Alþýðublaðið - 10.01.1978, Blaðsíða 2

Þriðjudagur 10. janúar 1978 *£ýj*?*‘
-----------------------—---—
Fylkismenn
fá glæsilegt
vallarhús
Síðastliðinn föstudag
afhenti borgarstjórinn í
Reykjavík formanni
íþróttafélagsins Fylkis í
Árbæjarhverfi, lykla að
nýju vallarhúsi.
Hús þetta, sem jafn-
framter félagsheimili, er
270 fermetrar að stærð. í
því eru búningsherbergi
fyrir rúmlega 100 manns,
tvö böð og þurrkherbergi,
herbergi fyrir dómara og
kennara, varðarherbergi
og geymslur. Einnig er
salur fyrir f undi og minni
samkomur, þar sem að-
staða er til kaffiveitinga.
Húsið er ætlað til að
þjóna þeim velli, sem
þegar hef ur verið gerður,
svo og þeim tveimur
grasvöllum, sem áætlað
er að gera norður af hús-
inu. Ennfremur er svo
ráð fyrir gert, að ef í
framtíðinni verður byggt
íþróttahús verður auð-
veldlega hægt að tengja
Hi6 nýja vallarhús Fylkismanna. AB-myM:— GEK
það við þetta vallarhús,
þannig að böð og búnings- .
herbergi nýtist.
Bygging vallarhússins
hófst siðari hluta árs 1975
og lauk nú í desember.
Húsið er teiknað af
Teiknistofunni s.f., Ár-
múla 6.
Bókmenntaverdlaun Noröur-
landaráðs
Mánasigð eftir
Thor og
Fátækt fólky
eftir Tryggva
Emilsson,
— Njörður P. Njarðvík er
formaður dómnefndar
Dómnefndin, sem
ákveður bókmennta-
verðlaun Norðurlanda-
ráðs, kemur saman til
fundar í Kaupmanna-
höfn 11. janúar n.k. Að
fundinum loknum verð-
ur tilkynnt hver hlýtur
bókmenntaverðlaunin
1978. Verðlaunin nema
nú 75 þúsund dönskum
krónum. Þau verða af-
hent 19. febrúar i ósló,
þar sem 26. þing
Norðurlandaráðs verður
haldið.
Eftirtalin verk voru tilnefnd
fyrir úthlutun bókmenntaverð-
launanna aö þessu sinni:
Danmörk:
Elsa Gress: Salamander (skáld-
saga 1977)
Tage Skou-Hansen: Den harde
frugt (skáldsaga 1977)
Finnland:
Ralf Nordgren: Det har aldrig
hant (skáldsaga 1976)
Pentti Saarikoski: Dansgolvet pa
berget (ljóö 1977)
Isla nd:
Thor Vilhjálmsson: Mánasigð
(skáldsaga 1976)
Tryggvi Emilsson: Fátækt fólk
(sjálfsævisaga 1976)
Noregur:
Kjartan Flögstad: Dalen Port-
land (skáldsaga 1977)
Stein Mehren: Det trettende
stjernebilde (ljóð 1977)
Sviþjóð:
Elsa Grave: Slutförbannelser
(ljóð 1977)
Sara Lidman: Din tjánare hör
(skáldsaga 1977)
1 dómnefndinni sitja fyrir Is-
lands hönd. Þeir Njörður P.
Njarðvik, sem er formaður dóm-
nefndarinnar, Hjörtur Pálsson,
dagskrárstjóri og Andrés Björns-
son, útvarpsstjóri.
Breytirtg úr hrepp f kaupstað:
„Þýðir auk annars
virkara lýdrædi”
— segir Óli Þ. Gudbjartsson, oddviti
Á sunnudaginn fór
fram skoðanakönnun á
Selfossi, þar sem kannað
var hvort menn væru
hlynntir því, að Selfoss
fengi kaupstaðarréttindi.
Á kjörskrá voru 1944 og
þar af greiddi aðeins
rúmlega helmingur at-
kvæði eða um 54%. Já
sögðu 751 en nei sögðu
287. Það voru því tæplega
72% þeirra, sem þátt tóku
i skoðanakönnuninni
fylgjandi tillögunni.
En hvað breytist, ef Selfoss
veröur kaupstaður? Þessa
spurningu lögðum við fyrir Öla
Þ. Guðbjartsson, oddvita.
— Það verða ýmsar breyting-
ar, sem eru náttúrulega þær
sömu hér og annars staðar. Þaö
má þó sérstaklega nefna ein
fjögur atriði.
I fyrsta lagi má nefna, að
þessu fylgir aukið sjálfstæði
fyrir sveitarfélagið.
I annan stað má nefna, að
þessari breytingu fylgir vafalit-
ið aukin samkennd ibúanna.
Með breytingunni finna menn
meira fyrir þvi, að kaupstaður-
inn er ein sjálfstæð heild.
I þriðja lagi álft ég aö þessu
fylgi virkara lýöræöi. Ég held,
að i kaupstöðunum sé virkara
lýðræði I stjórnun en i hrepps-
félögunum. Sem dæmi má
nefna, að i kaupstöðunum er
bæjarráð sem er framkvæmda-
stjórn með bæjarstjóra og þar á
rikjandi meirihluti og einnig
minnihluti fulltrúa, þannig að
minnihlutinn er orðinn aðili i
framkvæmdastjórninni, sem
tæplega er i samstarfi meiri- og
minnihluta i venjulegri hrepps-
nefnd.
I fjórða lagi má nefna fjár-
hagshliðina. Sýslusjóðsgjald og
sýsluvegarsjóðsgjald fellur nið-
ur og ekkert gjald kemur i stað-
inn. Þessi gjöld voru rösklega 11
milljónir á siðastliðnu ári eða
um 7% útsvaranna undanfarin
ár, en eru mjög mismunandi hjá
hinum ýmsu sveitarfélögum.
Þáð munar um minna en þessi
7%.
Er þátttakan i könnuninni
rúmlega helmingur, ekki óeðli-
Iega litil?
— Það tel ég ekki. I fyrsta
lagi má nefna, að hér var ekki
um venjulegar kosningar að
ræða, aðeins skoðanakönnun. í
annan stað má nefna, að nokkur
hópur er hreinlega ekki heima
og utanstaðakosning var engin.
Það er vetur og talsverð hálka,
sem gæti hafa hindraö fullorðið
fólk frá að kjósa. Lítill áróður
var fyrir þessar kosningar og
engin smölun utan eðlilegur
kunningjaakstur. Þegar á allt
þetta er litið tel ég að þátttakan
I skoðanakönnuninni hafi verið
eðlileg. Flest allir sveitar-
stjórnarmennirnir voru búnir
að skrifa um málið i svipuöurn
dúr, svo þaö er engin spenna i
kringum þetta. Það var engin
dreginn á kjörstað.
Hver voru helztu rök andstæð-
inga tiliögunnar?
— Það var aldrei rökrætt.
Það komu aldrei fram nein rök
á móti I almennri umræðu. Hins
vegar held ég að þeir sem
greiddu atkvæði á móti hafi af
einhverjum ástæðum ekki viljað
rjúfa tengslin við sýsluna.
Margir eru upprunnir úr næsta
nágrenni. En það er margs kon-
ar samstarf við nágranna-
byggðirnar sem ég held að hljóti
að haldast.
Nú er næsta skrefið það, að
sveitarstjórnin mun ræöa mál-
ið. Ef þetta fer eins og ég held
það fari, verður leitað til þing-
manna kjördæmisins og þeir
beðnir um að flytja frumvarp á
Alþingi. Eg reikna meö, að Sel-
foss verði orðinn kaupstaður frá
og með næstu sveitarstjórnar-
kosningum.
—ATA.
?TBrjóstgódir forstjórar”
og samvinnustarfsmenn
„Eins og er, mun tæp-
ast gert ráð fyrir Lands-
sambandi samvinnu-
starfsmanna i kerfinu.
Greinilegrar varkárni
gætir hjá forráðamönn-
um i samvinnuhreyfing-
unni gagnvart allri
formlegri viðurkenn-
ingu á félagslegri stöðu
LíS sem heildarsam-
taka allra samvinnu-
starfsmanna. Á hinn
bóginn gætir vissrar tor-
tryggni hjá forystu-
mönnum i verkalýðs-
hreyfingunni gagnvart
LÍS, eins og nýgerð
samþykkt miðstjórnar
ASÍ ber vitni um, þar
sem varað er við svo
kölluðum „fyrirtækja-
félögum” og samtökum
þeirra”.
Þetta segir Reynir Ingibjarts-
son meðal annars j leiðara
HLYNS, málgagns samvinnu-
starfsmanna, en þar er fjallað um
fjárhagslegt og félagslegt sjálf-
stæði LIS. Segir Reynir, að það
séu „brjóstgæði forstjóra og
framkvæmdastjóra úti i bæ, sem
geri LIS kleift að starfa i dag og
standa að útgáfu Hlyns”.
Segir i leiðaranum að treysta
þurfi grunn LIS sem bezt og að
mönnu- 'erði að skiljast að
þróttmikiö starf samtaka sam-
vinnustarfsmanna komi heildar-
hagsmunum sam vinnuhreyf-
ingarinnar til góða á margvísleg-
an hátt. Hins vegar vilji sam-
vinnustarfsmenn hafa jörð til að
standa á og rétt til að ákvarða i
eigin málum að einhverju leyti.
Beri að viðurkenna i reynd að
landssambandið sé orðið full-
veðja samtök, sem hafi burði til
að fást við margþætt félagsleg og
hagsmunaleg málefni samvinnu-
starfsmanna.
„Starfsmenn kaupfélaganna
munu spyrja hinnar sigildu
spurningar: ,,Er Samband-
ið fyrir kaupfélögin eða
kaupfélögin fyrir Sam-
bandið?” Á sama hátt spyrja
ýmsir, hvort LIS starfi fyrst og
fremst fyrir þá, sem búsettir eru
á Reykjavikursvæðinu, eða gæti
þess, að starfsemin komi öllum
samvinnustarfsmönnum sem
jafnast til góða og i reynd er litið
á LtS sem hagsmunasamtök á
margan hátt”, segir i leiðara
Hlyns.