Vísir - 13.05.1969, Blaðsíða 12

Vísir - 13.05.1969, Blaðsíða 12
12 VI C I R . I»riðjudagur 13. mai 1969. CHEF Frá. m 82120 gj rafvélaverkstædi s.melsteds skeifan Tökum að £9 Viðgeröir á rafkerfi dýnamóum störturum. ■ Mótormælingar. P1 Mótorstillingar ■ Rakaþéttum raf- kerfið. Varahlutir á staðnum. peningana Geríð sjálf við bílinn FagmaSur aðstoðar. NÝ3A BÍLAÞJÓNUSTAN Siml 42530. 'T-''inn bfll. — Fallegur bfll Þvottur, bónun, ryksugun. NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN Siml 42530. Rafgeymaþjónusta Rafgeymar 1 alla bila. NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN Simi 42530. Varablut, i bflinn Platinur. kerti, báspennu- kefli, Ijósasamlokur, perur, frostlögur, bremsuvökvl, olíur o. fl. o. fl. WJA BtLAÞJÓNUSTAN i Hafnarbraut 17. } Sfmi 42530. « ,,Ég hef ekki hugsaö um það. Ég ætla aö reyna að ná í meiri frétt ir.“ Og enn var þaö frá Belgiu, sem .fréttirnar bárust með dramatískri röddu. Þessi rödd tilkynnti, að kiukkan eitt um nöttina heföu nokkrar vélar af Messerchmitt- og Stukasgerö flogið yfir belgískt Iand og varpað sprengjum á nokkra staöi. Skriödrekarnir- höföu fariö um Ardenna-fjöllin, og belgiska stjórn in hafði beöið Frakkland um að- stoö. Holiendingar höfðu aftur á möti opnað flóðgáttir sinar, og mikil landsvæöi lágu undir vatni. Og það voru uppi hugmyndir um, aö ef það versta kæmi upp á teningn um, yrði reynt að stööva innrásina í mynni Albertsskurðarins. Á meöan var eiginkona min að búa til morgunveröinn og leggja á borðið, og ég heyrði glamriö í leirn um. „Skriðdrekar eru á leið yfir belgísku landamærin svo að segja alls staöar.“ „En ef....“ Sumt af þvi, sem gerðist þennan dag, man ég svo nákvæmlega, aö ég gæti skrifaö lýsingu á því i smá atriöum, en aörir viðburðir liverfa meira og minna fyrir sólskininu, vorilminum og himinblámanum al veg eins og daginh, sem ég gekk fyrst til aitaris. Gatan var smám saman aö vakna ] til hins daglega lifs. Konan min j opnaöi útidyrnar til þess aö taka I inn brauóió og mjolkina, og ég heyrði, aö hún talaöi við nágranna okkar til hægri, madame Piedoeuf, konu kennarans. Þau áttu yndis- lega, litla stúlku með hrokkna lokka og rjóöar kinnar, stór, blá augu og löng augnahár og alltaf i finum fötum. Þau höfðu átt bil í eitt ár fóru út aö aka á hverjum sunnudegi. Ég veit ekki, hvað konurnar tvær voru aö ræða. Af hávaöanum að dæma, þóttist ég vita, að þær væru ekki einar þar utan dyra, að konur voru að kallast á milli húsanna. Þegar Jeanne kom inn aft ur, var hún fölari en venjulega. „Þau eru aö fara“. sagöi hún viö mig. „Hvert?“ „Suður, eitthvert. Viö endann á götunni sá ég marga bíla fara fram hjá meö dýnur á þakinu aðallega belgískir bilar.“ Við sátim þá fara fram hjá, áö- ur en Múnchenarfundurinn var, og í október fóru nokkrir belgiskir bil ar einnig fram hjá til Suður-Frakk lands, rikt fólk, sem gat beðið. „Ætlar þú aö vera kyrr hér?“ „Ég hef ekki hugmynd um það.“ Ég sagði sannleikann. Ég, sem haföi átt von á þessu svo lengi, sem haföi beðið eftir þvi svo lengi, hafði ekki tekið neinar ákvarð- anir. Það var eins og ég væri aö bíða eftir merki, eins og ég vildi láta örlögin ráða fyrir mig. Ég var ekki ábyrgur lengur. Ef til vill var þaö einmitt rétta oröiö. Ef til vill er það þetta, sem ég hef veriö aö reyna aö segja einmitt núna. Fram til þessa 'haföi þaö vefið mitt aö stjörna lífi mfnu og fjölskyldu minnar, aö vinna fyrir mér og hafa hönd i bagga með dag legum viöburðum. En ekki lengur. Ég stóð ekki lengur á eigin fótum. Ég var ekki lengur Marcel Féron, útvarpsvirki í nýlegu hverfi í Fumay, skammt frá Meuse, heldur einn meðal millj óna, sem æöri máttarvöld gátu ráöskazt meö aö eigin geðþótta. Ég var ökki lengur raunverulegur maður háöur heimili mínu, venjum mínum. £ einu vetfangi hafði ég stokkið' inn í nýjan heim, ef svo má segja. | I , Héðan i frá væru engar ákvarö anir á mínu valdi. f staöinn fyrir minn eiginn hjartslátt fannst mér ég finna einhverja almebna tilfinb ingu. Ég lifði ekki mihu eigin lífi lengur. Ég lifði f útvarpimi, í göt- unni, í borginni, sem var nú að vakna upp miklu fyrr en venjulega. Við borðuðum þegjandi í eld- húsinu eins og venjulega og hlust uöum grannt eftir hávaða utan frá, þótt við leyndum þvi vegna Sophie. Dóttir okkar hikaði við að spyrja okkur nokkurra spurnlnga, o«g hún virti okkur þegjandl fyrir sór á víxl. „Drekktu mjólkina þina.“ „Fáum við nokkra mjöík þar?" „Hvað mejnarðu með þar?“ „Nú, þar sem við ætlum að vera Tárin tóku að renna niður kinn ar konunnar minnar. Hún sneri sér frá meðan ég horfðí dapur á kunn uglega veggina og á húsgögnm, sem við höfðum valiö gaumgæfi- lega fyrir fimm árum, áður en við giftum okkur. „Farðu nú að leika þér, Soþbie.“ Þegar fconan min var orörn ein meö mér, sagði húm „Ef til vifl ætfS ég að fara að fimia föður mmn.*‘ „Til hvers?" „Til þess að komast að þvi, 'hvað þau ætia að gera.“ Hún áttí eimþá föður og mööur á lifi og þrjár systur aöar gáftar. Tvær þeirra hjugga i Fnmay. ðnn ur þeirra gift bakara f Rwe dn Chateau. WILTON TEPPIN SEM liOIST 0G ENDAST EINSTÆÐ ÞJONUSTA! — KEM HEIM TIL YÐAR MEÐ SÝNISHORN. — TEK MAL OG GERI BINDANDI VERÐTILBOÐ YÐUR 4Ð KOSTNAÐARLAUSU! NÝ MYNSTUR? PANTIÐ TÍMANLEGA. „ Damel Kjartansson . Sínn 312S3 I EDDIE CONSTANTBNE HUN OPTRÆDEit - HUN 8PU6ER SIT E6ET NAVN, CIMRE DEVANT/ER JE6 RENOtRJO IKRE DERES DATTER i DEN HEDDER "THE - HVAD HEDDER TRUPPEN, HUN / LOIA 6LRISTSIDST OPTJtADER /, JKMb. 06 HVOR / JE6 H0RTE FRA ERHON II JMiBFlHPf yHENDE.VARDEPÁVEJ TtL STOCKHOLM „Nú þekki ég ekki dóttur yðar. Hvaö heitir dansflokkurinn, sem hún starfar með? — Hvar er hún núna?“ „Iiann heit- ir Lolasystur og siðast vissi ég af þeim á leið ti! Stokkhólms." „Svona lítur hún út, þegar hún ke/nur fram. - Hún notar meyjarnafn sitt, Claire DeVantier.“ 60DT, JE6 StúU PR0VE \MBI JE&&ttXXBU6 AT HLTTE HENDE TIL DIM\u6-BARE HLWLKKEER FORHÍBENTUB ÉRDER \TVUNbET MEDOD/M)- INTETATV&SE UROU6 EOR j GET fORFARDEUSE.- „AJIt í lagi. Ég skal reyna að fíima hana fyrir yður. Vonandi er þó örói yðar ástæðulaus.“ „Ég er samt mikið kvMnn. Bara að hún hafi ekki látið leiða sig á neinar villigötur “ m BEST HOPE IS TO CAPTUKE THE RENEÓAPE ,, nH leaper'. Nt> TIM6 TO PLAN AMVTHIN6—THAT CANNON MVST BE SILENCEP—* WJíAT—2? Það vinnst enginn timi tU ráðagerða /.. það veröur að þagga niöur i þessari ins haldi. Hváð. faUbyssu. Bezt væri að geta tckiö foringja liös-

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.