemar fyrir vifcu. — GaM
héfcW, flaktar, gatt fcv«M, epe»fcr,
sagði húa viafljaralaga. — Veruk
þáö aö vfcma?
Am ktefcafli fcalh. — At, það
fcoat iefci að tteneingey méMun «fl
við urðum að fcjéia fcingað.
Hvernig Hðwr ðreagnaM,
- Vei' aagði Doraöiy fcroaaaáh
__ mjr na&mn TMTIftMI MÍAn
mnrfcur. Sve fcttkm Mfck? Ca aé
éfcemai!
— ViðwMrMBi aðvoaasttilaðiá
að sttja i tfl Meldersyde, sagjði
Rofcert. Aaaar uogu maaBaaaa
viö borðrö hætti aö boröa. — Ég ok
Ég veit þið trúið þessu
ekki. Ég faun biíunina
sjálf, það var sprungið
öryggi
Nú megið þér senda
konuna mina inn
Fréttagetraun
Til að koma i veg fyr-
ir allan misskilning
siðar meir, skal það
tekið fram, að hugsan-
legt er, að spurt verði
úr Amerikublaði Al-
þýðublaðsins, sem út
kemur á morgun, i
næstu getraun. Þess
vegna eru menn beðnir
að gleyma ekki að lesa
það lika.
sem hefet 6. júli. Hvar veröur
mótiö haldiö?
3. Hvað heitir leikhússtjóri
Leikfélags Reykjavikur?
4. Hvaö taka margir sundmenn
þátt i Olympiuleikunum fyrir
tslands hönd aö þessu sinni?
5. Hvaö heitir ritstjóri
Æskunnar?
6. Hvaöa liö er efst i fyrstu
deildinni i knattspyrnu?
7. Hvaö hækkuöu laun mikiö frá
og meö 1. júli?
8. A hvaöa blaösiöu var sjón-
varpsdagskráin í gær?
9. Hvaö heitir hættulegasti
keppinautur Fords forseta viö
útnefningu forsetaefnis repu-
blikana-flokksins?
10. Hver var lokasögnin i
bridgeþættinum i gær?
-niJQfq 9 01
-aeðeau pieuon ‘6
•gfl ] nja
iiiioiusjjBjssdjRAu^Cs ‘pjjjsgep
-SdJBAUOÍS UlSua JEA QBtJ ‘8
•%S8‘8 uia -i
•jniBA 9
•sjjoqnSua JnuijJO S
1. Hver er maðurinn?
•Jinppegoquuia sjpSiA 'E
2. Stórmeistararnir Friörik -ipuBiioH I uiepjajsuiv 1 'Z
Ólafsson og Guömundur Sigur-
jónsson munu taka þátt i móti, uossjeuia uiuaAS ‘I
\ M L HEI .ausn -GARKR annarsstaðar OSSG í blaðinu ÁT AN
VL* KRfíKK^ KfíRLl fíl/DPi 5 KflN -Ffí &£RT mú 5/ ORD Rmu2 PrJ. Lorr VOá £rvÐ.
4 S'/fíLuR\K£R/r)fí —, nLT ~yfípis
For/v mfíDvR
mERRR STj’ÖRtW SP'fírn- bl'oð
HLÝJfí ÖLVU py/jflv RE/iájft Sjb/n/V
/OO ’fíR Fvfíöfí fuGLfíR
/Vfíut/fí urfí /ÍÐfíR 2E/NS 5 VfíRTuR L/TuR
L ► :
aoR/B ’/i F/fL /B -r/&u/n PÚFJ < srkrr TórV/V fíNJ
JfífíT FLA66 *
f fíu/nu AUKI ’fí my/vþ fív'BL. PfífNfíR
S'v/F-r SKfíRi) RErr, 59/v/v! UNtb ,, LlfVÓ
kóp’/fí VrWfíN T0KMM6 u#<& 'viV/
P PfííPM
ÍU6LM LEJJ< FJFL.
Tfíur /tÚSíM. s yjvjux HR/cSS -^r £ ■' j ' ' UU ■ HRPik
rxk HtJFuV hlutj /3**6 roAuKE)
iLLSkfí PLÓN %/ (ÍtíjT/ . 2 vmk
YbtmTÍ. 'fNExT/
SXfnHL
IsÁ ■JPX. FfiAé
SPfíRK fíR 4