Alþýðublaðið - 23.12.1981, Blaðsíða 15

Miðvikudagur 23. desember 1981
15
börn geta verið tilfinninga-
næmar og viðkvæmar sálir —
ekki hvað sist um jólin. t>aö var
hreint ótrúlegt hvað þau gátu
leyft sér að bjóða góða gamla
jólasveininum. Þau litu á mig -
sem einhvers konar vélmenni
sem, gæti uppfyllt allar — bók-
staflega ALLAR — þeirra óskir.
Jafnvel prófessor i barnasál-
fræði hefði átt i mesta vanda
með að kljást við sum tilfellin.
En til allrar hamingju urðu
mæðurnar fyrr þreyttar á
leiknum en börnin og drógu þau,
með illu ef þurfti, i burtu, ef þær
nenntu ekki að hangsa þetta
lengur.
Ég átti þó eina alveg sérstaka
lifsreynslu, þegar heilt dag-
heimili ruddist inn i búðina einn
morguninn. Þau áttu að heita
undir leiðsögn tveggja ungra
kvenna i gallabuxum, með
fjólublátt band um stuttklippt
hárið!
— Jólasveinninn! Jólasveinn-
inn! hrópuðu þessir englar og
stormuðu i áttina til min. Ég
varð djúpt snortinn og eitt
augnablik skynjaði ég æðri til-
gang starfsgreinar minnar —
þar til sá sem varð fyrstur, tog-
aöi i skeggið mitt.
Mér til undrunar var hann
ekki áminntur af fóstrunni.
Þvert á móti kinkaði hún bara
kolli og sneri sér að kollega
sinum og sagði eitthvað við
hana, sem ég gat ekki heyrt i
gegnum ærslin i grislingunum.
Skerandi flautuhljóð þaggaði
niður i þeim, og þau stilltu sér
upp i raðir — og svo hóf önnur
kvenpersónan, mér til enn meiri
undrunar, fyrirlestur um mig!
— Agæta herdeild, hér sjáið
þið svo kallaðan jólasvein, arf-
leifð hins sið-kapitaliska þjóð-
félags, sem nú emjar og stynur i
dauðateygjunum. Jólasveinninn
er upprunalega þjóðsögulegt
tákn fyrir réttláta skiptingu
þjóðarteknanna, sem hefur
verið innprentað i sálir öreig-
anna. 1 gegnum kynslóðirnar
hefur jólasveinninn verið sýnd-
ur sem almáttug föðurimynd,
sem bar þær byrðar að jafna
félagslegt misrétti milli stétt-
anna. Þið takið eftir þvi að föt
hans eru i hinum rauða lit
sósialismans — en hann dreifði
ætið gjöfum sinum um jólin,
þegar félagslegt óréttlæti var
hvað tilfinnanlegast.
— Þegar ég segi „gjafir”, er
það auðvitað ekki rétt, hér var
um að ræða sanngjarna kröfu
verðmætaskaparanna, verka-
fólksins, til þess að fá sinn skref
af þjóðarframleiðslunni. Þegar
byltingin átti sér loks stað þá
yfirtóku kapitalistarnir jóla-
sveinsimyndina og gerðu hana
að...
— Hættu þessu! hrópaði ég
meö harmþrunginni röddu
sárrar jólasveinssálar. — Hvað
haldið þér eiginlega að þér
séuð? Ætlið þér að: eyðileggja
jólin fyrir blessuðum börnunum
með þessu endemis kjaftæði!
Hafið þér aldrei verið barn, ef
ég má spyrja?
— Hún brosti samúðarbrosi
og ætlaði að halda fyrirlestr-
inum áfram, en ég greip snagg-
aralega til karamellupokans og
tókst fljótlega að lokka til min
fremstu raðir áheyrenda-
, hópsins.
— Hættið þessu strax! hvæsti
hin konan. — Þér skuluð ekki
láta yður detta i hug að þér getið
keypt ungliðana með brögðum
yðar!
Þetta gekk annars mjög vel
hjá mér, pokinn tæmdist, en
mér fannst að kringumstæð-
urnar krefðust þessarar fórnar.
— Og hvers óskar þú þér i
jólagjöf, litla min?, spurði ég
litla sæta stúlku sem stóð
fremst.
Hún stakk fingri upp i sig og
hugsaði málið vandlega.
— Dúkku sem getur sagt -
mamma, sagði hún.
— Þú meinar Mao, sagði
fjólubláa konan.
— Nei, hún á að segja
mamma, endurtók litla stúlkan
meö heilbrigðri alþyðlegri
þrjósku.
Þá var flautað aftur og her-
deildin marseraði út undir söng
fjólubláu kvennanna sem
eftir IJffe Nissen
kyrjuðu „Internationalinn”.
Krakkarnir klöppuðu taktinn en
flest þeirra sneru sér við og
veifuöu til föðurimyndarinnar.
Ég þerraði svitann af enninu
og blés af mæðn — þessi vinna
var greinilega ekki eins frið-
samleg og ég hafði haldið.
— Ert þú jólasveinninn?
Hás rödd vakti mig til baráttu
á ný. Ég snerist á hæli og starði i
freknótt drengsandlit með
gegnumlýsandi augu .
Ég brosti vingjarnlega til
hans. — Já, vinur minn, ég er
jólasveinninn, sagði ég með
röddu sem var full stolts.
Loksins hafði komið til min
barnssál sem meðtók boðskap
minn af hreinu hjarta!
— Af hverju fékk ég ekki bila-
brautina sem ég óskaði mér á
siðustu jólum?
— Bila ... ég veit ekki... það
var ekki ég, sem...
— Ertu þá ekki jólasveinn-
inn?
— Jú, vinur minn, þvl máttu
trúa, ég...
Lengra komst ég ekki, hann
hafði með aðdáunarverðri
hreyfingu, dregið upp vatns-
byssu úr vasa sinum og skaut af
henni á stuttu færi beint i and-
litiö á mér — þvi miður var það
ekki vatn, heldur blek!
— Krakkaormur! hvæsti ég
og náði taki á jakkanum hans,
þegar hann reyndi að forða sér.
Hann öskraði eins og sært dýr,
sem vakti athyglihans hátignar
deildarstjórans, sem steig inn á
sviðið eins og frelsandi engill
ofan af himnum.
— Hvað gengur hér á,
Hansen? hvislaði hann og það
skein i allar framtennurnar.
— Það er jólasveinninn —
hann villl ekki láta mig fá bíla-
brautina sem hann skuldar
mér! Og nú hefur hann lika ataö
út jakkann minn! hljóðaði orm-
urinn.
— Þetta er hræðilegt —
komdu með mér yfir i sælgætis-
deildina og svo færðu nýjan
jakka (þetta verður dregið frá
laununum yðar Hansen), og svo
skaltu fá bréf með heim til
mömmu — komdu nú hingað
bakvið, fólkið heldur að það sé
eitthvað að...
— Fæ ég þá bilabrautina?
— Bila... þekkið þér nokkuð
til einhverrar — hm, bilabraut-
ar Hansen?
— Hann lofaði að gefa mér
bilabraut i fyrra! hrópaðistrák-
skömmin.
— Þá geturðu lika fengið bila-
braut! heyrðist frá Haagensen
með röddu sem titraði af föður-
tilfinningu. — Þér verðiö aö
vera gætinn með svona loforð
Hansen, við verðum að draga
þetta af laununum yðar. Nei,
nei, ekki þennan svip, munið:
jólasveinninn er ætlðkátur! Og
hreinsið svo þennan sóðaskap
framan úr yður, penninn yöar
hlýtur að leka! Annars höfum
við alveg stórgóða penna i rit-
fangadeildinni, við getum
tekið...
Þetta gerði útslagið. Skyndi-
lega sá ég rauðar en þegar öll
barnaherdeildin var hjá mér, og
ég fláði af mér blekbláa skeggið
og fleygði þvi i gólfið: — Nú, þér
haldið það! Nú, svo þetta haldið
þér! Nú er nóg komið. Hérna
hafið þér þessar hlægilegu
blöörur yðar og þennan spreng-
hlægilega jólasveinabúning! Ég:
er hættur i þessum sirkus hérna,
skiljið þér það?!
Og ég fleygði öllu heila drasl
inu i gólfið fyrir framan hann.
e)
Oskuttx öllutri
satvLvmnumönnutn og öörum
landsmömnim q\eSi\eq ra \óIcl>
/ /y ♦ íf v v
ars oq yridar.
^ SAMBAND ÍSLENSKRA SAMVINNUFÉLAGA