Alþýðublaðið - 21.09.1976, Blaðsíða 2

2
/FRÉTTIR
Þriðjudagur 21. september 1976
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri
og ábyrgðarmaður: Árni Gunnars-
son. Fréttastjóri: Bjarni Sigtryggs-
son. Útbr.stj.: Kristján Einarsson,
simí 14900. Aðsetur ritstjórnar er I
Siðumúla 11, simi 81866. Augiýsinga-
deild, Alþýðuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi 14906. Áskriftar -
simi 14900. Prentun: Blaðaprenti h.f. Askriftarverð: 1000
krónur á mánuði og 50 krónur i lausasöiu.
alþýðU'
Val Magnúsar
H. Magnússonar
A fundi kjördæmisráðs Alþýðuflokksins í Suður-
landskjördæmi, sem haldinn var í Vestmannaeyjum á
laugardag og sunnudag varð Magnús H. Magnússon,
fyrrum bæjarstjóri í Eyjum, við þeim eindregnu til-
mælum f ulltrúaráðsins að skipa efsta sæti á lista Al-
þýðuf lokksins í kjördæminu við næstu Alþingiskosn-
ingar.
Mikill einhugur var um þetta val Magnúsar. Það er
mikið fagnaðarefni fyrir Alþýðuflokkinn að svo vel
skyldi takast til um val á f rambjóðanda. Magnús H.
Magnússon nýtur mikils trausts fyrir störf sín í þágu
Vestmannaeyjakaupstaðar, hann er þekktur fyrir
dugnað og framsýni og hefur átt stóran þátt í fylgis-
aukningu Alþýðuflokksins í Vestmannaeyjum.
Ymsum hef ur komið á óvart hve tímanlega ákvarð-
anir hafa veriðteknar um efsta mann á lista f lokksins
í Norðurlandi vestra og nú með vali Magnúsar H.
Magnússonar í Suðurlandskjördæmi. I báðum þessum
kjördæmum eiga f rambjóðendur mikið verk að vinna.
í Suðurlandskjördæmi hefur f lokkurinn ekki átt þing-
mann og þar þarf mikið að starfa eigi meiri árangur
að nást. Það er því áríðandi að f rambjóðendur fái ríf-
legan tíma til að undirbúa kosningabaráttuna. — (
tveimur fyrrnef ndum kjördæmum hefur ríkt einhug-
ur um val frambjóðenda í efsta sæti, og er það mikiil
styrkur fyrir frambjóðendur í þeirri baráttu, sem
framundan er.
Laun opinberra
starfsmanna
Nú er Ijóst, að mörg félög opinberra starfsmanna
munu ekki lengur una ástandinu í kjaramálum. Á
næstunni má búast við óbeinum vinnustöðvunum,
svipuðum og Starfsmannafélag sjónvarpsins hefur
gripið til.
Ljóst er, að deila má um aðgerðir af þessu tagi. Úr-
skurðað hefur verið um laun ýmissa starfshópa, sem
þeir vilja ekki við una, þótt löglega sé að staðið.
Óánægja opinberra starfsmanna hefur magnazt mjög
á undanf örnum vikum og mánuðum og verði ekkert að
gert má búóst við algerri upplausn í röðum þeirra.
Þótt menn deili um lagalega hlið þessa máls er það
engum vafa undirorpið að launakjör opinberra starfs-
manna eru algjörlega óviðunandi.
Ríkisvaldið hefur ekki viljað taka mið af þeim
launum, sem greidd eru á almennum vinnumarkaði,
þótt lág séu. Með launastefnu sinni hef ur ríkisvaldinu
á undanförnum árum og jafnvel áratugum tekizt að
hrekja í burtu f jölda af hæfum starfsmönnum, sem
ráðizt hafa til hins opinbera.
Það alvarlegasta í þessu máli er þó það, að ríkis-
valdið hef ur ekki gert minnstu tilraun til að höggva að
rótum meinsins. Ekkert hefur verið gert til að auka
hagræðingu í opinberum stofnunum, bæta vinnubrögð
og menntun starfsfólksins. í mörgum opinberum
stof nunum ríkir slíkt stjórnleysi að vinstri höndin veit
ekki hvaðsú hægri gerir og mörg mál fljóta inn í eilífa
hringiðu vankunnáttu og skriffinnsku.
Ekki er vafi á því, að með betri vinnubrögðum
mætti fækka verulega starfsmönnum og gera aðra
hæfari til að gegna skyldum sínum. Það hefur lengi
verið opinbert leyndarmál, að stjórnmálamenn hafa
notað opinberar stof nanir til að ráða þangað háttvirta
kjósendur, án tillits til hæf ileika og getu. Þetta er Ijót-
ur leikur, sem gerir vandann enn meiri á sama tíma
og góðir starfskraftar hrökklast frá hinu opinbera
vegna smánarlauna.
Sem dæmi um launakjör ríkisstarfsmanna má geta
þess, að um það bil helmingur félaga í Starfsmanna-
félagi ríkisstofnana, en í því er nær þriðjungur allra
opinberra starfsmanna, tekur laun samkvæmt launa-
f lokki B7 og þar fyrir neðan. Þar eru hámarkslaun 81
þúsund krónur á mánuði eftir 6 ára starf. Rúmlega 50
til 70 þúsund krónur á mánuði eru nokkuð algeng laun.
Talið er, að meðal fjölskylda þurfi um 150 þúsund
krónur á mánuði til að framfleyta sér.
Ríkisvaldið verður að átta sig á því, að stöðugt karp
þess um krónur hljómar hjákátlega um leið og millj-
ónir króna fara í súginn vegna ónógrar hagræðingar
og skipulagsleysis í stofnunum þess. — áG
»ÞV( FYRR SEM MENN VITA
AÐ HVERJU ÞEIR GETA
GENGIÐ - ÞVf BETRA«
Alþýöublaöið átti stutt spjall
við Magnús H. Magnússon.
„Hvernig hugsar þú til þess-
arar nýju baráttu, Magnús, sem
þú hefur nú ákveðið að takast á
hendur?”
„Það hefur nú ekki gefizt
langur timi til þess að hugleiða
það sizt i einstökum atriðum.
Þetta verður hörð barátta, en
auðvitað verður reynt að gera
sitt bezta.”
„Já. Þú hefur nú komið í
kaupstað fyrr i baráttu, þó hún
hafi verið nokkuð annars eölis
að vissu marki. En hvað segir
þú um þá ákvöröun, að birta
framboð svo snemma?”
„Ég tel, að það sé á allan hátt
eðlilegt. Þvi fyrr, sem menn
vita að hverju þeir geta gengið,
þvi betra. Um leið og framboð
hefur verið birt, hefur fram-
bjóðandi allt aðra stöðu i þvi að
vinna fyrir málstaöinn.”
„Telur þú ekki að styrkur
flokksins i Eyjum sé jafnmikill
- rætt við Magnús
H. Magnússon
og t.d. i bæjarstjórnarkosning-
unum siðast?”
„Um það er auðvitað ekki gott
að segja, þvi linurnar i Alþingis-
og bæjarstjórnarkosningum eru
óviöa þær sömu. En ég lit svo til,
að við séum ekkert að fara á
hæli, nema siður sé.”
„Þessi ólæti ihaldsins i bæjar-
stjórn hafa ekki haft nein nei-
kvæð áhrif fyrir flokkinn, sem
varð að taka við?”
„Það held ég fráleitt. Senni-
lega hafa þau frekar þjappað
mönnum saman, að minnsta
kosti um velferðarmál Vest-
mannaeyinga”.
„Eruð þið nokkuð farnir að
leggja linur um baráttuna, sem
framundan er?”
„Nei, ekki verulega. Við höf-
um þó i athugun hvort við ger-
um blaðiö okkar, „Brautina” að
kjördæmisblaði. En ákvörðun
hefur ekki verið tekin um það
enn. Hinsvegar teljum við gagn-
legt, að rödd flokksins hér i
kjördæminu geti heyrzt viðar en
nú er raunin.
„Þakka þér fyrir spjallið,
Magnús, og allar góðar óskir
okkar fylgja þér á leið.”
Gylfi Þ. Gíslason:
Stofnun Samtakanna var eitt
af ógæfusporum f sögu ís-
lenzkrar alþýðuhreyfingar
Alþýðublaðiö haföi samband
viö Gylfa Þ. Gislason formann
þingflokks Alþýðuflokksins í
gær og leitaði álits hans á á-
lyktun þeirri sem samþykkt var
á kjördæmisráðstefnu Samtaka
frjálslyndra og vinstri manná á
Vestfjörðum.
Ég taldi og tel enn að stofnun
Samtakanna á sínum tima, hafi
verið eitt af ógæfusporunum i
sögu islenzkrar alþýðu-
hreyfingar, sagði Gylfi Þ. Gisla-
son.
Aðal forgöngumenn Sam-
takanna voru menn, sem starf-
að höfðu i Alþýöubandalaginu
og Framsóknarflokknum. Þeir,
sem verið höfðu i Alþýðubanda-
laginu, sáu, að þeir áttu ekki
samleið með kommúnistunum
sem þar ráða.
Og þeir sem verið höfðu i
Framsóknarflokknum, sáu,
hversu afturhaldssamur sá
flokkur er i raun og veru. Þat
sem ég tel að þessir menn hefðu
áttaðgera, var að ganga strax i
Alþýöuflokkinn og efla hann
eins og Björn Jónsson gerði sið-
ar. Þess vegna var mjög eðli-
legt, að fljótlega væri fariö að
vinna að sameiningu Alþýðu-
flokksins og Samtakanna, og
var það mál farið að nálgast
lokastig, þegar Samtökin
sundruðust, eins og kunnugt er,
enda var þá komið I ljós, aö þeir
menn höfðu tekiö forystu sam-
takanna i sínar hendur, sem
einskis mátu þann tilgang, sem
talin hafði verið réttlæting fyrir
stofnun flokksins.
Ég fagna þeirri ályktun, sem
kjördæmisráðstefna Sam-
takanna á Vestfjörðum hefur
gert, ef hún táknar það, sem ég
tel hana hijóta að tákna, að
Samtökin muni ekki bjóða fram
i næstu kosningum, en forystu-
menn þeirra og fylgismenn leita
samstarfs við Alþýðuflokkinn.
Ef það hefði gerzt fyrir 5 árum,
væri eflaust ýmislegt öðru visi i
islenzkum stjórnmálum, en nú á
sér stað.
Flokksþing Alþýðuflokksins,
sem haldið verður siðari hluta
októbermánaðar, mun að sjálf-
sögðu ræða þessi mál i heild og
marka stefnu flokksins i þessum
efnum, sagði Gylfi Þ. Gislason
að lokum. —JSS.
y
Kjartan Jóhannsson, varaformaður Alþýðuflokks
ins, um úrslit sænsku þingkosninganna-
B0RGARAFL0KKARNIR
TAKA VIÐ STERKU BÚI
þvf efnhagsmálastjórn jafnaðarmanna hefur verið til fyrirmyndar
A undanförnum árum og ára-
tugum hefur þvi oft verið spáð
að nú hlyti stjórn jafnaðar-
manna i Sviþjóð að falla, en allt-
af tókst jafnaðarmönnum þar
að halda áfram um stjórnvöl-
inn. Ósigur þeirra nú er eigin-
lega álika ótrúlegur og sigrar
þeirra hafa stundum veriö áður,
þvi aö sænsku jafnaðarmanna-
stjórninni hefur á seinasta kjör-
timabiii sinu tekizt að f jölga at-
vinnutækifærum, hafa hemil á
verðbólgu og auka tekjur fólks-
ins, þannig að þar eru nú hæstu
þjóðartekjur á mann i heimin-
um, á sama tima og atvinnu-
leysi, verðbólga og kreppa hefur
hrjáð hliðstæðar iðnaðarþjóöir.
Væntanleg rikisstjórn borg-
araflokkanna tekur þvi við
sterku búi, en borgarafiokkarn-
ir sænsku eru ósamstæðir og
erfitt að leiða getum að þvi
hvernig þeim tekst til við stjórn-
ina.
Þótt sænskir jafnaðarmenn
hafi verið samfleytt við völd i 44
ár, hafa þeir þó ekki ævinlega
haft meirihluta á þingi.
Kommúnistar hafa stundum
varið ríkisstjórn þeirra faiii eins
og s.l. þrjú ár. A sjötta áratugn-
um mynduðu jafnaðarmenn
samsteypustjórn með bænda-
flokknum, sem rikti í nokkur ár.
Og j kosningunum 1956 náðu
borgarafiokkarnir eins og nú
meir en helmingi atkvæöa, þótt
þeim tækist þá ekki að ná sam-
stöðu um stjórnarmyndun og
jafnaðarmenn sætu þvi áfram.
Nú bendir hins vegar flest tii
þess að borgaraflokkarnir muni
mynda rikisstjórn.
tslenzkir jafnaðarmenn
harma kosningaósigur sænskra
jafnaöarmanna. En okkur er
lika ljóst að sænski jafnaðar-
mannaflokkurinn er sterkur og
samhentur, og allt eins má bú-
ast við þvi að ekki liði á löngu
þar til hann heldur um stjórn-
vöiinn á ný.