Alþýðublaðið - 07.03.1978, Qupperneq 9

Þriðjudagur 7. marz 1978.
9
Blygdunarlevsi!
Kr ónutölupólitik!
Stuðningsblöö rikisstjórnar-
innar virðast hafa komizt i feitt
á siðustu timum. Nú er sunginn
söngur, sem allur gengur i þá
átt, að launþegasamtök lands-
ins sjái ekki annað en að fá sem
flestar krónur i laun, en hirði
ekki um verðgildið, það er að
segja kaupmáttinn!
Hér er vitanlega farið með
meiri öfugmæli en jafnvel
Mogganum og Timanum er
sæmandi, þó ekki séu nú gerðar
hærri siðferðiskröfur en þessi
skötuhjú standa venjulega und-
ir.
En flest er i neyðinni nýtandi,
sem á þeim sannast. Hver og
einn, sem lagði það á sig að
horfa og hlusta á Kastljósþátt-
inn i sjónvarpinu siðastliðinn
föstudag, hlaut að komast að
þeirri niðurstöðu, að einmitt
það, sem bæði fulltrúi ASÍ,
Snorri Jónsson, og fulltrúi at-
vinnurekenda, ólafur Jónsson,
voru algerlega sammála um, að
það væri auðvitað kaupmáttur
launanna, sem gilti. Og það
varð raunar ekki betur séð og
heyrten að báðir hefðu sama á-
hugann á að ná þvi marki að
vernda kaupmáttinn.
Þetta er raunar ekki neitt ný
saga fyrir þá, sem hafa vitað
um samstöðuna að undanförnu,
og það ætti öllum að vera vor-
kunnarlaust.
Áður en hreyft var við samn-
ingum siðast, lögðu bæði laun-
þegar og atvinnurekendur fram
sameiginlegar tillögur til núver-
andi rikisstjórnar, sem gengu
sterklega í þessa átt.
Menn kunna eflaust að spyrja.
Hversvegna voru þessar tillög-
ur fyrst og fremst sendar rikis-
stjórninni? Eigum við ekki við
að búa samningafrelsi?
Svarið við þvi er afar einfalt. í
þessum tillögum fólst, að veru-
lega hefði þurft aö breyta um
stjórnarstefnu i efnahagsmál-
unum, hverfa frá handahófs- og
bruðlstefnu stjórnarinnar, en
taka upp virkara aðhald en hún
hefur rekið. Hér við bætist, að
sitthvað af tillögunum þurfti
lagastoð, sem þessi samtök
höfðu ekki á sinu valdi.
Fullyrða má, að ef rikis-
stjórnin hefði hlýtt á raddir
þessara reyndu samtaka, hefðu
siðustukjarasamningarrunnið i
allt öðrum farvegi. Og þaö er
næsta trúlegt, að ekki hefði
þurft að gripa til neyðarráðstaf-
ana nú, enda varla sæmilegt i
einhverju mesta góðæri, sem
stjórnvöld hafa búið við. Hroki
valdamanna var hinsvegar slik-
ur, að þeir töldu sig ekki einu
sinni þurfa að svara tilmælum
samtaka vinnumarkaðarins,
hvað þá gera nokkra tilraun til
samkomulags!
Þetta eru staðreyndir,
sem ekki verður
framhjá gengið.
Þess i stað var sukkinu haldið
áfram, te kin lán á lán ofan, sem
hafa svo valdið gersamlega ó-
þarfri spennu á vinnumarkaðn-
um, álögur á almenning siaukn-
ar og verðlag keyrt upp úr öllu
hófi.
Það væri næsta fróðlegt að fá
haldbærar útlistanir á þvi hvað
annað launþegasamtökin gátu
gert en að freista þess að ná aft-
ur glötuðum kaupmætti með
hækkunum i krónutölu, undir
þessum kringumstæðum.
Sú staðreynd er of kunn, til
þess að ræða þurfi i löngu máli,
að opinber fyrirtæki, þar með
talinn rikissjóður, hafa gengið i
fararbroddi fyrir slikum hækk-
unum.Sveimérekkiaðfurða þó
stuðningsmenn og stuðnings-
blöð hennar standi gapandi yfir
þeim niðurstöðum, sem þannig
hafa fengizt!
A þennan hátt hefur almenn-
ingur mátt sjá buxurnar siga
neðar og neðar á stjórnarherr-
unum, unz þær eru komnar nið-
ur á hæla.
Þau axlabönd, sem aðilar
vinnumarkaðarins vildu láta i
té, voru ekki þegin, og þvi er til-
gangslitiðfyrir þá háu herra, að
koma nú berrassaðir fram fyrir
.ólkið og ætlast til einhverrar
vorkunnsemi!
AUt fram að siðustu kjara-
samningum, voru launamenn —
lika að dómi stjórnvalda —
mjög hófsamir i launakröfum
og vildu reyna til þrautar, að
sveigja stjómvöld inn á skyn-
samlegar brautir, en allt kom
fyrir ekki. En ekki nóg með
þetta.
Þegar við, sem og aðrar þjóð-
ir, stóðum frammi fyrir hinni
gifurlegu hækkun á oliuverði
forðum, sýndu opinberir starfs-
menn þann þegnskap, að sémja
um mjög svo hófsamlegar
launabætur. Þakkirnar fyrir
það voru svo þær, að hófsemi
þeirra varhöfði skimpingum og
talað um „oliusamninga”!
Mættu stjórnarmálgögnin vel
minnast þess nú og framvegis i
fimbulfambi sinu um harð-
drægni opinberra starfsmanna.
Þó horfiðværii bili frá þeim
fýrirætlunum stjórnarinnar að
taka óbeinu skatta út úr visitöl-
unni, og hafa á þann hátt frjáls-
ar hendur til að gera alla kjara-
samninga minna virði en papp-
irinn, sem þeir væru skráðir á,
mega menn vita, að það er
geymt en ekki gleymt á stjórn-
arheimilinu.
Það er raunar rétt, að aðrar
þjóðir, hafa farið svipaðar leið-
ir. En þá er þvi við að bæta, að
samtimis hefur niðurgreiðslum,
sem vissulega tiðkast viðar en
hér, einnig veriö kippt út Ur
verðlagsvisitölunni. Hér var
hinsvegar ætlunin að nota þær
til þess að halda visitölunni
niðri, en hækka óbeinu skatt-
ana, þegar áhrifa þeirra gætti
ekki á verðlagsvisitöluna!
Hér er þvi um að ræða meiri
ósvifni og blygðunarleysi gagn-
vart almenningi en vart hefur
orðið um langan aldur, ef ekki
er algert einsdæmi á ferð.
Vist má játa það, að aðgeröir
launþega nú siðast geta verið
umdeilanlegar. Jafnan orkar
tvimælis þá gert er.
Hitt er annað, að aðgerðir
stjórnvalda með riftun kjara-
samninga eru ekki umdeilan-
legar i árferði sem þessu. Þær
eru blygðunarlaus tilraun til
þess að freista þess að grunn-
festa vald og viðgang þess
skattsvika- og braskaralýðs,
sem rikisstjórnin ber mest fyrir
brjósti. Það er nú orðið lýöum
ljóst.
Oddur A. Sigurjónsson
í HREINSKILNI SAGT
Alþjódasamband frjálsra verkalýðsfélaga:
. • <
Alþjóðasamband frjálsra
verkalýðsfélaga hefur skorað á
öll aðildarfélög að hefja skipu-
lagða baráttu gegn kynþáttaað-
skilnaðarstefnunni i Suður-
Afriku. Baráttuna skal hefja
með sérstakri baráttuviku, sem
stendur yfir frá 13.-21. marz.
Lokin bera upp á sama mánað-
ardag og manndrápin i Sharp-
ville árið 1960. Þá lögðu allir lit-
aðir félagar i verkalýðsfélögum
um land allt niður passanotkun,
sem hafði verið skylduð skv.
kúgunarlögum. 1 bænum Sharp-
ville trylltist lögreglan vegna
þess og greip til vopna gegn
Afrikönunum. Afleiðingarnar
létu ekki á sér standa — 69 voru
drepnir og fjöldamargir særðir.
Þvi er 21. marz nú baráttu-
dagur, sannkallaður einingar-
dagur fyrir þá sem vilja berjast
gegn frelsi svartra i Suður-
Afriku, nákvæmlega eins og átti
sér stað 16. júni 1976. Þá mót-
mæltu skólabörn i fátækra-
hverfunum i Sowetho þvi, að
enska skyldi kennd I stað afrik-
önsku i skólum landsins. Að-
gerðirnar kostuðu a.m.k. 1000
manns lifið og mörg hundruð
særðust alvarlega.
Fátækrahverfið i Sowetho er
kapituli útaf fyrir sig. Það er hið
stærsta sinnar tegundar i allri
Suður-Afriku og þar er hvorki
meira né minna en rúmlega
einni milljón manna hrúgað
saman á svæði, sem er um 85
ferkílómetrar að stærð. Þar er
svarta vinnuaflið, sem verk-
smiðjubyggingar, skrifstofur og
heimili hvita mannsins geta
ekki verið án, staðsett.
Baráttuvika gegn
kynþáttaadskilnaði
í Sudur-Afríku!
— haldin í
þessum
mánuði
A vegum aðildarfélaganna
innan Alþjóðasambands
frjálsra verkalýðsfélaga verður
gripið til ýmiskonar aðgerða til
hliðar við baráttuvikuna i marz.
Þá munu enn fleiri verkalýðsfé-
lög halda uppi þeirri baráttu
gegn aðskilnaðarstefnu stjórn-
valda Suður-Afriku, sem þegar
er hafin. Má meðal þeirra nefna
Alþýðusamböndin i Noregi A
þingi þeirra, sem haldið var I
mai sl. var m.a. samþykkt að
baráttunni fyrir málefnum
minni hlutans i Suður-Afriku
skyldi fram haldið.
Samtök verkafólks og fólks i
þjónustugreinum á Norðurlönd-
um munu samhæfa hluta starf-
semi sinnar með starfi Verka-
lýðsmálaráðs Norðurlanda. Hið
siðarnefnda hefur þegar lagt
kröfugerð i fjórtán liðum fyrir
Andrew Kailembo vinnur á skrifstofu Alþjóðasambandsins og er
gjörkunnugur framvindu mála i Suður-Afriku. Steen Sildreman hef-
ur með hendi samræmingu alþjóðlegrar baráttu fyrir rétti kúgaðs
meiri hluta.
utanrikisráðherrana á Norður-
löndum.
Þá hefur verið sett á fót nor-
ræn framkvæmdanefnd sem
hefur væntanlega, þegar þetta
er skrifaö, lagt tillögur sinar
fyrir utanrikisráðherrana.
Starfshópur Verkalýðsmála-
ráðsins hefur þegar setið sinn
fyrsta fund með framkvæmda-
nefndinni, og hafði, þegar siðast
var vitað, verið boðaður annar
fundur, þar sem endanlegar
ákvarðanir um aðgerðir yrðu
teknar og þær siðan kynntar
fyrir utanrikisráðherrum.
Noregur hefur fyrstur landa
gerí ráðstafanir til að takmarka
efnahagsieg samskipti við Suð-
ur-Afriku. Scm dæmi má nefna,
að lánsábyr; ð fyrir útfluttum
varningi til í uður-Afriku gildir
ekki lengur. Gjaldeyrisleyfi til
fjárfestinga eru heldur ekki
veitt.
Nokkuð hefur verið rætt um
hversu jákvæðar þessar aðgerð-
ir munu reynast, en þvi verður
ekki mælt i móti, að þrátt fyrir
þær, aukast samskipti þjóðanna
stöðugt.
Norska rikisstjórnin hefur að
undanförnu lagt rika áherzlu á,
að rjúfa að nokkru efnahagsleg
tengsl við Suður-Afriku. Við
nánari athugun hefur niðurstað-
an þó orðið sú, að slikur sam-
dráttur kæmi einkum illa við
Noreg, og raunar að litill grund-
völlur sé fyrir efnahagsaðgerð-
um af þessu tagi, nema fleiri en
eitt land standi að þeim. Þessi
reynsla Noregs fæddi raunar af
sér samnorrænu framkvæmda-
nefndina, sem áður hefur verið
minnzt á.
Loks hafa norskir ráðamenn
snúið sér til öryggisráðs Sam-
einuðu þjóðanna með kröfu um,
að öllum vopnasendingum til
Suður-Afriku verði hætt.
Rikisstjórn Nordlis hefur
staðfest opinberlega, að i fram-
tiðinni verði enn meiri áherzla
lögð á að mótmæla kynþáttaað-
skilnaðarstefnunni, i orði og
verki. Rikisstjórnin hyggst
einnig hefja starfsemi til hjálp-
ar fórnarlömbum kynþáttaof-
sóknanna og til aðstoðar þeim
samtökum, sem eru leiðandi i
baráttunni fyrir rétti undirok-
aðs meiri hluta.
*•'*<$
Skartgripir
jloli.uuus Irnsson
U.uiQ.iurgi 30
áé*mu 10 200
Dúnn
Síðumúla 23
/ími 14100
Steypustððm nt
\i«./
Skrifstofan 33600
Afgreiðslan 36470
Loftpressur og
traktorsgröfur
til leigu.
Véltœkni h/f
Simi á daginn 84911
á kvöldin 27-9-24