Vísir - 14.05.1969, Side 12

Vísir - 14.05.1969, Side 12
í S 111 . Miðvikudagur 14. maí 1969, KAN OC SB HVOR. PA KLODCH “7/LE LOLA 6WLS' > _ OPTRÆD&! NU ? / TAK-STIKMI6 1 p*/ aue oe mazis m \ [ ; PQOfíCiMMFP fil nm x,(t omimmpm— á t ! \ HHSJE6 IWAHAm r „ \ i pS vejbí i §Æ&nw®®é GHEF Frá Jfeklu 3 82120 ■ rafvélaverkstædi s.melsteds skeifan 5 Tökum að okkur: 1g Viðgerðir^i rafkerfi dýnanaóum og störturum. 0 Mötormælingar. (58 Mótorstillingar 9 Rakaþéttum raf- kerfið. Varahlutir á staönum. SÍDDi 82120 í ; / Þaö var veana lööur hennar. aötunni Þaó er oft bannic i Þaö var vegna föður hennar, sem ég hafði stofnað eigiö fyrir- tæki, því að hann bar hag dætra sinna fvrir brjósti og hafði ekki .leyft neinni þeirra aö giftast und irtyllu annarra. Það var líka iiann, sem hafði fengiö mig til aö kaupa húsið með tuttugu ára lánum. Ég átti enn eftir aö vera skuldugur í 15 ár, en í hans augum var ég húseigandi og með því fannst honum framtíðinni borgiö. „Það er aldrei að vita, hvað kynni að koma fyrir þig, Marcel. Þér er batnað, en fólki hefur vissulega slegið niöur.“ Hann hafði byrjað sitt líf sem námamaöur í námunum i Del- motte og hafði siöan oröiö verk stjóri. Han-n átti sitt eigið hús líka og sinn eiginn garð. Það er hægt aö kaupa hús á þann hátt að skyldi eiginmaöurinn deyja, þarf eigin- konan ekki aö borga meira. Var nú ekki hlægilegt aö vera einmitt að hugsa um þetta þennan sér- staka morgun, þegar enginn i víöri veröld gat verið viss um framtið sína. Jeanne klæddi sig og setti upp hattmn. „Viltu líta eftir Sophie'?“ Hún fór til þess aö hitta föóur sinn. Bilarnir óku hjá fleiri og fleiri og stefndu suöur. Og tvisv ar eöa þrisvar þóttist ég - heyra i | flugvélum. Þær vörpuöiy engum j sprengjum. Ef til vill voru þær franskar eða enskar. Það var ómögu Iegt að segja, þvi aö þær flugu mjög hátt, og sólin blin.daö'. Ég opnaði búöina, en Sophie lék sér í garöinum. Það er reyndar ekki raunveruleg búð, þvi aö húsið var ekki byggt með slíka starfsemi fyr ir augum. Viöskiptavinir mínir verða aö fara yfir gang, og venju legur gluggi verður að þjöna sem búöargluggi. Sama er að segja um mjölkurbúðina spölkorn niður með. götunni. Þaö er oft þannig i út hverfunum, aö minnsta kosti hér noröur frá. Þetta hefur það í för meö sér, að viö verðum að skilja útidyrnar eftir opnar og ég hef komiö fyrir bjöllu við búðardyrn ar. Tveir viðskiptavinir af fljóta- bátunum komu til að sækja viötæk- iti sín. Þau voru ekki tilbúin, en þeir vildu endilega fá þau samt. Annar þeirra var á leið til Rethel, en hinn sem var Flæmingi, vildi komast heim, hvað sem þaö kostaði. Ég þvoði mér og rakaði mig og horfði á dóttur mína út um glugg- ann, en þaöan haföi ég útsýni vfir alla garöana i götunni fulla af blóm um og grasi, sem var enn iðjagrænt. Fólkið var að spjalla saman yfir veggina, og ég heyrði samræöur Matray-hjónanna, því aö gluggam- ir voru opnir. „Hvernig heldurðu, aö viö getum tekið allt þetta meö okkur?" „Við munum þarfnast þess.“ „Við þurfum ef til vill á því að halda, en ég sé ekki hvernig við eigum að komast með þessar tösk ur á stöðina.“ „Viö tökum leigubil“‘. „Ef viö fáum þá nokkurn. Ég veit varla, hvort það ganga nokkrar lestir lengur.‘‘ Ég varö . skyndilega gripinn hræöslu. Ég sá fyrir mér allar gö.t- urnar fullar af fólki, sem streymdi í átt til litlu brautarstöðvarinnar, alveg eins og bílarnir streymdu í suöurátt. Það greip mig allt í einu, að við ættum að vera lögð af stað, að hú væri það ekki lengur spurn- ing um klukkustundir, heldur mínút ur, og ég formælti sjálfum mér fyr- ir aö hafa leyft konunni minni að fara aö finna föður sinn. 1-Tvaða ráö gæti hann gefið henni? Hvaö vissi hann. sem é.g vissi ekki? Reyndin var sú, að hún hafði aldrei hætt aö tilheyra fjölskyldu sinni. ííún haföi gifzt mér, búið með mér, aliö mér eitt barn og ætl- aði aö ala mér annaö. Hún bar mitt nafn, en var enn Van Straeten, hvað sem öllu ööru leiö, og af minnsta tilefni hljóp hún til aö hitta foreldra sína eöa systur. „Ég verð aö fara og spyrja Berthe ráða“. Berthe var bakarafrúin, yngst þeirra systra og sú, sem haföi náð í bezta makann, er var að likindum ástæðan til þess, aö Jeanne leit á hana sem véfrétt. Ef við ætluðum aö fara, var kom inn tími til þéss. Ég var sannfærö- ur um það, alveg eins og ég var sannfæröur um þaö, án þess að vita hvers vegna, aö við yrðum að fara frá Fumaíy. Ég átti ekki bíl, og ef ég þurfti að flytja við- tæki notaði ég handvagn. Án þess aö bíða eftir þvr, að kon- an mín kæmi heim, fór ég upp á háaloft til aö sækja ferðatöskur og svart koffort, sem viö geymdum i gömul föt. „Eigum við aö fara meö lest- inni, pabbi?“ „Ég býst viö þvi“. „Ertu ekki víss?” Ég var oröinn taugaóstyrkur. Ég var gramur við Jeanne fyrir aö fara út og hræddur um, aö eitthvaö kynni að koma upp á, eitthvað, ef til vil ekki endilega koma þýzku skriödrekanna inn í borgina held- ur til dæmis kannski loftárás, sem kæmi í v(eg fyrir að viö næöum saman. Við og viö fór ég inn í svefn- herbergi Sophie, sem aldrei hefur veriö notað, þar sem hún vildi ekki sofa þar, til þess að gá út á götuna. Fyrir utan þrjú hús, þar á með- ai næsta hús, var verið aö hlaöa bila. Dóttir kennarans, Michele, jafn glansleg og fín í hvíta kjólnum sínum eins og hún væri á leið til kirkju á sunnudegi, hélt á búri rnún beiö eftir því, aö foreldrar kanarífugls, meöan hennar lykju viö að binda dýnur ofan á bilþakið. Þetta minnti mig á hænurnar okk ar og hanann, Nestor. sem Sophie var svo hrifin af. Þremur árum áöur hafði ég sett upp vímetiö í einu garöshorninu og búiö þar til nokk- urs konar hænsnahús. Jeanne haföi viljaö fá ný egg handa barninu. Þaö var auövitað komið frá föður hennar, sem allt- af hafði haft hænur, kanínur og dúf- ur. Hann átti meira af segja nokkr ar bréfdúfur og þegar hann sendi þær í keppni á sunnudögum, gat hann setið hreyfingarlaus í garöin- um sínum langtimum saman og beö ið eftir, að fuglarnir snern aftur til dúfnahússins. Nokkrum sinuum í viku flatig haninn okkar yfir ,veggina, og ég mátti ganga hús úr húsi aö leita að honurn. Somir kvörtuöu yfrr tjóninu, sem hann oíffi í göröum þeirra, aðrir y-fir aö vakna viö gaJ- ið í-honum. „Má ég hafa brúöuna meö mér?“ „Ja.“ „Og vagnirm?” EDDIE CONSTANTINE peningana Geriö sjáll við bíiiun Fagmaðui aðstoðar. NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN Sími 42530. '¥ -'inn bíll. — Fallegur bíll Þvottur, bónun, ryksugun. NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN Símj 42530. Rafgeymaþjónusta Rafgeymar í alla bíla. NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN Sími 42530. Varahlut, i bílinn Platinur. kerti, háspennu- kefll, Ijósasamlokur, perur, frostlögur, bremsuvökvi, olíur o. fl. o. fl. ’ - NÝJA BÍLAÞJONUSTAN Hafnarbraut 17. Sím) 42530. Á ráðniagarskrifstofu skemmtikrafta: „Viltu fletta fyrir mig upp á Lolasystr- um — hvar þær skemmta um þessar mundir?“ - „Þær era líklega hættar. Þáð er minnsta kosti ár liðið síðan þær fengu okkur íil þess að útvega sér starf... .. og þegar við senduro þeim skeyti nýiega tii Stokkhölms, fengum við það svar, að þær væru famar til HeIsingfors.“ „Takk. ©afóa mér alla augiýsingapésa og myndir, sem þú átt af þeim. Þá hef ég eitthvaö uö iesa á leiðinni.“ Nokkrum stundum síðar: „Þetta á nú við mig. Þeytast hálfa Evrópu á enda á annarra kostnað til þess að hjálpa litlum áttavilltum dætrum heim til föðurhúsanna til pabba gamla.“ •yCUR LCSP Gbtí fS\ OKE! TO CEASE * T WOSÓEREO WHSN • IVOW/ l -OOO 5MOW UÞ—: thouóht MAvee I CHSCKeNEÞ N Skipaðu mönnum þinum aö hætta ao skjðta — strax. Greystoké lávarður, ég var að liugsa um hvenær þú myndir vou koma. Hélt, að kannski hefðirðu laum- azt burtu. Slepptu mér — eða hleypt verður af fallbyssunni... beint inn í húsið, sem við sáum konuna þina fara mn í. i

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.