Alþýðublaðið - 16.06.1981, Page 6

6
Þriðjudagur 16. júní 1981
EINFARAR
Pianótónleikar 23. mai i Austur-
bæjarbiói
Gísli Magnússon, Halldór
Haraldsson
Eínisskrá: Brahms: Sónata i f-
moll op, 34 b Rachmaninoff:
Fantasia op. 5. Ravel: Rabsodie
Espagnole
Pianóleikarar eru áreiöan-
lega mestu einfarar allra
manna. A&rir tónlistarmenn
leika næstum alltaf meö öðrum.
En pianistar spila oftast einir og
yfirgefnir. Ég hef oft sár kennt i
brjósti um þá á tónleikum.
Músik er samvinnulist svo þaö
virkarnæstum eins og öfugmæli
þegar einhverjir skera sig úr
hópnum og fara aö fremja tón-
list upp á eigin spýtur. Aö þessu
leyti er tónlist mjög ólik mynd-
list aö ekki sé talaö um ritlist
sem iökuö er aöallega af geö-
stiröum meinlætamönnum sem
fyrirlita og óttast náungann
nema aö þvi leyti sem þeir geta
notfært sér lifsreynslu hans i
lygasögur.
Af þessum ástæöum eru þaö
talsverö tiöindi þegar tveir
pianóeinfarar sverjast i fóst-
bræöralag og leika saman fyrir
almenning. En þetta geröu GIsli
Magnússon og Halldór Haralds-
son um daginn. Þeir byrjuöu á
sónötu op. 34 b eftir Brahms en
þaö verk er svo stórt i sniöum
sem hugsmið og tilfinningaleg-
ur heimur aö manni finnst þaö
eitt sér æriö verkefni. Fyrir
venjulegan hlustanda er þaö
ihugunarefni ævilangt hvaö þá
fyrir flytjendur. Og ég held aö
Sigurður
Þór
Guðjónsson
skrifar
um tónlist
þurfi mikla visku til aö leika
þetta verk vel. Ekki aöeins lær-
dóm i tónlist heldur djúpan
skilning á lifinu og mönnunum.
En þeir félagar léku þessa tón-
list mjög fallega.
Næst fluttu þeir Fantasiu op. 5
eftir Rakmaninoff. Þaö er ágætt
verk eins og flest sem
Rakmaninoff samdi. Hann var
einkennilega sannur og eölileg-
ur I allri sinni tilfinningasemi.
En hann var bara svona og bjó
yfir finni þunglyndislegri
rómantik. Þetta verk var lika
sérlega skemmtilega spilaö.
Aö lokum fluttu þeir tvimenn-
ingar Rapsodie Espagnole eftir
Ravel. Hljómsveitargerö þessa
verks hefur mér alltaf þótt hálf
leiöinleg og veit ekki hvers
vegna. Kannski hef ég verið
meö magapinu þegar ég heyröi
þaö allra fyrst. En þegar ég
hlusta á þessa músik sem tónlist
fyrir tvö pinó heyri ég tákn og
stórmerki I hverri nótu. Og þaö
vantaöi ekki tákn og stórmerki I
leik þeirra Gisla Magnússonar
og Halldórs Haraldssonar.
Spilamennska þeirra á þessum
tónleikum var þó engin handa-
vinna. Hún var sálarþraut og
tilfinningaerfiöi, sem stýrt var
af vitsmunalegum skilningi og
innsæi.
Þaö er gott til þess aö vita á
þessum siöustu og kannski
verstu timum aö tónlist skuli þó
stundum vera leikin meö hug-
anum, vitsmunum, vilja og til-
finningu, þó svo sýnist á yfir-
boröinu aö tónlist sé leikin meö
höndunum. En sú sjónhverfing
er einhver prakkaralegasta
blekking sem yfirleitt er til I lif-
inu.
Siguröur Þór Guöjónsson
... og allir komu þeir aftur
Sinfóniutónleikar 4. júni.
Efnisskrá: Schubert: Sinfónia
nr. 5.
Tjakovski: Fiölukonsert.
Einleikari: Unnur Maria
Ingóifsdóttir.
Stjórnandi: Jean-Pierre
Jacquillat.
Siöustu tónleikar Sinfóniu-
hljómsveitar tslands fóru fram i
Háskólabiói þ. 4. júni. Hljóm-
sveitin var nýkomin úr sinni
fyrstuutanlandsferö sem viröist
hafa tekist vel ef marka má
fréttir fjölmiöla. En hér heima
hefur förin oröiö upphaf aö leiö-
indamáli milli islenskra einleik-
ara og forráöamanna hljóm-
sveitarinnar. tslendingar eru
annáíaðir snillingar I aö klúöra
einföldumathöfnum eins og
feröalögum. Mér hefur hins
vegar þótt blaöaskrif um þessi
mál fróölegust fyrir þá sök aö
þau opna þeim sem fyrir utan
standa ofurlitjö gægjugat I þann
persónulega klikuskap sem rik-
ir I islenskum tónlistarmálum
einsog á flestum öörum sviöum.
En hljómsveitin er aftur heima
hvaö sem öllu liöur og allir
komu þeir aftur sem út fóru.
Þaö er bót i máli.
Þó stundum finni maöur þess-
ari blessaöri hljómsveit allt til
foráttu veit enginn hvaö átt hef-
ur fyrr en misst hefur. Það er
reyndar góös viti aö menn skuli
deila um málefni þessa mesta
vandræöabarns I menningarlifi
þjóöarinnar, sýnir aö llfsmark
er meö henni og engum stendur
á sama um hana. Forráöamenn
sveitarinnar ættu þvi aö taka
allri gagnrýni fagnandi. En eins
og svo oft á sér stað I þessu fá-
menna þjóöfélagi talar fram-
kvæmdastjóri hljómsveitarinn-
ar stundum þannig opinberlega
aö þaö er eins og hann telji alla
gagnrýni á mál hljómsveitar-
innar persónulega árás á sig.
En menn I hans stööu veröa aö
muna aö þeir eru opinberir em-
bættismenn sem eiga að vinna
aö almenningsheill en ekki
skammast viö óvini sina.
Mér finnst annars sjálfsagt aö
almenningur taki sem mestan
þátt I rekstri þessa fyrirtækis þó
ekki væri nema aö þeir réöu
efnisskránni. Á hverjum loka-
tónleikum ætti aö dreifa ein-
földu eyöublaöi til áheyrenda
þar sem þeir gætu komiö óskum
sinum á framfæri og bent á þaö
sem betur mætti fara.
Framkvæmd slikrar könnun-
ar meöal tónleikagesta er litiö
vandamál. Hún er komin undir
vilja og framtaki en fyrst og
fremst er þaö spurning um
hvort mönnum finnst eðlilegra
aö áheyrendur ráöi sjálfir hvaö
þeir heyra eöa einhver nefnd úti
i bæ. Sinfóniuhljómsveitin er til
fyrir þaö fólk sem hún spilar
fyrir.
A þessum lokatónleikum voru
flutt tvö verk. Þaö var fimmta
sinfónia Schuberts og fiölukon-
sert Tjækovskis. Þar lék Unnur
Maria Ingólfsdóttir einleik meö
hljómsveitinni.
Þaö þarf heljarmikinn kjark
til að leika þetta erfiða verk.
En slikt hugrekki veröur aö
haldast I hendur viö raunsæi og
þekkingu á takmörkunum sin-
um. Annars er hugrekki litil
dyggö. En þaö tekur kannski
stundum dálitinn tima aö átta
sig á sjálfum sér. En þegar þaö
hefur tekist hættir lifiö aö vera
vandamál. I lokin þakka ég Sin-
fóniuhljómsveit Islands fyrir
skemmtunina i vetur og óska
öllum hljóöfæraleikurum gæfu
og gengis i sumarfriinu.
Siguröur Þór Guöjónsson.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast i gatnagerð og lagnir ásamt
lögn dreifikerfis hitaveitu i Suðurhliðar i
Reykjavik. Tilboðsgögn eru afhent á
skrifstofu vorri Frikirkjuvegi 3 gegn 2000.
kr. skilatryggingu. Tilboðin verða opnuð á
sama staðþriðjudaginn30. júni 1981 kl. 11.
fh.
hfNKAUPASTOFNUN R E Y K) A VI K U R B O R G A R
Frikirkjuvegi 3 — Sirru 2S800
SKYTTURNAR
Auglýsið i Alþýðublaðinu
Alþýðublaðið Simi 8-18-66
Auglýsing
um skoðun léttra bifhjóla í
lögsagnarumdæmi Reykjavíkur
lö.júni R-1 til R-250
16.júni R-251 til R-500
18.júni R-501 til R-750
19.júni R-751 til R-1025
r ímmiuuct^u
Föstudagur
Skoðunin verður framkvæmd fyrrnefnda
daga við bifreiðaeftirlitið að Bildshöfða 8,
kl. 08:00 til 16:00.
Sýna ber við skoðun, að lögboðin vátrygg-
ing sé i gildi. Tryggingargjald ökumanns
og skoðunargjald ber að greiða við
skoðun.
Skoðun hjóla, sem eru i notkun i borginni,
er skrásett eru i öðrum umdæmum, fer
fram fyrrnefnda daga.
Vanræki einhver að koma hjóli sinu til
skoðunar umrædda daga, verður hann lát-
inn sæta sektum samkvæmt umferðarlög-
um og hjólið tekið úr umferð hvar sem til
þess næst.
Þetta tilkynnist öllum sem hlut eiga að
máli.
11. júni 1981
Lögreglustjórinn i Reykjavik.
eftir Alexandre Dumas eldri
32. — Kvaldir af samviskubiti og áhyggjum! hermdi kóngurinn eftir de Tréville.
— Ahem! Ég treysti ekki þessum tvöfeidnissvip sem ég sé hér á öllum andlitum, sér-
lega á fési gaskónans þarna bakatii. Komiö þér hingaö.
D Artagnan skildi strax, aö boöunum var beint til hans. Hann tók nokkur skref fram,
og reyndi aö iita út eins sakleysislega og hann gat.
— Þér sögöuö mér, de Trévllle, aö þetta væri unglingur, sagöi kóngur. — En þetta er
barn. Var þaö virkilega hann, sem rak Jussac á hol?
— Já og Bernajoux tvisvar, siöan.
— Er þetta virkilega satt?
— Svo maöur nú ekki tali um, aö heföi hann ekki bjargaö mér úr klónum á Bicarat,
stæöi ég ekki hér, I standi til aö þiggja boö kóngs, sagöi Athos.
— Já en þá hiýtur hann aö vera djöfullegur meö sveröiö, þessi ungiingur frá Béarn!
En þegar menn standa Isllkum stórræöum daglega, hlýtur þaö aö fara illa meö klæöi og
koröa ekki satt? Og gaskónar hafa alltaf veriö fátækir, ekki satt de Tréville?
— Jú herra, þaö hafa enn ekki fundist gullnámur I fjöllunum þar, sagöi de Tréville.
Þó margir segi, aö Guö skuldi gaskónum svo sem einn slikan greiöa, aö launum fyrir
þaö, hversu vel þeir studdu og böröust fyrir málstaö fööur yöar.
33. — Þaöer aösegja, aö ég má þakka gaskónum fyrir krúnu mina, þvi éger jú son-
ur fööur mins, ekki satt de Tréville? Nú ekki ætla ég aö bera á móti réttmæti þessarar
skoöunar, sagöi kóngur. — La Chesnaye fariö þér inn á kamesiö mitt og sjáiö hvort
þér finniö ekki einhverja peninga, i fötunum i kistunni. Og ef yöur tekst aö finna svo
sem fjörutfu gullpeninga, þá skuiiö þér koma hingaö meö þá.
— Nú.ungi maöur. Segiö mér nú grannt frá þvi, hvernig allt þetta atvikaöist. Ogali-
an sannieikan mundu þaö!
D Artagnan sagöi frá öllu, sem gerst haföi um daginn áöur, i smáatriöum. Hann
sagöi hversu mjöghann haföihlakkaö tilaöhitta kóng, hvaö heföi gerst I knattieiknum,
og hvernig Bernajoux heföi hent gaman aö honum.
Kóngurinn hlustaöi á d Artagnan, meöan, meöan ungi maðurinn sagöi frá þvi,
hvernig Bernajoux haföinæstum tapaö iifinu, og hvernig þaö mátti vera, aöherrade La
Trémouille, sem engan þátt átti I deilunum, haföinæstum misst höllina sina ibruna.
— Þetta var frábært, muldraði kóngur. — Þessu ber alveg saman viö þaö, sem her-
toginn sagöi frá. Nú hafið þér fengiö nóga hefnd, herrar minir. Nú skuiuöþiö fá borgaö.