Vísir - 27.02.1969, Qupperneq 12

Í2
tem
V1 SIR . Fimmtudagur 27. febrúar 1’969.
EFITR C. S. FORESTER
1 staö þess tók hún aö velta þvi
fyrir sér, hvort honum hefði geng-
iö vel að tala við frændann ókanna
í gærkvöldi. Hun vonaði þaö. Hún
vissi að hann haföi haft peningaá-
hyggjur upp á síðkastið, hann hafði
stundum sagt henni af þeim. Og
hann hafði dregiö úr þeirri f járhæð,
sem hann vr vanur að láta hana
hafa. Þaö kom ekki aö sök, því að
Mr. Evans og mjólkursendiilinn og
öll hins voru svo vinsamleg. En
hann hafði haft áhyggjur af því,
vissi hún. Svo að hún vonaöi, að
frændinn — hún var viss um, að
hún mundi aldrei geta lært að kalla
svona fínan ungan mann „Jim“ —
hefði gert eitthvaö fyrir þau. Það
ætti hann að hafa gert, þvi að hon
um hafði, sannarlega dvalizt nogu
lengi. Hún hafði heyrt þá ræðast
við, löngu eftir að hún var komin
í rúmiö. Við þessa tilhugsun tók
fleira að skjöta upp kollinum. WHl
hafði komiö upp á loft, rétt um það
leyti er hún var að sofna. Hún
mundi eftir þvi að hafa veriö að
velta fyrir sér, hvað hann væri að
sækja. Hann hafði farið inn i bað-
herbergið. Iiún hafði heyrt hringia
í lyklunum hans, þegar hann var að
opna skápinn, þar sem haim
geymdi ljósmyndadótið sitt. Lfk-
lega haföi hann ætlað að ná í eitt-
hvað til að sýna Jim. Þannig lá i
því — nú fannst henni það alveg
eðlilegt. Jim Waut lika að hafa á-
huga á ljösmyndun.
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
Seljinn bruna- og annað fyllingaretni á mjög hagstæöu verði. Geruro
ti'boð 1 jarðvegsskiptiugar og alla flutninga. — Þungaflutningar bf.. —
Siml 34635. Pósthólf 741.

aUstur
- •* Vdtciú í **** 7 S W m«ur.
BEþérW __ ^ biJinU<
á sólathrmS ^ ^ (jöienðiBn 5
a8 htÍBgjai
BÍLALEIGAN ffllUfl9
car rental service ©
Baaíiarárstíg 33 — Sími 220K5
Kltill
SS ^ 30435
Tökmn að olikur hvers konar mokstur
ag sprengivinnu í húsgrunnum og ræs-
um. Leigjum it loftpressur og vibra-
deöa — Vélaleiga Steindórs Sighvats-
sonai, Álíabrekku viö Suöurlands-
braut. simi 30435.
TEKUR AL.LS KONAR KLÆÐNINGAR
FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF AKLÍEÐUH
tAUOAVES 42-StHI I0SÚ HEIMAOIMIOMM
OLSTRUN
Svefnbekkir f úrvali á vcrkstæðisverði
Um stund fylgdu óljósar hugs-
anir hennar engri fastri braut, svo
för hun aftur að hugsa um kvöldið
áður. Ef Jim hafði áhuga á ljös-
myndun, þá hlaut hann að hafa
gert eitthvað fyrir Will — i augunt
Annie voru allir hlutir geröir fyrir
alla af einhverjum öörum. Og hana
hlaut að hafa verið aö dreyma, þeg
ar hún hélt, að hún hefði heyrt þetta
háa óp.
Í-Iún vissi, að hún var vakandi
rétt á eftir, hana hlaut að hafa
dreymt að einhver æpti og vakn-
aö við drauminn. Já, þaö hlaut að
vera, og hlaut að hafa fariö aftur
aö sofa, og byrjaö aö dreyma strax
aftur, þvi að það var eins og hana
rámaöi óljóst í einhvem ókenní-
legan hávaða niðri, eins og verið
væri að draga eitthvaö eftir gölf-
dúknum á ganginum niöri, og hana
rámaði i smádynki eins og eitthvað
hoppaði þrep af þrepi í litla
dimma stiganum fyrir utan eldhús-
dymar. En hvaö þaö var kjánalegt
að dreyma svona nokkuö!
Svo að Jim hlaut að hafa gert
eitthvað fyrir Will. Það var nú
gott. Hún vonaði, að Will mundi
segja henni frá þvi, þegar færi
gæfist, þvi venjulega sagði hann
henni aldrei neitt, og hún var ekki
sérstaklega dugleg viö aö geta sér
til urn hluti. Það var svolítið leíðin-
legt, að Will var svona fámáll, þvi
að þaö gat verið svo indælt að
heyra hann tala, þegar hann var í
skapi til þess. En maöur getur ekki
haft alit eins og maóur óskar sér.
Og Will var alltaf svo indæll. Og
núna leit hann ut eins og smábarn,
svo indælt smábarn. Hún vfkii
öska, að hún gæti tekiö hann i fang
ið bara smástund og haldiö um
hann eins og hún var vön að halda
um John og Winnie lika, þegar þau
voru lítil. Þau voru ekki svo lítil
lengur, og reyndu að komast af án
móður sinnar, og stundum fannst
henni, að hún væri dálítiö einmana.
Þegar Will hafði ekki áhyggjur af
einhverju gat hún samt stundum
haldið svona um hann. Þaö var
verri sagan, hvað hann hafði marg-
ar áhyggjur nuorðið. En núna úr
því að Jim hafði hjálpað hbmim
eitthvað mundi kannski allt veröa
í lagi. Hún mundi kaupa nokkra
inýja náttkjóla eins og þessa í
WiLTON TEPPIN SEM ENDAST OG ENDAST
EINSTÆÐ ÞJÖNUSTA! — KEM HEIM TIL YÐAR MEÐ SÝNISHORN. — TEK MÁL
OG GERIBINDANDIVERÐTILBOÐ YÐUR AÐ KOSTNAÐARLAUSU!
Daniel Kjartansson . Sími 31283

I
1
Við getum ekki beðið þar til Tarzan
veft hver við erum, Marta. Melónuhaus-
inn hefur rétt fyrir sér, aðeins ýta dá-
Iftiö við honum. Nei, ekki, þegar hann
kann að finna fyrir okkut leið út úr þe*s-
ad martrðð^
Þolinmæöi, kæru vinir. Auövitaö ráöiö
þið tveir við lávarð frumskógarins...
ef og þegar það verður nauðsynlegt.
glugganum I Rye Lane, hiýja og
góöa, ai óskop fallega með najstum
þvi ekta bhindur á ermunum. Þá
kannski — en hér fór vekjaraklukk
an á boröina viö hlið bertnar af
staö, og hnn varð að hverfa frá
hugrenningum smum.
Við þennan sfeyntfilesa hávaöa
settist maður hennar aSt i ensi vpp
i rúminu. Hann hélt enn i sæogirn,
og úfíð háriö gerðx hatm svo Mð*
an hi-æddu bami, að frú Marble gat
ekki að sér gert að Mæja. Hsne
pirði augimum sljólega á ham
stundarkom.
„Hvað — hvað er á
spuröi hann.
Frá Marble sá ekfeeet 1
við viðbrögö hans.
„Það var ba*a klufekan,
sagði hún „hálf átta.**
„Klukkan?" sagði horra Martáe.
„Ég héit ... Mig vaa: aö tfeeyma,
Var það bara klukkanF'
Hann var ain að muldra eitthvaó
við sjáifan sig, þegar hann hnipr-
aði sig aftur saman i rúminu með
andlitið falið í koddunum. Annie
hafði aidrei heyrt hann mnldra við
sjálfan sig áður, en hann var enn
muldrandi og tautandi þegar hún
byrjaði að klæða sig. Þá hætti bann
skyndilega og settist affcnr npp í
rúminu.
„Hver skoönm“, sagði baam. „Mig
var ekki að dreyma."
Hann kastaði ofan af sér sasng-
inni og brölti stirðiega fram úr rúm
inu. Hann leít út eins og smádreag
ur í röndóttu bláu og hvitn náttföí
unum sínum þar sem hann hðfcti yf
ir gólfíð, þangað sem fötm hans .
lágu í hrúgu á stöl. Sum þeirra
duttu á gótfið, þegar hami greip
frakkann sinn. og för meö aðra
höndina i brjóstvasann. Anme gat
ekki séö, hvað hann fann þar, en
bersýnilega varð það tíl að stað-
festa grunsemdir hans. Haon horfði
annars hugar yfir herbergið i nokk
ur andartök, og hélt á frafckanum.
„Nei“, endurtók hann, „mig vair
ekki að dreyma."
I-Iann hökti stirölega en ákafur
aftur yfir gólfið og stakk fötunum
i inniskóna og siðan liraðaði hann
sér út úr herberginu. Annie, sem
var steinhissa, heyrði hann fara inn
i svefnherbergi Winnie við hlíðina.
Sfðan heyrði hún hann draga frá
gluggatjöldin þar, meðan Wiimie
spurði syfjidega, hvað gengi á, án
þess að fá neitt svar. Annie gat em
faldlega efcfai akifið néátt i þessu.